Can - Out of Reach, 1978;

Out of Reach - dziesiąty album studyjny niemieckiej formacji psychodelicznej, Can, który ukazał się w lipcu 1978 roku; jest to jedno z najbardziej kontrowersyjnych wydawnictw w dorobku zespołu, bowiem nagrywane było w chwili, kiedy jesienią 1977 roku z Can postanowił odejść architekt jego brzmienia, Holger Czukay, który skupił się na twórczości solowej, pozostali zaś członkowie oryginalnego składu formacji, Jaki Liebezeit, Michael Karoli i Irmin Schmidt, wykazywali wyraźne już zmęczenie sobą nawzajem. Zespół popadł w dołek, nic więc dziwnego, że główne role twórcze odgrywali dokooptowani do składu Can jeszcze podczas sesji nagraniowej do poprzedniego albumu zespołu - Saw Delight (1977) - dwaj byli muzycy legendarnego zespołu Traffic, Rosko Gee i Rebop Kwaku Baah.
   Na albumie dominują utwory instrumentalne oraz style funk i disco z elementami etnicznymi, co słychać już w pierwszym utworze, świetnym instrumentalnym Serpentine, łączącym ambientowe przestrzenie z elementami funku, jazzu, latin rocka oraz etnicznymi rytmami sekcji perkusyjnej.
   Pauper's Daughter and I, przebojowy numer w całości autorstwa Rosko Gee i przez niego zaśpiewany, jest połączeniem stylów funku i disco na tle psychodelicznej przestrzeni i przetworzonych partii gitary. Utwór można określić mianem wczesnego electro-funku.
   Instrumentalna kompozycja November o gęstym rytmie sekcji perkusyjnej jest połączeniem art. rocka z latin rockiem z dominacją długich riffów gitarowych na tle partii fortepianu oraz funkowej sekcji basu w podkładzie.
   Tym samym, równie gęstym rytmem sekcji perkusyjnej, opleciony jest kolejny z instrumentalnych numerów - Seven Days Awake - który jest fuzją mrocznych i chłodnych, niemal gotyckich brzmień syntezatorowych z popisowymi i wysoko brzmiącymi długimi riffami gitarowymi.
   Give Me No 'Roses', to druga z kompozycji wydawnictwa, której w całości autorem i wokalistą jest Rosko Gee i - podobnie jak Pauper's Daughter and I - piosenka utrzymana jest w konwencji charakterystycznego dla lat 70. przebojowego disco z elementami funku, choć w zdecydowanie bardziej funkującym utanecznionym rytmie niż utrzymany bardziej w stylistyce stricte disco numer Pauper's Daughter and I. Utwór Give Me No 'Roses' obdarzony jest jednak głęboką i psychodeliczną przestrzenią, nie brakuje tu też innych dodatków, jak choćby elementów muzyki country w postaci partii gitary i skrzypiec.
   Kompozycja Like Inobe God to przykład klasycznego disco lat 70. z elementami brzmień latynoskich oraz z plemiennymi afrykańskimi partiami wokalnymi w wykonaniu Rebopa Kwaku Baaha. Utwór jest dość kontrowersyjny, bowiem dziennikarze muzyczni ostro krytykowali Can za pójście w nim w  kierunku disco, zaś samą kompozycję Like Inobe God uznano nawet za najgorszy utwór Can, choć nie można odmówić mu swoistego uroku i przebojowości.
   Wieńcząca album, krótka, eksperymentalna, niespełna dwuminutowa instrumentalna miniatura One More Day jest połączeniem szybkiego tempa sekcji perkusyjnej na tle eksperymentalnego brzmienia syntezatorów w stylu kosmische musik, co bezpośrednio nawiązuje do stylu twórczości zespołów krautrockowych pokroju wczesnego Tangerine Dream, Cluster, Ash Ra Tempel, Faust czy Can pierwszej połowy lat 70., zaś pośrednio zapewne stanowi hołd dla będącego poza składem zespołu Holgera Czukaya.
   Album Out of Reach jest jednym z tych przykładów w historii rocka, gdzie zespół będący w wyraźnym kryzysie i ku wszelkim przeciwnościom, nagrywa w pełni wartościowy artystycznie materiał; warto pamiętać, że wydawnictwo było jednym z pionierskich w dziedzinie electro-funku, mimo to sam zespół długo się od niego odcinał, uznając go za swój najgorszy album, i pod pretekstem braku udziału w nim Holgera Czukaya, jednego z muzyków z tzw. oryginalnego składu, zespół nie wznawiał wydawnictwa w reedycjach CD. Nawet na oficjalnej stronie internetowej Can próżno było szukać tytułu "Out of Reach" w oficjalnej dyskografii zespołu, zupełnie tak, jakby formacja chciała zapomnieć, że kiedykolwiek wydała taki album. Dopiero w sierpniu 2014 roku, nakładem wytwórni Mute Records ukazało się cyfrowe wznowienie niedocenionego wydawnictwa w formacie CD i na winylu, choć podobno wbrew woli żyjących muzyków Can.

Tracklista:

1. Serpentine
2. Pauper's Daughter & I
3. November
4. Seven Days Awake
5. Give Me No "Roses"
6. Like Inobe God
7. One More Day

Personel (podstawowy skład):

Jaki Liebezeit: drums
Michael Karoli: guitars, violins on "Roses"
Irmin Schmidt: piano, keyboards, Alpha 77
Rosko Gee: bass, vocal and words on "Roses" and "Pauper's Daughter and I", Fender piano on "Roses", flangbass on "Seven Days Awake" and "Serpentine"
Rebop Kwaku Baah: percussion, Polymoog on "Roses", voice, wordmelody on "Like Inobe God"

Written by, © copyright June 2018 by Genesis GM.