Front 242 - Official Version, 1987;

Official Version - trzeci album uznawanej za ,,ojców chrzestnych" nurtu EBM belgijskiej formacji, Front 242, który ukazał się 1 marca 1987 roku, ukazał też znacznie dojrzalsze i wykrystalizowane brzmienie oraz styl zespołu, który znacznie bardziej ubogacił przede wszystkim warstwę rytmiczną, zaś utwory nabrały o wiele głębszego i industrialnego wymiaru, choć album, podobnie jak w przypadku poprzedniego wydawnictwa zespołu, No Comment (1984), także otwiera wydłużona industrialno-house'owa instrumentalna kompozycja - w przypadku Official Version numerem otwierającym jest W.Y.H.I.W.Y.G. łączący klimaty industrial, house, minimal i zimną falę. Utwór odznacza się ciężkim industrialnym beatem automatycznej sekcji rytmicznej oraz wyrazistym basowym pulsem sekwencera, house'ową stylistyką, zimnofalową przestrzenią oraz pełnym wachlarzem sampli i efektów dźwiękowych.
   Utwór Rerun Time, śpiewany w duecie przez Jeana-Luca De Meyera i Richarda Jonckheere, jest już wyraźną ewolucją z klimatów z poprzedniego albumu w kierunkach, w których utwór łączy w sobie styl ebm z synth popowym tempem sekcji rytmicznej i ciężkim industrialnym basowym pulsem sekwencerra, co zaskakująco przypomina nieco późniejsze dokonania kanadyjskiej formacji, Front Line Assembly, z przełomu lat 80. i 90.
   Przykładem ciężkiego industrialnego utworu z silnymi wpływami twórczości formacji Cabaret Voltaire jest Television Station, początkowo mający dość ponury charakter potęgowany przez posępną sekcję wokalną oraz szybkie industrialne wibracje na tle powolnego i ciężkiego beatu sekcji rytmicznej, z czasem jednak kompozycja nabiera rozpędu w rytmie, przechodząc w instrumentalną drugą część z wyrazistymi i chwytliwymi klawiszowymi solówkami.
   Instrumentalna kompozycja Agressiva Due charakteryzuje się silnie industrialnym stylem opartym głównie o ciężki beat sekcji rytmicznej i mocny industrialny basowy puls sekwencera. Całości dopełniają efekty samplerskie, wplecione dialogi i syntezatorowe hałasy.
   Singlowy utwór Master Hit (Part 1 & 2) jest jedną z klasycznych pozycji w twórczości Front 242, gdzie dość mocno słychać inspiracje klimatami z albumu formacji Cabaret Voltaire, The Crackdown (1983). Kompozycja charakteryzująca się przebojowym refrenem rozkręca się w niesamowitym transie industrialnego basowego pulsu sekwencera nabierając niezwykle komercyjnego potencjału. Druga część utworu jest instrumentalna, co jeszcze bardziej podkreśla jego walory dźwiękowo-brzmieniowe.
   Numer Slaughter jest z kolei bardziej ponurym, wręcz zimnofalowym obliczem twórczości Front 242 z niezwykle gorzką partią wokalną, chłodną przestrzenią, dusznym klimatem i industrialnymi efektam. Utwór przypomina klimaty twórczości zespołów Skinny Puppy, The Neon Judgement i Ministry lat 80.
   Zupełnie odmienne oblicze prezentuje singlowy utwór, Quite Unusual, o dość przebojowym charakterze, osadzony w bardziej pogodnych klimatach łączących new wave, synth pop i industrial, przypominających stylem i brzmieniem twórczość formacji Depeche Mode z albumu Some Great Reward (1984).
   Utwór Red Team to znów powrót do lodowatych brzmień i ponurego klimatu rodem z twórczości zespołów Skinny Puppy i Ministry lat 80., tym razem jednak w bardziej synth popowo-industrialnym wydaniu, choć klasycznie piosenkowa sekcja wokalna zastąpiona zostaje tu przez chłodną deklamację.
   Podstawową setlistę albumu uzupełnia eksperymentalna, niespełna 2-minutowa miniatura Angst, przedstawiająca burzliwe kazanie pastora na tle industrialnych hałasów, eksperymentów dźwiękowych i silnych grzmotów wyładowań atmosferycznych.
   Album uzupełniono o utwory bonusowe; Quite Unusual (12" Version) w wydłużonej wersji; Agressiva (12" Version) w wersji wokalnej, o mniej industrialnym charakterze względem wersji albumowej, za to w stricte ebm-owym wydaniu, oraz dwa remixy Master Hit - wydłużony Masterblaster gdzie sekcję wokalną zminimalizowano jedynie do refrenu, oraz instrumentalny, minimalistyczno-house'owy Hypnomix.
   Album Official Version przyniósł Front 242 sukces komercyjny, który zapewnił zespołowi status jednej z najbardziej wpływowych formacji lat 80. oraz najważniejszego przedstawiciela nurtu EBM, którego Front 242 jest przecież pionierem. Wydawnictwem Official Version zespół wywarł niebagatelny wpływ na twórczość w latach 80. i 90. takich wykonawców, jak Skinny Puppy, Ministry, Nitzer Ebb czy Front Line Assembly, zaś w Polsce wpłynął na twórczość formacji industrialnych - Agressiva 69, Düsseldorf, Kafel, Nowy Horyzont czy Wieloryb.
   Official Version jest uważany za jeden z najbardziej klasycznych wydawnictw nurtu EBM i jeden z najważniejszych albumów lat 80.

Tracklista:

1. "W.Y.H.I.W.Y.G." 7:28
2. "Rerun Time" 5:25
3. "Television Station" 2:41
4. "Agressiva Due" 2:58
5. "Master Hit" (Part 1 & 2") 7:07
6. "Slaughter" 3:36
7. "Quite Unusual" 3:49
8. "Red Team" 3:50
9. "Angst" 1:56
10. "Quite Unusual" (12" Version) 5:02
11. "Agressiva" (12" Version) 4:59
12. "Masterblaster" 7:06
13. "Hypnomix" 4:31

Personel:

Daniel Bressanutti
Patrick Codenys
Jean-Luc De Meyer
Richard Jonckheere
F. Boebaert – art Direction

Written by, © copyright November 2018 by Genesis GM.