Suicide - American Supreme, 2002;

American Supreme - to dopiero piąty (i jak dotąd ostatni) album studyjny w ponad trzydziestoletniej działalności formacji Suicide, który ukazał się 28 października 2002 roku nakładem wytwórni Mute. American Supreme był też pierwszym od czasów debiutanckiego albumu (1977) wydawnictwem Suicide, którego producentem nie był Ric Ocasek - jego rolę przejął inżynier dźwięku Perkin Barnes.

   W odróżnieniu pod poprzedniego, wydanego dziesięć lat wcześniej albumu Why Be Blue? o dość popowej strukturze muzycznej, tym razem formacja powraca do awangardowego i eksperymentalnego oblicza muzyki przypominającego bardziej dokonania z dwóch pierwszych albumów Suicide.

   Już sam początek wydawnictwa jest dość zaskakujący, bowiem otwierający album numer Televised Executions jest z pogranicza hip-hopu, funku i dokonań grającego muzykę klubową zespołu Stereo MC's. Następujący po nim drugi utwór albumu, Misery Train, jest silnie synth popowy, stonowany, senny i pogodny z wyraźnie futurystycznym brzmieniem klawiszy Martina Reva; utwór przypomina dokonania z albumu Why Be Blue?, gdzie wokal Alana Vegi oscyluje w stylistyce Elvisa Presleya.

   Swearin' to the Flag również utrzymany jest klimacie synth popu, jednak w odróżnieniu do leniwej Misery Train, utwór ten zdecydowanie podkręca tempo, nie brakuje tu też eksperymentów dźwiękowych rodem z debiutanckiego albumu Suicide (1977).

   Beggin' for Miracles rozkręca się poprzez trip-hopowy rytm automatu perkusyjnego współgrający z electro-popową linią melodii z odrobiną psychodelii i drapieżnymi bluesowo-jazzującymi melodeklamacjami Alana Vegi. Podobnie rzecz ma się we Wrong Decisions, choć numer jest ciut dynamiczniejszy, bez elementów psychodelii, za to z wpływami hip-hopu. Również partia wokalna Alana Vegi pozbawiona jest jazzowych i bluesowych naleciałości, za to ma bardziej schizofreniczny charakter.

   Jeszcze innym numerem o trip-hopowej rytmice z nutą psychodelii w warstwie melodii i ze schizofreniczną (niekiedy przechodzącą od delikatnej perswazji po wściekłość) strukturą melodeklamacji w sekcji wokalnej Alana Vegi, jest Power au Go-Go.

   American Mean jest jedynym klasycznie house'owym utworem przypominającym nieco dokonania szwajcarskiej formacji Yello z albumów Zebra (1994) lub Motion Picture (1999).

   Death Machine to zaskakujący utwór, pozornie jakby niepasujący do całości albumu ze względu na transujące i sterylne brzmienie, brak eksperymentów dźwiękowych i mordercze tempo beatu sekcji rytmicznej. Utwór jest klasycznym przykładem stylu EBM uświadamiającym fakt, iż wiekowi muzycy Suicide świetnie czują się w nowoczesnym brzmieniu elektronicznym, mając do tego świetne rozeznanie w aktualnie panujących trendach electro.

   Dachau, Disney, Disco, to zdecydowanie najlepszy numer na wydawnictwie bezpardonowo powracający w klimaty wczesnego stylu i brzmienia Suicide; to połączenie stylów noise, rocka psychodelicznego, industrialu i rocka eksperymentalnego.

   Dla odmiany, Child, It's a New World, o popowej strukturze muzycznej, jest najbardziej przystępną piosenką albumu. Sekcja rytmiczna utrzymana jest w średnim i utanecznionym tempie, w brzmieniu zaś słychać elementy funku, soulu i electro popu (coś w klimatach Pet Shop Boys). Partie wokalne Alana Vegi osadzone są w stylistyce rockabilly, piosenka zatem doskonale wpasowałaby się do albumu Why Be Blue?

   Całość wydawnictwa wieńczy niesamowicie synth popowy i transowy numer I Don't Know z wpływami new wave i punkowym ni to śpiewem, ni to deklamacją Alana Vegi, trochę jednak w stylu Marca Almonda z formacji Soft Cell, chociaż bardziej mrocznym.

   American Supreme okazuje się zaskakująco spójny i bogaty brzmieniowo, z pewnością jest jednym z najlepszych albumów w dorobku Suicide, śmiało dorównującym kultowym dwóm pierwszym albumom zespołu.

Tracklista:

 

"Televised Executions" – 6:11

"Misery Train" – 5:18

"Swearin' to the Flag" – 4:51

"Beggin' for Miracles" – 5:01

"American Mean" – 5:04

"Wrong Decisions" – 4:29

"Death Machine" – 4:16

"Power au Go-Go" – 4:14

"Dachau, Disney, Disco" – 5:18

"Child, It's a New World" – 4:52

"I Don't Know" – 5:39

 

Personel:

 

Alan Vega - vocals

Martin Rev - keyboards

 

Ekipa techniczna:

 

Perkin Barnes – engineer

Jonathan de Villiers – photography

Scott King – art direction, design

 

Written by, © copyright October 2014 by Genesis GM.