Heldon IV - Agneta Nilsson, 1976;

Agneta Nilsson - czwarty album studyjny francuskiej formacji eksperymentalnej, Heldon, nagrywany między wrześniem 1975 a styczniem 1976 roku w paryskich studiach Schizo Studio i Davout, ukazał się w pierwszym kwartale 1976 roku. Tak samo jak w przypadku poprzednich albumów Heldon, do nazwy zespołu została dodana chronologiczna do kolejności wydanego albumu cyfra - w tym przypadku rzymska "IV", co daje pełną nazwę wydawnictwa: Heldon IV - Agneta Nilsson.
   Album ,,Agneta Nilsson" nosi imię i nazwisko artystki-fotografki Agnety Nilsson, autorki okładek do kilku albumów Heldon oraz solowych wydawnictw Richarda Pinhasa, a prywatnie jego partnerki.
   Do współpracy przy nagraniu albumu stojący na czele Heldon Richard Pinhas zaprosił muzyków sceny zeuhlowej, Michela Ettoriego znanego z formacji Weidorje, Gérarda Prévosa z zespołu ZAO i Philiberta Rossiego oraz znanych już sobie ze wcześniejszej współpracy nad poprzednimi albumami instrumentalistów: Patricka Gauthiera, Coco Roussela i Alaina Bellaiche.
   Wydawnictwo ma charakter koncept-albumu; cztery z pięciu kompozycji traktowane są jako perspektywy tworzące jeden wspólny wątek, stąd ich wspólny tytuł ,,Perspective".
   Album rozpoczyna ponad 10-minutowa Perspective I (Ou Comment Procède Le Nihilisme Actif) z tłem wypełnionym delikatnym szumem, na który nakłada się rozległa, mroczna i warkotliwa, nisko brzmiąca syntezatorowa przestrzeń ściśle związana z retrospektywnie brzmiącą linią melodii. Całość osadzona jest na leniwym i delikatnym tempie archaicznego automatu perkusyjnego. Pod koniec utworu sekcja rytmiczna ustępuje (choć na krótki moment powraca), pozwalając syntezatorowym i mellotronowym sekcjom na całkowitą dominację.
   Nieco ponad 3-minutowy Perspective II zbudowany jest ze znanych już z poprzednich albumów Heldon klawiszowych pętli i syntezatorowych pulsów, choć te drugie są dość subtelne. Całość uzupełniają serie przetworzonych gongów, dzwonków i pojedynczych perkusyjnych werbli.
   Blisko 11-minutowy Perspective III (Baader-Meinhof Blues), z jasnym lewicowym przesłaniem, oparty jest na gęstym sekwencerowym pulsie i szybko falującej pętli. Z czasem w tle utworu pojawiają się odległe i przetworzone art-rockowe riffy gitarowe o dość agresywnym wymiarze, które jednak w drugiej części kompozycji milkną. Zwraca jednak tutaj uwagę charakterystyczny, idący w parze z falującą syntezatorową pętlą podkład gęstego industrialnego sekwencerowego pulsu będącego bodaj pierwowzorem dla nurtów techno i rave.
   Króciutki, ledwie 3-minutowy Intermède & Bassong, jako jedyny na wydawnictwie utwór autorstwa Michela Ettoriego, stanowi przerywnik od głównej tematyki albumu. Numer oparty jest wyłącznie na delikatnych partiach gitarowych o zabarwieniu art-rockowo-jazzowym oraz dosyć głębokim podkładzie gitary basowej. Kompozycja została nagrana w duecie, Michel Ettori (gitara) - Gérard Prévost (bass), bez jakiegokolwiek udziału Richarda Pinhasa.
   Całą drugą część wydawnictwa wypełnia blisko 22-minutowa, trzyczęściowa suita Perspective IV. Pierwsza część kompozycji jest art-rockowa, oparta na tych samych motywach gitarowych co Intermède & Bassong, choć szybko nakładają się na nie wysoko zawieszone długie art-rockowe riffy gitarowe i syntezatorowe przetworzenia, które z czasem wyciszają art-rockową część pierwszą, przechodząc w część drugą kompozycji rozpoczętą przez brzęk transformatora, na tle którego rozbrzmiewają syntezatorowe przetworzenia, gongi, dzwonki, pojedyncze perkusyjne werble i wreszcie subtelny, transowo-industrialny, nisko brzmiący puls sekwencera wkomponowany w brzęk transformatora. Z czasem pojawia się drugi, nieco wyżej brzmiący, ale równie subtelny puls sekwencera, na całości zaś pobrzmiewają długie art-rockowe riffy gitarowe w stylu Jimi'ego Hendrixa, wreszcie do akcji wkracza klasycznie rockowa sekcja perkusyjna, dając tej części kompozycji całkowitą spójność, tworząc fuzję industrialu i art rocka. Całość dopełniają długie solówki klawiszowe o zabarwieniu jazzowym. Druga część kompozycji subtelne przechodzi w część trzecią, wyciszając się i całkowicie ustępując miejsca gęstemu industrialnemu sekwencerowemu pulsowi, który podobnie jak ten z Perspective III (Baader-Meinhof Blues), jest pierwowzorem dla nurtów techno i rave, a nawet IDM i EBM! Na tle sekwencerowego pulsu pojawiają się, na początku ospałe i subtelne, progresywne partie perkusji, które powoli i miarowo przybierają na intensywności i sile, wreszcie także i prędkości, z czasem także sekwencerowy puls zagęszcza się, pojawiają się syntezatorowe efekty, tło utworu jest mroczne, chłodne i dość odległe i, dość nieoczekiwanie, praktycznie w kulminacyjnym momencie, cały utwór nagle i drastycznie kończy się sprawiając wrażenie jakby niedokończonego, pozostawiając efekt niedopowiedzenia.
   Cały utwór Perspective IV został przez Richarda Pinhasa zadedykowany Patrickowi Gauthierowi, po nagraniu albumu Agneta Nilsson na stałe przyjętemu w skład Heldon.
   Agneta Nilsson jest jednym z najlepszych albumów wydanych pod szyldem Heldon, inspirowany niewątpliwie niemiecką sceną krautrockową, wywarł ogromny wpływ na wczesną brytyjską scenę industrialną, a także na późniejsze nurty acid house i techno.
   Agneta Nilsson był też pierwszym albumem Heldon wydanym w USA, choć z dwuletnim poślizgiem w stosunku do pierwowzoru, także pod zmienionym tytułem "IV" i, niestety, niepotrzebnie edytowanym pod względem zawartości.

Tracklista:

1 Perspective I (10:26)
2 Perspective II (3:13)
3 Perspective III (10:48)
4 Intermède & Bassong (2:59)
5 Perspective IV (21:46)

Personel:

Richard Pinhas: Guitar, Electronics, Engineer, Mellotron
Patrick Gauthier: Minimoog
Gerard Prevost: Bass
Alain Bellaiche: Bass
Coco Roussel: Drums, Percussion
Daniel Schaez: Engineer
Michel Ettori: Guitar

Written by, © copyright October 2021 by Genesis GM.