Underworld - Beaucoup Fish, 1999;

Beaucoup Fish - piąty album studyjny brytyjskiego zespołu muzyki elektronicznej, Underworld, który ukazał się 1 marca 1999 roku. Wydawnictwo poprzedzone było ogromnym sukcesem singla Born Slippy .NUXX, który wykorzystany został w filmie "Trainspotting" (1996, reż. Danny Boyle), toteż album Beaucoup Fish, którego pierwotnym, roboczym tytułem był ,,Tonight Matthew, I'm Going to be Underworld", był niezwykle wyczekiwaną pozycją przez całą rzeszę fanów zespołu.
   Wydawnictwo otwiera blisko 12-minutowy dwuczęściowy utwór Cups, który rozpoczyna krótka filmowa introdukcja, po czym struktura muzyczna przechodzi w klasycznie utanecznioną i dynamiczną, choć dość subtelną house'ową formułę z przetworzoną przez vocoder partią wokalną w wykonaniu Karla Hyde'a. Druga, instrumentalna część kompozycji zmienia się znacznie; partie klawiszy stają się wyraźniejsze i agresywniejsze, zaś tempo secji rytmicznej przechodzi w styl break beat w klimacie twórczości formacji The Prodigy.
   Singlowy numer Push Upstairs zawiera już tradycyjną partię wokalną, zaś jego struktura muzyczna z mocnym, jednostajnym i agresywnym beatem automatu perkusyjnego, tłustym basowym pulsem w podkładzie, chłodną przestrzenią i fortepianowymi partiami, osadzona jest w klimacie progressive trance, podobnie zresztą, jak kolejny z singlowych utworów, Jumbo, gdzie, mimo wyrazistego i jednostajnego tempa sekcji automatu perkusyjnego oraz basowego pulsu w podkładzie, przestrzeń jest bardziej subtelna, a partia wokalna spokojniejsza, utrzymana wręcz niemal w sennej atmosferze.
   W blisko 10-minutowym utworze Shudder/King of Snake połączono house'owy beat automatu perkusyjnego z basowymi pulsującymi motywami sekwncerowymi zaczerpniętymi ze słynnego przeboju z lat 70. z repertuaru Donny Summer i Giorgio Morodera, I Feel Love.
   Winjer to numer, który oparty jest na delikatym, połamanym tempie automatycznej sekcji perkusyjnej, równie delikatnej, chłodnej i melancholijnej przestrzeni i lekko przetworzonych przez vocoder partiach wokalnych. Piosenka oscyluje pomiędzy klimatami rodem z twórczości Moby'ego, a Pet Shop Boys lat 90.
   Zupełne wytchnienie od dotychczasowego dynamicznego tempa daje spokojny utwór, Skym, oparty jedynie na organowej przestrzeni, odległym i subtelnym syntezatorowym pulsie, nielicznych partiach fortepianowych oraz pełnej melancholii partii wokalnej, co przypomina o rockowych korzeniach Underworld. Numer inspirowany jest twórczością formacji This Mortal Coil.
   Dla odmiany, singlowy utwór Bruce Lee jest fuzją industrialu z hip hopem, w niektórych momentach przechodząc w rockowe sekcje perkusyjne. Kompozycja zawiera również rapowaną partię wokalną.
   Instrumentalny utwór Kittens jest klasycznym przykładem techno z morderczym i jednostajnym beatem automatu perkusyjnego w stylistyce progressive house oraz chłodną przestrzenią. W tle słychać też partie retrospektywnie brzmiącego syntezatora.
   Push Downstairs to spokojna i niesamowicie melancholijna kompozycja utrzymana w stylistyce łączącej trip-hop i soul z rapowaną partią wokalną. Słychać tu klimaty twórczości Tricky'ego czy zespołu Massive Attack.
   Utwór Something Like a Mama charakteryzuje się transowym i powtarzalnym pulsem basu w podkładzie oraz chłodną i melancholijną przestrzenią na tle połamanego jungle'owego beatu automatu perkusyjnego przechodzącego w tempo drum and bass - i na odwrót. Linie wokalne oparte są na spokojnym rapie.
   Album finalizuje chyba najlepszy utwór singlowy, Moaner, oparty na jedostajnym, klasycznie house'owym tempie automatu perkusyjnego, które z czasem nabiera intensywności, ebm-owym basowym pulsie sekwencera w podkładzie oraz początkowo subtelnych, ale z czasem coraz intensywniejszych house'owych partiach klawiszy, które ustępują miejsca początkowo spokojnym, a z czasem coraz bardziej intensywnym partiom wokalnym w wykonaniu Karla Hyde'a, na które powoli ponownie nakładają się house'owe partie klawiszowe nabierające intensywności wraz ze wzrostem intensywności partii wokalnej.
   Zgodnie z przewidywaniami wydawnictwo Beaucoup Fish okazało się ogromnym sukcesem komercyjnym. Do dziś jest to najlepiej sprzedający się album w dyskografii Underworld. Wszystkie single z wydawnictwa notowane były na przeróżnych listach przebojów. Wszystkie albumowe single wykorzystane zostały również w kasowym filmie ,,Batman & Robin" (reż. Joel Schumacher).
   Beaucoup Fish jest jednym z najważniejszych i najbardziej wpływowych wydawnictw lat 90. i jednym z najważniejszych albumów dla muzyki techno i sceny alternatywnej. Wydawnictwo otrzymywało entuzjastyczne recenzje najważniejszych światowych krytyków, zostało nawet nazwane elektronicznym odpowiednikiem albumu The Dark Side of the Moon i notowane był m.in. w Wlk. Brytanii na 1. miejscu zestawienia UK Independent Albums, 3. miejscu zestawienia UK Albums, 7. miejscu w Australii i w Nowej Zelandii, 22. miejscu w Niemczech w zestawieniu Offizielle Top 100, zaś w zestawieniu amerykańskiego US Billboard 200 album uplasował się na 93. miejscu.
   W USA wydawnictwo osiągnęło nakład 100 tys. sprzedanych egzemplarzy, tak samo jak w Wlk. Brytanii, gdzie otrzymało status Złotej Płyty. Jeszcze lepsze notowania album osiągnął w Japonii ze sprzedażą na poziomie 120 tys. egzemplarzy, z kolei w Niemczech sprzedał się w ilości 65 tys. sztuk.
Mimo tak ogromnego sukcesu, na rozstanie z Underworld zdecydował się klawiszowiec formacji, Darren Emerson, który skupił się od tej pory na karierze solowej i produkcji muzycznej.

Tracklista:

1. "Cups" 11:45
2. "Push Upstairs" 4:34
3. "Jumbo" 6:58
4. "Shudder/King of Snake" 9:29
5. "Winjer" 4:29
6. "Skym" 4:07
7. "Bruce Lee" 4:42
8. "Kittens" 7:30
9. "Push Downstairs" 6:03
10. "Something Like a Mama" 6:37
11. "Moaner" 7:32

Personel:

Karl Hyde – vocals, guitars
Rick Smith – keyboards and mixing, backing vocals
Darren Emerson – keyboards and mixing

Written by, © copyright December 2020 by Genesis GM.