Alphaville - Afternoons In Utopia, 1986;

Afternoons In Utopia - drugi album studyjny niemieckiej formacji synth popowej, Alphaville, nagrywany pomiędzy wrześniem 1985, a majem 1986 roku, wydany został po światowym sukcesie albumu debiutanckiego zespołu, Forever Young - 5 czerwca 1986 roku.

   Produkcją albumu zajęli się Peter Walsh, Wolfgang Loos, Michael Barbiero oraz Steve Thompson, który odpowiedzialny był za sukcesy m.in. Madonny, Johna Lennona, czy także późniejsze sukcesy Guns N' Roses.

   Względem albumu Forever Young na Afternoons in Utopia w składzie Alphaville nastąpiła roszada; miejsce klawiszowca, Franka Mertensa, zajął Ricky Echolette. Album wywołał dość duże zaskoczenie, przede wszystkim zmianą stylu w stosunku do Forever Young. Formacja odeszła od wybitnie synth popowego stylu, by penetrować ambitniejsze, niekiedy niemal rockowe i symfoniczne rejony. Nic w tym zresztą dziwnego, bowiem w 1986 roku wiele zespołów synth popowych, w tym Depeche Mode, Yello, The Human League czy New Order zaczęło penetrować nowe rejony muzyczne, co miało związek ze znacznym spadkiem popularności synth popu na rzecz funku czy brzmień gitarowych w postaci glam rocka i pudel metalu. Nadchodzące zmiany w stylistyce zespołu usłyszeć można było już na zapowiadającym album singlu, Dance With Me, który ukazał się w marcu 1986 roku. Choć piosenka utrzymana jest jeszcze ewidentnie w synth popowej stylistyce, w dodatku brzmieniowo bliskiej albumowi Forever Young, to uwagę zwracają partie gitarowe, po które Alphaville sięgnął po raz pierwszy, ale i nie ostatni. Singiel Dance with Me okazał się hitem list przebojów, który dotarł do 22. miejsca na amerykańskiej US Billboard Dance/Club Play Chart, 5. miejsca w Szwecji, 9. miejsca w Szwajcarii, 14. miejsca we Francji, zaś w Polsce singiel osiągnął status numeru jeden. Sukces singla Dance with Me był też dobrym prognostykiem dla albumu Afternoons in Utopia, który rozpoczyna frapująca 42-sekundowa introdukcja, IAO, zaśpiewana a'capella, niczym hymn, przez Mariana Golda z towarzyszeniem dziecięcego chóru.

   Fantastic Dream, z żywą sekcją perkusyjną oraz riffami gitarowymi, ma niemal progresywny charakter. To coś, czego dotąd u Alphaville jeszcze nie było.

   Również mrokiem i chłodem napełnione są utwory, The Voyager z dodatkiem sekcji dętej nadającej utworowi bardziej soulowego wymiaru oraz singlowe piosenki - utrzymana w stylistyce gitarowego new wave i cold wave Jerusalem oraz Red Rose, która mimo wsparcia sekcji dętej, zachowuje charakter gitarowego new wave. Wszystkie te piosenki charakteryzują się ponadto żywą sekcją perkusyjną. Jerusalem jako singiel ukazała się w listopadzie 1986 roku, zaś Red Rose w kwietniu 1987 roku, jednak żadna z nich nie powtórzyła sukcesu Dance With Me.

   Klimat baroku prezentuje genialny utwór tytułowy, Afternoons in Utopia, z kolei smutek przenika przez przepiękną, ambientową balladę, Lassie Come Home. Interesujący jest również króciutki, półtoraminutowy i depresyjny numer, 20th Century.

   Luźniejsze i bardziej utanecznione oblicze albumu - oprócz wspomnianego wcześniej, Dance With Me - prezentują singlowe numery, Sensations oraz Universal Daddy. Sensations ukazał się w grudniu 1986 roku. Utwór utrzymany jest w stylistyce synth pop i cold wave z elementami funku, jazzu, soulu, rumby i cha cha.

   Universal Daddy był singlem bezpośrednio pilotującym premierę albumu Afternoons in Utopia; singiel ukazał się w czerwcu 1986 roku. Numer o wyraźnie synth popowej strukturze, charakteryzuje się pulsującym podkładem sekwencera oraz niezwykle przebojowymi solówkami klawiszy i liniami wokalnymi. Kompozycja, mimo obecności sekcji dętych i podkładów gitarowych, brzmieniowo jest dość bliska klimatom albumu Forever Young, choć nie brakuje tu noworomantycznnych wpływów twórczości Ultravox. O ile Sensations przeszedł bez większego echa, to Universal Daddy jest drugim obok Dance With Me przebojem albumu, choć sukces Universal Daddy jest znacznie skromniejszy - singiel dotarł do 26. miejsca w Szwajcarii. Całość albumu finalizuje minimalistyczna miniaturka, Lady Bright.

   Album Afternoons in Utopia, choć osiągnął spodziewany sukces komercyjny, to nie był on tak spektakularny jak w przypadku Forever Young, choć Afternoons in Utopia dotarł o sześć pozycji wyżej w zestawieniu amerykańskiego US Billboard 200 - do 174. miejsca. Ponadto album notowany był na 7. miejscu w Szwecji, 12. miejscu w Szwajcarii, 13. miejscu w Niemczech czy 41. miejscu we Włoszech.

   Warto wspomnieć o szerokim spektrum użytego na albumie - przy wsparciu całej armii muzyków sesyjnych - instrumentarium, jak instrumenty dęte, perkusja i gitary .

   Album Afternoons in Utopia był ostatnim tak dużym międzynarodowym sukcesem komercyjnym Alphaville.

 

Tracklista:

 

1. "IAO" 0:42

2. "Fantastic Dream" 3:56

3. "Jerusalem" 4:09

4. "Dance With Me" 3:59

5. "Afternoons in Utopia" 3:08

6. "Sensations" 4:24

7. "20th Century" 1:25

8. "The Voyager" 4:37

9. "Carol Masters" 4:32

10. "Universal Daddy" 3:57

11. "Lassie Come Home" 6:59

12. "Red Rose" 4:05

13. "Lady Bright" 0:43

 

Personel (skład podstawowy):

 

Marian Gold – lead and backing vocals

Bernhard Lloyd – rhythm keyboards, programming, electric guitar, drum machine

Ricky Echolette – lead keyboards

 

Written by, © copyright May 2013 by Genesis GM.