Administratorr Electro - Ziemowit, 2016;

Ziemowit - drugi album studyjny zespołu Administratorr Electro, kierowanej przez wokalistę, gitarzystę i klawiszowca, Bartosza Marmola, znanego głównie w kręgach rocka alternatywnego z formacji Administratorr, grającej gitarowego indie-rocka.
   Administratorr Electro jest syntezatorowym alter ego zespołu Administratorr, o zmodyfikowanym składzie, który, oprócz frontmana i wokalisty, Bartosza Marmola, uzupełnili Paweł Kowalski i Marek Veith. Formacja powstała w 2013 roku, rok później debiutowała ciepło przyjętym albumem Sławnikowice – Zgorzelec 17:10, toteż wiele emocji budziła także premiera drugiego wydawnictwa zespołu, Ziemowit, która miała miejsce 7 października 2016 roku.
   O ile album Sławnikowice – Zgorzelec 17:10 jest bardziej syntezatorowym wcieleniem formacji Administratorr, to wydawnictwo Ziemowit jest już bardziej poszukiwaniem własnej, odrębnej tożsamości muzycznej Administratorra Electro, w którym zespół obiera kurs na retro-elektronikę w brzmieniowym stylu lat 80., w kierunku bardziej przestrzennych klimatów.
   Otwierający album utwór Łokieć brzmieniowo jeszcze przypomina brzmieniowe klimaty z wydawnictwa Sławnikowice – Zgorzelec 17:10, jednak słychać tu w tle synth popową solówkę klawiszową.
   Wyraźną zmianę oferuje dynamiczny numer Fan z autoironiczną warstwą tekstową poruszającą aspekty z życia współczesnego artysty i celebryty. Co najważniejsze, kompozycja oscyluje w kierunkach synth wave i electro clash, łącząc zimnofalową sekcję syntezatorową z dynamicznym i nowoczesnym tempem elektronicznej sekcji perkusyjnej. Co warte podkreślenia, formacja rezygnuje również z partii gitarowych - nie jeden zresztą raz na tym wydawnictwie. I co ważne, również - z korzyścią dla brzmienia.
   Jeżeli utwór Fan kogoś zaskoczył zimnofalowym brzmieniem i electro clashowym obliczem, to kolejny numer, Taś Taś, jest ogromnym przeskokiem w futurystyczne brzmienia z początków lat 80. rodem z wczesnej twórczości zespołów Depeche Mode, Yazoo, The Human League czy Kraftwerk. Kompozycja jest zdecydowanym odcięciem się od indie-rockowego stylu znanego z formacji Administratorr. Mimo na pozór infantylnego tytułu, piosenka jest słodko-gorzkim powrotem do wspomnień, czy wręcz próbą rozliczenia się z przeszłością.
   Kompozycja Taś Taś część 2, wbrew tytułowi, nie jest kontynuacją poprzedniego numeru. To ponura piosenka z ciężką i chłodną sekcją syntezatorową, oraz dusznym, industrialnym klimatem przypominającym dokonania zespołu Cabaret Voltaire z wczesnych lat 80.
   Promujący album singiel Złoty Pociąg o głośnym (w tamtym czasie) marketingowo tytule, za sprawą słynnej na całym świecie historii Złotego Pociągu z Gór Sowich, to najbardziej znana piosenka i największy przebój w dotychczasowej twórczości formacji. Rzecz jasna tekst nie porusza tematu słynnego mitu 65 kilometra; utwór genialnie za to łączy retrospektywny sekwencerowy puls z delikatną partią gitary akustycznej, oraz pesymizm z optymizmem w warstwie tekstowej, a do tego niesamowicie chwytliwy refren daje efekt przypominający dokonania zespołu Depeche Mode - kompozycja w szczególności przypomina utwór Precious z wydawnictwa Playing the Angel (2005).
   Piosenka La Vagina de la Muerte, z erotycznym podtekstem, muzycznie przypomina nieco klimaty twórczości formacji Yello, gdzie elektronika podsycana jest latynoskim chwytem gitary akustyczne. Druga część utworu przechodzi w styl industrialny.
   Kompozycja Piekło? o niezwykle chłodnym brzmieniu, transowym pulsie basowym sekwencera w podkładzie oraz niezwykle odległym brzmieniem gitary akustycznej, przypomina połączone ze sobą style twórczości zespołów Clan of Xymox i Wolfsheim.
   Sama Się Przytulaj to numer o quasi-pretensjonalnej warstwie tekstowej, zawierający psychodeliczny wstęp w stylu twórczości formacji Pink Floyd, z organowym tłem i partiami gitary akustycznej. Kompozycja powoli buduje nastrój, od wspomnianego niepokojącego wstępu, poprzez stopniowe podkręcenie prędkości do formy electro popu z domieszką psychodeli lat 60. i futuryzmu.
   Piosenka W Telewizji jest jednym z niewielu momentów nawiązujących klimatem do albumu Sławnikowice – Zgorzelec 17:10, ale także do stylu polskiej nowej fali przełomu lat 80. i 90., z wyrazistym gitarowym chwytem i mocną sekcją basu w podkładzie.
Również w klimacie polskiej nowej fali osadzony jest jest numer Zbudujemy Bazę, jednak charakteryzuje się bardziej synth popową fakturą muzyczną, dynamicznym tempem retrospektywnego automatu perkusyjnego, oraz brzmieniem gitarowym o funkowym zabarwieniu.
   Kompozycja Czekamy Na Cud, z pulsującą, chłodną elektroniką w stylu lat 90. i domieszką akustycznej gitary, przypomina fuzję brzmień zespołów New Order, The Beloved i Cabaret Voltaire z przełomu lat 80. i 90.
   Wydawnictwo wieńczy utwór Kropka Nad "Z", będący melancholijnym, synth popowym numerem przypominającym klimatem dokonania niemieckiej formacji, De/Vision.
   Album Ziemowit został równie ciepło przyjęty, co jego poprzednik, jednak jest znacznie bardziej dojrzalszy względem wydawnictwa Sławnikowice – Zgorzelec 17:10, przynosząc Administratorrowi Electro nie tylko pełnowartościowe przeboje, takie jak Fan, Złoty Pociąg, czy Piekło? Album jest znacznie bardziej wszechstronny klimatycznie i brzmieniowo, zmierzający w schemat, jaki potrafi oddać na swoich albumach Depeche Mode, co na polskim rynku muzycznym udaje się bardzo niewielu wykonawcom.

Tracklista:

Łokieć
Fan
Taś Taś
Taś Taś część druga
Złoty Pociąg
La Vagina de la Muerte
Piekło?
Sama Się Przytulaj
W Telewizji
Zbudujemy Bazę
Czekamy na Cud
Kropka nad Z

Personel (skład podstawowy):

Bartosz „Administratorr” Marmol – wokal, gitara, instr. klawiszowe
Paweł Kowalski – gitara basowa, instr. klawiszowe
Marek Veith – perkusja, perkusja elektroniczna, instr. perkusyjne

Written by, © copyright October 2017 by Genesis GM.