New Order - Republic, 1993;

Republic - szósty studyjny album brytyjskiej formacji new wave, New Order, którego nagranie poprzedziły wszelkiego rodzaju problemy w samym zespole, poczynając od upadku wytwórni Factory (album nagrany został już pod szyldem wytwórni London), na narkomanii i pijaństwie muzyków kończąc.

   Innym problemem była sytuacja na rynku muzycznym na początku lat 90., zdominowanym przez nurty grunge, euro dance, rave i hip-hop, co stawiało wiele zespołów z lat 80. w trudnej sytuacji, w obliczu walki o przetrwanie na rynku muzycznym w realiach lat 90., niemal całkowicie odrzucających to, co mogło kojarzyć się z dekadą lat 80. A najlepszym sposobem na przetrwanie rzecz jasna było dostosowanie się do owych realiów; Depeche Mode wzbogacili swoje brzmienie o elementy bluesa i gospel przybierając mroczniejszy i "brudniejszy" charakter muzyki oraz grunge'owy image, co przyniosło zespołowi ogromny sukces komercyjny (album Songs of Faith and Devotion), z kolei Cabaret Voltaire całkowicie uciekł w klimaty house, minimalu i techno (rezygnując przy tym z konwencjonalnych sekcji wokalnych), co przyniosło zespołowi względnie skromny sukces. Jeszcze inną drogą poszły formacje OMD, Pet Shop Boys i Yello, dostosowując swój własny - taneczny - styl do nowoczesnej stylistki muzyki klubowej pierwszej połowy lat 90. - tę drogę wybrali również muzycy New Order, choć nie całkiem do końca.

   Za produkcję albumu Republic odpowiedzialność wziął współpracujący z New Order już wiele lat wcześniej znany producent Stephen Hague.

   Wydawnictwo otwiera, odwołujący się do klasyki twórczości New Order sprzed lat, singlowy utwór Regret, będący fuzją synth popu z indie rockiem; numer wyróżnia się kultowym już dziś głównym motywem gitarowym, trip hopowym, ale przyśpieszonym rytmem automatycznej sekcji perkusyjnej oraz charakterystyczną, rozpoznawalną basówką Petera Hooke'a. Singiel z miejsca stał się światowym hitem list przebojów plasując się m.in. na 1. miejscu US Alternative Airplay i US Dance Club Songs w zestawieniach amerykańskiego Billboardu, 4. miejscu w zestawieniu UK Singles, 6. miejscu na Canada Top Singles, 28. miejscu na US Billboard Hot 100, 14. miejscu w zestawieniu Eurochart Hot 100, czy 39. miejscu w Niemczech.

   Następnym numerem wydawnictwa jest kolejny utwór singlowy, World, również odnoszący się do twórczości New Order z lat 80., tym razem czysto synth popowej. World, który podobnie jak Regret, oparty jest na dość podobnej, przyśpieszonej trip hopowej rytmice, również zawojował światowe listy przebojów docierając do 1. miejsca na US Billboard Hot Dance Club Play, 13. miejsca na UK Singles Chart i 92. miejsca na US Billboard Hot 100.

   Kolejna singlowa kompozycja, Ruined in a Day, w której wyraźnie słychać fascynacje indie rockiem i britpopem (na następnych albumach New Order będzie to już normą), odniosła nieco mniej spektakularne sukcesy na listach przebojów, ale 22. miejsce na UK Singles Chart i 30. miejsce na liście Alternative Airplay w zestawieniu amerykańskiego Billboardu również robi wrażenie. W podobnej, indie-rockowo-britpopowej stylistyce, łączonej jednak z funkiem i soulem, osadzona jest kompozycja Everyone Everywhere.

   Dalsza część albumu utrzymana jest w bardziej utanecznionej stylistyce, począwszy od czwartego singla wydawnictwa, Spooky, przez kolejne piosenki - Young Offender, Liar oraz, utrzymany w najdynamiczniejszym, wręcz w technoidalnym tempie sekcji rytmicznej numer albumu, Chemical, z elementami funku, soulu i house. Kompozycje przypominają dokonania Pet Shop Boys z albumu Very wydanego w tym samym 1993 roku. Innym numerem o utanecznionym charakterze jest melancholijnie synth popowy Special.

   Wracając jednak do Spooky, także i ten singiel namieszał na listach przebojów, docierając m.in. do 6. miejsca zestawienia US Hot Dance Music/Club Play w USA i 22. miejsca na UK Singles Chart w Wlk. Brytanii.

   Times Change jest nieoczekiwanym zwrotem New Order w kierunku hip-hopu; utwór przypomina stylistycznie nieco dokonania ówczesnych gwiazd sceny rap pokroju P.M. Dawn i Stakka Bo.

   Album finalizuje instrumentalny utwór Avalanche (być może odnoszący się do Dr.-a Avalanche'a - automatu perkusyjnego formacji Sisters of Mercy), utrzymany w stylistyce... new age z hipnotyczną partią bębnów w wykonaniu Stephena Morrisa. Wygląda na to, że muzycy New Order widocznie nie mieli pomysłu jak zakończyć album i, chyba na siłę chcieli wydłużyć wydawnictwo do 47 minut, chociaż Avalanche całkowicie kłóci się z resztą albumu, po prostu stylistycznie nie pasując do niego.

   Republic, mimo powszechnej krytyki ze strony dziennikarzy muzycznych i recenzentów, okazał się sukcesem komercyjnym zespołu (New Order powtórzył zatem sukcesy Depeche Mode, OMD, Pet Shop Boys i Yello). Wydawnictwo dotarło do pierwszego miejsca brytyjskiego zestawienia UK Albums Chart, piątego miejsca w Australii i 11. miejsca na amerykańskim Billboardzie.

   Mimo względnej spójności, przez krytyków album uznawany był raczej za najmniej "New Orderowski". Bez wątpienia wydawnictwo przesiąknięte jest melancholią znacznie bardziej wykraczającą niż melancholijne klimaty na Brotherhood (1986) i Movement (1981). Niezwykle mało słyszalna jest także (pomijając Regret) legendarna gitara basowa Hooky'ego.

 

Tracklista:

 

1. "Regret" 4:08

2. "World" 4:44

3. "Ruined in a Day" 4:23

4. "Spooky" 4:44

5. "Everyone Everywhere" 4:25

6. "Young Offender" 4:48

7. "Liar" 4:22

8. "Chemical" 4:11

9. "Times Change" 3:53

10. "Special" 4:51

11. "Avalanche" 3:15

 

Personel:

 

Bernard Sumner – vocals, guitars, synthesizers and programming

Peter Hook – bass, programming

Stephen Morris – drums, synthesizers and programming

Gillian Gilbert – synthesizers, guitars and programming; vocal on "Avalanche"

 

Produkcja / obsługa techniczna, muzycy sesyjni:

 

Gillian Gilbert, Peter Hook, Stephen Morris, Bernard Sumner and Stephen Hague – writer

New Order and Stephen Hague – producer

Pascal Gabriel – pre-production ("Regret" and "Young Offender")

Simon Gogerly, Mike 'Spike' Drake, Owen Morris and Richard Chappell – engineer

Ben Findlay – assistant engineer

Sam Hardaker – assistant engineer

Audrey Riley – cello, string arrangements

David Rhodes – additional guitar

Andy Duncan – additional programming

Dee Lewis – backing vocals

Peter Saville – art direction (designed at Pentagram)

 

Written by, © copyright February 2015 by Genesis GM.