Chris and Cosey - Heartbeat, 1981;

Heartbeat - debiutancki album studyjny brytyjskiej formacji synth popowej, Chris & Cosey, nagrywany w lipcu i sierpniu 1981 roku w Meridian Studios w Londynie, ukazał się nakładem kultowej, niezależnej brytyjskiej wytwórni, Rough Trade Records, 18 listopada 1981 roku. Wydawnictwo doczekało się ponownej reedycji w formacie CD nakładem amerykańskiej niezależnej wytwórni, Wax Trax! Records, w 1990 roku.
   Zespół Chris & Cosey w formie duetu powstał w Londynie latem 1981 roku z inicjatywy dwojga byłych muzyków kultowej, industrialnej formacji Throbbing Gristle, klawiszowca Chrisa Cartera, oraz gitarzystki, Cosey Fanni Tutti. Para podpisała jednocześnie kontrakt płytowy z niezależną wytwórnią, Rough Trade Records.
   Nie było żadną tajemnicą, iż będąc jeszcze w składzie Throbbing Gristle, na początku 1978 roku Cosey Fanni Tutti nawiązała najpierw romans, a następnie weszła w stały związek uczuciowy z Chrisem Carterem, zrywając blisko 9-letni dotychczasowy związek z wokalistą i frontmanem zespołu, Genesisem P-Orridge'em, który długo nie mógł pogodzić się z tym faktem. Również żona Chrisa Cartera nie zamierzała siedzieć bezczynnie, któregoś razu dzwoniąc na numer Genesisa P-Orridge'a bezpośrednio grożąc śmiercią Cosey Fanni Tutti, jeśli ta nie zostawi w spokoju jej męża. Z zapisu rozmowy powstał eksperymentalny utwór zamieszczony potem jako ścieżka na albumie Throbbing Gristle, D.o.A: The Third and Final Report of (1978). Atmosfera wewnątrz formacji gęstniała, zespół przetrwał kolejne trzy lata koncertując oraz pracując w studiu nad kolejnymi wydawnictwami studyjnymi. Związek Cosey Fanni Tutti i Chrisa Cartera trwał w najlepsze, tymczasem Genesis P-Orridge coraz częściej znikał. Bomba wybuchła na początku 1981 roku, kiedy na jaw wyszedł związek wokalisty z 17-letnią Alaurą O'Dell, pracującą jako kasjerka w supermarkecie Tesco we wschodnio londyńskiej dzielnicy Hackney, co było nieoficjalną przyczyną rozwiązania Throbbing Gristle. Oficjalnie decyzję o rozwiązaniu zespołu jego muzycy podjęli w związku z komercjalizacją nurtu muzyki industrialnej, jednak artyści postanowili zagrać jeszcze krótką, pożegnalną trasę koncertową, której zwieńczeniem był legendarny występ w Kezar Pavilion w San Francisco 29 maja 1981 roku, zaś do formalnego rozwiązania Throbbing Gristle doszło 23 czerwca 1981 roku wraz z wydaniem słynnych pocztówek z hasłem ,,Mission Terminated." Po rozpadzie formacji Genesis P-Orridge formalnie wziął ślub z Alaurą O'Dell, która przyjęła nazwisko Paula P-Orridge. Wraz z byłym już muzykiem Throbbing Gristle, Peterem "Sleazy" Christophersonem, wokalista powołał art rockowy zespół, Psychic TV, natomiast Cosey Fanni Tutti i Chris Carter założyli eksperymentalno-synth popową formację, Chris & Cosey.
   Wczesna twórczość tworzonego przez duet zespołu cechująca dwa jego pierwsze albumy studyjne, Heartbeat (1981) i Trance (1982), charakteryzowała się strukturą eksperymentalnego synth popu z elementami industrialu, punka, a nawet niekiedy jazzu i art rocka. W znacznej przewadze była to muzyka czysto instrumentalna z niewielkim udziałem partii wokalnych. Struktura muzyczna w głównej mierze czerpała styl i brzmienie z wydawnictw Throbbing Gristle - D.o.A: The Third and Final Report of (1978) i 20 Jazz Funk Greats (1979). Oboje muzyków używało w zasadzie tych samych instrumentów, co w byłej formacji; Chris Carter używał syntezatorów, sekwencera, taśm preparowanych oraz programował, zaś Cosey Fanni Tutti grała na gitarze, klarnecie, używała też taśm preparowanych. O ile partie wokalne nie były ewenementem dla Cosey Fanni Tutti, która epizodycznie udzielała się wokalnie w zespole Throbbing Gristle, to dla Chrisa Cartera była to zupełna nowość. Jednakże wczesna twórczość formacji Chris & Cosey charakteryzowała się niewielkim stopniem użycia partii wokalnych.
   Setlistę albumu Heartbeat otwiera kompozycja Put Yourself in Los Angeles poprzedzona introdukcją złożoną z chłodnej, krótkiej i wysoko brzmiącej partii klawiszowej układającej się w pętlę, wysoko i archaicznie brzmiącej partii klawiszowej zastępującej przestrzeń, na którą nakłada się wysoko-tubalnie brzmiąca partia klawiszowa przechodząca w wibrującą formę, delikatnego podzwaniania klawiszowego w tle, chłodnej przytłumionej, wysoko, gładko i archaicznie brzmiącej partii klawiszowej, nisko i chropowato brzmiących załamań klawiszowych oraz pojawiającego się finalnie nisko brzmiącego tła syntezatorowego. W zasadniczej części ścieżki sekcja automatu perkusyjnego utrzymuje jednostajne tempo. Warstwa muzyczna złożona jest z charakterystycznych dla twórczości zespołu Throbbing Gristle dynamicznych, post punkowych riffów gitarowych, a także syntezatorowych efektów zaszumień oraz bezdźwięcznych wibracji w tle. W warstwę muzyczną wsamplowano przemówienia pastora.
   Utwór Just Like You poprzedza zimna, przeciągła, bardzo wysoko brzmiąca partia klawiszowa podszyta dyskretnie lekko warkotliwym, retrospektywnie i bardzo wysokim brzmieniem klawiszowym. Struktura muzyczna składa się z silnego, równomiernego pulsu basowego sekwencera wymieniającego się z równie silnym, chłodnym, równomiernym i wysoko brzmiącym pulsem sekwencerowym, krótkich, twardych i futurystycznie brzmiących tweetów syntezatorowych, inaugurowanej przez subtelne, zimne, krótkie, miękkie, wysoko i wysmukle brzmiące wejścia klawiszowe chłodnej, przeciągłej, gładko, retrospektywnie i wysoko brzmiącej solówki klawiszowej tworzącej lekko zapętloną linię melodii, występującej epizodycznie zimnej, bardzo wysoko i lekko metalicznie brzmiącej partii klawiszowej, a także krótkich, gęstych i twardych pulsów basowych sekwencera oraz takich samych krótkich, gęstych i twardych pulsów sekwencerowych, ale o wysokim brzmieniu. Z czasem następuje sekcja rytmiczna w postaci nieco spowolnionego i jednostajnego beatu automatu perkusyjnego oraz spontanicznych uderzeń miękkich i archaicznych werbli elektronicznych. Pojawiają się chłodne przestrzenie wsparte niekiedy chłodną, wysoko, archaicznie i matowo brzmiącą partią klawiszową. Wstępuje też subtelna, chłodna solówka klawiszowa o wysokim, masywnym i retrospektywnym brzmieniu tworząca zapętlającą się i rozmytą linię melodii, dalej pojawia się równie subtelna partia klawiszowa o lekko szorstkim, wysoko-tubalnym i retrospektywnym brzmieniu tworząca przeciągłą i rozmytą linię melodii, na warstwę muzyczną nakłada się chłodna, wysoko i gładko brzmiąca solówka klawiszowa układająca się w dynamiczną i zapętloną linię melodii przechodzącą w przeciągnięcia; w tę samą linię melodii układa się również chłodna, wysoko brzmiąca partia klawiszowa o dźwięku przypominającym wysokie brzmienie trąbki. W tle słychać jest wsamplowane damskie dialogi, komunikaty, a nawet krzyki. W końcowej fazie numeru warstwa muzyczna ulega degradacji przechodząc w przeciągłe, industrialne, wysoko i metalicznie brzmiące efekty syntezatorowe wsparte kobiecym krzykiem, po którym następuje krótka, ale przeciągła i odległa partia klawiszowa o nieznacznie chropowatym, wysoko-tubalnym i symfonicznym brzmieniu.
   Industrialno-plemienna miniatura Voodoo składa się z subtelnego, tubalnie brzmiącego tła syntezatorowego, krótkiej, chropowato, retrospektywnie, wysmukle i wysoko-tubalnie brzmiącej partii klawiszowej tworzącej transową pętlę, krótkich, atonalnych i stukających pulsacji sekwencerowych wspartych twardym, ale delikatnym i gęstym groove'em, masywnego, równomiernego, gęstego, atonalnego i stukająco brzmiącego pulsu sekwencerowego, jednostajnego, ale spowolnionego tempa uderzenia werbla automatu perkusyjnego, krótkich, lekkich i atonalnych zgrzytnięć syntezatorowych oraz krótkich, szorstko, futurystycznie, ale atonalnie brzmiących efektów syntezatorowych. Całość układa się w industrialno-plemienną strukturę muzyczną.
   Moorby to numer z automatyczną sekcją perkusyjną utrzymującą tempo współczesnego, czarnego R&B, śpiewem ptaków oraz bardziej odległymi krzykami bawiących się dzieci wypełniającymi tło, krótką, lekko chropowato, retrospektywnie i wysoko brzmiącą partią klawiszową układającą się w transową pętlę w tle, oraz chłodną, wysoko i futurystycznie brzmiącą solówką klawiszową o dźwięku przypominającym futurystyczne brzmienie skrzypiec tworzącą zapętloną i złożoną linię melodii. Cosey Fanni Tutti wyśpiewuje swobodne, łagodne i usypiające wokalizy. Kompozycję zamyka krótki i mocno stłumiony odgłos huku.
   Bardziej eksperymentalna miniatura, Radio Void, zawiera utrzymujące jednostajne i spowolnione tempo przetworzone uderzenia werbli tworzące efekt echa i drgań wsparte delikatnym uderzeniem perkusyjnego talerza, subtelne, krótkie i chropowato brzmiące akordy syntezatorowego basu w podkładzie, nisko, retrospektywnie i szorstko brzmiące partie klawiszowe układające się w zapętloną linię melodii, wstecznie odtworzoną, twardo wibrującą, archaicznie, chropowato i wysoko brzmiącą wstawkę taśmową, bezdźwięczne i zaszumione wibracje syntezatorowe oraz przetworzone i wirujące wstawki wokalne. Stałym elementem są tu też wsamplowane damskie i męskie komunikaty radiowe wypełniające tło.
   Poprzedzona przeciągłą partią trąbki o wysokim brzmieniu, wydana na singlu, ale dopiero w 1983 roku, kompozycja This Is Me, jest jedyną znajdującą się w setliście wydawnictwa klasyczną piosenką, o jednostajnym i spowolnionym tempie beatu automatu perkusyjnego, silnym, równomiernym i zapętlonym pulsie basowym sekwencera w podkładzie, odtworzonych wstecznie efektach tarcia powielonych przez echa, chłodnych, krótkich, miękkich, wysoko i retrospektywnie brzmiących solówkach klawiszowych układających się w zapętloną, japońsko brzmiącą linię melodii, chłodnej przestrzeni o smyczkowym brzmieniu tworzącej też delikatne zapętlenia, zimnych, krótkich, wysoko, futurystycznie i ,,szklankowo" brzmiących partiach klawiszowych układających się w dynamiczną, zapętloną i japońsko brzmiąca linię melodii, oraz wstecznie odtwarzanych dialogach w wykonaniu Chrisa Cartera i Cosey Fanni Tutti w tle. Para tworzy tutaj również romantyczny duet wokalny. Nie trudno jest się doszukać w tym numerze podobieństw do kultowej piosenki formacji Throbbing Gristle - Hot on the Heels of Love (album 20 Jazz Funk Greats).
   Klasycznie synth popowy utwór, Pressure Drop, charakteryzuje się automatyczną sekcją perkusyjną złożoną z utrzymującego jednostajne i spowolnione tempo uderzenia werbla oraz mechanicznie zapętlonego beatu podkładu rytmicznego. Podkład wypełnia subtelny, krótki i miękki akord syntezatorowego basu. Warstwa muzyczna składa się z miękkiego i szumiącego bulgotu syntezatorowego wypełniającego tło, w późniejszej fazie ścieżki przechodzącego też w dźwięk szumiącego odgłosu tętniczego pulsu, krótkiej, nisko, retrospektywnie i lekko chropowato brzmiącej solówki klawiszowej układającej się w dynamiczną i zapętloną linię melodii, chłodnej i przeciągłej partii klawiszowej o wysokim, retrospektywnym i nieco smyczkowym brzmieniu tworzącej długą i rozmytą linię melodii, czasem też krótkie i rozmyte wibracje, przetworzonych i damsko brzmiących efektów wokalnych, krótkich, szorstko, retrospektywnie i tubalnie brzmiących wstawek syntezatorowych, dyskretnej, przeciągłej partii klawiszowej o retrospektywnym, tubalnym i chropowatym brzmieniu, subtelnej, chłodnej, przeciągłej i wysoko brzmiącej partii klawiszowej, przeciągłych i nisko brzmiących brzęków syntezatorowych, wstecznie odtworzonych, przeciągłych, rozmiękłych, wysoko i archaicznie brzmiących wibracji syntezatorowych o smyczkowym zabarwieniu dźwiękowym, przeciągłej, wibrującej, smyczkowo i futurystycznie brzmiącej solówki klawiszowej, chłodnych, wysoko brzmiących i wysoko zawieszonych wibracji syntezatorowych, odległych, wysoko brzmiących i przeciągłych riffów gitarowych, oraz lekko wznoszącej się i opadającej, wysoko brzmiącej i twardej wibracji syntezatorowej występującej bliżej końcowej fazy utworu, którego warstwa muzyczna w samej jego końcowej fazie minimalizuje się do szumiącego odgłosu tętniczego pulsu wspartego teraz dźwiękiem odgłosu akcji serca, choć na krótki moment powraca sekcja rytmiczno-basowa oraz krótka, nisko, retrospektywnie i lekko chropowato brzmiąca solówka klawiszowa układająca się w dynamiczną i zapętloną linię melodii. Partia wokalna w wykonaniu Cosey Fanni Tutti polega na krótkich i nieznacznie zniekształconych monologach o wyraźnym podtekście erotycznym.
   Industrialno-noise'owa kompozycja Manic Melody opiera się na sekcji automatu perkusyjnego złożonej z mechanicznie zapętlonego uderzenia retrospektywnego werbla oraz również mechanicznie zapętlonego beatu podkładu rytmicznego. Sekcję rytmiczną wspiera dodatkowy, powielany zwielokrotnionymi echami beat automatu perkusyjnego, miękki groove oraz szumiące wibracje syntezatorowe. Warstwę muzyczną tworzą krótkie, wysoko i szorstko brzmiące partie klawiszowe oraz krótkie, nisko i szorstko brzmiące partie klawiszowe tworzące razem mechanicznie zapętloną linię melodii, przeciągające się lub zawinięte, nisko brzmiące zgrzyty syntezatorowe przypominające dźwięk szlifierki, wysoko-tubalnie brzmiące zgrzyty syntezatorowe oraz dyskretne i przetworzone riffy gitarowe występujące w tle. W końcowej fazie numeru wysoko-tubalnie brzmiący zgrzyt syntezatorowy wznosi się do wysokiego rejestru brzmieniowego zamykając całą strukturę muzyczną. Cosey Fanni Tutti wykonuje dość groteskową narrację tonem zwracającym się do małego dziecka. Zresztą słychać jest tu też sentencje w wykonaniu małej dziewczynki.
   Inspirowany twórczością legendarnego niemieckiego zespołu Kraftwerk (wydawnictwo Trans-Europe Express, 1977), utwór Useless Information, zaznacza się jednostajnym tempem beatu automatu perkusyjnego wspartego twardym i tykającym groove'em, subtelną i miękką sekcją syntezatorowego basu w podkładzie, chłodnym, równomiernym i wysoko brzmiącym pulsem sekwencerowym, chłodną, krótką, ale masywną i wysoko brzmiącą partią klawiszową układającą się w równomierną pętlę, chłodnymi, krótkimi i wysoko brzmiącymi pulsacjami sekwencerowymi, dynamicznymi, krótkimi, szorstko i nisko brzmiącymi partiami klawiszowymi brzmiącymi niczym post punkowy riff gitary rytmicznej, krótkimi, wysoko i zgrzytliwie brzmiącymi efektami gitarowymi, chłodnym, długim, art rockowym i wysoko brzmiącym riffem gitarowym w stylu twórczości Roberta Frippa z brytyjskiej, art rockowej formacji King Crimson lub Richarda Pinhasa z eksperymentalnego zespołu francuskiego, Heldon, oraz przeciągłymi i nisko brzmiącymi, art rockowymi riffami gitarowymi. Riffy gitarowe gościnnie wykonywane są przez szkockiego gitarzystę, Alexa Fergussona, z angielskiej formacji punk rockowej, Alternative TV, także współzałożyciela zespołu Psychic TV. W końcowej fazie kompozycji zarówno chłodny, wysoko brzmiący puls sekwencerowy, jak i chłodna, krótka i wysoko brzmiąca partia klawiszowa układająca się w równomierną pętlę, obniżają swój rejestr dźwiękowy najpierw do do tubalnego, potem do basowego brzmienia. Partie wokalne w gościnnym wykonaniu Alexa Fergussona oraz inżyniera dźwięku, Micka Garoghana, odpowiedzialnego również za brzmienie całego albumu Heartbeat, polegają na krótkich deklamacjach, narracjach oraz monologach.
   Moving Still to ambientowy numer pozbawiony konwencjonalnej sekcji rytmicznej, której funkcję pełnią drapiące efekty syntezatorowe wsparte groove'em, razem z którym tworzą zapętlenia. W dalszej części utworu dochodzi zapętlone uderzenie miękkiego i archaicznego werbla. Warstwa muzyczna złożona jest z krótkich, zimnych, delikatnych, wysoko i futurystycznie brzmiących partii klawiszowych układających się w leniwie zapętlającą się linię melodii, nakładających się na siebie nawzajem chłodnych, przestrzennie, wysoko i wokalicznie brzmiących partii klawiszowych wspartych chłodną, tworzącą wygięcia, wysoko i nawołująco brzmiącą partią klawiszową oraz chłodną partią klawiszową o wysokim, przestrzenno-organowym brzmieniu. W warstwie muzycznej występują też nieco bardziej odległe i wyżej zawieszone chłodne partie klawiszowe o organowym brzmieniu, okresowo tworzące przestrzeń. Okazjonalnie w tle pojawiają się krótkie i zniekształcone monologi w wykonaniu Chrisa Cartera.
   Kompozycja Bust Stop stanowi mariaż uporządkowanego, synth popowego fundamentu pod nurt acid house, z ogólnym krautrockowym chaosem. Automatyczna sekcja perkusyjna utrzymuje jednostajne tempo wsparte subtelnym, ale twardym i tykającym groove'em. W podkładzie występuje krótki akord syntezatorowego basu układający się w house'owo zabarwioną linię melodii. W warstwie muzycznej brak jest dodatkowych, uporządkowanych linii melodii, wypełniają ją za to tworzące chaos efekty zaszumień, suche, delikatne i atonalne zgrzytnięcia syntezatorowe, twarde i atonalne syntezatorowe wibracje, krótkie, ale przeciągłe syki, opadający wokalny efekt typu ,,oooh" wsparty delikatnym tweetem syntezatorowym, przeciągła partia klawiszowa o wysmukłym, wysokim i archaicznym brzmieniu przechodząca w nawołującą i wysoko brzmiącą formę, przeciągłe partie saksofonu przyjmujące też krótkie i powielane echami struktury, co było dość charakterystyczną cechą także dla twórczości formacji Throbbing Gristle, krótkie zapętlenia riffu gitarowego, bardziej odległe, new wave'owo zabarwione i nieco przetworzone riffy gitarowe, chropowato, wysoko i wysmukle brzmiące efekty syntezatorowe, wygięte, wysoko brzmiące i wokalicznie zabarwione efekty syntezatorowe, delikatne, wysmukle brzmiące i subtelne tweety syntezatorowe, wznoszące się i opadające partie klawiszowe o wysokim, archaicznym i chropowatym brzmieniu, seria subtelnych, krótkich, miękkich, wysoko i matowo brzmiących wstawek klawiszowych oraz szumiące syntezatorowe wibracje. Całość zamyka psychodeliczna, powielona zwielokrotnionymi echami, wysoko i archaicznie brzmiąca wibracja syntezatorowa.
   Tytułowy, finalny utwór Heartbeat, osadzony jest na jednostajnym i nieznacznie spowolnionym tempie automatycznej sekcji perkusyjnej okazjonalnie i na krótko przyspieszającej do jednostajnego i dynamicznego tempa, z czasem wspartej też dodatkowym beatem podkładu rytmicznego utrzymującego dynamiczny i jednostajny rytm, przy jednoczesnym zachowaniu nieznacznie spowolnionego i jednostajnego tempa werbla. Bliżej końcowej fazy kompozycji sekcja rytmiczna powraca do swojej początkowej formy. Podkład wypełnia zapętlony, basowy puls sekwencerowy z czasem wsparty dodatkowym, gęstym i równomiernym pulsem basowym sekwencera. W krótkich pomostach w podkładzie występuje krótki i miękki akord syntezatorowego basu. Struktura muzyczna złożona jest z chłodnej, krótkiej i wysoko brzmiącej partii klawiszowej (w krótkich pomostach przyjmującej niskie brzmienie) układającej się w pętlę wspartą krótkim, podwójnym, tubalnie, retrospektywnie i chropowato brzmiącym akordem klawiszowym, chłodnych, męsko i wokalicznie (nisko bądź tubalnie) brzmiących partii klawiszowych tworzących rozmyte bądź krótkie i zapętlone linie melodii, zimnej partii klawiszowej o retrospektywnym brzmieniu smyczkowym tworzącej przestrzeń oraz rozmytą linię melodii, dodatkowej, chłodnej i wyżej zawieszonej przestrzeni, retrospektywnie, chropowato, tubalnie i lekko wysmukle brzmiących solówek klawiszowych (przyjmujących też wysoko-tubalny rejestr dźwiękowy) układających się w dynamiczną i zapętloną linię melodii, krótkich, chropowato, wysoko i futurystycznie bądź futurystycznie i atonalnie brzmiących wstawek syntezatorowych, tworzących dynamicznie zapętlające się linie melodii chłodnych, wysoko, retrospektywnie i gładko brzmiących solówek klawiszowych przyjmujących też brzmienie wysokie i chropowate bądź futurystyczno-fletowe, oraz dyskretnych, miękkich, wysmukle i futurystycznie podzwaniających akordów klawiszowych. Bliżej końcowej fazy ścieżki struktura muzyczna zagęszcza się poprzez dodaną kolejną chłodną przestrzeń. Utwór dość nagle i niespodziewanie zostaje zamknięty szorstko, nisko i niemal bezdźwięcznie brzmiącym akordem syntezatorowym przechodzącym w masywny dźwięk szumu. W kompozycji słychać jest wpływy twórczości z drugiej połowy lat 70. niemieckich zespołów rocka elektronicznego, Tangerine Dream i Ashra.
   Do wydania albumu nakładem wytwórni Wax Trax! Records dodano wstecznie odtworzoną miniaturę, Tight Fit. Sekcję rytmiczną stanowi tu odtworzona wstecznie sekcja automatu perkusyjnego utrzymującego jednostajne tempo werbla oraz połamany rytm beatu podkładu rytmicznego, co jest fundamentem pod przyszły styl dubstep. Sekcję rytmiczną dodatkowo wspierają punktowe partie klawiszowe o bardzo wysokim dźwięku suchego podzwaniania, układające się w dynamiczne zapętlenia. Również wstecznie odtworzone są niemal wszystkie partie instrumentalne, jak unoszące się, chropowato, wysoko i archaicznie brzmiące wstawki klawiszowe, krótkie, ale przeciągłe, lekko zgniecione wygięcia klawiszowe o wysokim i melancholijnym brzmieniu, krótkie, rozmiękłe, dublujące się i wysoko brzmiące wstawki syntezatorowe, delikatne syntezatorowe zgrzytnięcia i syki w tle, krótkie, przeciągnięte, wznoszące się, tubalnie, archaicznie i chropowato brzmiące partie klawiszowe, odległe i wysoko brzmiące wibracje syntezatorowe oraz odległe, przeciągłe, chropowato, retrospektywnie, tubalnie i lekko wysmukle brzmiące partie klawiszowe. Jedynie partie saksofonu odtwarzane są konwencjonalnie, ale poddawane są efektom zwielokrotnionego echa czy rozmyciu brzmienia. Tak czy inaczej numer, poprzez swoją rytmikę, ewidentnie stanowi pierwowzór stylu dubstep - i to na kilkanaście lat przed formalnym powstaniem tego gatunku muzyki elektronicznej!
   Chociaż rok 1981 był prawdziwą eksplozją wykonawców spod znaku synth popu i muzyki elektronicznej, których wydawnictwa studyjne i single szturmowały listy przebojów na całym świecie, album Heartbeat poprzez nazbyt eksperymentalny wymiar zawartego na nim materiału, nie przyniósł formacji Chris & Cosey dużego sukcesu komercyjnego. Wydawnictwo wykazywało się jednak dużym potencjałem artystycznym, na który zwróciło uwagę wiele zespołów i wykonawców synth popowych, industrialnych i wczesnego nurtu EBM. Choć formacja Chris & Cosey w późniejszych latach twórczo poszła w bardziej przystępnym kierunku synth popu i formy piosenkowej, jej dwa pierwsze albumy, Heartbeat i Trance, stanowią chyba najbardziej wartościowe pod względem artystycznym oblicze jej twórczości.

Tracklista:

1 Put Yourself In Los Angeles 3:44
2 Just Like You 3:17
3 Voodoo 2:27
4 Moorby 2:38
5 Radio Void 2:20
6 This Is Me 2:58
7 Pressure Drop 7:13
8 Manic Melody 3:42
9 Useless Information 4:40
10 Moving Still 4:20
11 Bust Stop 4:05
12 Heartbeat 5:42
13 Tight Fit 2:13

Personel:

Engineer [16-track] – Mick Garoghan
Producer – Chris And Cosey
Synth, Cornet, Keyboards [Casio Mt30], Tape [Tapes], Vocals – Cosey F. Tutti
Synth, Electronic Drums [Electronic Percussion], Guitar, Keyboards [Casio Mt30], Voice [Taped Voices], Vocals – Chris Carter

Written by, © copyright September 2024 by Genesis GM.