Boytronic - The Continental, 1985;

The Continental - drugi album studyjny niemieckiej formacji synth popowej, Boytronic, nagrywany w latach 1984-85 w hamburskich studiach, Hafenklang Studio i Bruneway Studio, oraz nowojorskim studiu, Eras Recording Studio. Wydawnictwo ukazało się w 1985 roku nakładem brytyjskiej wytwórni, Mercury Records.
   Początki zespołu sięgają pierwszych miesięcy 1983 roku, kiedy w Hamburgu klawiszowiec Holger Wobker używający pseudonimu Bryllyant Berger oraz wokalista, Peter Sawatzki-Bär, zafascynowani twórczością brytyjskiej formacji synth popowej, Depeche Mode, założyli zespół Kapitän Sehnsucht (niem. Kapitan Pożądanie) wykonujący synth pop o erotycznym, często gejowskim, podtekście w warstwie lirycznej. Wszystkie piosenki początkowo śpiewane były w języku niemieckim, jednak formacja nie była w stanie przekonać do siebie stacji radiowych ani publiczności. W latach 1981-83 ogromny sukces komercyjny osiągnął niemiecki zespół synth popowy śpiewający w języku angielskim, The Twins, którego single oraz albumy osiągały sukcesy na listach przebojów w Europie i USA - szczególnie ogromny sukces na światowych listach przebojów osiągnęło trzecie wydawnictwo studyjne formacji, A Wild Romance (1983). Był to też impuls dla zespołu Kapitän Sehnsucht, by zamiast po niemiecku, śpiewać w języku angielskim, co okazało się strzałem w dziesiątkę. W 1983 roku formacja wydała synth popowy singiel z piosenką śpiewaną po angielsku, You, który odniósł sukces komercyjny i trafił na 10. miejsce listy przebojów w RFN. Wkrótce zespół zmienił nazwę na angielsko brzmiącą, Boytronic, z czasem powiększając swój skład o kolejnych muzyków - Klausa Stockhausena, Charly'ego Schöppnera (występującego też w synth popowej formacji Electric Theatre), oraz Klausa Dufke. Jeszcze pod koniec tego samego roku zespół zadebiutował swoim pierwszym albumem studyjnym, The Working Model, który osiągnął sukces komercyjny notując 48. miejsce w Wlk. Brytanii. W odróżnieniu od formacji The Twins, Boytronic jako jeden z pierwszych niemieckich zespołów poruszał tematy kontrowersyjne, w szczególności homoseksualizmu, co nie było takie oczywiste, bowiem lata 80. w Europie (szczególnie w Wlk. Brytanii) charakteryzowały się nietolerancją wobec mniejszości seksualnych. Temat tabu przerwała w 1984 roku brytyjska formacja synth popowa, Bronski Beat, która odniosła ogólnoświatowy sukces komercyjny swoim debiutanckim wydawnictwem studyjnym, The Age of Consent, w głównej mierze otwarcie poruszającym temat nietolerancji wobec mniejszości seksualnych. Tematy homoseksualizmu nie były obce również i muzykom Boytronic. Pojawiają się one zarówno subtelnie, jak i otwarcie na drugim albumie studyjnym zespołu, The Continental. Jeszcze w drugiej połowie 1984 roku ukazały się zapowiadające drugie wydawnictwo studyjne formacji dwa single - z kompozycją Man In A Uniform z bardziej dyskretnym gejowskim i antywojennym przesłaniem, oraz utworem Hold On poruszającym temat prostytucji.
   Piosenka Hold On otwiera albumową setlistę. Całość poprzedza introdukcja złożona z utrzymującego jednostajne tempo uderzenia beatu podkładu rytmicznego automatycznej sekcji perkusyjnej, krótkich i twardych syntezatorowych akordów basowych podążających za tempem beatu podkładu rytmicznego automatycznej sekcji perkusyjnej, oraz krótkich i wokalicznie (męsko) brzmiących partii klawiszowych układających się w zapętloną linię melodii. W swojej zasadniczej części utwór prezentuje jednostajne tempo automatycznej sekcji perkusyjnej, miękką sekcję gitary basowej oraz krótkie syntezatorowe akordy basowe tworzące płytko zapętloną linię basu wspieraną krótkimi, miękkimi i funkowymi akordami sekcji gitary basowej w podkładzie, występującą okresowo chłodną przestrzeń, chłodne, krótkie, wysoko i chropowato brzmiące partie klawiszowe tworzące dynamicznie i płytko zapętloną linię melodii wspartą równomiernym arpeggiem tworzonym przez bardzo krótkie, wysoko-tubalnie i chropowato brzmiące partie klawiszowe, krótkie i wokalicznie (męsko) brzmiące partie klawiszowe układające się w zapętloną linię melodii, chłodną, wysoko i wokalicznie (męsko) brzmiącą partię klawiszową układającą się w silnie rozmytą linię melodii, miękką i rozstrojoną partię gitarową układającą się w krótką i płytko zapętloną linię melodii, chłodną i masywną solówkę klawiszową o wysokim i gładkim brzmieniu tuby tworzącą rozmytą linię melodii, oraz chłodną, rozległą i wysoko brzmiącą partię klawiszową układającą się w rozmytą linię melodii. W tle słychać jest krótkie i rozległe syntezatorowe efekty zaszumienia, wsamplowane męsko, choć wysoko brzmiące śmiechy i westchnienia, krótkie i zapętlone syntezatorowe efekty syków, krótkie i stłumione efekty syntezatorowych szumów oraz efekty szumów i dźwięków otoczenia. Strukturę muzyczną przecinają pomosty, w których warstwa muzyczna zatrzymuje się zastąpiona przez bojowe tempo partii werbla automatycznej sekcji perkusyjnej, płytko zapętloną rytmikę lekkich, industrialnych i blaszano brzmiących dźwięków uderzeń, oraz krótkie, wysoko i matowo brzmiące partie klawiszowe tworzące krótkie i uniesione do góry przeciągnięcia. W drugiej połowie kompozycji pojawia się new wave'owy, wysoko brzmiący riff gitarowy tworzący rozmytą i rozbudowaną linię melodii, dalej utrzymującą jednostajne tempo elektroniczną sekcję perkusyjną co jakiś czas wspierają chaotyczne uderzenia dodatkowych, miękkich partii werbla automatu perkusyjnego. Linia wokalna jest przebojowa, w szczególności w refrenach, partia wokalna w wykonaniu Petera Sawatzkiego jest new wave'owa i miękka; wokalista wykonuje również subtelne, szorstko brzmiące wokalizy oraz krótkie i szorstko brzmiące deklamacje, gościnnie chórkach wsparty jest przez wokalistki, Kirsty Butts i Minne Graf. W strofach - za wyjątkiem pierwszej - Peter Sawatzki, Charlie Schöppner i Holger Wobker wspólnie falsetem wykonują krótkie przyśpiewki ,,uuu-uuu-uuh" w stylistyce disco lat 70.
   Utwór Photographs poprzedzony jest krótką introdukcją złożoną z rozległego, tubalnie i gładko brzmiącego przeciągnięcia klawiszowego oraz rozległej, nisko i szorstko brzmiącej partii syntezatorowej wypełniającej tło. W swojej zasadniczej części piosenka zawiera standardowe i jednostajne tempo automatycznej sekcji perkusyjnej, gęsty i twardy basowy puls sekwencerowy wymieniający się z twardym i równomiernym basowym pulsem sekwencerowym w podkładzie, chłodną, smyczkowo brzmiącą partię klawiszową układającą się w rozmytą linię melodii, chłodną przestrzeń o rozległym, smyczkowym brzmieniu, subtelne, chłodne, krótkie, masywne, wysoko i gładko brzmiące przeciągnięcia klawiszowe, chłodną, wysoko i wiolonczelowo brzmiącą solówkę klawiszową tworzącą krótkie i płytko zapętlone linie melodii, oraz chłodną, wysoko i matowo brzmiącą solówkę klawiszową układającą się w krótkie i płytko zapętlone linie melodii. Partia wokalna w wykonaniu Petera Sawatzkiego jest miękka i new wave'owa, wokalista wspomaga się partiami szeptanymi, wykonuje również wokalizy.
   Kompozycja Wait - Stay charakteryzuje się oszczędną sekcją rytmiczną złożoną z utrzymującego tempo uderzenia 2 / 1 beatu podkładu rytmicznego automatycznej sekcji perkusyjnej wspartej aluminiowo brzmiącymi stukotami dodatkowej partii elektronicznych perkusjonaliów. Tylko okresowo następuje podszyte efektem echa odległe, pojedyncze uderzenie miękkiej partii werbla automatu perkusyjnego, cyklicznie występują też krótkie i zmasowane uderzenia miękkiej partii werbla automatycznej sekcji perkusyjnej. Podkład zawiera krótkie syntezatorowe akordy basowe tworzące płytko zapętloną linię basu przeciętą krótkimi basowymi pulsami sekwencerowymi. Warstwę muzyczną tworzą chłodne, krótkie i smyczkowo brzmiące partie klawiszowe układające się w zapętloną, arpeggiową linię melodii, chłodna, wysoko i gładko brzmiąca partia klawiszowa tworząca silnie rozmytą linię melodii, nisko brzmiąca partia syntezatorowa tworząca silnie rozmytą linię melodii, oraz chłodne, krótkie i wysoko brzmiące partie klawiszowe układające się w płytko zapętloną linię melodii. W drugiej połowie utworu pojawia się partia puzonu w gościnnym wykonaniu Udo Griema, układająca się w rozbudowaną, jazzową linię melodii. Linia i partia wokalna w wykonaniu Petera Sawatzkiego przypominają styl śpiewania wokalisty szwedzkiej formacji synth popowej Secret Service, Ola Håkanssona. Holger Wobker wypowiada frazy ,,Wait - Stay - Please".
   Piosenka Obsession (of the Heart) osadzona jest na jednostajnym i dynamicznym tempie automatycznej sekcji perkusyjnej, kołyszącym się basowym pulsie sekwencerowym w podkładzie, chłodnej solówce klawiszowej o rozległym, smyczkowym i matowym brzmieniu układającej się w płytko zapętloną linię melodii, chłodnej i smyczkowo-przestrzennie brzmiącej partii klawiszowej tworzącej rozmytą linię melodii, chłodnych, krótkich, wysoko i retrospektywnie brzmiących partiach klawiszowych układających się w płytko zapętloną linię melodii, chłodnych i smyczkowo brzmiących partiach klawiszowych tworzących płytko zapętloną linię melodii, subtelnej, chłodnej, miękko wibrującej, wysoko, futurystycznie i lekko wysmukle brzmiącej solówce klawiszowej układającej się w rozmytą linię melodii, chłodnych, krótkich, wysoko i matowo brzmiących partiach klawiszowych tworzących płytko zapętloną linie melodii, oraz chłodnych, krótkich, wysoko, retrospektywnie i lekko wysmukle brzmiących partiach klawiszowych układających się w krótkie zapętlenia. Warstwę muzyczną uzupełniają chłodne, pozytywkowo brzmiące wstawki klawiszowe. Partia wokalna w wykonaniu Petera Sawatzkiego jest miękka i new wave'owa, wokalistę falsetem w chórkach wspiera Holger Wobker.
   Utwór Broken Heart opiera się na jednostajnym tempie automatycznej sekcji perkusyjnej, zapętlonym basowym pulsie sekwencerowym w podkładzie, chłodnych, krótkich, rozległych, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiących przeciągnięciach klawiszowych, oraz chłodnej, rozległej, wysoko i retrospektywnie brzmiącej solówce klawiszowej układającej się w chwytliwą, zapętloną i rozmytą linię melodii pokrywającą się z linią wokalną w refrenach. W tle występują subtelne, podbite dźwiękiem uderzenia podszytym efektem echa, krótkie, rozległe, przytłumione, wysoko i archaicznie brzmiące partie klawiszowe tworzące krótkie zapętlenia. W drugiej połowie kompozycji pojawia się chłodna, wysoko, retrospektywnie i gładko brzmiąca solówka klawiszowa tworząca zapętloną linię melodii. Peter Sawatzki tym razem śpiewa łagodnym, new wave'owym tenorem w stylu wokalnym klawiszowca i wokalisty kultowego brytyjskiego zespołu synth popowego Orchestral Manoeuvres in the Dark (OMD), Paula Humphreysa. Nawet chwytliwe linie wokalne w strofach i refrenach pasują do twórczości OMD, choć struktura muzyczna bardziej przypomina warstwę muzyczną piosenki kultowej brytyjskiej synth popowej formacji Depeche Mode, Nodisco (wydawnictwo Speak & Spell, 1981). Petera Sawatzkiego w refrenach chórkami wspierają wokalistki, Kirsty Butts i Minne Graf, wsparte z kolei chórkami w wykonaniu Charliego Schöppnera i Holgera Wobkera.
   Kompozycja Tonight prezentuje jednostajne i utanecznione tempo automatycznej sekcji perkusyjnej, kołyszący się basowy puls sekwencerowy w podkładzie, chłodne przeciągnięcia klawiszowe o masywnym, smyczkowym i matowym brzmieniu, chłodną solówkę klawiszową o smyczkowo-symfonicznym brzmieniu układającą się w zapętloną linię melodii, chłodne, krótkie, rozległe, wysoko, archaicznie i gładko brzmiące wstawki klawiszowe, chłodne, krótkie, retrospektywnie i wysoko brzmiące partie klawiszowe tworzące chwytliwą i płytko zapętloną linię melodii, chłodne partie klawiszowe o brzmieniu typu piano układające się w luźną i zapętloną linię melodii, subtelną, archaicznie i wysoko-tubalnie brzmiącą solówkę klawiszową tworzącą płytko zapętloną linię melodii przecinaną krótkimi, archaicznie i wysoko-tubalnie brzmiącymi akordami klawiszowymi, oraz chłodne, krótkie, szerokie i smyczkowo brzmiące partie klawiszowe układające się w chwytliwą i zapętloną linię melodii. W tle słychać jest krótkie, futurystycznie brzmiące tweety syntezatorowe podbite miękkim dźwiękiem uderzenia z efektem echa, krótkie zapętlenia partii dzwonków oraz krótki terkot partii kołowrotka. W drugiej połowie utworu w podkładzie dotychczasowy, kołyszący się basowy puls sekwencerowy zastąpiony zostaje przez równomierny basowy puls sekwencerowy. Warstwa muzyczna poszerza się o subtelną, chłodną i wokalicznie (damsko-męsko) brzmiącą przestrzeń, na którą nachodzi rozległa i chłodna przestrzeń - z czasem jednak wszystkie przestrzenie ustają, by w subtelnej formie powrócić w końcowej fazie piosenki. W podkładzie powraca kołyszący się basowy puls sekwencerowy. Partia wokalna w wykonaniu Petera Sawatzkiego jest miękka i new wave'owa, wokalistę dodatkowymi partiami wokalnymi wspierają Kirsty Butts i Minne Graf, często wychodzące na wokalne solo.
   Forever to numer poprzedzony długą, pozbawioną sekcji rytmicznej introdukcją, która mogłaby być osobną, instrumentalną ścieżką, złożoną z subtelnych, krótkich, miękkich i szerokich syntezatorowych akordów basowych tworzących płaską linię basu w podkładzie, chłodnych partii klawiszowych o brzmieniu xylofonu układających się w płytko zapętloną linię melodii wspartą chłodnymi i delikatnymi partiami klawiszowymi o brzmieniu marimby, chłodnej i wokalicznie (męsko) brzmiącej przestrzeni, oraz solówki klawiszowej o gładkim brzmieniu szałamai tworzącej folkową linię melodii. W swojej zasadniczej części utwór zaznacza się standardowym i jednostajnym tempem automatycznej sekcji perkusyjnej, równomiernym basowym pulsem sekwencerowym przecinanym krótkimi i twardymi basowymi pulsami sekewncerowymi w podkładzie, chłodnymi partiami klawiszowymi o brzmieniu marimby układającymi się w linię melodii pokrywającą się z linią wokalną w strofach, oraz subtelną, chłodną, wokalicznie i wysoko (damsko-męsko) brzmiącą przestrzenią. Partia wokalna w wykonaniu Petera Sawatzkiego jest miękka i new wave'owa, linia wokalna jest chwytliwa. W fazach refrenowych w warstwie muzycznej pojawiają się bardzo krótkie, miękkie, wysoko-tubalnie i chropowato brzmiące partie klawiszowe tworzące równomierne i dynamiczne arpeggio, chłodna, wysoko i wokalicznie (męsko) brzmiąca partia klawiszowa układająca się w silnie rozmytą linię melodii, oraz chłodna, smyczkowo-przestrzennie brzmiąca partia klawiszowa tworząca silnie rozmytą linię melodii. Partie wokalne ograniczają się do leniwie i chóralnie zaśpiewanej przez Holgera Wobkera, Kirsty Butts i Minne Graf, tytułowej frazy. Od początku drugiej połowy piosenki wokalistki wykonują wokalizy w strofach, dodatkowo pojawia się chłodna partia klawiszowa o rozległym, smyczkowym brzmieniu, razem z chłodną i smyczkowo brzmiącą partią klawiszową układająca się w krótką i rozmytą linię melodii. Dalej chłodne partie klawiszowe o brzmieniu typu piano tworzą soulową linię melodii.
   Producentem singla Man In A Uniform był znany w branży muzycznej amerykański producent, Bobby Orlando, odpowiedzialny m.in. za sukcesy amerykańskiego wokalisty, aktora i performera, Harrisa Glenna Milsteada, działającego pod pseudonimem Divine, czy wczesne sukcesy brytyjskiego zespołu synth popowego, Pet Shop Boys. Kompozycja Man In A Uniform zawiera standardowe i jednostajne tempo automatycznej sekcji perkusyjnej, krótkie syntezatorowe akordy basowe tworzące luźną i płytko zapętloną linię basu w podkładzie, chłodne, krótkie, rozległe i smyczkowo brzmiące partie klawiszowe układające się w zapętloną linię melodii bądź krótką i płytko zapętloną linię melodii, chłodną i melancholijną przestrzeń o rozległym i smyczkowym brzmieniu, oraz chłodne, krótkie i wokalicznie (męsko) brzmiące przeciągnięcia klawiszowe. Partia wokalna w wykonaniu Petera Sawatzkiego jest miękka i new wave'owa, w refrenach Kirsty Butts za wokalistą powtarza wyśpiewywane przez niego frazy. W drugiej połowie utworu pojawiają się chłodne partie klawiszowe o brzmieniu xylorimby tworzące rozbudowaną linię melodii, w tle słychać jest wsamplowane, damsko brzmiące efekty wokalne, krótkie wyśpiewane przez Petera Sawatzkiego frazy wokalne poddane efektowi echa, wysoko, męsko i damsko brzmiące wstawki wokalne (niektóre odtwarzane na przyspieszonych obrotach taśmy), krótkie i miękkie furkoty syntezatorowe, krótkie, damsko brzmiące wstawki wokalne (niektóre odtwarzane na przyspieszonych obrotach taśmy) układające się w płytko zapętloną linię melodii, oraz wysoko i męsko brzmiące efekty wokalne, po czym tło krótko wypełnia nisko, chropowato i retrospektywnie brzmiąca partia syntezatorowa.
   Piosenka This Cloud oparta jest na jednostajnym i utanecznionym tempie automatycznej sekcji perkusyjnej, krótkich i retrospektywnie brzmiących syntezatorowych akordach basowych tworzących płytko i dynamicznie zapętloną linię basu cyklicznie przecinaną krótkimi, miękkimi i retrospektywnie brzmiącymi basowymi pulsami sekwencerowymi w podkładzie, chłodnych, krótkich, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiących partiach klawiszowych podszytych chłodnym i przestrzennym brzmieniem klawiszowym układających się w krótką, dynamicznie i płytko zapętloną linię melodii, chłodnym, rozległym wysoko i organowo brzmiącym przeciągnięciu klawiszowym wspartym chłodną partią klawiszową o przestrzenno-smyczkowym brzmieniu, występującej okresowo chłodnej i gęstej przestrzeni, chłodnych, krótkich, miękkich, wysoko i retrospektywnie brzmiących partiach klawiszowych tworzących luźną i zapętloną linię melodii, chłodnych, krótkich, twardych, wysoko i retrospektywnie brzmiących partiach klawiszowych z efektem echa układających się w krótkie linie melodii, chłodnej, wysoko i retrospektywnie brzmiącej solówce klawiszowej tworzącej krótką i zapętloną linię melodii, oraz chłodnej, masywnej i wysoko brzmiącej partii klawiszowej tworzącej silnie rozmytą linię melodii występującą w refrenach, gdzie pojawiają się subtelne, chłodne, krótkie i smyczkowo brzmiące partie klawiszowe układające się w płytko zapętlone linie melodii. Okresowo warstwę muzyczną uzupełniają utrzymujące jednostajne tempo industrialne, stalowo dzwoniące uderzenia oraz chłodne, industrialne, wysoko i metalicznie brzmiące wstawki klawiszowe. W drugiej połowie kompozycji pojawia się masywna, tubalnie i gładko brzmiąca partia klawiszowa tworząca silnie rozmytą linię melodii, zaś w końcowej fazie utworu następują chłodne, lekko unoszące się, bardzo wysoko i retrospektywnie brzmiące przeciągnięcia klawiszowe. Partia wokalna w wykonaniu Petera Sawatzkiego jest miękka i new wave'owa, wokalistę w chórkach wspiera Holger Wobker.
   Podstawową setlistę albumu zamyka numer When the Feeling's Gone z sekcją rytmiczną złożoną z partii bongosów utrzymujących plemienną i płytko zapętloną rytmikę, krótkich, twardych i retrospektywnie brzmiących basowych pulsów sekwencerowych wymieniających się z pojedynczymi bądź dublującymi się, krótkimi i retrospektywnie brzmiącymi syntezatorowymi akordami basowymi w podkładzie, chłodnymi, krótkimi, miękkimi, wysoko i gładko brzmiącymi partiami klawiszowymi układającymi się w luźną i płytko zapętloną linię melodii, oraz partiami rosyjskiej bałałajki tworzącymi wibrującą i rozmytą linię melodii bądź krótkie zapętlenia w gościnnym wykonaniu Wulffa Ravena. W drugiej połowie piosenki pojawia się partia gusli w gościnnym wykonaniu Wulffa Ravena, układająca się w rozbudowaną linię melodii, dalej tworzącą wibrującą i rozmytą linię melodii partię bałałajki wspiera wysoko brzmiąca partia klarnetu układająca się w rozmytą linię melodii oraz partia skrzypiec tworząca zapętloną linię melodii. Partia wokalna w wykonaniu Petera Sawatzkiego jest miękka o folkowym zabarwieniu.
   Wydawnictwo The Continental w 2015 roku zostało nakładem niezależnej niemieckiej wytwórni Deluxe CD Music wznowione i poszerzone o dodatkowe utwory singlowe, piosenki ze stron B singli oraz remixy.
   Remixy singlowych kompozycji, Man In A Uniform (Continental Mix) i Hold On (Deaf Dumb & Blind Mix 115 Bpm) nie różnią się pod względem struktury muzycznej i partii wokalnych od swoich zasadniczych aranżacji, jedynie w przypadku pierwszego remixu druga połowa piosenki została wydłużona, dodatkowo pojawiają się tam pulsujące efekty miękkiego uderzenia partii werbla automatu perkusyjnego. Z kolei w przypadku drugiego remixu, brak jest znanej z podstawowej aranżacji kompozycji introdukcji, zaś w jej drugiej połowie pojawia się niewystępujący w podstawowej aranżacji, glam rockowy riff gitarowy tworzący zapętloną linię melodii.
   Utwór X-Rated Phone Calls (X-Mix) charakteryzuje się standardowym i jednostajnym tempem automatycznej sekcji perkusyjnej z cyklicznie zagęszczającym się tempem uderzenia beatu podkładu rytmicznego, równomiernym i dynamicznym basowym pulsem sekwencerowym wymieniającym się z krótkimi syntezatorowymi akordami basowymi tworzącymi bardzo płytko zapętloną linię basu w podkładzie, chłodną i melancholijną przestrzenią o rozległym, smyczkowym brzmieniu, dyskretnym, nisko brzmiącym tłem syntezatorowym, następującymi dynamicznie po sobie krótkimi klawiszowymi wstawkami o wysokim brzmieniu typu cowbell, oraz chłodną, masywną i wysoko brzmiącą partią klawiszową układającą się w silnie rozmytą linię melodii. W tle występują krótkie, szumiąco brzmiące wstawki syntezatorowe tworzące krótką i płytko zapętloną linię melodii, następujące trzy razy po sobie wysoko-tubalnie brzmiące wstawki klawiszowe o wokaliczno-gitarowym zabarwieniu dźwiękowym, wsamplowane męsko brzmiące efekty wokalne, oraz wsamplowane efekty wokalne odtwarzane na przyspieszonych obrotach taśmy, układające się w zapętloną linię melodii, a nawet w równomierne arpeggio. Partia tekstowo wokalna jest niezwykle minimalistyczna, ograniczająca się do wypowiadanej przez Petera Sawatzkiego łagodnym półgłosem tytułowej frazy. Partię wokalną wokalisty wykorzystano również w formie wokalnych wstawek ułożonych w formę arpeggiów.
   Instrumentalna ścieżka Change of Heart opiera się na standardowym i jednostajnym tempie automatycznej sekcji perkusyjnej, występujących parami krótkich syntezatorowych akordach basowych cyklicznie wymieniających się z krótkimi syntezatorowymi akordami basowymi układającymi się w krótkie i wysokie zapętlenie basowe w podkładzie, krótkich, aluminiowo dzwoniących wstawek klawiszowych tworzących krótkie i równomierne arpeggia, tubalnie i wokalicznie (męsko) brzmiącej partii syntezatorowej okresowo wypełniającej tło, chłodnych, krótkich, miękkich, rozległych i wysoko brzmiących partiach klawiszowych układających się w luźną linię melodii, występującej okresowo chłodnej, wysoko i organowo brzmiącej przestrzeni, oraz chłodnych partiach klawiszowych o cymbałkowym brzmieniu tworzących płytko zapętloną linię melodii. Warstwę muzyczną uzupełniają wsamplowane krótkie, damsko-męskie zaśpiewy, wsamplowane, wysoko i męsko brzmiące wokalizy oraz wsamplowane, śpiewanie falsetem wokalizy.
   Poprzedzoną zapętloną rytmiką uderzenia partii werbla automatu perkusyjnego, wydaną w 1985 roku na wolnym singlu piosenkę Late Night Satellite (Long Version), inauguruje introdukcja złożona z jednostajnego tempa automatycznej sekcji perkusyjnej, chłodnej przestrzeni, oraz chłodnych i krótkich partii klawiszowych o wysokim brzmieniu wokalu odtwarzanego na przyspieszonych obrotach taśmy, tworzących płaską i dynamiczną linię melodii przeciętą chłodnym, krótkim, lekko wysmukle, wysoko i matowo brzmiącym przeciągnięciem klawiszowym. W swojej zasadniczej części kompozycja oparta jest na jednostajnym tempie automatycznej sekcji perkusyjnej, kołyszącym się basowym pulsie sekwencerowym w podkładzie, chłodnych partiach klawiszowych o brzmieniu xylofonu układających się w zapętloną linię melodii, chłodnych, krótkich, wysoko i matowo brzmiących partiach klawiszowych tworzących płytko zapętloną linię melodii, występującej okresowo chłodnej, wysoko i wokalicznie (damsko) brzmiącej przestrzeni, subtelnych, chłodnych, krótkich, miękkich i wysoko brzmiących partiach klawiszowych układających się w płytko zapętloną linię melodii w tle, chłodnych, krótkich, twardych, szerokich, gładko i wysoko brzmiących partiach klawiszowych tworzących krótką i zapętloną linię melodii, chłodnej i wysoko brzmiącej solówce klawiszowej układającej się w krótką i rozmytą linię melodii, oraz chłodnej, rozległej i wysoko brzmiącej partii klawiszowej tworzącej silnie rozmytą linię melodii. W tle niekiedy słychać jest krótkie, falsetowo brzmiące wstawki wokaliczne. Partia wokalna w wykonaniu Petera Sawatzkiego jest miękka i new wave'owa; wokalista śpiewa nieco wyżej brzmiącym rejestrem głosu niż zazwyczaj. W refrenach dodatkowe partie wokalne wykonują Kirsty Butts i Minne Graf. W drugiej połowie utworu pojawiają się chłodne, krótkie, szerokie, wysoko i wokalicznie (obojniaczo) brzmiące partie klawiszowe układające się w krótkie i zapętlone linie melodii, dalej następują komponenty znane z introdukcji w postaci chłodnej przestrzeni oraz chłodnych i krótkich partii klawiszowych o wysokim brzmieniu wokalu odtwarzanego na przyspieszonych obrotach taśmy, tworzących płaską i dynamiczną linię melodii przeciętą chłodnym, krótkim, lekko wysmukle, wysoko i matowo brzmiącym przeciągnięciem klawiszowym. Następnie w tle słychać jest krótkie, miękko brzmiące frazy wokalne w wykonaniu Petera Sawatzkiego. Bliżej końcowej, wydłużonej fazy piosenki pojawia się przetworzona przez wokoder, wysoko i gładko brzmiąca przyśpiewka w wykonaniu Petera Sawatzkiego wsparta chłodnymi, krótkimi, rozległymi, wysoko i wokalicznie (damsko) brzmiącymi partiami klawiszowymi układającymi się w krótką i zapętloną linię melodii, na ten czas w podkładzie dodatkowo następuje twarda, funkowa i kołysząca się sekcja gitary basowej okresowo nabierająca również krótkich i lekkich pulsacji. Dalej następuje odtworzona na lekko przyspieszonych obrotach taśmy przyśpiewka w wykonaniu Petera Sawatzkiego pokrywająca się z linią wokalną w refrenach, przecinana oddaloną i wypowiadaną przez wokalistę frazą ,,Shine bright, tonight".
   Całość finalizuje kompozycja Goodbye z jednostajnym i kołyszącym się tempem automatycznej sekcji perkusyjnej, równomiernym basowym pulsem sekwencerowym w podkładzie, chłodnymi, krótkimi, wysoko i retrospektywnie brzmiącymi partiami klawiszowymi układającymi się w płytko zapętloną linię melodii wspartą zimnymi partiami klawiszowymi o delikatnym brzmieniu pozytywkowym, chłodnymi, krótkimi, miękkimi, szerokimi, wysoko, retrospektywnie i gładko brzmiącymi partiami klawiszowymi tworzącymi płytko zapętloną linię melodii, chłodną, wysoko, retrospektywnie i lekko matowo brzmiącą solówką klawiszową układającą się w krótką, zapętloną i rozmytą linię melodii finalizowaną chłodnym, miękkim i wysoko brzmiącym akordem klawiszowym, oraz chłodnymi, krótkimi, miękkimi i wysoko brzmiącymi partiami klawiszowymi tworzącymi płytko zapętloną i rozmytą linię melodii w refrenach. Partia wokalna w wykonaniu Petera Sawatzkiego jest miękka i new wave'owa, wokalista wykonuje również krótkie frazy szeptane. Linia wokalna w przeciwieństwie do większości utworów zawartych na albumie, jest pogodna.
   Wydawnictwo The Continental cieszyło się sporą popularnością w stacjach radiowych, szczególnie w Niemczech, gdzie album zdobył pozytywne opinie fanów i krytyków. Muzycy formacji przystąpili do prac nad swoim trzecim wydawnictwem studyjnym roboczo zatytułowanym Blueberry Pancake With Maple Syrup. Jego zapowiedzią było wydanie w 1986 roku singla Hurts, na którym zespół poruszył temat problemu AIDS, co nie spodobało się producentom oraz szwedzkiej wytwórni, Metronome Records, z którą Boytronic podpisał wcześniej kontrakt płytowy. Doszło do kłótni między producentami a muzykami formacji, wobec czego Holger Wobker opuścił jej szeregi, następnie w jego ślady poszli pozostali muzycy zespołu, który faktycznie rozpadł się. Prawa do nazwy Boytronic pozostały w posiadaniu wytwórni Metronome, która korzystając z ciągłej popularności formacji postanowiła skompletować jej zupełnie nowy skład oparty o wokalistę, Hayo Lewerentza (Hayo Panarinfo), oraz klawiszowca, Belę Lagondę (Alberto Hauss). W tym składzie, uzupełnionym o klawiszowca, Marka Wade, Boytronic przetrwał do 1995 roku, jednak zespół nie powtórzył już sukcesów na miarę laurów dwóch jego pierwszych albumów - The Working Model i The Continental.

Tracklista:

1 Hold On 7:02
2 Photographs 4:05
3 Wait - Stay 4:15
4 Obsession (Of The Heart) 3:35
5 Broken Heart 3:15
6 Tonight 5:19
7 Forever 4:48
8 Man In A Uniform 4:17
9 This Cloud 3:56
10 When The Feeling's Gone 4:28

Bonus Tracks - The Original Maxi-Singles:

11 Man In A Uniform (Continental Mix) 5:16
12 X-Rated Phone Calls (X-Mix) 4:30
13 Change Of Heart 3:35
14 Hold On (Deaf Dumb & Blind Mix 115 Bpm) 6:21
15 Late Night Satellite (Long Version) 7:40
16 Goodbye 3:47

Personel:

Composed By – Charlie Schöppner, Holger Wobker
Mandolin, Hurdy Gurdy – Wulff Raven (tracks: 10)
Producer, Composed By – Bobby Orlando (tracks: 8, 11)
Trombone – Udo Griem (tracks: 3)
Vocals – Bryllyant Berger, Klaus Dufke
Vocals, Composed By – Peter Sawatzki-Bär

Written by, © copyright December 2025 by Genesis GM.