Visage - Visage, 1980;

Visage - wydany 10 listopada 1980 roku debiutancki album brytyjskiej formacji new wave, Visage, od którego bierze swój początek cały ruch new romantic oraz fala synth popowej rewolucji, jaka ogarnęła Wielką Brytanię na początku lat 80.
   Początki Visage sięgają końca lat 70., w czasach dominacji w Wlk. Brytanii nurtów punka i disco, kiedy punkowy muzyk, Steve Strange, wraz z DJ-em Rustym Eganem związanym z punkowym zespołem, The Rich Kids, prowadzili imprezy w londyńskich klubach m.in. Blitz i Camden Palace, na których prezentowano muzykę wykonawców pokroju Kraftwerk, Davida Bowiego, Roxy Music czy niemieckich zespołów nurtu krautrocka; obowiązywały tam również ekstrawaganckie stroje i makijaże, co było preludium do stworzenia nurtu zwanego wówczas Blitz Kids, a następnie No Future, które stały się zalążkiem całego ruchu new romantic.
   W 1978 roku Steve Strange i Rusty Egan, zainspirowani prezentowaną przez siebie w klubach muzyką ulubionych wykonawców, postanowili sami założyć zespół. W tamtym czasie na granicy rozpadu z powodu odejścia wokalisty, Johna Foxxa, pozostawała formacja Ultravox, której klawiszowiec i skrzypek, Billy Currie, oraz nowy wokalista, były muzyk zespołu Thin Lizzy, Midge Ure, postanowili zasilić nowo powstałą formację, Visage. Do składu zespołu dołączyli również muzycy new wave'owej formacji Magazine, Dave Formula, John McGeoch i Barry Adamson, tworząc tym samym zespół o charakterze supergrupy.
Mimo, iż ich pierwszy singiel Tar, wydany jesienią 1979 roku, przeszedł praktycznie bez echa, formacja podpisała kontrakt z dużą wytwórnią płytową, Polydor Records, co umożliwiło muzykom nagranie debiutanckiego albumu, który na początku lat 80. miał zatrząść nie tylko brytyjską, ale i światową sceną muzyczną.
   Bezpośrednie koneksje Visage z Ultravox wywarły szczególny wpływ na muzykę obu zespołów, co też dobitnie słychać na otwierającym album Visage utworze zatytułowanym po prostu Visage, będącym w klimacie łączącym post punk, new wave i synth pop bardzo zbliżony do klimatów formacji Ultravox z albumu Vienna (1980). Zresztą piosenka równie dobrze mogłaby się ukazać na albumie Vienna. Nawet pojawiający się pod koniec utworu syntezatorowy puls może kojarzyć się z kompozycją Passing Strangers z albumu Vienna, choć z drugiej strony warto zwrócić uwagę na znacznie agresywniejsze riffy gitarowe w stylu Davida Bowiego, którego silne wpływy słychać również w warstwie wokalnej.
   Piosenka Blocks On Blocks do złudzenia przypomina z kolei synth popowe dokonania formacji Ultravox z albumu Systems of Romance (1978), a nawet jeszcze bardziej - z uwagi na sekcję wokalną i sekwencerowy puls w podkładzie - solową twórczość Johna Foxxa z początków lat 80. W refrenie partia wokalna została przetworzona przez vocoder.
   Instrumentalny utwór, The Dancer, choć również utrzymuje silne muzyczne wpływy formacji Ultravox, głównie poprzez klawiszową przestrzeń, to warstwa muzyczna ma wyraźnie surowszy, post punkowy charakter z wpływami twórczości Davida Bowiego w rytmie sekcji żywych bębnów, gitarowych solówkach oraz partiach fortepianu i saksofonu.
   Tar, który rok wcześniej ukazał się na singlu, jest utanecznionym numerem łączącym stylistykę synth pop w klimacie Ultravox z albumu Systems of Romance z elementami disco lat 70. w sekcji rytmicznej oraz twórczością Davida Bowiego w partiach saksofonu.
   Kompozycja Fade To Grey to, rzecz jasna, singiel i teledysk, który przyniósł Visage międzynarodowy rozgłos i sukces; to sztandarowy numer, z którym do dziś jest kojarzony Visage, nawet przez osoby niezorientowane w muzyce lat 80. Utwór stał się numerem jeden list przebojów w Niemczech oraz osiągnął czołowe lokaty list przebojów m.in. w USA, Wlk. Brytanii, Australii, Francji, Szwajcarii czy we Włoszech. Słynny teledysk Fade to Grey wyreżyserowali Kevin Godley i Lol Creme z zespołu Godley and Creme. Choć numer zaczyna się od chłodnego i minimalistycznego intro, to w krótkim czasie nabiera charakterystycznego transowo-hipnotycznego wymiaru synth popu z pulsującym wolno sekwencerowym podkładem i futurystyczno-romantycznymi partiami klawiszy. Erotycznego wymiaru kompozycji dodają partie francuskojęzycznej deklamacji w wykonaniu Brigitte Arens, pochodzącej z Luksemburga ówczesnej dziewczyny Rusty'ego Egana.
   Utwór Malpaso Man jest silnie naznaczony stylistyką twórczości Ultravox z albumu Vienna; numer charakteryzuje się zagęszczoną rytmiką żywej sekcji bębnów łącząc elementy new wave, post punku i cold wave. Słychać tu także echa twórczości Davida Bowiego (szczególnie na wstępie), zaś w partiach wokalnych, choć oparte są w większości na deklamacji, słyszalne są bardzo silne wpływy Midge'a Ure.
   Wyraźne wpływy brzmieniowe i wokalne formacji Ultravox charakteryzują także Mind Of A Toy, drugi obok Fade To Grey przebój albumu, choć numer jest zdecydowanie bardziej synth popowy i zimnofalowy z chwytliwymi i chłodnymi solówkami klawiszy, marszowym tempem sekcji rytmicznej i charakterystyczną dla twórczości Ultravox sekcją basu w podkładzie oraz przestrzenią. Kompozycję wieńczy interlude w postaci muzyki z pozytywki. Bardzo podobny schemat muzyczny prezentuje Visa-age, choć sekcja rytmiczna utworu jest znacznie bardziej utaneczniona.
   Utwór Moon Over Moscow, jakby dla odmiany, utrzymany jest w tanecznych klimatach rodem z twórczości z pierwszych dwóch albumów japońskiej formacji, Yellow Magic Orchestra. Kompozycja, oprócz utanecznionej sekcji rytmicznej w stylu disco, zawiera chwytliwe partie klawiszy o orientalnym japońskim zabarwieniu. Nie licząc wokaliz i vocoderowego epizodu, jest to utwór w zasadzie instrumentalny.
   Album wieńczy instrumentalny The Steps, przypominający twórczość Vangelisa utwór o dość surowym brzmieniu przestrzeni, która w końcówce przechodzi w organowo brzmiącą psychodelę. Utwór charakteryzuje się orkiestrowymi partiami oraz odległym, miarowym i prostym bębnieniem typu "bam-bam" w rytm akcji serca, wprowadzając tym samym album - jak i słuchacza - w stan wyciszenia.
   Album Visage jest nie tylko symbolem muzyki lat 80. i największym sukcesem komercyjnym zespołu Visage. Jego pojawienie się na rynku muzycznym spowodowało prawdziwą eksplozję syntezatorowych wykonawców i zespołów w samej tylko Wielkiej Brytanii. Album rozpoczął przede wszystkim nurt o nazwie new romantic, który Visage kreował wspólnie z Ultravox, a pod który bardzo chętnie, głównie wizualnie, podpinali się najwięksi wykonawcy tamtych czasów, w tym Depeche Mode, Soft Cell, The Human League, Orchestral Manoeuvres in the Dark (OMD), Duran Duran, Tears For Fears, Spandau Ballet, The Cure i wielu innych. New romantic był tym samym krótkotrwałym, ale niezwykle popularnym zjawiskiem muzyczno-kulturowym, co dekadę później wywodzący się z rejonów Seattle nurt grunge. Wraz z rozwiązaniem zespołu Visage w 1985 roku, skończył się również sam new romantic; wszystkie zespoły identyfikujące się dotąd z tym nurtem, w tym Ultravox, zmieniły swój styl. Analogiczny proces nastąpił dekadę później w przypadku grunge'u, który skończył się wraz z rozwiązaniem formacji Nirvana.

Tracklista:

1. „Visage” 3:53
2. „Blocks on Blocks” 4:00
3. „The Dancer” 3:40
4. „Tar” 3:32
5. „Fade to Grey” 4:00
6. „Malpaso Man” 4:14
7. „Mind of a Toy” 4:28
8. „Moon Over Moscow” 4:00
9. „Visa-age” 4:18
10. „The Steps” 3:14

Personel:

Skład podstawowy;

Steve Strange – lead vocals
Midge Ure – guitar, backing vocals, synthesizers
John McGeoch – guitar, backing vocals, saxophone
Dave Formula – synthesizer
Billy Currie – electric violin, synthesizer
Rusty Egan – drums, backing vocals, electronic percussion

Muzycy sesyjni:

Barry Adamson – bass guitar (1, 2, 4)
Chris Payne – synthesizer (5)
Cedric Sharpley – drums, electronic drums programming (5)
Brigitte Arens – voice (5)

Written by, © copyright December 2019 by Genesis GM.