Silent Circle - No. 1, 1986;

No. 1 - debiutancki album studyjny wydany w 1986 roku przez niemiecki zespół, Silent Circle, kojarzony głównie z nurtem italo disco, nie przypadkowo zresztą, choć szufladkowanie Silent Circle wyłącznie jako wykonawcy italo disco wydaje się nazbyt stereotypowe i zbytnim uproszczeniem.

   W połowie lat 80., u schyłku ery new romantic, synth pop stracił na znaczeniu; wielu wykonawców synth popowych, takich jak New Order, Orchestral Manoeuvres in the Dark (OMD), The Human League, Eurythmics, Simple Minds, Yello, Depeche Mode, Cabaret Voltaire i wielu innych, musiało liczyć się ze zmianą dotychczasowego stylu, wzbogaceniem instrumentarium, bądź przejściem w bardziej ambitne rejony muzyczne. Niektóre gwiazdy synh popu z początku lat 80. nie wytrzymywały presji i ulegały rozwiązaniu, w tym m.in. Soft Cell, Ultravox, Visage czy Classix Nouveaux.

   Jednocześnie, wraz ze spadkiem na znaczeniu synth popu, niezwykłą popularność zyskał nurt italo disco, będący znacznie prostszą i przystępniejszą odmianą synth popu wywodzącą się z włoskiego post punka i euro disco.

   Na początku lat 80., co sugeruje zresztą nazwa, italo disco przeżywało rozkwit we Włoszech, jednak już w połowie lat 80. nurt rozszerzył swoje wpływy na Francję, Holandię, Szwecję oraz Niemcy. Również w Polsce italo disco cieszyło się ogromną popularnością, głównie wśród muzycznych odbiorców, bowiem polscy wykonawcy niechętnie jednak sięgali po ten styl. Jednym z niewielu przykładów był zespół Papa Dance, który w drugiej połowie lat 80. stał się gwiazdą nie tylko w Polsce, ale nawet w całym Bloku Wschodnim.

   Na początku lat 90. wykonawcy wczesnego disco polo (wtedy nazywanego muzyką chodnikową) czerpali wiele rozwiązań brzmieniowych z italo disco - choć w znacznie bardziej uproszczonej formie - jednakże z czasem cechy łączące italo disco z disco polo (poza nazewnictwem) całkowicie zanikły (współczesne disco polo nie ma w zasadzie nic wspólnego z italo disco).

   Wracając jednak do RFN połowy lat 80., w tym czasie do tego kraju dotarła fala popularności italo disco; popularność zdobywali m.in. wykonawcy pokroju Modern Talking, Bad Boys Blue, CC Catch czy Fancy.

   Dobrą koniunkturę na italo disco postanowił w 1985 roku wykorzystać niemiecki muzyk i producent, Axel Breitung, współpracujący na początku lat 80. z Thomasem Andersem, późniejszą gwiazdą formacji Modern Talking, dla której skomponował dwa utwory - nie odniosły one jednak wtedy większego sukcesu.

   W 1985 roku Axel Breitung skompletował skład nowo powołanego zespołu, Silent Circle, angażując wokalistę Martina Tychsena i perkusistę Jürgena Behrensa ukrywającego się pod pseudonimem CC Behrens. Do współpracy zaangażowano też wielu producentów, w tym Bernda Dietricha.

   W 1986 roku ukazał się debiutancki album formacji Silent Circle zatytułowany No. 1, promowany poprzez cztery single. Album otwiera singlowy Touch In The Night, który stał się największym przebojem Silent Circle podbijającym dyskoteki w całej Europie, zaś singiel uplasował się na 15. miejscu w Niemczech, prawdziwym hitem stał się w ZSRR, gdzie zajął 6. miejsce. Utworowi bliżej jest jednak do klasycznie synth popowego stylu, aniżeli do italo disco, dzięki bardziej złożonej sekcji rytmicznej i soczystym basowym pulsom w podkładzie. Oprócz przebojowej linii wokalnej numer zawiera chwytliwą, popularną w latach 80. solówkę klawiszy o japońskim brzmieniu. Na No. 1 utwór Touch In The Night zaprezentowany został w wydłużonej formie względem singlowej wersji.

   Piosenka Sib Dub Dua jest już przedstawicielem klasycznego stylu italo disco przypominającego dokonania formacji Modern Talking czy Bad Boys Blue; numer oparty jest o prosty beat automatu perkusyjnego, równie prosty puls basu w podkładzie, chwytliwe linie melodii i przebojowe linie wokalne. Podobny styl prezentują kompozycje Moonlight Affair, Anywhere Tonight oraz singlowy przebój Stop The Rain In The Night.

   Synth popowy Give Me Time przypomina dość mocno klimaty OMD z albumu Junk Culture (1984). Wpływy OMD słychać również w spokojnym numerze Dreams, jednak w refrenach utwór przyśpiesza nabierając charakteru klasycznego italo disco.

   Piosenka Shy Girl zarówno pod względem muzycznym jak i wokalnym przypomina dokonania zespołu Kajagoogoo i jego wokalisty, Limahla, z kolei spokojna ballada z soulowymi naleciałościami, Love Is Just A Word, przypomina pod względem muzycznym i linii wokalnych styl szwedzkiego zespołu Secret Service.

   Hide Away - Man Is Comin'! - pierwszy singiel i przebój Silent Circle - w klimacie klasycznego italo disco, jest połączeniem stylów znanych z twórczości niemieckich gwiazd italo disco lat 80., Bad Boys Blue, Modern Talking i Fancy'ego. Nie ma więc przypadku w tym, że tym właśnie numerem Silent Circle od początku zaskarbili sobie całe rzesze fanów w Europie.

   Jednak najlepszym, obok Touch In The Night, momentem albumu jest For You, zupełnie różniący się od reszty utworów, zaśpiewany jedynie przy akompaniamencie gospelowych chórów. Kompozycja w stylu gospel stanowi całkowitą odskocznię od utanecznionej całości.

   Reedycję albumu w 1999 roku uzupełniono o nową wersję Touch In The Night, opartą jednakże w całości na oryginalnym brzmieniu z lat 80., uwspółcześnioną nowoczesną utanecznioną sekcją rytmiczną.

   Album No. 1 okazał się wielkim sukcesem komercyjnym, największym w dorobku Silent Circle, wszystkie single pochodzące z albumu stały się hitami dyskotek, a mimo to, trzy lata po ukazaniu się albumu, wskutek nieporozumień wewnętrznych Silent Circle zawiesił działalność, by wznowić ją w latach 90. Na następny album zespołu trzeba było czekać do 1994 roku, jednak wydany wtedy Back nie powtórzył już sukcesu wydawnictwa No. 1.

 

Tracklista:

 

1 Touch In The Night

2 Sib Dub Dua

3 Dreams

4 Hide Away - Man Is Comin'!

5 Shy Girl

6 Stop The Rain In The Night

7 For You

8 Give Me Time

9 Moonlight Affair

10 Anywhere Tonight

11 Love Is Just A Word

12 Touch In The Night '99

 

Personel:

 

Martin Tychsen - vocals

Axel Breitung - keyboards

Jürgen Behrens - drums

 

Written by, © copyright February 2020 by Genesis GM.