Heldon II - Allez Teia, 1974;

Allez Teia - drugi album studyjny francuskiej formacji eksperymentalnej, Heldon, nagrywany w 1974 roku w paryskim studiu Schizo, ukazał się na początku 1975 roku.

   Począwszy od wydawnictwa Allez Teia, przez następne albumy, do szyldu Heldon dodawano chronologiczną do wydanego wydawnictwa studyjnego cyfrę; w przypadku albumu Allez Teia była to rzymska cyfra ,,II", stąd też pełna nazwa wydawnictwa brzmi: Heldon II - Allez Teia. Taki zabieg nie był żadną nowością wśród awangardowych zespołów, czyniła tak m.in. brytyjska formacja rocka elektronicznego, White Noise. Inną nowością było poszerzenie składu zespołu do formy duetu złożonego z Richarda Pinhasa i George'a Grunblatta. Skład formacji zupełniono o dodatkowych muzyków - Alaina Renauda (gitara) i Alaina Bellaiche'a (gitara basowa). Wszyscy wspomniani, za wyjątkiem Alaina Bellaiche'a, brali już udział jako wykonawcy sesyjni w nagraniu debiutanckiego albumu Heldon, Electronique Guérilla (1974). George Grunblatt został nie tylko oficjalnym muzykiem zespołu, był też autorem i współautorem znacznej części materiału zawartego na wydawnictwie Allez Teia, podzielonym zasadniczo na dwie części. Pierwsza część albumu jest art-rockowo-gitarowa, inspirowana twórczością brytyjskiej formacji art rockowej, King Crimson, oraz związanej z nią gitarzysty, Roberta Frippa. Swój wpływ twórczy wywarł tu również brytyjski instrumentalista, Brian Eno. Druga część wydawnictwa jest syntezatorowa (za wyjątkiem utworu zamykającego setlistę albumu), inspirowana w głównej mierze twórczością niemieckich wykonawców wywodzących się z nurtu krautrocka. Wszystkie ścieżki łączy całkowity brak sekcji rytmicznej.

   Wydawnictwo otwiera kompozycja In the Wake of King Fripp, otwarcie odwołująca się do twórczości Roberta Frippa, oraz stanowiąca parafrazę tytułu albumu zespołu King Crimson, In the Wake of Poseidon (1970). Warstwa muzyczna składa się tu z ciepłych partii gitary akustycznej, chłodnej przestrzeni ambientowej, tworzących rozmyte linie melodii chłodnych, lekko wibrujących i przestrzennie brzmiących partii mellotronu oraz nielicznych, odległych i przetworzonych, art-rockowych riffów gitarowych.

   Aphanisis to numer autorstwa George'a Grunblatta, skomponowany wyłącznie w oparciu o partie akustycznych gitar, gdzie warstwa muzyczna zaznacza się wyraźne jazzową fakturą brzmieniową.

   Utwór Omar Diop Blondin autorstwa Richarda Pinhasa, składa się z czysto brzmiącego, ciepłego gitarowego akompaniamentu oraz przeciągłych i przetworzonych riffów gitarowych, wykonywanych zarówno wysokim, jak i niskim rejestrem brzmieniowym.

   Niespełna 2-minutowa miniatura Moebius autorstwa George'a Grunblatta, rozpoczyna drugą, syntezatorową część wydawnictwa. Warstwa muzyczna opiera się tu na chłodnych, krótkich, wysoko brzmiących solówkach klawiszowych, oraz zimnych, krótkich, miękkich i bardzo wysoko brzmiących partiach klawiszowych układających się w dynamiczną pętlę, za którą podąża też nisko brzmiąca partia klawiszowa. Tło wypełnione jest nisko i szorstko brzmiącą partią syntezatorową. Numer jest hołdem wyrażonym szwajcarskiemu instrumentaliście, Dieterowi Moebiusowi, muzykowi eksperymentalnych formacji niemieckich, Cluster i Harmonia, co dowodzi, jak wielki wpływ na twórczość Heldon meli wykonawcy wywodzący się z niemieckiego nurtu krautrocka.

   Ponad 12-minutowa kompozycja Fluence: Continuum Mobile / Disjonction Inclusive autorstwa Richarda Pinhasa, rozłożona jest na dwie części; pierwsza, zaledwie 2-minutowa, to mroczna, nisko brzmiąca, syntezatorowo-organowa, drone'owa muzyka tła z przeciągłymi, archaicznie i tubalnie bądź chropowato i tubalnie brzmiącymi partiami klawiszowymi oraz subtelnymi, art rockowymi riffami gitarowymi o gładkim brzmieniu, po której następuje kilkusekundowa przerwa, za nią zaś rozpościera się warstwa muzyczna drugiej części utworu rozwijająca się powoli, od nisko brzmiącego organowo-syntezatorowego tła drone'owego z miękkimi, achaicznie i tubalnie brzmiącymi zapętleniami klawiszowymi, przez nakładające się na nie chlodne partie Mellotronu o smyczkowo-przestrzennym brzmieniu tworzące silnie rozmytą linę melodii, które w finale ścieżki w końcu cichną zastąpione z czasem znanymi już z miniatury Moebius chłodnymi, krótkimi, wysoko brzmiącymi solówkami klawiszowymi, oraz zimnymi, krótkimi, miękkimi i bardzo wysoko brzmiącymi partiami klawiszowymi układającymi się w dynamiczną pętlę, za którą podąża też nisko brzmiąca partia klawiszowa. Tło wypełnia nisko i szorstko brzmiąca partia syntezatorowa.

   Utwór St Mikael Samstag am Abends charakteryzuje się syntezatorowym i lekko zachwianym tłem drone'owym o niskim, brzęczącym, mrocznym i psychodelicznym brzmieniu, syntezatorowymi efektami oraz delikatną, choć narastającą, chłodną przestrzenią generowaną przez Mellotronow. W trakcie trwania kompozycji, w jej środkowej części, pojawia się akompaniament gitary akustycznej, chłodna, generowana przez Mellotron przestrzeń staje się wyraźniejsza, wreszcie brzmienie Mellotronu cichnie i zastąpione zostaje art-rockowymi, przetworzonymi i silnie stłumionymi riffami gitarowymi w stylu twórczości Roberta Frippa.

   Album zamyka niezwykle ciepły numer autorstwa Richarda Pinhasa, Michel Ettori, oparty wyłącznie na partiach akustycznych gitar zabarwionych muzyką latynoską i jazzem.  Ścieżka stanowi hołd dla francuskiego gitarzysty, Michele Ettori'ego, który również podjął się współpracy z zespołem Heldon w 1976 roku w trakcie sesji nagraniowej wydawnictwa Agneta Nilsson.

   Swoisty dualizm albumu Allez Teia świadczy o pewnym poszukiwaniu własnej tożsamości muzycznej formacji Heldon. Niemal równy podział na część art-rockową i syntezatorową jest próbą wyboru między dwoma obliczami muzyki zespołu na wczesnym etapie jego istnienia. I chociaż ostatecznie na swoich następnych wydawnictwach studyjnych Heldon przeważyła opcja syntezatorowa, to styl i brzmienie art-rocka nie zniknęły całkowicie z twórczości formacji - zawsze na kolejnych albumach sygnowanych nazwą Heldon pojawiały art-rockowe momenty.

 

Tracklista:

 

1. In the wake of King Fripp (6:36)

2. Aphanisis (2:22)

3. Omar Diop Blondin (7:26)

4. Moebius (1:52)

5. Fluence: Continuum Mobile Disjonction inclusive (12:14)

6. St Mikael Samstag am abends (6:18)

7. Michel Ettori (4:17)

 

Personel:

 

Guitar [Guitars], Synthesizer [A.R.P., VCS 3], Mellotron, Tape [Tapes] – Richard Pinhas

Mellotron, Guitar, Synthesizer [A.R.P.], Performer [Rahat Louckhoum] – Georges Grunblatt

 

Written by, © copyright August 2021 by Genesis GM.