Orchestral Manoeuvres in the Dark - Bauhaus...

Bauhaus Staircase - czternasty album studyjny kultowej brytyjskiej formacji synth popowej, Orchestral Manoeuvres in the Dark (OMD), wydany 27 października 2023 roku nakładem niezależnej brytyjskiej wytwórni, White Noise Records (oraz przez niezależną brytyjską wytwórnię, 100% Records, na terenie Wlk. Brytanii i Irlandii).
   Na początku 2020 roku lockdown spowodowany ogłoszoną przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) pandemię COVID-19 wywołaną wirusem SARS‑CoV‑2, spowodował, iż muzycy zespołu, objęci obostrzeniami i zamknięci w domach nie mogli pracować nad nowym wydawnictwem studyjnym. Dodatkowo klawiszowiec i wokalista, Paul Humphreys, został ojcem, co jeszcze bardziej opóźniło pracę nad nowym materiałem. Nuda spowodowana wymuszoną izolacją skłoniła jednak muzyków OMD do pracy zdalnej. W tym czasie powstała większość kompozycji na potrzeby nowego albumu, ale wykorzystano również starszy materiał, z którym muzycy formacji wcześniej mieli problem. Wydarzenia polityczne na świecie na przełomie lat 10. i 20. XXI wieku nie pozostały obojętne dla muzyków OMD, toteż wiele tekstów piosenek ma wyraźnie polityczno-społeczny wydźwięk, co uczyniło nowe wydawnictwo najbardziej politycznym manifestem w całej dotychczasowej karierze zespołu, który wcześniej przecież też angażował się w tematy polityczne, choć na mniejszą skalę. Grafikę okładki albumu stworzył angielski artysta pochodzący z Liverpoolu, John Petch, zaś za inspirację posłużył obraz Bauhaus Stairway z 1932 roku autorstwa niemieckiego malarza i profesora Bauhausu, Oskara Schlemmera, który namalował dzieło w proteście przeciwko zamknięciu uczelni przez nazistów w 1934 roku. W nagraniach gościnnie uczestniczył brytyjski producent, wokalista i gitarzysta folkowo-bluesowej formacji Three Pilgrims, David Watson, współpracujący z OMD od 2013 roku (wydawnictwa English Electric, 2013 i The Punishment of Luxury, 2017). Producentami części materiału są brytyjski producent rockowy, David Watts, oraz niemiecki producent i kompozytor muzyki elektronicznej, Uwe H. Schmidt.
   Pierwszą zapowiedzią albumu Bauhaus Staircase był wydany na singlu 22 sierpnia 2023 roku utwór tytułowy i jednocześnie otwierający setlistę wydawnictwa, odnoszący się do uczelni Bauhaus powstałej w 1919 roku w Weimarze, od 1925 roku działającej w Dessau, wreszcie w latach 1932-33 w Berlinie. Z uczelnią związany był ruch modernistyczny o tej samej nazwie działający w przednazistowskich Niemczech. Jednak piosenka nie tylko odwołuje się do sytuacji polityczno-społecznej Trzeciej Rzeszy lat 30., ale również do czasów współczesnych, w których odradza się prawicowy populizm. Elektroniczna sekcja perkusyjna utrzymuje standardowe i jednostajne tempo, podkład zawiera krótkie i miękkie syntezatorowe akordy basowe tworzące płytko zapętloną linię basu. Warstwa muzyczna tworzona jest przez twardy, równomierny i tubalnie brzmiący puls sekwencerowy z subtelnie nałożonym równomiernym arpeggiem tworzonym przez chłodne, krótkie i wysoko brzmiące partie klawiszowe, chłodne, krzykliwe, wysoko, retrospektywnie i matowo brzmiące przeciągnięcia klawiszowe, oraz chłodną, rozległą i wysoko brzmiącą partię klawiszową układającą się w rozmytą linię melodii. W tle słychać jest chłodne, miękkie, lekko unoszące się i wysoko brzmiące wibracje syntezatorowe (niektóre poprzedzone chłodnym, krótkim i wysoko brzmiącym przeciągnięciem klawiszowym) oraz chłodne, krótkie i wysoko brzmiące wstawki klawiszowe. W środkowej fazie kompozycji pojawiają się chłodne, krótkie, miękkie, wysoko i matowo brzmiące partie klawiszowe tworzące płytko zapętlającą się linię melodii wspartą chłodnymi, krótkimi, rozległymi, wysoko i wokalicznie (damsko) brzmiącymi przeciągnięciami klawiszowymi, warstwa muzyczna na krótko poszerza się o chłodną i wokalicznie (damsko) brzmiącą przestrzeń. W drugiej połowie utworu w tle dodatkowo występują chłodne, krótkie, miękkie, wysoko i wysmukle brzmiące wibracje syntezatorowe, zaś bliżej jego końcowej fazy krótkie i miękkie syntezatorowe akordy basowe tworzące płytko zapętloną linię basu w podkładzie ustają, pojawia się, dyskretnie wsparta chłodnym, wysokim i wokalicznym (męskim) brzmieniem klawiszowym, wysoko-tubalnie brzmiąca solówka klawiszowa przechodząca w wysoki, masywny i skrzypcowy rejestr dźwiękowy, układająca się w rozmytą linię melodii z nachodzącym chłodnym, masywnym, opadającym do dołu, wysoko i matowo brzmiącym przeciągnięciem klawiszowym, po której tło krótko wypełnia niskie brzmienie syntezatorowe. Finalnie struktura muzyczna minimalizuje się do utrzymującej standardowe i jednostajne tempo elektronicznej sekcji perkusyjnej oraz chłodnych, krótkich i wysoko brzmiących wstawek klawiszowych. Partia wokalna w wykonaniu Andy'ego McCluskey'ego charakteryzuje się typowym dla tego wokalisty ciepłym, new wave'owym barytonem. Linia wokalna jest przebojowa, nawiązująca do kultowych przebojów z repertuaru OMD, m.in. kompozycji Electricity (album Orchestral Manoeuvres in the Dark, 1980) i Walking on the Milky Way (wydawnictwo Universal, 1996).
   Drugą zapowiedzią albumu Bauhaus Staircase była wydana na singlu 18 września 2023 roku, inspirowana brzmieniem angielskiego zespołu Goldfrapp, piosenka Slow Train autorstwa Andy'ego McCluskey'ego i łotewskiej artystki młodego pokolenia, Katriny Kanepe, która wokalizami, przyśpiewkami i w chórkach wsparła wokalistę. Elektroniczna sekcja perkusyjna utrzymuje standardowe i jednostajne tempo z miękką partią werbla podbitą subtelną klawiszową wstawką o wysokim brzmieniu typu cowbell, okresowo beat podkładu rytmicznego elektronicznej sekcji perkusyjnej utrzymuje bojową rytmikę, trochę w stylu kompozycji Sailing on the Seven Seas (wydawnictwo Sugar Tax, 1991). W podkładzie występują krótkie, miękkie i rozległe syntezatorowe akordy basowe tworzące płytko zapętloną linię basu, wspartą krótkimi, miękkimi i chropowato brzmiącymi syntezatorowymi akordami basowymi. Warstwa muzyczna składa się z krótkich, rozległych i nisko brzmiących partii klawiszowych układających się w płytko zapętloną linię melodii, za którą podąża nisko, szorstko i wysmukle brzmiąca partia klawiszowa, rozległej, nisko i chropowato brzmiącej solówki klawiszowej tworzącej tę samą płytko zapętloną linię melodii wspartą tubalnie i chropowato brzmiącą solówką klawiszową, chłodnych, krótkich, unoszących się i wysoko brzmiących przeciągnięć klawiszowych, chłodnych, bardzo krótkich, wysoko i retrospektywnie brzmiących partii klawiszowych układających się w pętlę w tle, chłodnych, lekko wibrujących, wysoko i sopranicznie brzmiących solówek klawiszowych tworzących krótkie i rozmyte linie melodii, oraz chłodnych, wysoko i wokalicznie (damsko) brzmiących partii klawiszowych tworzących krótką i silnie rozmytą linię melodii. Warstwę muzyczną wspierają wygięte, wysoko-tubalnie, retrospektywnie i szorstko brzmiące wstawki syntezatorowe, krótkie, wysoko-tubalnie, retrospektywnie i szorstko brzmiące przeciągnięcia klawiszowe, wysoko-tubalnie, retrospektywnie i szorstko brzmiąca partia klawiszowa tworząca krótką, sinusoidalną linię melodii, krótkie, tubalnie i szorstko brzmiące przeciągnięcia klawiszowe oraz nisko i szorstko brzmiące przeciągnięcia klawiszowe. W drugiej połowie utworu warstwa muzyczna poszerza się o subtelne, chłodne, krótkie, twarde i wysoko brzmiące partie klawiszowe układające się w równomierne arpeggio w tle. Partia wokalna w wykonaniu Andy'ego McCluskey'ego jest new wave'owa, wokalista wykonuje również krótkie frazy szeptane.
   Trzecim singlem wydanym 5 października 2023 roku, bezpośrednio zapowiadającym album Bauhaus Staircase, była śpiewana przez Paula Humphreysa kompozycja Veruschka z występującą jedynie w fazach refrenowych, utrzymującą spowolnione, standardowe i jednostajne tempo elektroniczną sekcją perkusyjną, występującą okresowo chłodną, rozległą, melancholijną i smyczkowo brzmiącą przestrzenią, następującymi po sobie chłodnymi, krótkimi i smyczkowo brzmiącymi przeciągnięciami klawiszowymi, subtelną, chłodną, rozległą, wysoko i wokalicznie (damsko) brzmiącą partią klawiszową układającą się w zapętloną i rozmytą linię melodii, rozległą, chłodną i melancholijną przestrzenią, chłodnymi, krótkimi, wysoko i harfowo brzmiącymi partiami klawiszowymi tworzącymi krótkie, harfowo brzmiące przeciągnięcia bądź krótką i płytko zapętloną linię melodii, subtelną, chłodną, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiącą solówką klawiszową układającą się w płytko zapętloną i rozmytą linię melodii, chłodnymi, krótkimi, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiącymi partiami klawiszowymi tworzącymi płytko zapętloną linię melodii, oraz subtelną, chłodną, wysoko, wokalicznie (damsko) i sopranicznie brzmiącą partią klawiszową układającą się w rozmytą linię melodii. W tle występują krótkie przeciągnięcia szumu syntezatorowego z efektem Dopplera. W drugiej połowie piosenki pojawia się chłodna, rozległa i smyczkowo brzmiąca solówka klawiszowa tworząca płytko zapętloną i symfoniczną linię melodii nachodzącą na rozmyte linie melodii tworzone przez chłodne, wysoko i wokalicznie (damsko) brzmiące partie klawiszowe oraz chłodne, wysoko, wokalicznie (damsko) i sopranicznie brzmiące partie klawiszowe. Partia wokalna w wykonaniu Paula Humphreysa jest new wave'owa, łagodna i kojąca, wokalistę chórkami wspiera David Watson. Piosenka zarówno po względem wokalnym, w liniach wokalnych, jak i w warstwie muzycznej, inspirowana jest twórczością z lat 90. i 2000. kultowej brytyjskiej formacji synth popowej, Pet Shop Boys. Pierwotnie numer skomponowany był na potrzeby drugiego wydawnictwa studyjnego projektu Onetwo tworzonego przez Paula Humphreysa i Claudię Brücken - wokalistkę niemieckiego zespołu synth popowego Propaganda, prywatnie żony klawiszowca i wokalisty OMD.
   W dniu premiery albumu Bauhaus Staircase, 27 października 2023 roku, na czwartym singlu wydany został utwór Anthropocene o niepokojącej i złowieszczej wymowie. Pod fasadą muzyki wyraźnie inspirowanej twórczością legendarnej niemieckiej formacji muzyki elektronicznej, Kraftwerk, kryje się ponury, pro ekologiczny przekaz, w którym zawarta jest przestroga zagłady cywilizacji, jeżeli ludzkość nie zmieni destrukcyjnego postępowania wobec planety i jej środowiska naturalnego. Elektroniczna sekcja perkusyjna utrzymuje jednostajne i utanecznione tempo, podkład wypełniony jest naprzemiennie krótkimi, miękkimi i gęstymi basowymi pulsami sekwencerowymi oraz krótkimi i kołyszącymi się basowymi pulsami sekwencerowymi. Warstwę muzyczną tworzą chłodne, krótkie, gęste, dublujące się i wysoko brzmiące pulsacje sekwencerowe wymieniające się z chłodnym, gęstym, równomiernym i wysoko brzmiącym pulsem sekwencerowym, chłodne, krótkie, twarde, wysoko-tubalnie, retrospektywnie i chropowato brzmiące pulsacje sekwencerowe, subtelna i chłodna przestrzeń, chłodne, wznoszące się i wysoko brzmiące przeciągnięcia klawiszowe niekiedy poprzedzone chłodnym, krótkim, masywnym wysoko i chropowato brzmiącym przeciągnięciem klawiszowym, chłodna, wysoko i retrospektywnie brzmiąca solówka klawiszowa układająca się w chwytliwą i zapętloną linię melodii wspartą chłodnymi, wibrującymi, wysoko i retrospektywnie brzmiącymi przeciągnięciami klawiszowymi, chłodne, wysoko i wokalicznie (damsko) brzmiące wstawki klawiszowe, chłodne, krótkie, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiące partie klawiszowe tworzące krótkie zapętlenia przecięte krótką, tubalnie i chropowato brzmiącą wstawką klawiszową oraz delikatnym efektem syntezatorowego trzasko-zgrzytu, chłodną, wysoko i wokalicznie (damsko) brzmiącą solówkę klawiszową układającą się w zapętloną i rozmytą linię melodii, oraz występującą okresowo rozległą, nisko i szorstko brzmiącą partią syntezatorową wypełniającą tło, w którym występują krótkie i masywne przeciągnięcia syntezatorowego szumu, poddane efektowi echa chłodne, krótkie, wysoko i wokalicznie (męsko) brzmiące wstawki klawiszowe, subtelne przeciągnięcia syku syntezatorowego oraz krótkie, tubalnie, szorstko i archaicznie brzmiące wstawki syntezatorowe. W warstwie muzycznej występują generowane przez syntezator mowy damsko brzmiące wypowiadane sentencje wsparte przetworzonymi przez wokoder wysoko, metalicznie i chropowato brzmiącymi wypowiadanymi sentencjami, oraz męsko brzmiące wypowiadane sentencje. Partia wokalna w wykonaniu Andy'ego McCluskey'ego ma new wave'owy charakter, wokalistę w chórkach wspiera Paul Humphreys. W drugiej połowie kompozycji utrzymująca jednostajne i utanecznione tempo elektroniczna sekcja perkusyjna zatrzymuje się, naprzemienne krótkie, miękkie i gęste basowe pulsy sekwencerowe oraz krótkie i kołyszące się basowe pulsy sekwencerowe w podkładzie przyjmują subtelnej formy, krótko pozostają chłodne, krótkie, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiące partie klawiszowe tworzące krótkie zapętlenia przecięte krótką, tubalnie i chropowato brzmiącą wstawką klawiszową oraz delikatnym efektem syntezatorowego trzasko-zgrzytu. W warstwie muzycznej pojawiają się krótkie, wysoko-tubalnie, retrospektywnie i chropowato brzmiące partie klawiszowe tworzące luźną i płaską linię melodii w tle, następuje generowana przez syntezator mowy damsko brzmiąca wypowiadana sentencja, w tle słychać jest wsampolwane, męsko brzmiące wokalizy, na które nachodzi sprasowany, wysoko i męsko brzmiący efekt wokalny, po czym pojawiają się przeciągnięte efekty syków syntezatorowych. Generowaną przez syntezator mowy damsko brzmiącą wypowiadaną sentencję wspomaga przetworzona przez wokoder, wysoko, metalicznie i chropowato brzmiąca wypowiadana sentencja, następują chłodne, krótkie, twarde, wysoko i retrospektywnie brzmiące pulsacje sekwencerowe, tło wypełnia nisko brzmiąca partia syntezatorowa, powraca chłodna, wysoko i retrospektywnie brzmiąca solówka klawiszowa układająca się w chwytliwą i zapętloną linię melodii wspartą chłodnymi, smyczkowo brzmiącymi partiami klawiszowymi tworzącymi krótkie i rozmyte linie melodii oraz chłodnymi, wibrującymi, wysoko i retrospektywnie brzmiącymi przeciągnięciami klawiszowymi, w tle występują krótkie, rozległe, nisko i szorstko brzmiące przeciągnięcia klawiszowe, pojawiają się chłodne, wysoko i wokalicznie (damsko) brzmiące wstawki klawiszowe. Struktura muzyczna ponownie poszerza się o chłodną przestrzeń, która wraz z nisko brzmiącą partią syntezatorową, szybko opada i zatrzymuje się. Warstwa muzyczna minimalizuje się do chłodnego, dynamicznego i wysoko-tubalnie brzmiącego pulsu sekwencerowego, nisko i szorstko brzmiącego tła syntezatorowego, krótkich, syntezatorowych efektów szumów i przeciągniętych syków, pojawia się przetworzona przez wokoder, wysoko, metalicznie i chropowato brzmiąca wypowiadana sentencja, po której następuje chłodne, krótkie, wysoko i wokalicznie (damsko) brzmiące przeciągnięcie klawiszowe wsparte syntezatorowym sykiem, po czym powraca chłodna, wysoko i wokalicznie (damsko) brzmiąca solówka klawiszowa układająca się w zapętloną i rozmytą linię melodii oraz chłodna przestrzeń, tło wypełnia nisko i szorstko brzmiąca partia syntezatorowa. W warstwie muzycznej pojawia się długie, tubalnie i chropowato brzmiące przeciągnięcie klawiszowe, następuje generowana przez syntezator mowy męsko brzmiąca wypowiadana sentencja finalizowana chłodnym, krótkim, wysoko i wokalicznie (damsko) brzmiącym przeciągnięciem klawiszowym. Ponownie powraca chłodna, wysoko i wokalicznie (damsko) brzmiąca solówka klawiszowa układająca się w zapętloną i rozmytą linię melodii, warstwa muzyczna poszerza się o chłodną, twardą, dynamiczną i wysoko brzmiącą pulsację sekwencerową, następnie wraz z powrotem utrzymującej jednostajne i utanecznione tempo elektronicznej sekcji perkusyjnej, struktura muzyczna powraca do swojej podstawowej formy, choć poza generowanymi przez syntezator mowy męsko brzmiącymi wypowiadanymi sentencjami, brak jest głównej partii wokalnej. Piosenka posiada interlude złożone z dźwięku uderzenia podszytego matowo brzmiącym szumem syntezatorowym, przechodzącym w tubalnie i chropowato brzmiące przeciągnięcie klawiszowe, chłodnych, krótkich, twardych i wysoko brzmiących partii klawiszowych tworzących krótkie i wysokie zapętlenia, oraz subtelnych, miękkich i wysoko brzmiących wstawek klawiszowych. Całość zamyka generowany przez syntezator mowy, męsko brzmiący głos wypowiadający frazę ,,Zero".
   Look at You Now to numer, który wydany został 14 listopada 2024 roku jako ostatni, szósty singiel promujący wydawnictwo Bauhaus Staircase, charakteryzujący się standardowym i jednostajnym tempem elektronicznej sekcji perkusyjnej, płytko zapętlającą się sekcją gitary basowej w podkładzie, wstępującą jedynie w początkowej fazie utworu chłodną i melancholijną przestrzenią, chłodną, rozległą i smyczkowo brzmiącą solówką klawiszową układającą się w zapętloną i rozmytą linię melodii, chłodnymi, krótkimi, twardymi i wysoko brzmiącymi partiami klawiszowymi tworzącymi luźną i płytko zapętlającą się linię melodii, chłodnymi, krótkimi i wysoko brzmiącymi zapętleniami klawiszowymi, chłodną i smyczkowo brzmiącą partią klawiszową układającą się w rozmytą linię melodii, chłodnymi, krótkimi, szerokimi, rozległymi i wysoko brzmiącymi partiami klawiszowymi tworzącymi linię melodii pokrywającą się z linią wokalną w refrenach, chłodnymi, krótkimi, miękkimi, wysoko, retrospektywnie i lekko wysmukle brzmiącymi partiami klawiszowymi układającymi się w linię melodii pokrywającą się z linią wokalną w refrenach, subtelną, chłodną i rozległą solówką klawiszową o wysokim brzmieniu kornetu tworzącą linię melodii pokrywającą się z linią wokalną w refrenach, subtelnymi, chłodnymi, krótkimi, twardymi, wysoko i retrospektywnie brzmiącymi partiami klawiszowymi układającymi się w równomierne i nieznacznie zapętlone arpeggio, chłodną, rozległą i wysoko brzmiącą partią klawiszową tworzącą rozmytą linię melodii, oraz chłodnymi, krótkimi, rozległymi i smyczkowo brzmiącymi przeciągnięciami klawiszowymi. Warstwę muzyczną wspierają przeciągnięte syki generowane przez partię talerza elektronicznej sekcji perkusyjnej, wsamplowane damsko i sopranicznie brzmiące wokalizy z efektem vibrato oraz wsamplowane damsko brzmiące wokalizy. W drugiej połowie piosenki pojawiają się następujące po sobie krótkie, smyczkowo brzmiące przeciągnięcia klawiszowe, warstwa muzyczna na pewien czas poszerza się o chłodną, smyczkowo brzmiącą przestrzeń oraz chłodną, wysoko i wokalicznie (damsko) brzmiącą przestrzeń. Partia wokalna w wykonaniu Andy'ego McCluskey'ego jest new wave'owa, wokalistę w chórkach wspiera David Watson. Kompozycja posiada krótkie interlude złożone z chłodnych, krótkich i smyczkowo brzmiących partii klawiszowych układających się w krótkie zapętlenia, chłodnych, krótkich i wysoko brzmiących partii klawiszowych tworzących płytko zapętloną, arpeggiową linię melodii oraz odległej, chłodnej, wysoko i wokalicznie (damsko) brzmiącej przestrzeni. Numer choć wydaje się lekki, klimatem nawiązujący do albumów Sugar Tax (1991) i Liberator (1993), zawiera dość ponurą i pesymistyczną warstwę tekstową.
   Piosenka G.E.M. autorstwa Andy'rgo McCluskey'ego i Katriny Kanepe (tekst) charakteryzuje się spowolnionym, standardowym i jednostajnym tempem elektronicznej sekcji perkusyjnej o twardej, ale delikatnej i wysoko brzmiącej partii werbla, krótkimi, szerokimi, rozległymi i retrospektywnie brzmiącymi syntezatorowymi akordami basowymi tworzącymi płytko zapętloną linię basu w podkładzie, chłodnymi, krótkimi, wysoko, retrospektywnie i chropowato brzmiącymi partiami klawiszowymi układającymi się w płytko zapętloną linię melodii podążającą za linią basu, krótkimi, rozległymi, nisko i chropowato brzmiącymi partiami klawiszowymi tworzącymi płytko zapętloną linię melodii podążającą za linią basu, chłodną, wysoko i retrospektywnie brzmiącą solówką klawiszową tworzącą zapętloną i rozmytą linię melodii, krótkimi, chropowato i wysoko-tubalnie brzmiącymi partiami klawiszowymi układającymi się w krótką i rozmytą linię melodii, chłodną i wysoko brzmiącą solówką klawiszową tworzącą zapętloną i rozmytą linię melodii wspartą chłodnymi, wibrującymi, wysoko i retrospektywnie brzmiącymi wstawkami klawiszowymi, chłodnymi, krótkimi, twardymi i wysoko brzmiącymi partiami klawiszowymi układającymi się w płytko zapętloną linię melodii podążającą za linią basu, występującą okresowo subtelną, chłodną, wysoko i wokalicznie (damsko) brzmiącą przestrzenią, oraz występującą okresowo subtelną, chłodną i smyczkowo brzmiącą przestrzenią. Andy McCluskey śpiewa new wave'owym barytonem, wokalistę w chórkach wspiera David Watson oraz śpiewający przetworzonym przez wokoder wysoko, metalicznie i matowo brzmiącym głosem Paul Humphreys. W drugiej połowie utworu pojawiają się chłodne, krótkie, wysoko, retrospektywnie i matowo brzmiące przeciągnięcia klawiszowe podszyte chłodnym i przestrzennym brzmieniem klawiszowym, oraz chłodne, krótkie, wysoko, wokalicznie (damsko) i matowo brzmiące przeciągnięcia klawiszowe, po których następuje pojedyncze, twarde uderzenie partii werbla elektronicznej sekcji perkusyjnej wsparte syntezatorowym echo-szumem oraz krótkim, unoszącym się efektem szumu syntezatorowego. Dalej chłodna, wysoko i retrospektywnie brzmiąca solówka klawiszowa ponownie układa się w zapętloną i rozmytą linię melodii, następnie utrzymująca spowolnione, standardowe i jednostajne tempo elektroniczna sekcja perkusyjna zatrzymuje się, zaś na wokalne solo wychodzi śpiewający przetworzonym przez wokoder, wysoko, metalicznie i matowo brzmiącym głosem Paul Humphreys. W ograniczonej do bardziej zwartych teraz, krótkich, szerokich, rozległych i retrospektywnie brzmiących syntezatorowych akordach basowych, tworzących płytko zapętloną linię basu w podkładzie, strukturze muzycznej pojawiają się krótkie, wysoko-tubalnie, chropowato i archaicznie brzmiące przeciągnięcia klawiszowe. Następnie krótkie, miękkie, wysoko-tubalnie i matowo brzmiące partie klawiszowe tworzą krótką i rozmytą linię melodii, po której warstwa muzyczna powraca do swojej zasadniczej formy, choć w końcowej fazie kompozycji pojawiają się jeszcze chłodne, krótkie, wysoko, retrospektywnie, matowo i metalicznie brzmiące oraz chłodne, krótkie, matowo, wysoko i wokalicznie brzmiące przeciągnięcia klawiszowe. W podkładzie dotychczasowe krótkie, szerokie, rozległe i retrospektywnie brzmiące syntezatorowe akordy basowe zastąpione zostają płytko zapętlającą się, masywną i szorstko brzmiącą syntezatorową sekcją basową, również dotychczasowe komponenty muzyczne zastępuje chłodna, masywna, wysoko, chropowato i retrospektywnie brzmiąca partia klawiszowa układająca się w płytko zapętloną linię melodii podążającą za linią basu.
   Miniatura Where We Started poprzedzona jest krótką introdukcją złożoną z syntezatorowego szumu przybrudzonego delikatnymi trzaskami, na który nachodzi chłodne, krótkie, wysoko i wokalicznie (damsko) brzmiące przeciągnięcie klawiszowe oraz chłodna przestrzeń. W swojej zasadniczej części piosenka prezentuje spowolnione, standardowe i jednostajne tempo elektronicznej sekcji perkusyjnej, masywną i płytko zapętloną syntezatorową sekcję basową w podkładzie, chłodne, krótkie, szerokie i wysoko brzmiące partie klawiszowe układające się w luźną i rozmytą linię melodii, chłodne partie klawiszowe o brzmieniu typu piano tworzące luźne i równomierne arpeggio, chłodną, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiącą solówkę klawiszową układającą się w pogodną i płytko zapętloną linię melodii, występującą okresowo chłodną przestrzeń, chłodne partie klawiszowe o brzmieniu wibrafonu tworzące krótkie i zapętlone linie melodii, oraz występującą okresowo odległą, chłodną i smyczkowo brzmiącą przestrzeń. W drugiej połowie kompozycji pojawiają się chłodne, krótkie, twarde i wysoko brzmiące partie klawiszowe układające się w równomierne arpeggio. W końcowej fazie miniatury utrzymująca spowolnione, standardowe i jednostajne tempo elektroniczna sekcja perkusyjna zatrzymuje się, struktura muzyczna minimalizuje się do chłodnej, wysoko, retrospektywnie i gładko brzmiącej solówki klawiszowej tworzącej pogodną i płytko zapętloną linię melodii wspartą krótkimi i wysoko-tubalnie brzmiącymi partiami klawiszowymi, następnie oddalona, chłodna, wysoko i retrospektywnie brzmiąca solówka klawiszowa układa się w bardziej dynamiczną i płytko zapętloną linię melodii wspartą krótkimi i wysoko-tubalnie brzmiącymi partiami klawiszowymi. Andy McCluskey śpiewa new wave'owym, pogodnym, acz nostalgicznym głosem, wokalistę w chórkach wspiera David Watson. Warstwa tekstowa opowiada, że po porażce należy podnieść się i spróbować zmienić świat, nawet wracając do miejsca, w którym się zaczynało.
   Kompozycja Don't Go opiera się na jednostajnym i utanecznionym tempie elektronicznej sekcji perkusyjnej, podwójnej sekcji basu w podkładzie tworzonej przez krótkie, szerokie i miękkie akordy basowe tworzące płaską linię basu oraz twardy, równomierny i dynamiczny basowy puls sekwencerowy przecinany krótkimi, tubalnie brzmiącymi akordami syntezatorowymi bądź krótkimi, wysoko i matowo brzmiącymi akordami klawiszowymi, chłodnych, krótkich, wysoko i retrospektywnie brzmiących partiach klawiszowych układających się w krótką, luźną i zapętloną linię melodii, chłodnej, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiącej solówce klawiszowej tworzącej rozmytą linię melodii, chłodnej, wysoko i chropowato brzmiącej solówce klawiszowej układającej się w płytko zapętloną linię melodii, subtelnej i chłodnej przestrzeni (okresowo nasilającej się), oraz chłodnej, rozległej wysoko i retrospektywnie brzmiącej partii klawiszowej tworzącej rozmytą linię melodii łączącą się z rozmytą linią melodii tworzoną przez chłodną, rozległą i wysoko brzmiącą partię klawiszową. W drugiej połowie utworu w warstwie muzycznej jednorazowo pojawia się szeroka, atonalnie i szorstko brzmiąca wstawka syntezatorowa. Partia wokalna w wykonaniu Andy'ego McCluskey'ego jest new wave'owa; wokalistę chórkami wspomaga Paul Humphreys, który dość wysokim głosem wykonuje wokalizy.
   Piosenka Kleptocracy wydana została 26 stycznia 2024 roku jako piąty singiel promujący wydawnictwo Bauhaus Staircase. Całość poprzedzona jest introdukcją złożoną z nasilającego się, przeciągniętego, sprasowanego i męsko brzmiącego efektu wokalnego finalizowanego wspamplowaną, męsko brzmiącą wypowiedzianą frazą ,,Go!" Elektroniczna sekcja perkusyjna utrzymuje standardowe i jednostajne tempo, podkład zawiera miękką sekcję syntezatorowego basu wspartą miękko pulsującą sekcją gitary basowej o funkowym zabarwieniu. Warstwę muzyczną tworzą chłodne, krótkie, twarde, wysoko i retrospektywnie brzmiące partie klawiszowe tworzące dynamiczną i płytko zapętlona linię melodii w tle, chłodna, wysoko i retrospektywnie brzmiąca solówka klawiszowa układająca się w chwytliwą i płytko zapętloną linię melodii, oraz dyskretna i chłodna przestrzeń. W tle słychać jest chłodne, unoszące się i wysoko brzmiące przeciągnięcia klawiszowe, oraz wielokrotnie pojawiający się, znany z introdukcji, nasilający się, przeciągnięty, sprasowany i męsko brzmiący efekt wokalny finalizowany wsamplowaną, męsko brzmiącą wypowiedzianą frazą ,,Go!" W drugiej połowie kompozycji, bliżej jej środkowej fazy chłodna, wysoko i retrospektywnie brzmiąca solówka klawiszowa bardziej rozciąga chwytliwą i płytko zapętloną linię melodii, następnie utrzymująca standardowe i jednostajne tempo elektroniczna sekcja perkusyjna zatrzymuje się, chłodna, wysoko i retrospektywnie brzmiąca solówka klawiszowa ponownie układa się w swoją chwytliwą i płytko zapętloną linię melodii, w tle występują nisko i szorstko brzmiące przeciągnięcia syntezatorowe wsparte krótkimi, rozległymi i nisko brzmiącymi akordami syntezatorowymi, następnie pojawia się podwójne, unoszące się przeciągnięcie złożone z chłodnej i wysoko brzmiącej partii klawiszowej oraz wysoko-tubalnie brzmiącej partii klawiszowej, po czym struktura muzyczna powraca do swojej zasadniczej formy. Andy McCluskey śpiewa charakterystycznym dla siebie new wave'owym barytonem. Warstwa tekstowa otwarcie atakuje skorumpowanych i populistycznych polityków, takich jak Donald Trump (były i obecny prezydent USA) i Boris Johnson (były premier Wlk. Brytanii), czy dyktatora Rosji, Władimira Putina. W tekście przewija się m.in. temat dokonanego w konsulacie saudyjskim w Stambule brutalnego zabójstwa Dżamala Ahmada Chaszukdżiego, arabskiego dziennikarza krytykującego zbrodniczy reżim Arabii Saudyjskiej. Choć polscy fani OMD śmiało mogą identyfikować tekst, jako wymierzony przeciwko skorumpowanym politykom demagogicznej, prawicowo-populistycznej partii PiS, rządzącej wówczas Polską, czy aktualnemu prezydentowi RP, Karolowi Nawrockiemu, człowiekowi o niepewnej i podejrzanej przeszłości, wybranemu w niejasnych okolicznościach.
   Utwór Aphrodite's Favourite Child autorstwa Andy'ego McCluskey'ego oraz współpracujących z OMD (album English Electric, 2013), powiązanych z greckim zespołem synth popowym, In Trance 95, greckich muzyków, George'a Geraniosa i Nikosa Bitzenisa, jest oczywistym hołdem dla greckiej formacji psychodelicznej, Aphrodite's Child, którą w latach 1967-72 współtworzył jeden z najbardziej kultowych kompozytorów muzyki elektronicznej, Evangelos Papathanassiou, bardziej znany jako Vangelis. Elektroniczna sekcja perkusyjna utrzymuje standardowe i jednostajne tempo, w podkładzie występują krótkie i miękkie basowe akordy syntezatorowe układające się w płytko zapętloną linię basu wspartą subtelnym i równomiernym basowym pulsem sekwencerowym. Warstwa muzyczna składa się z chłodnych i wokalicznie (męsko) brzmiących przestrzeni, chłodnej, rozległej, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiącej partii klawiszowej tworzącej silnie rozmytą linię melodii, chłodnej, wysoko, wokalicznie i sopranicznie brzmiącej partii klawiszowej układającej się w rozmytą linię melodii, jednorazowo występującego niedługiego arpeggia tworzonego przez krótkie, tubalnie i chropowato brzmiące partie klawiszowe oraz chłodne, krótkie, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiące partie klawiszowe, występującej okresowo dodatkowej, wysoko zawieszonej, chłodnej i smyczkowo brzmiącej przestrzeni, subtelnych, krótkich, miękkich i wysoko-tubalnie brzmiących partii klawiszowych układających się w krótką i płytko zapętloną linię melodii, oraz tubalnie i chropowato brzmiącej solówki klawiszowej tworzącej krótką i rozmytą linię melodii. W tle słychać jest również dyskretne, krótkie, szerokie i tubalnie-brzęcząco brzmiące partie klawiszowe tworzące płytko zapętloną linię melodii. W drugiej połowie piosenki pojawia się chłodna i wysoko brzmiąca solówka klawiszowa podszyta wysoko-tubalnym i chropowatym brzmieniem klawiszowym, układająca się płytko zapętloną i rozbudowaną linię melodii, warstwa muzyczna poszerza się o dodatkową, chłodną, bardziej rozległą i smyczkowo brzmiącą przestrzeń. Bliżej końcowej fazy utworu utrzymująca standardowe i jednostajne tempo elektroniczna sekcja perkusyjna zatrzymuje się, warstwa muzyczna ogranicza się do chłodnych i wokalicznie (męsko) brzmiących przestrzeni, chłodnej, rozległej, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiącej partii klawiszowej tworzącej silnie rozmytą linię melodii, długiego, miękko wibrującego, wysoko, archaicznie i chropowato brzmiącego przeciągnięcia klawiszowego podszytego foliowo brzmiącym szumem syntezatorowym, oraz krótkiego, nisko i szorstko brzmiącego przeciągnięcia syntezatorowego. Po krótkim czasie pozostają jedynie chłodne i wokalicznie (męsko) brzmiące przestrzenie oraz chłodna, rozległa, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiąca partia klawiszowa tworząca silnie rozmytą linię melodii. Partia wokalna w wykonaniu Andy'ego McCluskey'ego jest new wave'owa.
   W kompozycji Evolution of Species wykorzystano translator Google'a, który w różnych językach świata (choć głównie w języku angielskim) w aplikacji Google Text-To-Speak przekazuje komunikaty i wypowiada krótkie frazy na temat niepokojącego przyrostu światowej populacji. Elektroniczna sekcja perkusyjna utrzymuje jednostajne i utanecznione tempo uderzenia beatu podkładu rytmicznego oraz jednostajne i spowolnione tempo uderzenia partii werbla. Podkład wypełniony jest gęstym i zapętlonym basowym pulsem sekwencerowym w stylu space synth, wspartym krótkimi, zapętlonymi, miękkimi i chropowato brzmiącymi sekwencerowymi pulsami basowymi, krótkimi, zapętlonymi, miękkimi, wysoko-tubalnie i chropowato brzmiącymi sekwencerowymi pulsami, równomiernymi, dynamicznymi, miękkimi i tubalnie brzmiącymi pulsami sekwencerowymi, krótkimi, miękkimi, równomiernymi, dynamicznymi, retrospektywnie i chropowato brzmiącymi basowymi pulsami sekwencerowymi, subtelnymi, chłodnymi, krótkimi, równomiernymi, dynamicznymi i wysoko brzmiącymi pulsacjami sekwencerowymi, równomiernymi, dynamicznymi, nisko, szorstko i retrospektywnie brzmiącymi pulsami sekwencerowymi, oraz krótkimi, masywnymi, równomiernymi i dynamicznymi sekwencerowymi pulsami basowymi. Warstwa muzyczna tworzona jest przez chłodne, wysoko i archaicznie brzmiące tło syntezatorowe, wysoko i organowo brzmiącą przestrzeń podszytą matowo brzmiącym efektem syku, chłodne, krótkie, wysoko i organowo brzmiące partie klawiszowe układające się w luźną i zapętloną linię melodii, chłodne, krótkie i wysoko brzmiące partie klawiszowe tworzące zapętloną linię melodii, oraz dodatkowe chłodne, wysoko i wokalicznie (damsko i męsko) brzmiące przestrzenie. Warstwy muzycznej dopełnia wsamplowana, damsko brzmiąca wokaliza z lekkim efektem vibrato, w tle słychać jest chłodne, wysoko i wokalicznie brzmiące wstawki klawiszowe. W pierwszej i drugiej części utworu następują pauzy. Pierwsza z nich wypełniona jest nisko, archaicznie i szorstko brzmiącą partią syntezatorową oraz pojedynczym i lekkim uderzeniem partii werbla elektronicznej perkusji, zaś drugą wypełnia wyłącznie niskie, archaicznie i gładkie brzmienie syntezatorowe. W środkowej fazie ścieżki sekcja rytmiczna zatrzymuje się, podkład minimalizuje się do krótkich basowych pulsów sekwencerowych wspartych chłodnymi, krótkimi, wysoko, retrospektywnie i chropowato brzmiącymi partiami klawiszowymi, warstwa muzyczna ogranicza się do wysoko i organowo brzmiącej przestrzeni podszytej matowo brzmiącym efektem syku. W końcowej fazie kompozycji podkład minimalizuje się do miękkiego basowego pulsu sekwencerowego, warstwa muzyczna ogranicza się do subtelnych, krótkich, nisko i szorstko brzmiących przeciągnięć syntezatorowych. Oprócz tradycyjnie wypowiadanych przez komputerowy syntezator mowy damskim i męskim głosem komunikatów i fraz, występują też komunikaty i frazy wypowiadane przetworzonym przez wokoder, wysoko i metalicznie brzmiącym głosem, czy wysoko i obojniaczo brzmiącym głosem.
   Wydawnictwo zamyka piosenka Healing ze współautorstwem wokalistki młodego pokolenia, pochodzącej z Liverpoolu Caroline England, która dodatkowo wsparła Andy'ego McCluskey'ego w wokalizach. Sekcja rytmiczna jest bardzo oszczędna, występująca w postaci dublującego się, utrzymującego spowolnione i jednostajne tempo uderzenia beatu podkładu rytmicznego elektronicznej sekcji perkusyjnej. Miękka partia elektronicznego, wysoko brzmiącego werbla, pojawia się dopiero w drugiej połowie piosenki, utrzymując jednostajne i spowolnione tempo. W podkładzie tylko krótko i okresowo występuje krótki i równomierny basowy puls sekwencerowy. Warstwa muzyczna zawiera, chłodną, retrospektywnie i wysoko brzmiącą partię klawiszową tworzącą rozmytą linię melodii, nisko brzmiącą partię syntezatorową układającą się w rozmytą linię melodii, subtelne i chłodne partie klawiszowe o brzmieniu xylofonu tworzące płytko zapętloną linię melodii w tle, rozległą, nisko i szorstko brzmiącą partię syntezatorową wypełniającą tło, chłodne partie klawiszowe o brzmieniu typu piano tworzące krótką i zapętloną linię melodii, subtelne, wysoko-tubalnie i chropowato brzmiące przeciągnięcia klawiszowe, występującą okresowo chłodną, smyczkowo brzmiącą przestrzeń, chłodne, krótkie, wysoko i gładko brzmiące przeciągnięcia klawiszowe, krótkie i wysoko-tubalnie brzmiące przeciągnięcia klawiszowe, oraz krótkie, wysoko-tubalnie, retrospektywnie i chropowato brzmiące przeciągnięcia klawiszowe. W początkowej fazie utworu jego tło wypełnia wodnisto brzmiące uderzenie dźwięku kapiącej wody utrzymujące jednostajne tempo, dalej w tle słychać jest krótkie, dublujące się i miękkie furkoty syntezatorowe oraz krótkie, wstawkowe arpeggia tworzone przez krótkie, wysoko-tubalnie i chropowato brzmiące partie klawiszowe. W drugiej połowie kompozycji, bliżej jej końcowej fazy, warstwa muzyczna poszerza się o chłodną przestrzeń. Partia wokalna w wykonaniu Andy'ego McCluskey'ego jest new wave'owa i nostalgiczna, w refrenach nabierająca dramatyzmu, wchodząc też w wyżej brzmiącą skalę głosu. Wokalista wykonuje również falsetem wokalizy. Wraz z następującym w końcowej fazie piosenki pojedynczym akordem fortepianowym, cała warstwa muzyczna zatrzymuje się zastąpiona przez nisko i szorstko brzmiące przeciągnięcia syntezatorowe, na które nachodzi chłodna, wysoko i szorstko brzmiąca partia klawiszowa. W wypełnionym subtelnym, chłodnym, wysoko, gładko i archaicznie brzmiącym brzmieniem syntezatorowym tle ponownie słychać jest wodnisto brzmiące uderzenie dźwięku kapiącej wody utrzymujące jednostajne tempo. Partia wokalna w wykonaniu Andy'ego McCluskey'ego przybiera wyciszającą i nostalgiczną formę.
   Album Bauhaus Staircase został pozytywnie, czy wręcz nawet entuzjastycznie przyjęty przez krytyków i dziennikarzy muzycznych, którzy podkreślali, iż jest to najlepszy materiał, jaki OMD zaprezentował od czasów wydawnictwa Crush (1985), i że zespół ciągle ma wiele jeszcze do zaoferowania. Album przyniósł OMD największy sukces komercyjny od czasów ukazania się wydawnictwa kompilacyjnego, The Best of OMD w 1988 roku. Album Bauhaus Staircase w Wlk. Brytanii zajął 1. miejsce w zestawieniu UK Independent Albums oraz 2. miejsce zestawienia UK Albums, 2. miejsce zajmował również w Szkocji, do 7. miejsca doszedł w Niemczech w zestawieniu Offizielle Top 100, do 28. miejsca dotarł w Austrii, na 45. pozycji uplasował się w Polsce.
   Chociaż Andy McCluskey zapowiedział, iż wydawnictwo Bauhaus Staircase prawdopodobnie będzie ostatnim albumem studyjnym w dyskografii OMD, co mogło zelektryzować fanów formacji, to z drugiej strony frontman i wokalista uspokajał stwierdzeniem, że potencjalne następne wydawnictwo zespołu zapewne powstanie przy współpracy z wieloma innymi muzykami.

Tracklista:

1. "Bauhaus Staircase" 3:57
2. "Anthropocene" 5:51
3. "Look at You Now" 3:20
4. "G.E.M." 3:00
5. "Where We Started" 2:26
6. "Veruschka" 3:33
7. "Slow Train" 3:58
8. "Don't Go" 3:30
9. "Kleptocracy" 3:00
10. "Aphrodite's Favourite Child" 3:29
11. "Evolution of Species" 3:06
12. "Healing" 3:40

Personel:

Andy McCluskey – vocals, keyboards, bass guitar
Paul Humphreys – keyboards, vocals
Martin Cooper – keyboards
Stuart Kershaw – drums

Personel dodatkowy:

Ryan Artt – design
Mike Marsh – mastering
John Petch – artwork
Atom™ – additional production and programming (on "Evolution of Species" and "Healing")
David Watts – additional production (on "Aphrodite's Favourite Child" and "Healing"); mixing (on "Slow Train" and "Kleptocracy")
David Watson – backing vocals (on "Look at You Now", "Where We Started" and "Veruschka"); choral effects (on "Anthropocene", "G.E.M." and "Evolution of Species")
Katrina Kanepe – backing vocals (on "Slow Train")
Caroline England – backing vocals (on "Healing")

Written by, © copyright December 2025 by Genesis GM.