Kraftwerk - Transmission Impossible, 2022...

Dysk drugi prezentuje dwa fragmenty występów Kraftwerk - w hali Satory Säle w niemieckiej Kolonii z 23 marca 1975 roku, oraz z hali L'Olympia w Paryżu z 28 lutego 1976 roku. Set występu w hali Satory Säle otwiera kultowy już utwór Ruckzuck tradycyjnie rozpoczęty miękką partią fletu układającą się w folkową linię melodii. Archaiczna, elektroniczna sekcja perkusyjna, choć początkowo jej partia werbla podąża za linią melodii partii fletu, utrzymuje jednostajne tempo, w podkładzie występuje krótki syntezatorowy akord basowy tworzący płytkie i urywające się zapętlenia basowe. Warstwa muzyczna składa się z partii fletu układającej się w płytko zapętloną lub jazzową, płytko i dynamicznie zapętloną linię melodii, chłodnych partii pianina elektrycznego tworzących krótkie zapętlenia, oraz chłodnych partii klawiszowych o twardym, ale delikatnym i dzwoniącym brzmieniu xylofonu układających się w płytko zapętloną linię melodii. Na strukturę muzyczną okresowo nachodzi znana z introdukcji miękka partia fletu układająca się w folkową linię melodii. Jeszcze w pierwszej połowie ścieżki następuje seria syczących uderzeń partii talerza elektronicznej perkusji, warstwa muzyczna minimalizuje się do utrzymującego bardzo dynamiczne i jednostajne tempo beatu podkładu rytmicznego elektronicznej perkusji, pojawiają się efekty i komponenty dźwiękowe w postaci syntezatorowych szumów przechodzących w szumiące wibracje, dźwięków szmerów, chłodnych partii klawiszowych o miękkim brzmieniu xylofonu tworzących krótkie i równomierne arpeggia, przeciągłych szumów i syków syntezatorowych, krótkich partii fletu układających się w krótkie i równomierne arpeggia lub krótkie, równomierne i dynamiczne arpeggia, krótkich, silnie szumiących efektów partii elektronicznej perkusji tworzących równomierne arpeggio, pulsujących i futurystycznie brzmiących tweetów syntezatorowych, pojedynczych uderzeń partii talerza elektronicznej perkusji, chłodnych, długich i wysoko brzmiących przeciągnięć organowych, następujących z czasem (ale na krótko), utrzymujących jednostajne i marszowe tempo uderzeń partii werbla elektronicznej perkusji, chłodnych, krótkich, wysoko, gładko i archaicznie brzmiących partii klawiszowych tworzących krótkie, ale wysokie zapętlenie, twardych, wysoko i futurystycznie brzmiących wibracji syntezatorowych, serii uderzeń partii talerza elektronicznej perkusji, oraz delikatnych tweetów syntezatorowych. W drugiej połowie kompozycji struktura muzyczna powraca do swojej zasadniczej formy, ale prezentuje dynamiczniejsze tempo, zaś chłodna partia pianina elektrycznego układa się w bardziej zwartą i płytko zapętloną linię melodii. W końcowej fazie utworu warstwa muzyczna zaczyna lekko spowalniać, pojawiają się krótkie, występujące podwójnie, masywnie syczące efekty talerza partii elektronicznej perkusji. Finalnie elektroniczna sekcja perkusyjna zatrzymuje się, następują występujące parami uderzenia partii werbla elektronicznej perkusji podszyte krótkim i rozległym efektem syku partii talerza, warstwa muzyczna minimalizuje się do dublujących się chłodnych partii pianina elektrycznego podszytych chłodnymi, krótkimi, wysoko i szorstko brzmiącymi akordami organowymi oraz krótkim przeciągnięciem syku organowego w tle.
   Kompozycja Kometenmelodie jest połączeniem obu pochodzących z wydawnictwa Autobahn (1974) ścieżek - Kometenmelodie 1 i Kometenmelodie 2. Elektroniczna sekcja perkusyjna utrzymuje spowolnione tempo 1 / 2 uderzenia partii werbla, tło początkowo wypełnia tubalnie, gładko i archaicznie brzmiąca partia syntezatorowa ustępująca subtelnej, nisko brzmiącej partii syntezatorowej, na którą nachodzi psychodeliczna, drżąca i szorstko brzmiąca partia organowa z czasem coraz bardziej nasilająca się. Pojawia się chłodna, psychodeliczna, wysoko i chropowato brzmiąca przestrzeń organowa, na którą nachodzi następna chłodna, wysoko i gładko brzmiąca przestrzeń organowa. W tle psychodeliczna, drżąca i szorstko brzmiąca partia organowa ustaje, przez chwilę ta nisza jest niewypełniona, jednak po pewnym czasie tło wypełnia głęboka, rozległa i nisko brzmiąca partia syntezatorowa. Chłodną, wysoko brzmiącą przestrzeń organową wspierają dodatkowe, psychodelicznie brzmiące przestrzenie organowe, w tle słychać jest chłodne, krótkie, drżące, wysoko, futurystycznie, chropowato i wysmukle brzmiące przeciągnięcia klawiszowe. Organowe przestrzenie ustają, następuje nisko, retrospektywnie i szorstko brzmiąca partia syntezatorowa nachodząca na tło dodatkowo wypełnione dyskretną, wysoko, gładko i archaicznie brzmiącą partią syntezatorową. Po pewnym czasie wysoko-tubalnie brzmiąca solówka klawiszowa układa się w krótką i rozmytą linię melodii, krótkie, twarde, wysoko-tubalnie i gitarowo brzmiące akordy klawiszowe, krótkie, wysoko-tubalnie, gładko i retrospektywnie brzmiące akordy klawiszowe o dźwięku przypominającym wysokie i gładkie brzmienie akordu riffu gitarowego oraz chłodne, krótkie, wysoko, retrospektywnie i gładko brzmiące partie klawiszowe tworzą spokojną i płytko zapętloną linię melodii wspartą subtelnymi, chłodnymi partiami klawiszowymi o brzmieniu xylofonu, po której pojawiają się krótkie, wysoko i gładko brzmiące przeciągnięcia klawiszowe wsparte tubalnie i chropowato brzmiącymi przeciągnięciami syntezatorowymi. Dalej następują chłodne, wysoko i gładko brzmiące przeciągnięcia klawiszowe oraz tubalnie i chropowato brzmiące przeciągnięcia syntezatorowe, sekcja rytmiczna poszerza się o równomierny groove generowany przez organowy automat perkusyjny Rhythm Ace, w tle słychać jest krótkie, tubalnie, archaicznie i lekko wysmukle brzmiące przeciągnięcia klawiszowe, następnie wysoko-tubalnie i chropowato brzmiąca solówka klawiszowa, przyjmująca też wysokiego i gładkiego rejestru dźwiękowego, układa się w rozmytą linię melodii początkowo wspartą subtelnymi, stłumionymi, krótkimi, miękkimi, masywnymi i wysoko brzmiącymi partiami klawiszowymi, następnie krótkimi, wysoko-tubalnie i gitarowo brzmiącymi bądź krótkimi, wysoko i gitarowo brzmiącymi akordami klawiszowymi, tło poszerza się o nisko i warkotliwie brzmiącą partię syntezatorową, jednorazowo występuje też masywne, wysoko i chropowato brzmiące przeciągnięcie klawiszowe. Z czasem tubalnie, lekko wysmukle i chropowato brzmiąca partia klawiszowa tworzy silnie rozmytą linię melodii, następnie, przy ustaniu groove'u generowanego przez organowy automat perkusyjny Rhythm Ace, układa się w spokojną i płytko zapętloną linię melodii, wspartą subtelnymi, chłodnymi, krótkimi, miękkimi, stłumionymi i wysoko brzmiącymi partiami klawiszowymi, krótkimi, wysoko-tubalnie i gitarowo brzmiącymi akordami klawiszowymi oraz subtelnymi i chłodnymi partiami klawiszowymi o brzmieniu xylofonu, z czasem przyjmując wysoko-tubalnego i retrospektywnego rejestru dźwiękowego przypominającego brzmienie art rockowego riffu gitarowego. Z czasem następują chłodne, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiące przeciągnięcia klawiszowe podbite tubalnie i chropowato brzmiącymi przeciągnięciami syntezatorowymi. Elektroniczna sekcja perkusyjna utrzymująca spowolnione tempo 1 / 2 uderzenia partii werbla zatrzymuje się, na warstwę muzyczną nachodzi długie, wysoko-tubalnie i chropowato brzmiące przeciągnięcie klawiszowe. Warstwa muzyczna minimalizuje się do subtelnego, nisko brzmiącego tła syntezatorowego oraz wysoko-tubalnie, archaicznie i lekko matowo brzmiącej partii klawiszowej wspomagającej tło. Na tę fakturę brzmieniową nachodzi chłodne, długie, lekko wznoszące się i opadające, bardzo wysoko, retrospektywnie, chropowato i wysmukle brzmiące przeciągnięcie klawiszowe przechodzące w taki sam, ale gładki rejestr dźwiękowy oraz w przytłumioną formę, w tle występują krótkie i nisko brzmiące wstawki syntezatorowe oraz jakieś przypadkowe stukoty. Utwór przechodzi do swojej drugiej części z krótkimi syntezatorowymi akordami basowymi tworzącymi zapętloną w house'owym stylu linię basu w podkładzie, w tle słychać jest przypadkowe uderzenia (jakby coś się przewróciło), tło ciągle wypełnia dyskretne, niskie brzmienie syntezatorowe, na które nachodzi subtelna, nisko-tubalnie brzmiąca partia syntezatorowa. Elektroniczna sekcja perkusyjna utrzymuje standardowe, jednostajne, kołyszące się i zabarwione jazzem tempo wsparte równomiernym groove'em generowanym przez organowy automat perkusyjny Rhythm Ace, pojawia się chłodna, tubalnie i archaicznie bądź wysoko-tubalnie brzmiąca solówka klawiszowa układająca się w chwytliwą, zapętloną i rozmytą linię melodii, w którą następnie układa się chłodna, wysoko, retrospektywnie i gładko brzmiąca solówka klawiszowa przechodząca w przeciągnięcia. Nisko i chropowato brzmiąca partia klawiszowa okresowo podąża za linią basu w podkładzie. Po pewnym czasie chłodne, wysoko, retrospektywnie i gładko brzmiące oraz wysoko-tubalnie brzmiące solówki klawiszowe tworzą rozmyte linie melodii, w podkładzie dodatkowo pojawiają się krótkie, miękkie i szorstko brzmiące syntezatorowe akordy basowe układające się w płytko zapętloną linię basu. Z czasem następuje chłodna, wibrująca, wysoko i gładko brzmiąca solówka klawiszowa tworząca długie przeciągnięcia i płytko zapętlone linie melodii, następnie pojawiają się chłodne, gęsto osadzone, twarde i wibrafonowo brzmiące partie klawiszowe układające się w dynamiczną i płytko zapętloną linię melodii, tło dodatkowo wypełnia chłodna, wysoko, gładko i archaicznie brzmiąca partia syntezatorowa, na którą nachodzi bardziej rozległa, nisko i szorstko brzmiąca partia syntezatorowa. Dalej chłodna, wysoko, retrospektywnie i gładko brzmiąca solówka klawiszowa oraz zimna, wysoko, wysmukle i gładko brzmiąca solówka klawiszowa tworzą rozmytą linię melodii, na którą nachodzi chłodne, długie, wysoko, piskliwie, archaicznie i zgrzytliwie-matowo brzmiące przeciągnięcie syntezatorowe przypominające dźwięk wysoko brzmiących zakłóceń radiowych, chłodna, wysoko, retrospektywnie i gładko brzmiąca solówka klawiszowa układa się w krótkie i płytko zapętlone linie melodii. Po pewnym czasie chłodna, wysoko, piskliwie, archaicznie i zgrzytliwie-matowo brzmiąca partia syntezatorowa przypominające dźwięk wysoko brzmiących zakłóceń radiowych ustaje, pojawiają się chłodne, bardzo krótkie i wysoko brzmiące partie klawiszowe tworzące krótką, dynamicznie i płytko zapętloną linię melodii, następnie wysoko-tubalnie i gładko brzmiące, chłodne, wysoko, retrospektywnie i gładko brzmiące oraz chłodne, wysoko, gładko i wysmukle brzmiące solówki klawiszowe układają się w rozmyte linie melodii, pojawiają się krótkie, wysoko-tubalnie brzmiące wstawki klawiszowe przypominające dźwięk krótkich akordów gitarowych, wreszcie wysoko-tubalnie brzmiąca solówka klawiszowa, nisko i chropowato brzmiąca partia syntezatorowa oraz rozległa, nisko i szorstko brzmiąca partia syntezatorowa wspólnie tworzą przeciągnięcia, po których warstwa muzyczna powraca do swojej zasadniczej formy, choć w chwytliwą, zapętloną i rozmytą linię melodii układa się wyłącznie chłodna, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiąca solówka klawiszowa przechodząca w przeciągnięcia. Całość zamykają krótkie przeciągnięcia chłodnej, wysoko i gładko brzmiącej solówki klawiszowej, rozległej, nisko i chropowato brzmiącej partii syntezatorowej z tubalnie i chropowato brzmiącą nakładką klawiszową oraz chłodnej, wysoko, gładko i archaicznie brzmiącej partii klawiszowej - ta ostatnia unosi się do góry podnosząc swój gładki i wysoki rejestr brzmieniowy, pozostawiając wyłącznie dyskretne i nisko brzmiące tło syntezatorowe. Jeszcze krótko po zakończeniu ścieżki pojawia się krótkie przeciągnięcie, a następnie krótkie akordy chłodnych i wysoko brzmiących partii organowych.
   Utwór Autobahn, choć z dzisiejszej perspektywy koncertów Kraftwerk wydaje się to być niemożliwe, poprzedzony jest próbą sprzętu, gdzie słychać jest gęste, nisko i archaicznie brzmiące tło syntezatorowe, subtelne, krótkie i tubalnie brzmiące przeciągnięcia klawiszowe, krótkie, wysoko-tubalnie i chropowato brzmiące akordy klawiszowe, krótkie bądź długie, wysoko brzmiące przeciągnięcia organowe, próby uderzeń elektronicznej sekcji perkusyjnej, krótkie i nisko brzmiące przeciągnięcia syntezatorowe, krótkie syntezatorowe akordy basowe, subtelne, długie i wysoko brzmiące przeciągnięcia klawiszowe oraz komunikaty w języku niemieckim przekazywane przez Ralfa Hüttera do pozostałych muzyków formacji. Całość tradycyjnie rozpoczyna się suchym dźwiękiem zamknięcia drzwi samochodu przechodzącym w warkotliwy dźwięk pracy silnika Volkswagena Garbusa, który odjeżdżając tworzy efekt Dopplera, dwukrotnie przy tym trąbiąc klaksonem. Brak jest przetworzonej przez wokoder, wypowiadanej kilkukrotnie tytułowej frazy. Kompozycja tak samo jak studyjnie podzielona jest na fazy piosenkowe i instrumentalne, chociaż jej brzmienie jest bardziej surowe, archaiczne, prostsze i minimalistyczne, pozbawione elementów drone'u i industrialu, względem aranżacji studyjnej. W fazach piosenkowych elektroniczna sekcja perkusyjna utrzymuje lekko spowolnione i jednostajne tempo, zaś w fazach instrumentalnych utrzymuje standardowe i jednostajne tempo, jednostajne tempo z podwójnym uderzeniem partii werbla bądź jednostajne tempo z uderzeniem 2 / 1 partii werbla, epizodycznie przyjmując jednostajne bądź połamane tempo, zaś w pierwszej fazie instrumentalnej wsparta jest też równomiernym groove'em generowanym przez organowy automat perkusyjny Rhythm Ace. We wszystkich fazach piosenkowych podkład zawiera podwójną linię basu tworzoną przez miękką i płytko zapętlającą się syntezatorową sekcję basową oraz wspierane niekiedy krótkimi, nisko i chropowato brzmiącymi akordami klawiszowymi krótkie i twarde syntezatorowe akordy basowe układające się w płytko zapętloną linię basu okresowo wymieniającą się z równomiernym i twardym basowym pulsem sekwencerowym. Warstwa muzyczna złożona jest z (również tworzącej rozmytą linię melodii) chłodnej, wysoko-tubalnie, chropowato i organowo brzmiącej (choć przyjmującej też gładką formę brzmieniową) solówki klawiszowej układającej się w płytko zapętloną i chwytliwą linię melodii wspartą krótkimi, wysoko-tubalnie, chropowato i archaicznie bądź nisko, warkotliwie i archaicznie brzmiącymi przeciągnięciami klawiszowymi, imitujących krótkie akordy gitarowe krótkich, wysoko-tubalnie i gitarowo brzmiących partii klawiszowych układających się w płytko zapętloną linię melodii, krótkich, lekko zawiniętych, wysoko i chropowato brzmiących przeciągnięć klawiszowych oraz nisko brzmiącej partii syntezatorowej okresowo wypełniającej tło. W pierwszej fazie instrumentalnej podkład składa się podwójnej, płytko i mechanicznie zapętlającej się linii basu tworzonej przez krótkie syntezatorowe akordy basowe oraz rozległą syntezatorową sekcję basową, za linią basu okresowo podąża nisko i chropowato brzmiąca partia syntezatorowa. W warstwie muzycznej pojawia się występująca okresowo chłodna, wysoko brzmiąca przestrzeń organowa, a także partia fletu układająca się w folkową linię melodii wspartą chłodną partią pianina elektrycznego, w którą układają się również imitujące akordy gitarowe krótkie, tubalnie i archaicznie brzmiące partie klawiszowe oraz tubalnie i chropowato brzmiąca solówka klawiszowa. Partia fletu tworzy też rozmytą linię melodii, zaś chłodna partia pianina elektrycznego układa się w płytko zapętloną linię melodii. W drugiej fazie instrumentalnej tylko początkowo tło wypełnione jest przez chłodną, wysoko brzmiącą partię organową oraz niskie brzmienie syntezatorowe. Struktura muzyczna minimalizuje się do utrzymującej standardowe i jednostajne tempo z podwójnym uderzeniem partii werbla bądź tempem 2 / 1 uderzenia partii werbla elektronicznej sekcji perkusyjnej. W tej fazie swoje przysłowiowe pięć minut dostają perkusiści, Wolfgang Flür i Karl Bartos, dzięki którym pojawiają się krótko przeciągnięte efekty syków i szumów generowanych przez elektroniczną perkusję, dodatkowe uderzenia partii werbla i talerza elektronicznej perkusji, krótkie i równomierne dźwięki uderzeń, przetworzone dźwięki uderzeń oraz miękkie i poddane efektowi zwielokrotnionego echa uderzenia dodatkowej partii werbla elektronicznej perkusji. Słychać jest również krótkie piski zakłóceń nagłośnienia. Z czasem pojawia się wysoko-tubalnie, gładko i archaicznie brzmiąca partia syntezatorowa wypełniająca tło, nisko brzmiąca partia syntezatorowa wypełniająca tło, oraz dyskretna przestrzeń organowa (wszystkie trzy elementy dźwiękowe występujące okresowo), w warstwie muzycznej występują chłodne, krótkie, wysoko i matowo brzmiące przeciągnięcia klawiszowe bądź krótkie, wysoko i chropowato brzmiące przeciągnięcia organowe imitujące dźwięki klaksonu. Chłodne, wysoko i chropowato brzmiące, wysoko, archaicznie i chropowato brzmiące, tubalnie i chropowato brzmiące oraz wysoko chropowato i lekko wysmukle brzmiące partie klawiszowe tworzą długie przeciągnięcia z efektem Dopplera imitujące dźwięk szybko przejeżdżających aut. Dalej pojawiają się krótkie, nisko i chropowato brzmiące akordy syntezatorowe układające się w krótkie, płaskie i wstawkowe linie melodii, chłodne, bardzo krótkie i wysoko brzmiące akordy organowe tworzą krótkie arpeggia bądź zapętlone linie melodii, chłodne, krótkie, wysoko i matowo brzmiące partie organowe oraz chłodne i wysoko brzmiące partie organowe układają się w zapętlone i jazzowe linie melodii, w których pojawiają się przeszkadzajki w postaci krótkich, ale szerokich zapętleń klawiszowych o wysokim i gładkim brzmieniu riffu gitarowego, wysoko, gładko i wysmukle brzmiącej solówki organowej tworzącej krótką, zapętloną i chaotyczną linię melodii, krótkich, wysoko i gładko brzmiących partii organowych układających się w zapętloną i chaotyczną linię melodii, opadającego do dołu przeciągnięcia klawiszowego o wysokim, gładkim i lekko wysmukłym brzmieniu riffu gitarowego, krótkich, wysoko i matowo brzmiących partii klawiszowych tworzących płaską linię melodii, krótkich, nisko i warkotliwie brzmiących przeciągnięć syntezatorowych, oraz masywnej, wysoko-tubalnie, gładko i archaicznie brzmiącej partii syntezatorowej krótko wypełniającej tło. Po ustąpieniu tej faktury dźwiękowej tło wypełnia nisko brzmiąca partia syntezatorowa, subtelna, chłodna, wysoko brzmiąca partia organowa oraz nisko-tubalnie brzmiąca partia syntezatorowa, w tle słychać jest miękkie trzaski syntezatorowe. Z czasem pojawia się nisko i archaicznie brzmiąca partia klawiszowa układająca się w rozmytą linię melodii wraz z nachodzącą na nią tubalnie i chropowato brzmiącą partią klawiszową po pewnym czasie przyjmującą wysoko-tubalny i chropowaty rejestr dźwiękowy z nisko i warkotliwie brzmiącymi nakładkami klawiszowymi, finalnie przechodzącą w krótką i zapętloną linię melodii. Tło ogranicza się do masywnej, gładko, tubalnie i archaicznie brzmiącej oraz nisko brzmiącej partii syntezatorowej. Trzecią i ostatnią fazę piosenkową poprzedza (prawdopodobnie przypadkowe) krótkie, nisko i chropowato brzmiące przeciągnięcie klawiszowe, słychać jest też przypadkowe dźwięki uderzeń oraz piski zakłóceń nagłośnienia, z czasem następuje chłodne, krótkie, rozległe, wysoko i archaicznie brzmiące przeciągnięcie klawiszowe i ponownie pojawia się znane z kompozycji Kometenmelodie chłodne, długie, wysoko, piskliwie, archaicznie i zgrzytliwie-matowo brzmiące przeciągnięcie syntezatorowe przypominające dźwięk wysoko brzmiących zakłóceń radiowych (niewykluczone, iż był to efekt awarii sprzętu), chłodne, krótkie, wysoko i gładko brzmiące partie klawiszowe tworzą krótkie i płytko zapętlone linie melodii, następnie zaś chłodne partie pianina elektrycznego układają się w płytko zapętloną linię melodii. W podkładzie ustaje linia basu, elektroniczna sekcja perkusyjna przyjmuje standardowego, dynamicznego, jednostajnego i kołyszącego tempa. Chłodne, wysoko, piskliwie, archaicznie i zgrzytliwie-matowo brzmiąca partia syntezatorowa przypominająca dźwięk wysoko brzmiących zakłóceń radiowych ustaje, ale co jakiś czas na krótko powraca. Elektroniczna sekcja perkusyjna przyjmuje standardowego i jednostajnego tempa z podwójnym uderzeniem partii werbla, następnie przechodzi do jednostajnego i zagęszczonego uderzenia partii werbla, chłodne, krótkie i wysoko brzmiące partie organowe tworzą równomierne i lekko zapętlone arpeggia, dalej chłodne, krótkie, wysoko i chropowato brzmiące partie klawiszowe układają się w nakładkowe arpeggia, krótkie, wysoko-tubalnie i chropowato brzmiące partie klawiszowe tworzą równomierne arpeggio dające efekt... hard rockowego riffu gitarowego. W końcowej fazie utworu struktura muzyczna minimalizuje się do elektronicznej sekcji perkusyjnej, która powraca do standardowego i jednostajnego tempa z podwójnym uderzeniem partii werbla oraz wzmocniona jest równomiernym groove'em generowanym przez organowy automat perkusyjny Rhythm Ace, choć pojawiają się jeszcze krótkie zapętlenia, przeciągnięcia oraz krótkie akordy chłodnej i wysoko brzmiącej partii organowej. Ralf Hütter i Florian Schneider, inaczej niż studyjnie, tworzą tutaj równorzędną, chóralną partię wokalną, podczas gdy w studiu Florian Schneider wykonywał jedynie subtelne chórki. Jest to dość rzadka okazja aby posłuchać tego wokalisty w tradycyjnej formie wokalnej, bez przetwarzania głosu przez wokoder. Linie i partie wokalne, tak samo jak w wersji studyjnej, utrzymują klimat hippisowskiej psychodeli lat 60. W drugiej połowie kompozycji, bliżej jej końcowej fazy, Ralf Hütter dodatkowo wykonuje pogodne wokalizy, w tym również nietypową dla siebie, wysoką barwą głosu.
   Set występu w hali L'Olympia w Paryżu rozpoczyna piosenka Airwaves, w znacznie bardziej zmienionej aranżacji aniżeli na albumie Radio-Activity (1975). Utwór poprzedzony jest próbą sprzętu, podczas której słychać jest subtelne, psychodeliczne i wysoko brzmiące przeciągnięcie organowe, pojedyncze uderzenia podkładu rytmicznego elektronicznej perkusji, krótkie, nisko, archaicznie i chropowato brzmiące akordy i przeciągnięcia klawiszowe, bardzo krótkie, miękkie i nisko brzmiące akordy syntezatorowe, unoszące się z dołu do góry uderzenia elektronicznych partii djembe, krótkie i piskliwie brzmiące wstawki syntezatorowe, krótkie syntezatorowe akordy basowe, chłodne, krótkie, lekko wibrujące i wysoko brzmiące przeciągnięcia klawiszowe o dźwięku przypominającym brzmienie thereminu, piski zakłóceń nagłośnienia, krótkie, gładko i gwiżdżąco brzmiące przeciągnięcia klawiszowe, nisko i archaicznie brzmiące przeciągnięcie klawiszowe oraz łagodne komunikaty w języku francuskim w wykonaniu Ralfa Hüttera skierowane do publiczności. Elektroniczna sekcja perkusyjna utrzymuje standardowe, jednostajne i kołyszące się tempo, podkład wypełniony jest równomiernym basowym pulsem sekwencerowym. Początkowo w pogodną linię melodii pokrywającą się z linią wokalną układa się masywna, tubalnie i retrospektywnie brzmiąca solówka klawiszowa podszyta wysokim, retrospektywnym, chropowatym i wysmukłym brzmieniem klawiszowym, jednak szybko jej rolę przejmuje chłodna, masywna, wysoko i retrospektywnie brzmiąca solówka klawiszowa również podszyta wysokim, retrospektywnym, chropowatym i wysmukłym brzmieniem klawiszowym oraz wspierana chłodną, masywną i wysoko brzmiącą solówką klawiszową, w warstwie muzycznej pojawia się subtelna, chłodna, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiąca partia klawiszowa tworząca rozmytą linię melodii. Dalej chłodne, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiące solówki klawiszowe, chłodne, bardzo wysoko i gładko brzmiące partie klawiszowe oraz chłodne, masywne, wysoko-tubalnie i gładko brzmiące solówki klawiszowe układają się w rozmyte, zapętlone i rozbudowane linie melodii. Od czasu do czasu w warstwie muzycznej występują piski zakłóceń nagłośnienia. W drugiej połowie kompozycji, bliżej jej środkowej fazy, chłodna, masywna, wysoko-tubalnie i retrospektywnie brzmiąca solówka klawiszowa podszyta wysokim, retrospektywnym, chropowatym i wysmukłym brzmieniem klawiszowym oraz chłodna, masywna, wysoko, retrospektywnie i gładko brzmiąca partia klawiszowa podszyta wysokim, retrospektywnym, chropowatym i wysmukłym brzmieniem klawiszowym ponownie tworzą pogodną linię melodii pokrywającą się z linią wokalną, subtelna, chłodna, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiąca solówka klawiszowa układa się w rozmytą linię melodii, chłodna, gładko i wysoko brzmiąca partia klawiszowa tworzy krótkie i rozmyte bądź krótkie i zapętlone linie melodii. W warstwie muzycznej ciągle co jakiś czas słychać jest piski zakłóceń nagłośnienia. Partia wokalna, tak samo, jak w przypadku studyjnej aranżacji piosenki, polega na wyśpiewywanych przez Ralfa Hüttera refrenach w języku angielskim i niemieckim. Głos wokalisty jest łagodny i new wave'owy, choć linia wokalna nawiązuje do psychodeli lat 60.
   Podwójna instrumentalna ścieżka Tongebirge/Tanzmusik pochodząca z wydawnictwa Ralf & Florian (1973), również poprzedzona jest próbą sprzętu, podczas której słychać jest, chłodne, krótkie, wysoko, gładko i gitarowo brzmiące przeciągnięcie klawiszowe, długie, chłodne, popadające w lekkie drgania, wysoko, archaicznie i gładko brzmiące przeciągnięcie klawiszowe, uderzenia miękkiej partii werbla elektronicznej sekcji perkusyjnej, chłodne, krótkie, wysoko i gładko brzmiące przeciągnięcia klawiszowe, krótkie i miękkie syntezatorowe akordy basowe, krótkie, nisko i chropowato brzmiące akordy syntezatorowe, chłodną, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiącą solówkę klawiszową układającą się z krótką i zapętloną linię melodii przechodzącą w krótkie i wibrujące przeciągnięcie, chłodne, krótkie, wysoko, archaicznie i gładko brzmiące przeciągnięcia i akordy klawiszowe oraz krótkie syntezatorowe przeciągnięcia basowe. W swojej pierwszej części, Tongebirge, utwór nie posiada sekcji rytmicznej. Warstwa muzyczna zawiera cyklicznie popadającą w wibracje rozległą, nisko i szorstko brzmiącą partię syntezatorową okresowo wypełniającą tło oraz tworzącą zapętlone i rozmyte linie melodii, a także dynamiczne zawirowania, chłodne, krótkie, wysoko, gładko i gitarowo brzmiące wstawki klawiszowe, subtelne, chłodne, krótkie, rozległe i wysoko brzmiące przeciągnięcia organowe, chłodną, masywną, wysoko i gładko brzmiącą solówkę organową układającą się w rozmytą i zapętloną linię melodii, nisko brzmiącą partię klawiszową tworzącą zapętlone i rozmyte linie melodii, krótkie, wysoko-tubalnie i chropowato brzmiące przeciągnięcie klawiszowe, chłodne, wysoko i chropowato brzmiące przeciągnięcia klawiszowe, partię fletu elektrycznego układającą się w zapętlone i rozmyte linie melodii, partię fletu tworzące zapętlone i rozmyte linie melodii, krótkie i długie przeciągnięcia efektu syku generowanego przez talerz elektronicznej perkusji, chłodną, wysoko i chropowato brzmiącą solówkę klawiszową układającą się w zapętlone i rozmyte linie melodii, chłodną, wysoko, chropowato i lekko wysmukle brzmiącą partię klawiszową tworzącą zapętlone i rozmyte linie melodii, oraz chłodną wysoko, gładko i wysmukle brzmiącą solówkę klawiszową układającą się w zapętlone i rozmyte linie melodii. Także i tu nie brakuje pisku zakłóceń nagłośnienia. W swojej drugiej części, Tanzmusik, kompozycja prezentuje standardowe, jednostajne i kołyszące się tempo elektronicznej sekcji perkusyjnej, tworzące w podkładzie płytko zapętloną linię basu krótkie i miękkie syntezatorowe akordy basowe, za którymi podąża nałożona na nie nisko i chropowato brzmiąca partia syntezatorowa, chwytliwą i pogodną linię melodii, w którą układają się dyskretnie podszyte wysokim, retrospektywnym, chropowatym i wysmukłym brzmieniem klawiszowym masywne i wysoko-tubalnie brzmiące partie klawiszowe, chłodne, wysoko i gładko brzmiące solówki klawiszowe również dyskretnie podszyte wysokim, retrospektywnym, chropowatym i wysmukłym brzmieniem klawiszowym oraz nisko brzmiące partie klawiszowe, subtelne, chłodne, miękkie, wysoko i retrospektywnie brzmiące wstawki klawiszowe, oraz chłodne, wysoko i gładko brzmiące solówki klawiszowe tworzące krótkie i zapętlone linie melodii. Dalej nisko brzmiąca partia klawiszowa układa się w zapętloną linię melodii, zaś subtelna i odległa partia fletu tworzy rozmytą linię melodii. Z czasem utrzymująca standardowe, jednostajne i kołyszące się tempo elektroniczna sekcja perkusyjna wsparta jest równomiernym groove'em generowanym przez organowy automat perkusyjny, Rhythm Ace, partia fletu na pewien czas z formy subtelnej przechodzi w intensywną, warstwa muzyczna poszerza się o nisko i matowo brzmiącą partię klawiszową układającą się w zapętloną linię melodii, którą przejmuje nisko brzmiąca partia klawiszowa oraz subtelna, chłodna, wysoko i retrospektywnie brzmiąca solówka klawiszowa. Co jakiś czas następują piski zakłóceń nagłośnienia. W końcowej fazie ścieżki nisko brzmiąca partia klawiszowa dyskretnie podszyta wysokim, retrospektywnym, chropowatym i wysmukłym brzmieniem klawiszowym oraz rozległym, wysokim i archaicznym brzmieniem klawiszowym ponownie tworzy chwytliwą i pogodną linię melodii, w tle delikatna partia fletu układa się w krótkie i zapętlone linie melodii, następnie chwytliwa i pogodna linia melodii rozciągana jest przez podszytą rozległym, wysokim i archaicznym brzmieniem klawiszowym nisko brzmiącą partię klawiszową oraz chłodną, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiącą solówkę klawiszową. Wreszcie nisko brzmiąca partia klawiszowa przechodzi w głęboko zapętloną linię melodii ustępując solówce organowej. Całość zamyka połączone ze sobą pojedyncze i jednoczesne uderzenie partii werbla i talerza elektronicznej perkusji.
   Ten fragment koncertowego setu formalnie zamyka numer Mitternacht pochodzący z albumu Autobahn (1974). Całość poprzedza wysokie, gładkie i archaicznie przeciągnięcie klawiszowe przypominające gładki i wysoki dźwięk tuby, przerwane podwójnym i silnym uderzeniem perkusyjnego werbla. Warstwa muzyczna opiera się na nisko i szorstko brzmiącej partii klawiszowej układającej się w zapętloną i rozmytą linię melodii, w którą nieco dalej układa się również tubalnie i chropowato brzmiąca solówka klawiszowa, bardzo krótkich, twardych i wysoko-tubalnie brzmiących wstawkach klawiszowych imitujących krótkie akordy gitarowe, krótkich, nisko i warkotliwie brzmiących wstawkach klawiszowych, wspartych nakładkami tweetu syntezatorowego długich, chwiejnych i bardzo wysoko brzmiących przeciągnięć generowanych ze wzmacniacza, masywnych efektów syków, zaszumień i furkotów generowanych przez talerz elektronicznej perkusji, oraz krótkich, gęsto osadzonych bądź pojedynczo występujących tweetach syntezatorowych. Z czasem pojawia się niewystępująca w aranżacji studyjnej sekcja rytmiczna w postaci utrzymującego jednostajne i spowolnione tempo beatu podkładu rytmicznego elektronicznej perkusji wspartego nieregularnymi, sucho (szklankowo) dzwoniącymi stukotami, delikatnymi uderzeniami podszytymi efektem echa oraz chaotycznymi i twardymi efektami stukotów. W rzeczywistości utwór Mitternacht stanowi tu jakieś 15% całej ścieżki, bowiem warstwa muzyczna minimalizuje się do utrzymującego jednostajne i spowolnione tempo beatu podkładu rytmicznego elektronicznej perkusji wspartego nieregularnymi, sucho (szklankowo) dzwoniącymi stukotami, delikatnymi uderzeniami podszytymi efektem echa oraz i twardymi efektami stukotów, przechodząc do pochodzącej z wydawnictwa Ralf & Florian kompozycji Kristallo, dość mocno przemeblowanej muzycznie i trudnej już do rozpoznania, o czym świadczą krótkie, tubalnie, chropowato i retrospektywnie brzmiące akordy klawiszowe układające się w krótką, groteskową i chwytliwą linię melodii, za którą podąża chłodna, wysoko-tubalnie i wiolonczelowo brzmiąca partia klawiszowa. Tę linię melodii wykorzystano potem w piosence Showroom Dummies (album Trans-Europe Express, 1977). Chłodna, wysoko-tubalnie i wiolonczelowo brzmiąca partia klawiszowa przyjmuje rozległego i skrzypcowego brzmienia tworząc rozmytą linię melodii i okresowo nabierając lekkich wibracji, krótkie, tubalnie, chropowato i retrospektywnie brzmiące akordy klawiszowe przyjmują też wysokiego, chropowatego i retrospektywnego brzmienia układając się w spokojną i płytko zapętloną linię melodii. Następuje sekcja rytmiczna w postaci spowolnionego i zapętlonego tempa beatu podkładu rytmicznego oraz spowolnionego i jednostajnego tempa uderzenia miękkiej partii werbla elektronicznej sekcji perkusyjnej, w podkładzie pojawiają się krótkie syntezatorowe przeciągnięcia basowe, następnie krótkie i miękkie syntezatorowe akordy basowe tworzące spowolnioną i płytko zapętloną linię basu. W warstwie muzycznej występują nisko i chropowato brzmiące wstawki syntezatorowe, krótkie, wstawkowe, wysoko i nawołująco brzmiące zapętlenie klawiszowe, tubalnie i chropowato brzmiące zapętlenia klawiszowe, krótkie i nisko brzmiące zapętlenia klawiszowe, chłodna, wysoko i gładko brzmiąca partia klawiszowa tworząca krótką i zapętloną linię melodii oraz chłodna, wysoko, chropowato i retrospektywnie brzmiąca solówka klawiszowa układająca się w zapętloną, groteskową i chwytliwą linię melodii bądź w zapętlone i rozbudowane linie melodii. Struktura muzyczna stopniowo zaczyna przyspieszać przyjmując zapętlone tempo uderzenia beatu podkładu rytmicznego i jednostajne tempo uderzenia partii werbla elektronicznej perkusji, a także krótkich i miękkich syntezatorowych akordów basowych oraz krótkich i twardych syntezatorowych akordów basowych razem tworzących zapętloną linię basu w podkładzie. W warstwie muzycznej pojawiają się chłodne, krótkie, wysoko-tubalnie i gładko brzmiące partie klawiszowe, chłodne, krótkie, tubalnie i chropowato brzmiące partie klawiszowe, chłodne, krótkie i wysoko brzmiące partie klawiszowe, krótkie, wysoko i retrospektywnie brzmiące partie klawiszowe, chłodne partie pianina elektrycznego oraz krótkie, nisko i chropowato brzmiące akordy syntezatorowe - wszystkie tworzące zapętlone linie melodii. Występują też krótkie, wysoko-tubalnie i szorstko-chropowato brzmiące partie klawiszowe układające się w krótką i płaską linię melodii, krótkie, wysoko-tubalnie i szorstko brzmiące partie klawiszowe tworzące krótką i płaską linię melodii, krótkie, wibrujące, wysoko-tubalnie i chropowato brzmiące przeciągnięcia klawiszowe, oraz krótkie, wysoko-tubalnie i szorstko-chropowato brzmiące partie klawiszowe układające się w dynamiczną i płytko zapętloną linię melodii. W tle słychać jest krótkie syki generowane przez talerz elektronicznej perkusji, utrzymującą zapętlone tempo uderzenia dodatkową partię werbla elektronicznej perkusji oraz serie uderzeń partii talerza elektronicznej perkusji. Dalej wysoko, organowo i matowo brzmiąca solówka klawiszowa tworzy zapętlone i pogodne linie melodii, delikatna i chłodna partia pianina elektrycznego układa się w krótkie zapętlenia, pojawiają się chłodne, wysoko i gładko brzmiące oraz chłodne, masywnie i skrzypcowo brzmiące solówki klawiszowe tworzące pogodne i zapętlone linie melodii, chłodne, krótkie, twarde, wysoko i matowo brzmiące partie klawiszowe układają się w krótkie zapętlenia. Wreszcie następuje motyw końcowy zaczerpnięty z utworu Mitternacht, w którym tubalnie i chropowato brzmiąca solówka klawiszowa tworzy krótką, rozmytą i zapętloną linię melodii wtapiającą się w masywną i nisko brzmiącą partię syntezatorową wypełniającą tło. Następuje uderzenie w tempie 2 / 1 partii werbla elektronicznej perkusji i jeszcze jedno, powtórzone uderzenie partii werbla, po którym pojawia się silny i przeciągły efekt syku generowany przez talerz perkusji elektronicznej, na warstwę muzyczną nachodzi długie, popadające w lekkie zawirowania, wysoko i chropowato brzmiące przeciągnięcie tweetu generowane przez wzmacniacz, z czasem także nisko, retrospektywnie i chropowato brzmiąca partia syntezatorowa wznosząca się do tubalnego i chropowatego rejestru dźwiękowego i ponownie opadająca do niskiego, chropowatego oraz retrospektywnego brzmienia, w tle słychać jest krótkie i miękkie efekty syntezatorowego tweetu. Utwór Kristallo posłużył jako motyw dla powstania piosenki Showroom Dummies, o czym świadczą nie tylko pewne podobieństwa struktury muzycznej. W późniejszych latach podczas koncertów muzycy zespołu dość często kompozycję Showroom Dummies poprzedzali ścieżką Mitternacht - i zawsze finalizowali piosenkę motywem końcowym zaczerpniętym z tego utworu.

C.D.N.

Tracklista:

Satory Säle, Cologne, Germany, 23rd March 1975:

2-1 Ruckzuck 9:34
2-2 Kometenmelodie 16:57
2-3 Autobahn 26:39

L'Olympia, Paris, France, 28th February 1976:

2-4 Airwaves 9:12
2-5 Tongebirge/Tanzmusik 10:41
2-6 Mitternacht 9:07

Personel:

Florian Schneider – synthesizers, background vocals, vocoder, acoustic and electronic flute, live saxophone
Ralf Hütter – lead vocals, synthesizers, keyboards
Wolfgang Flür – electronic percussion
Karl Bartos – electronic percussion, live vibraphone, live keyboards

Written by, © copyright November 2025 by Genesis GM.