MG - MG, 2015;

MG - drugi solowy album frontmana formacji Depeche Mode, Martina L. Gore'a, wydany tym razem jednak pod szyldem MG.
   Martin Gore, który jest twórcą niemal całego materiału Depeche Mode na przestrzeni ponad 35 lat, nie za często decydował się na wydawanie solowych wydawnictw - jeżeli już, wykorzystywał do tego przerwy w sesjach nagraniowych i trasach koncertowych Depeche Mode, a tych w latach 1981-87 praktycznie nie było. Dopiero po trasie promującej album Music For The Masses w latach 1987-88 zespół zrobił sobie nieco dłuższą przerwę, którą - oprócz ówczesnego klawiszowca formacji, Alana Wildera - na nagranie solowego materiału wykorzystał Martin Gore, w postaci krótkiego wydawnictwa EP Counterfeit z coverami piosenek jego ulubionych wykonawców, które ukazało się w 1989 roku. Album ten nie jest jednak pełnym wydawnictwem, można go uznać raczej za solowy epizod w twórczości kompozytora, który pełnoprawny solowy album studyjny wydał dopiero 14 lat później, a było nim wydawnictwo Counterfeit² oparte na tym samym schemacie coverów piosenek ulubionych wykonawców Martina Gore'a, z tym, że tym razem był to już pełnoprawny album nagrany w 2003 roku, długo po zakończeniu trasy koncertowej promującej wydawnictwo Exciter, kiedy zespół zrobił sobie dłuższą przerwę - na tyle długą, że nawet wokalista Depeche Mode, Dave Gahan, zadebiutował solowym wydawnictwem, Paper Monsters.
   Następnie, w 2011 roku, przed sesją nagraniową do albumu Delta Machine, Martin Gore wraz byłym frontmanem Depeche Mode z początków działalności formacji, Vince'em Clarke'em, nagrali pod szyldem VCMG wydawnictwo Ssss, które było artystyczną porażką i kompletnym nieporozumieniem. Jednak Martin Gore, zafascynowany futuryzmem, jeszcze w latach 80. nosił się z zamiarem wydania solowego albumu z instrumentalną i ilustracyjną muzyką elektroniczną. Okazja do jego nagrania pojawiła się wraz z końcem trasy promującej wydawnictwo Delta Machine. Materiał powstawał między marcem 2014 a lutym 2015 roku w prywatnym studiu Martina L. Gore'a w kalifornijskim Santa Barbara. Premiera albumu nastąpiła 24 kwietnia 2015.
   Wydawnictwo zawiera 16 instrumentalnych miniatur w duchu eksperymentalnej elektroniki epoki lat 70., solowej twórczości Richarda H. Kirka i formacji Cabaret Voltaire oraz synth popu lat 80.
   I w żadnym wypadku nie może być tu mowy o powielaniu tępej techno-łupanki z albumu VCMG, Ssss, czego doświadczyć można już w numerze Pinking otwierającym wydawnictwo, gdzie na futurystycznie brzmiące partie klawiszowe powoli nachodzi chłodna przestrzeń rodem z klimatów z albumu zespołu Kraftwerk - Radio-Activity (1975).
   Kompozycja Swanning przypomina wczesne dokonania formacji Cabaret Voltaire, gdzie industrialny zgrzyt uzupełniają chłodne i futurystycznie brzmiące partie klawiszowe oraz eksperymenty dźwiękowe. Również echa wczesnej twórczości Cabaret Voltaire i Richarda H. Kirka słychać jest w eksperymentalno-industrialnym utworze Exalt wypełnionym kaskadą przetworzonych przemysłowych brzmień, przetworzonych dźwięków maszyn, czy środków transportu, na które nakładają się chłodne przestrzenie klawiszowe.
   Utwór Elk przypomina futurystyczno-ambientowe klimaty albumów zespołu Cluster z drugiej połowy lat 70. To jedyna kompozycja albumu, gdzie użyto gitary, która zresztą i tak jest mocno przytłumiona i odległa.
   Elektro-minimalistyczny numer Brink z niezwykle transowym tempem automatu perkusyjnego, industrialnym basowym pulsem sekwencera i licznymi zgrzytami syntezatorowymi jest jednym z niewielu momentów zahaczających o klimat techno, jednak w doskonałym, awangardowym wydaniu.
   Chłodny i ambientowy utwór Europa Hymn przypomina klimaty z instrumentalnych kompozycji Depeche Mode - Easy Tiger, Lovetheme, Zenstation czy Spacewalker. To najbardziej przystępny numer wydawnictwa, toteż nie dziwi fakt, że jest to również singiel promujący album.
   Kompozycja Creeper to przede wszystkim charakterystyczny, mechaniczny puls zaczerpnięty z industrialnego oblicza twórczości formacji Cluster, połączony z psychodelicznymi eksperymentami syntezatorowymi i metalicznym chłodem w stylu wczesnej twórczości zespołu Cabaret Voltaire.
   Spiral to numer z rwanym tempem sekcji rytmicznej, z bliższymi, jak i odleglejszymi partiami klawiszowymi, sekwencerowymi pulsami, syntezatorowymi zgrzytami i futurystycznymi brzmieniami przypomina industrialno-zimnofalowe dokonania Wrangler, zespołu byłego wokalisty formacji Cabaret Voltaire, Stephena Mallindera. Zimnofalowe wpływy twórczości Cabaret Voltaire słychać również w kompozycji Stealth, choć w bardziej industrialno-synth popowej formie.
   Utwór Hum to przenikające się wzajemnie eksperymentalne sekwencerowe pulsy i wibracje syntezatorowe, na które z czasem nakładają się przestrzenie przypominające twórczość zespołu Tangerine Dream z drugiej połowy lat 70.
   Kompozycja Islet jest fuzją prostych, futurystyczno-retrospektywnie brzmiących solówek klawiszowych w stylu lat 70. na tle eksperymentalnych szumów syntezatorowych, które cichną w trakcie trwania utworu.
   Minimalistyczny numer Crowly, z transowym beatem automatu perkusyjnego, chrobotliwym pulsem basowym sekwencera i futurystycznie brzmiącymi partiami klawiszowymi, do złudzenia przypomina wczesne dokonania formacji The Human League.
   Utwór Trysting to z kolei minimalistyczne zapętlenie klawiszowe w stylu twórczości zespołu Kraftwerk, które przeciąga się w nieskończoność na tle industrialnych hałasów i urywanych, futurystycznie brzmiących solówek klawiszowych. Numer wieńczy króciutkie, minimalistyczne intelude.
   Kompozycja Southerly po części przypomina wczesne dokonania Borisa Blanka z formacji Yello, po części klimaty twórczości Jeana Michela Jarre'a. Struktura muzyczna utrzymuje się tu na jednostajnym tempie automatu perkusyjnego, przechodząc od ambientu, przez synth pop, podniosły rock elektroniczny w stylu filmowego soundtracku, na industrialu kończąc.
   Utwór Featherlight z delikatnym beatem sekcji rytmicznej jest połączeniem synth popu, w którym słychać brzmieniowe echa współczesnej twórczości zespołu Depeche Mode, z chłodnymi klawiszowymi pejzażami.
   Zamykająca wydawnictwo kompozycja Blade to retrospektywna, synth popowa struktura muzyczna w stylu wczesnej twórczości formacji The Human League, oparta na eksperymentalnej sekcji syntezatorowej w tle, przetworzonym syntezatorowo szumie fal, oraz leniwym i posępnym tempie archaicznego automatu perkusyjnego.
   I chociaż albumowi MG niezwykle daleko jest do przebojowości utworów Depeche Mode - i przebojowości w ogóle - mimo mocno eksperymentalnego charakteru muzyki, wydawnictwo odniosło duży sukces komercyjny, plasując się na 1. miejscu Top Dance/Electronic Albums w zestawieniu amerykańskiego Billboardu, 7. miejscu niemieckiego zestawienia Offizielle Top 100, 7. miejscu brytyjskiego zestawienia UK Independent Albums, czy 27. miejscu Independent Albums w zestawieniu amerykańskiego Billboardu.

Tracklista:

1. "Pinking" 2:20
2. "Swanning" 2:57
3. "Exalt" 4:15
4. "Elk" 2:01
5. "Brink" 3:03
6. "Europa Hymn" 3:15
7. "Creeper" 3:26
8. "Spiral" 3:59
9. "Stealth" 4:16
10. "Hum" 4:09
11. "Islet" 3:15
12. "Crowly" 4:15
13. "Trysting" 3:16
14. "Southerly" 4:00
15. "Featherlight" 2:26
16. "Blade" 3:08

Personel:

Martin Gore – art direction, design, production
Q – mixing (all tracks); additional programming (tracks 5, 7–9, 11, 12, 15)
Will Hinton II – studio assistance
Stefan Betke – mastering
Jonathan Kessler – management
Paul A. Taylor – art direction
Jan L. Trigg – illustration

Sprzęt:

Eurorack modular system
Elka Synthex
Gleeman Pentaphonic
88 DOTCOM system
Aries modular system
Digisound 80 modular system
Synton Fenix
ARP 2600
ARP Solina String Ensemble
Arturia MiniBrute
Elektron Analog Four
Elektron Analog Rytm
Dewanatron Swarmatron
Octave Plateau Voyetra Eight polyphonic synthesizer module
Moog Minimoog Voyager
Moog Memorymoog
Tiptop Audio Trigger Riot
Noise Engineering Zularic Repetitor drum module
Solid State Logic mixing console
Apple Logic Pro (DAW)

Written by, © copyright October 2017 by Genesis GM.