Silver Apples - Silver Apples, 1968;

Silver Apples - debiutancki album nowojorskiej psychodelicznej formacji, Silver Apples, wydany w czerwcu 1968 roku, jest bez wątpienia pionierskim pod względem stylu krokiem w historii światowego rocka. Co prawda w latach 60. muzyka elektroniczna nie była specjalną nowością, w tym kontekście warto wspomnieć pionierów-eksperymentatorów, takich jak John Cage, Stockhausen, Edgar Varese czy Vladimir Ussachevsky, tworzących w swoich muzycznych laboratoriach muzykę konkretną, często zaliczaną do muzyki poważnej. Po opatentowaniu w 1963 roku syntezatora Buchla, a rok później za pośrednictwem Roberta Mooga ukazania się wynalazku znanego powszechnie jako syntezator Mooga, poczyniono poważne kroki do nagłego rozwoju muzyki elektronicznej, która z muzyki poważnej zaczęła ewoluować w kierunku eksperymentalnej muzyki rozrywkowej, głównie za sprawą muzyków pokroju Mortona Subotnicka, Morta Garsona, Jean-Jacquesa Perreya, Geshona Kingsleya, Martina Denny'ego, Joe Meeka, Bruce'a Haacka i wielu innych, którzy zaczęli wykorzystywać syntezatory Mooga, syntezatory i sprzęt elektroniczny własnej produkcji oraz wczesne, archaiczne metody samplowania. Pomimo tego w połowie lat 60. muzyka elektroniczna daleka była od szeroko pojętego popu, ograniczając się do form eksperymentalnych, przede wszystkim za sprawą ogromnych kosztów i rozmiarów ówczesnych syntezatorów. Zespoły rockowe niezwykle rzadko sięgały po taki sprzęt.

Muzykę elektroniczną w formie typowo popowej rozpoczęła tworzyć powstała w drugiej połowie lat 60. w Nowym Jorku formacja Silver Apples, której filarami byli dwaj byli muzycy psychodelicznej formacji, The Overland Stage Electric Band, Simeon Coxe III (syntezatory, oscylatory - obecnie jedyny stały członek zespołu) oraz perkusista Dan Taylor. Obaj instrumentaliści zafascynowani byli dadaizmem, futuryzmem oraz... twardymi narkotykami.

Muzycy Silver Apples zminiaturyzowali swój sprzęt łącząc moduły oscylatorów z klawiaturami organowymi, tworząc względnie tani sprzęt elektroniczny i na tyle poręczny, że stali się pierwszym syntezatorowym zespołem, który grał koncerty, ale, co najważniejsze, nagrali w 1968 roku pierwszy synth popowy album w historii rocka. Po raz pierwszy zatem muzyka elektroniczna została przedstawiona w formie stricte piosenkowej, zaś utwory zawierały standardową formułę tekstów typu ,,strofa-refren".

   Album zawiera dziewięć krótkich numerów o strukturze popowej i o mocno hipnotyczno-psychodelicznym charakterze.

Otwierający wydawnictwo singlowy utwór, Oscillations, oparty jest na funkowym rytmie perkusji, tradycyjną linię basu zastępują syntetyczne transowo-kołyszące pulsy sekwencera uzupełnione o futurystyczne solówki syntezatora. Utwór jest psychodeliczny i hipnotyczny zarazem; klimatycznie zbliżony jest bardziej do brzmień przełomu lat 70. i 80., tylko hippisowskie linie wokalne zdradzają, że są to jednak lata 60.

Osadzony bliżej estetyki lat 60. pozostaje następny utwór, Seagreen Serenades, w klimacie big-bitowym z solówką fletu w refrenie, jednak także i tu rytm utrzymuje syntetyczny basowy puls.

   Lovefingers, podobnie jak Oscillations, utrzymany jest w klimacie psychodeliczno-hipnotycznym, jednakże numer jest dużo swobodniejszy, bez funkowych akcentów.

   Program z kolei jest niemal współczesną wizją utworu samplowanego; numer zaczyna się od radiowego dźwięku... swojskiego Krakowiaka (!) zaś w szybkim hipnotycznym rytmie utworu, syntezatorowej, transowej linii melodii słychać wsamplowane radiowe dialogi i trzaski, a nawet klasyczną muzykę poważną.

   W przypadku Velvet Cave i Whirly-Bird otrzymujemy powrót do stylistyki hipnotyczno-psychodelicznego popu z futurystycznymi solówkami klawiszy i - w Whirly-Bird - funkowym rytmem perkusji.

   Utwór Dust przynosi zmianę stylu z popowego na charakterystyczną dla lat 60. eksperymentalną psychodelę z melorecytacją Simeona Coxe'a, by przejść do folkowo-rockowych klimatów utworu Dancing Gods, tradycyjnej pieśni Indian Navajo z transowo-hipnotycznymi bębnami, co stanowi prawdziwy punkt kulminacyjny albumu.

   Na koniec zespół utworem Misty Mountain wraca do popowo-psychodelicznej formuły. Po wydłużonym organowym wstępniaku, numer szybko nabiera hipnotycznego tempa.

   Album Silver Apples jest pionierski w swojej formie elektronicznego popu i, mimo że jeszcze kilku podobnych do Silver Apples wykonawców pojawiło się na przełomie lat 60. i 70., taka forma muzyki miała rozwinąć się dopiero w połowie lat 70., by osiągnąć apogeum w połowie lat 80.

Silver Apples wyprzedzili swoje czasy o dobrą dekadę, stając się pionierami synth popu i new wave. Mimo dość niespotykanego i udziwnionego, nawet jak na lata 60. oblicza muzyki, debiutancki album Silver Apples osiągnął minimalny sukces komercyjny notując 193. miejsce listy amerykańskiego Billboardu.

 

Tracklista:

 

1 Oscillations 2:47

2 Seagreen Serenades 2:53

3 Lovefingers 4:10

4 Program 4:05

5 Velvet Cave 3:28

6 Whirly-Bird 2:39

7 Dust 3:42

8 Dancing Gods 5:55

9 Misty Mountain 2:38

 

Personel:

 

Dan Taylor – drums, percussion, vocals

Simeon – oscillators, flute, vocals

 

Written by, © copyright October 2013 by Genesis GM.