C. H. District - Pneuma-Ti-Coi / Continuance,...

Pneuma-Ti-Coi/Continuance - dwupłytowy album C.H. District, wydany w 2013 roku nakładem wytwórni Requiem Records, zawiera najwcześniejszy materiał nagrany przez C.H. District, amatorsko, w formatach CD-r, w latach 1999 - 2001.
   C.H. District jest działającym od 1998 roku solowym projektem Mirosława Matyasika, artysty z Gliwic, od połowy lat 90. zaangażowanego w śląską scenę techno/minimal, znanego również ze stałej współpracy z grupą performerską video art Suka Off, dla której tworzy oprawy muzyczne i dźwiękowe.
Chociaż początki C.H. District sięgają 1998 roku, czyli czasów największej popularności techno w Polsce, projekt od początku stanowił podziemie na polskiej scenie techno będąc jednym z pierwszych przedstawicieli tzw. nurtu IDM, nowoczesnej muzyki elektronicznej opartej na minimalizmie, noise, industrialu i często połamanych rytmach na wzór twórczości spod znaku formacji Autechre.
   Dwupłytowe wydawnictwo Requiem Records zawiera zatem zrekonstruowaną najwcześniejszą twórczość C.H. District, wydaną pierwotnie jako dwie amatorskie płyty nagrane w formatach CD-r.
   Dysk pierwszy zawiera materiał z Pneuma-Ti-Coi (1999-2000); otwierający set utwór Clot jest przykładem połączenia brutalnego, połamanego i ciężkiego beatu automatu perkusyjnego z brudną i noise'ową elektroniką oraz minimalistyczną chłodną przestrzenią.
   Gift zawiera równie brutalny i połamany podkład rytmiczny osadzony na zimnym pasażu syntezatorowego brzmienia z domieszką klawiszowych solówek. Utwór zawiera nieliczne w twórczości C.H. District deklamacje. W podobnej stylistyce utrzymane są kompozycje Pneumaticoi [second unit] i Dianoia (z orientalnie brzmiącymi solówkami klawiszy).
   Utwór The First Symptom of Artificial jest z kolei fuzją ciężkiego połamanego podkładu rytmicznego z industrialnymi brzmieniami, choć i tu, w dalszej fazie numeru, nie brakuje chłodnej przestrzeni.
   Zamykający set pierwszego dysku numer This Is My Regret prezentuje bardziej delikatny, drum and bassowy podkład rytmiczny osadzony na chłodnej, ale i równie delikatnej przestrzeni poprzetykanej chropowatymi solówkami klawiszy i wsamplowanymi dialogami.
   Drugi dysk, Continuance (2001-2002), zawiera bardziej zróżnicowaną muzykę, w szczególności pod względem brzmieniowym, o czym przekonuje otwierający set utwór [blum], posiadający podobnie jak utwory z wcześniejszego dysku, Pneuma-Ti-Coi, ciężki i połamany podkład rytmiczny, choć zdecydowanie wolniejszy, zaś melodie są już znacznie bardziej skomplikowane, oscylujące w klimatach między twórczością formacji Depeche Mode i Yello.
   Kompozycja [se’kend] jest powrotem do formuły prezentowanej na Pneuma-Ti-Coi, ciężkiego, brutalnego i noise'owego drum and bassowego beatu osadzonego naniezwykle nisko brzmiącym, chłodnym i minimalistycznym syntezatorowym tle.
   Numer [monokromae’tik] opiera się głównie na lekko falującej, chłodnej przestrzeni poprzetykanej syntezatorowymi sprężeniami, oraz odległej klawiszowej linii melodycznej. Podkład rytmiczny, zacznie bardziej skąpy i łagodny, tym razem stanowi rolę drugoplanowego tła.
   Utwór [hae’dek] stanowi fuzję ciężkiej drum and bassowej sekcji rytmicznej z wyrazistą i chłodną przestrzenią w stylu twórczości formacji Kraftwerk, której rolę przewodnią co jakiś czas przejmują industrialne dźwięki. Podobna sekcja rytmiczna dominuje w kompozycji [biza(r)], jednakże chłodne przestrzenie całkowicie zastępują tu industrialne brzmienia przypominające klimaty twórczości zespołu Throbbing Gristle.
   Kompozycja [He’riet] oparta jest o łamany beat automatu perkusyjnego osadzony na podwójnym tle - nisko brzmiącym, mocno w stylu twórczości formacji Job Karma i wysoko brzmiącej ambientowej przestrzeni, na której pojawiają się odległe fortepianowe partie.
   Utwór [sa’den] jest połączeniem delikatnej, drum and bassowej sekcji rytmicznej z chłodną przestrzenią oscylującą między klimatami twórczości formacji Kraftwerk a Clock DVA.
   Numer [‘aelig’zandr] opiera się na, kojarzących się z twórczością formacji Coil, bardziej minimalistyczno-drone'owych brzmieniach syntezatorowych, na które nakłada się rwany rytm ciężkiego beatu automatu perkusyjnego.
   Album uzupełniają dwa remixy; Hae’dek (Dirk Geiger remix), ze znacznie delikatniejszym, ale za to ustabilizowanym, nie rwanym rytmem i dodatkowymi liniami melodycznymi, z kolei w Blum (Space Flower remix by Displacer) melodia zostaje wzmocniona trance'owym pulsem, zaś sekcja rytmiczna przechodzi w mordercze jungle'owe tempo.
   Chociaż Pneuma-Ti-Coi i Continuance zostały nagrane domowymi sposobami, to materiał zawarty na nich nie uszedł uwadze krajowym i zagranicznym producentom techno; w 2002 roku C.H. District podpisał kontrakt z francuską wytwórnią, M-Tronic, zaś rok później wydał materiał Chemical Elements 1.0 wspólnie z holenderskim Duuster, zyskując rozgłos zarówno w kraju, jak i we Francji oraz w USA, co też było pierwszym krokiem do nagrania przez C.H. District pierwszego pełnowymiarowego i profesjonalnego albumu studyjnego - Slides w 2005 roku. C.H. District stał się zatem głównym polskim przedstawicielem nurtu techno.

Tracklista:

Disc 1 - Pneuma-Ti-Coi:

1-1 Clot 6:11
1-2 Gift 6:44
1-3 Pneumaticoi [Second Unit] 8:00
1-4 The First Symptom Of Artificial 6:50
1-5 Dianoia 6:25
1-6 This Is My Regret 9:00

Disc 2 - Continuance:

2-1 [Blum] 5:29
2-2 [Se'kend] 4:19
2-3 [Monokromae'tik] 5:22
2-4 [Hae'dek] 4:56
2-5 [Biza(r)] 5:31
2-6 [He'riet] 5:48
2-7 [Sa'den] 6:44
2-8 ['Aelig'zandr] 6:39
2-9 Hae'dek (Dirk Geiger Remix) 5:52
2-10 Blum (Space Flower Remix By Displacer) 4:32

Personel:

Mirosław Matyasik - samplers, electronics

Written by, © copyright November 2019 by Genesis GM.