Telex - This Is Telex, 2021;

This Is Telex - album kompilacyjny kultowej belgijskiej formacji synth popowej, Telex, wydany nakładem brytyjskiej wytwórni, Mute Records, 30 kwietnia 2021 roku. Wydawnictwo zawiera ułożone chronologicznie, zarówno autorskie kompozycje zespołu, jak i covery piosenek z repertuaru innych wykonawców, a także dwa niepublikowane dotąd covery. Całość zestawu zamyka się w okresie działalności formacji w latach 1978-2006.
   Album otwiera niepublikowany do tej pory cover utworu The Beat Goes On z repertuaru amerykańskiego duetycznego zespołu pop rockowego, Sonny & Cher (wydawnictwo In Case You're in Love, 1967), w aranżacji Telex zatytułowany jako The Beat Goes On/Off. Całość poprzedzona jest integralną introdukcją złożoną z trip hopowego tempa uderzenia twardego beatu podkładu rytmicznego automatycznej sekcji perkusyjnej z jednostajnym tempem uderzenia chłodnej, krótkiej, miękkiej, retrospektywnie i bardzo wysoko brzmiącej wstawki klawiszowej zamiast partii werbla, chłodnych, krótkich, wysoko, gładko i futurystyczno-retrospektywnie brzmiących partii klawiszowych tworzących dynamicznie i płytko zapętloną linię melodii przecinaną chłodnymi, krótkimi, wysoko, retrospektywnie i chropowato brzmiącymi akordami klawiszowymi, dyskretnych, chłodnych, krótkich, miękkich i wysoko brzmiących wstawek klawiszowych, krótkiego, lekko zapętlonego, masywnego, wysoko, chropowato i archaicznie brzmiącego przeciągnięcia klawiszowego oraz chłodnego i krótkiego przeciągnięcia klawiszowego o bardzo wysokim brzmieniu trąbki. W swojej zasadniczej części kompozycja utrzymuje trip hopowe tempo automatycznej sekcji perkusyjnej, w podkładzie występują krótkie, miękkie i rozległe syntezatorowe akordy basowe układające się w luźną linię basu. Warstwę muzyczną tworzą krótkie, miękkie, rozległe, tubalnie i retrospektywnie brzmiące partie klawiszowe tworzące luźną i płytko zapętloną linię melodii, chłodne, krótkie, wysoko, retrospektywnie i gładko brzmiące partie klawiszowe układające się w płytko zapętloną linię melodii, znane z introdukcji chłodne, krótkie, wysoko, gładko i futurystyczno-retrospektywnie brzmiące partie klawiszowe tworzące dynamicznie i płytko zapętloną linię melodii przecinaną chłodnymi, krótkimi, wysoko, retrospektywnie i chropowato brzmiącymi akordami klawiszowymi, chłodne, krótkie, miękkie, retrospektywnie i bardzo wysoko brzmiące wstawki klawiszowe okresowo i krótko zastępujące partię werbla automatu perkusyjnego, oraz dyskretna, tubalnie i archaicznie brzmiąca partia syntezatorowa przypominająca dźwięk brzęku transformatora wysokiego napięcia, okresowo wypełniająca tło. W tle słychać jest chłodne, krótkie i wysoko brzmiące partie klawiszowe tworzące wstawkowe i nieskładne arpeggio, dyskretne, chłodne, krótkie, rozległe, wysoko i matowo brzmiące przeciągnięcie klawiszowe, występujące parami chłodne, bardzo wysoko i gładko brzmiące wstawki klawiszowe oraz krótkie, wysoko, archaicznie i matowo brzmiące przeciągnięcia klawiszowe. W drugiej połowie piosenki pojawiają się chłodne, krótkie i szerokie partie klawiszowe o wysokim i retrospektywnym brzmieniu, układające się w zapętloną linię melodii, warstwa muzyczna co jakiś czas poszerza się o chłodną przestrzeń, w tle występują przeciągnięte i świszczące syntezatorowe zaszumienia, zaś w końcowej fazie utworu następuje chłodne, wysoko i gładko brzmiące przeciągnięcie klawiszowe. Michel Moers wykonuje szorstką deklamację ocierającą się o formę rapu, przechodzi też w szorstko, ale łagodnie brzmiącą partię wokalną.
   Wydana na singlu w czerwcu 1979 roku kompozycja Moskow Diskow stała się pierwszym przebojem Telex, dzięki któremu formacja stała się rozpoznawalna. Automatyczna sekcja perkusyjna utrzymuje jednostajne i utanecznione tempo, wsparta jest dodatkową partią werbla automatu perkusyjnego utrzymującą dynamiczne i quasi-militarne tempo imitujące przejazd parowozu. Podkład wypełniają gęste basowe pulsy sekwencerowe wyraźnie inspirowane twórczością legendarnej niemieckiej formacji muzyki elektronicznej, Kraftwerk (piosenka The Robots, album The Man-Machine, 1978). Warstwa muzyczna złożona jest z chłodnej partii klawiszowej o brzmieniu typu piano układającej się w krótkie i dynamiczne arpeggia bądź luźną i płytko zapętloną linię melodii, chłodnej, krótkiej, masywnej, wysoko, chropowato i retrospektywnie brzmiącej partii klawiszowej przechodzącej w tak samo wysoko, chropowato i retrospektywnie brzmiące krótkie i masywne przeciągnięcie klawiszowe, co imituje dźwięk sygnału ostrzegawczego lokomotywy parowej, chłodnych, krótkich, szerokich, wysoko i retrospektywnie brzmiących partii klawiszowych tworzących zapętloną linię melodii, chłodnej solówki klawiszowej o wysokim, gładkim, retrospektywnym i fletowym brzmieniu tworzącej krótką i zapętloną linię melodii, oraz chłodnej, wysoko, gładko i futurystycznie brzmiącej solówki klawiszowej układającej się w rozmytą linię melodii. Warstwę muzyczną wspierają chłodne, krótkie, wibrujące, wysoko i futurystycznie brzmiące wstawki syntezatorowe przechodzące w chłodne, krótkie, opadające do dołu, wysoko i matowo brzmiące przeciągnięcia klawiszowe. W strofach Michel Moers wykonuje deklamację w języku francuskim w wokalnym stylu frontmana Kraftwerk, Ralfa Hüttera, natomiast w refrenach wokalista śpiewa w języku angielskim, przetworzonym przez wokoder wysoko, chropowato i metalicznie brzmiącym głosem, tytułową frazę ,,Moskow-Diskow / Diskow-Moskow". Utwór stał się kamieniem węgielnym pod belgijską scenę synth popową i electro, którą tworzyły później tak wybitne zespoły, jak m.in. Front 242, The Neon Judgement, The Klinik, czy A Split-Second.
   Twist À Saint Tropez to wydany na singlu w sierpniu 1978 roku cover piosenki z repertuaru francuskiej formacji twist-rockowej, Les Chats sauvages (wydawnictwo Est-ce Que tu le Sais?, 1961). Automatyczna sekcja perkusyjna utrzymuje standardowe, jednostajne i kołyszące tempo, podkład zawiera miękko kołyszący się basowy puls sekwencerowy. Warstwa muzyczna składa się z chłodnej przestrzeni, krótkich, twardych, tubalnie i retrospektywnie brzmiących partii klawiszowych tworzących równomierne arpeggio nieznacznie zapętlające się w stylistyce rock'n'rolla lat 50. i 60., chłodnej, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiącej solówki klawiszowej układającej się w płytko zapętloną linię melodii, oraz chłodnych, krótkich, wysoko, retrospektywnie i chropowato brzmiących partii klawiszowych tworzących krótkie i bardzo płytkie zapętlenia bądź krótką, dynamiczną i płaską linię melodii, w którą układają się również chłodne, krótkie, wysoko, chropowato i organowo brzmiące partie klawiszowe. Warstwę muzyczną uzupełniają chłodne, wygięte do dołu, wysoko i matowo brzmiące wstawki klawiszowe bądź chłodne i wysoko brzmiące wstawki klawiszowe. Michel Moers śpiewa w języku francuskim, niskim, ale łagodnym głosem. W drugiej połowie kompozycji wokalista wykonuje partię gwizdaną układającą się w linię melodii bliską linii wokalnej.
   Wydany na singlu w 1980 roku i pochodzący z albumu Neurovision (1980) numer Euro-Vision posiada jednostajne tempo automatycznej sekcji perkusyjnej, równomierny basowy puls sekwencerowy w podkładzie, chłodną i wysoko brzmiącą solówkę klawiszową tworzącą płytko zapętloną linię melodii, nisko brzmiącą partię klawiszową układającą się w płytko zapętloną linię melodii, chłodną, wysoko, gładko i wysmukle brzmiącą solówkę klawiszową tworzącą płytko zapętloną linię melodii bądź dynamicznie zapętloną linię melodii przechodzącą w przeciągnięcie, chłodną, wysoko i organowo brzmiącą partię klawiszową układającą się w płytko zapętloną linię melodii bądź zapętloną linię melodii, chłodne, krótkie, twarde i wysoko-tubalnie brzmiące partie klawiszowe tworzące dynamiczne i równomierne arpeggia, oraz chłodne, krótkie, miękkie, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiące partie klawiszowe o organowym zabarwieniu dźwiękowym, układające się w zapętloną linię melodii pokrywającą się z linią wokalną w refrenach. Michel Moers śpiewa w języku francuskim łagodnym barytonem. W refrenach wokalista wspomaga się wykonanym przez siebie chórkiem przetworzonego przez wokoder, wysoko, matowo i metalicznie brzmiącego głosu. Całość zamyka interlude złożone z chłodnego, wysoko, gładko i organowo brzmiącego przeciągnięcia klawiszowego, rozległej i nisko brzmiącej partii syntezatorowej wypełniającej tło, oraz chłodnych, krótkich, miękkich, wysoko, gładko i wysmukle brzmiących partii klawiszowych tworzących zapętloną linię melodii przypominającą bądź parodiującą linię melodii pieśni Oda Do Radości, autorstwa niemieckiego XVIII-wiecznego poety, Friedricha Schillera.
   Dance to the Music to pochodzący z wydawnictwa Neurovision cover utworu z repertuaru amerykańskiego zespołu soulowego, Sly and the Family Stone (album Dance to the Music, 1968). Elektroniczna sekcja perkusyjna utrzymuje jednostajne tempo, podkład wypełniony jest równomiernym basowym pulsem sekwencerowym, okresowo również twardym i równomiernym basowym pulsem sekwencerowym. Warstwa muzyczna złożona jest z chłodnych, krótkich, wysoko i matowo brzmiących partii klawiszowych układających się w płytko zapętloną linię melodii, chłodnych, krótkich, wysoko, retrospektywnie i chropowato brzmiących partii klawiszowych podążających za partią wokalną w refrenach, tworzącej rozmytą linię melodii tubalnie i chropowato brzmiącej solówki klawiszowej (chwilowo przyjmującej też wysokiego i chropowatego rejestru dźwiękowego) imitującej riff gitarowy, nisko, retrospektywnie i chropowato brzmiących pulsów sekwencerowych, chłodnej solówki klawiszowej o rozległym, wysokim, retrospektywnym i matowym brzmieniu układającej się w rozmytą linię melodii, występującej okresowo chłodnej przestrzeni o rozległym i smyczkowym brzmieniu, oraz chłodnej, masywnej i wysoko brzmiącej solówki klawiszowej tworzącej zapętloną i rozmytą linię melodii bądź krótką i dynamicznie zapętloną linię melodii. W tle słychać jest krótkie szumy syntezatorowe. W końcowej fazie numeru pojawia się chłodna, masywna, wysoko i retrospektywnie brzmiąca solówka klawiszowa układająca się w zapętloną linię melodii. W refrenach Michel Moers jednocześnie przetworzonym przez wokoder wysoko i metalicznie brzmiącym głosem oraz partią szeptaną wyśpiewuje frazę tytułową. Pozostała partia wokalna w wykonaniu wokalisty częściowo przetworzona jest przez wokoder, brzmiąc nisko i chropowato.
   Kompozycja Drama Drama pochodzi z wydawnictwa Sex (1981), gdzie teksty wszystkich piosenek skomponowali muzycy amerykańskiej formacji new wave Sparks, Russell Mael i Ron Mael. Całość poprzedza masywne, nisko i szorstko brzmiące przeciągnięcie syntezatorowe. Automatyczna sekcja perkusyjna utrzymuje jednostajne tempo, w podkładzie występują krótkie syntezatorowe akordy basowe tworzące luźną linię basu wspartą płytkimi zapętleniami sekcji gitary basowej bądź miękkimi, funkowymi zapętleniami sekcji gitary basowej, oraz krótkie i retrospektywnie brzmiące syntezatorowe akordy basowe układające się w dynamicznie i płytko zapętloną linię basu. Warstwa muzyczna tworzona jest przez chłodną, rozległą, wysoko i matowo brzmiącą solówkę klawiszową tworzącą krótką i płytko zapętloną linię melodii, krótkie, wysoko-tubalnie i matowo brzmiące partie klawiszowe układające się w krótkie arpeggia, chłodną, lekko wibrującą, wysoko, gładko i futurystycznie brzmiącą partię klawiszową przypominającą dźwięk thereminu tworzącą krótką i silnie rozmytą linię melodii, oraz chłodne przeciągnięcia klawiszowe o rozległym, smyczkowo-przestrzennym i melancholijnym brzmieniu. W tle występują krótkie syki syntezatorowe, subtelne, przytłumione, krótkie, rozległe, wysoko i chropowato brzmiące partie klawiszowe tworzące krótkie i zapętlone linie melodii, oraz krótkie partie klawiszowe o wysokim brzmieniu puzonu układające się w krótkie, wstawkowe zapętlenia. Michel Moers śpiewa barytonem, wokalista wykonuje również przyśpiewki, zaś w refrenach wspiera siebie w chórkach śpiewając falsetem. Całość zamyka interlude złożone z chłodnej, rozległej i melancholijnej przestrzeni, chłodnych, rozległych i wysoko brzmiących przeciągnięć klawiszowych, oraz dyskretnego, ale rozległego i atonalnie brzmiącego syntezatorowego drgania tła.
   Również z albumu Sex pochodzi utwór Exercise Is Good for You ze spowolnionym, standardowym i jednostajnym tempem automatycznej sekcji perkusyjnej w refrenach przyspieszającej do standardowego, jednostajnego i mechanicznego tempa, równomiernym sekwencerowym pulsem basowym w podkładzie, tubalnie i chropowato brzmiącą solówką klawiszową układającą się w krótką i zapętloną linię melodii, chłodnymi, miękkimi i wysoko brzmiącymi wstawkami klawiszowymi, chłodną, wysoko, gładko i organowo brzmiącą partią klawiszową tworzącą rozmytą linię melodii, subtelnymi, chłodnymi, bardzo krótkimi, twardymi i wysoko brzmiącymi akordami klawiszowymi tworzącymi luźną, stale i płytko zapętloną linię melodii, chłodnymi, zapętlonymi i wysoko brzmiącymi wstawkami klawiszowymi, występującą w fazach refrenowych chłodną przestrzenią, krótkimi, wysoko-tubalnie i retrospektywnie brzmiącymi partiami klawiszowymi układającymi się w płytko i dynamicznie zapętloną linię melodii, oraz chłodną, wibrującą, wysoko, gładko, futurystycznie i wysmukle brzmiącą solówką klawiszową tworzącą zapętloną linię melodii wspartą chłodną, wysoko, organowo i lekko wysmukle brzmiącą partią klawiszową. Warstwę muzyczną uzupełniają krótkie, chropowato i atonalnie brzmiące wstawki syntezatorowe, wysoko-tubalnie, archaicznie i matowo brzmiące wstawki syntezatorowe oraz spontaniczne, przetworzone, miękkie i wysoko brzmiące uderzenia partii werbla automatu perkusyjnego. W drugiej połowie kompozycji tubalnie i chropowato brzmiąca solówka klawiszowa tworzy rozmytą linię melodii, podczas której pojawiają się chłodne, krótkie, wysoko i retrospektywnie brzmiące partie klawiszowe układające się w luźną i zapętloną linię melodii. Michel Moers śpiewa new wave'owym barytonem okresowo wspomagając się śpiewanym falsetem chórkiem, wokalista wychodzi też na solo śpiewając przetworzonym przez wokoder wysoko brzmiącym głosem. Całość zamykają chłodne, krótkie, wibrujące, wysoko, gładko, futurystycznie i wysmukle brzmiące partie klawiszowe oraz chłodne, krótkie, wysoko, gładko, retrospektywnie i wysmukle brzmiące partie klawiszowe razem tworzące krótką i płaską linię melodii.
   Piosenka L'Amour Toujours pochodzi z wydawnictwa Wonderful World (1984). Automatyczna sekcja perkusyjna utrzymuje utanecznione i jednostajne tempo, podkład wypełnia gęsty, twardy i lekko zapętlony basowy puls sekwencerowy. Warstwa muzyczna posiada chłodną, wysoko i przestrzennie-organowo brzmiącą partię klawiszową tworzącą rozmytą linię melodii, chłodną przestrzeń, nisko i chropowato brzmiącą solówkę klawiszową układającą się w krótką, płytko i dynamicznie zapętloną linię melodii, chłodną, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiącą solówkę klawiszową tworzącą zapętloną linię melodii pokrywającą się z linią wokalną, chłodną solówkę klawiszową o wysokim i gładkim brzmieniu trąbki układającą się w krótkie i dynamicznie zapętlone linie melodii, chłodne, krótkie, miękkie, lekko wibrujące, wysoko i futurystycznie brzmiące partie klawiszowe podążające za partią wokalną, chłodną partię klawiszową o wysokim, futurystyczno-retrospektywnym i komputerowym brzmieniu tworzącą krótkie, wstawkowe, płytko i dynamicznie zapętlone linie melodii, oraz chłodne, krótkie, unoszące się, wysoko, chropowato i futurystyczno-retrospektywnie brzmiące przeciągnięcia klawiszowe z krótkimi, zapętlonymi, wysoko, futurystycznie, chropowato i komputerowo brzmiącymi nakładkami klawiszowymi. W tle słychać jest dźwięki uderzeń z efektem echo-szumu oraz chropowato brzmiące efekty syntezatorowych zaszumień. W drugiej połowie utworu, bliżej jego środkowej fazy chłodna, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiąca solówka klawiszowa układa się w zapętloną i bardziej rozbudowaną linię melodii, pojawiają się chłodne, krótkie i wysoko brzmiące przeciągnięcia i wstawki klawiszowe z metalicznie brzmiącym pogłosem, bliżej końcowej fazy kompozycji chłodne, krótkie, wysoko, matowo, retrospektywnie i komputerowo brzmiące partie klawiszowe tworzą jednorazową, krótką, zapętloną i wstawkową linię melodii. Michel Moers śpiewa lekko szorstkim, ale łagodnym głosem o erotycznym zabarwieniu. Strofy śpiewane są w języku angielskim, zaś refreny w języku francuskim. Główna partia wokalna dyskretnie podszyta jest przetworzoną przez wokoder, wysoko brzmiącą partią wokalną. Wokalista falsetem wykonuje również krótkie przyśpiewki typu ,,aaaah!"
   Radio-Radio to numer pochodzący z albumu Wonderful World. Automatyczna sekcja perkusyjna utrzymuje trip hopowe tempo ze wsparciem zapętlającej się sekwencerowo-perkusyjnej pulsacji w stylu twórczości zespołu Kraftwerk, podkład zawiera równomierny, dynamiczny i lekko zapętlony basowy puls sekwencerowy. Warstwę muzyczną tworzą zimne, bardzo krótkie, bardzo wysoko i futurystycznie brzmiące partie klawiszowe układające się w krótkie, płytko zapętlone i wstawkowe linie melodii w stylu futurystycznej muzyki elektronicznej z lat 60., new wave'owe wejścia, krótkie zapętlenia bądź krótkie akordy gitarowe (te ostatnie tworzą nawet jednorazowo występujące, równomierne arpeggio), chłodna, wysoko, retrospektywnie i chropowato brzmiąca solówka klawiszowa o fletowym zabarwieniu dźwiękowym tworząca krótką i zapętloną linię melodii, chłodne, krótkie i smyczkowo-przestrzennie brzmiące partie klawiszowe tworzące krótką i płytko zapętloną linię melodii, chłodne, krótkie, szerokie, wysoko, gładko, retrospektywnie i wysmukle brzmiące partie klawiszowe układające się w krótkie i płytko zapętlone linie melodii, oraz chłodne, krótkie, wysoko i retrospektywnie brzmiące partie klawiszowe tworzące krótką, zapętloną i dalekowschodnio zabarwioną linię melodii. Warstwę muzyczną uzupełniają krótkie, wysoko, archaicznie i matowo brzmiące przeciągnięcia klawiszowe, następujące po sobie subtelne, chłodne, krótkie i wysoko brzmiące wstawki klawiszowe, syntezatorowe efekty zaszumień, wsamplowane, męsko lub obojniaczo brzmiące komunikaty w języku angielskim i francuskim, krótkie, wysoko i gładko brzmiące zapętlenia klawiszowe, oraz opadające do dołu lub unoszące się ku górze chłodne, krótkie, retrospektywnie i wysoko brzmiące wstawki klawiszowe. Frazę tytułową Michel Moers śpiewa przetworzonym przez wokoder nisko i warkotliwie brzmiącym głosem. Pozostałe partie wokalne wokalista wykonuje jednocześnie tradycyjnym, nisko brzmiącym głosem (subtelnie) oraz częściowo przetworzonym przez wokoder, nisko i matowo brzmiącym głosem.
   Kompozycja Rendez-Vous Dans L'Espace pochodzi z wydawnictwa Looney Tunes (1988). Automatyczna sekcja perkusyjna utrzymuje jednostajne tempo, w podkładzie występują, krótkie i miękkie syntezatorowe akordy basowe tworzące płytko zapętloną linię basu. Warstwa muzyczna złożona jest z nisko brzmiącej partii syntezatorowej wypełniającej tło, nisko i szorstko brzmiących przeciągnięć syntezatorowych z lekkim efektem fretless, chłodnych, krótkich, twardych, wysoko i retrospektywnie brzmiących partii klawiszowych układających się w stale zapętloną, arpeggiową linię melodii, chłodnych, opadających do dołu, wysoko i gładko brzmiących wstawek klawiszowych, tworzącej przeciągnięcia bądź układającej się w zapętloną i rozmytą linię melodii chłodnej, rozległej, wysoko, retrospektywnie i matowo brzmiącej solówki klawiszowej z wysoko, lekko wysmukle i chropowato brzmiącymi nakładkami klawiszowymi, chłodnych, krótkich, miękkich, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiących partii klawiszowych tworzących krótkie zapętlenia, chłodnych, krótkich, szerokich, drżących, wysoko, retrospektywnie i komputerowo brzmiących partii klawiszowych o dźwięku rodem z gierek komputerowych na Commodore 64 i Atari układających się w płytko zapętloną linię melodii, chłodnych, krótkich, wysoko i gładko brzmiących partii klawiszowych tworzących płytko zapętloną linię melodii, chłodnych, krótkich, wysoko, gładko i wokalicznie (obojniaczo) brzmiących partii klawiszowych (okresowo nieco obniżających swój rejestr dźwiękowy) układających się w płytko zapętloną linię melodii, oraz chłodnych, bardzo krótkich i wysoko brzmiących partii klawiszowych tworzących bardzo krótkie, wstawkowe arpeggio. W tle słychać jest wsamplowane, wsteczne, przetworzone przez wokoder, nisko i chropowato brzmiące odliczanie oraz komunikaty w języku angielskim. W drugiej połowie piosenki, bliżej jej środkowej fazy pojawia się chłodna, lekko wibrująca, wysoko i retrospektywnie brzmiąca solówka klawiszowa układająca się w rozmytą linię melodii, zaś bliżej jej końcowej fazy warstwa muzyczna poszerza się o chłodną, wysoko, retrospektywnie i gładko brzmiącą solówkę klawiszową tworzącą rozmytą linię melodii bliską linii wokalnej w refrenach, w tle występuje też chłodna, krótka, twarda, wysoko i futurystyczno-retrospektywnie brzmiąca wibracja syntezatorowa. W refrenach gościnnie w języku francuskim śpiewają amerykańska wokalistka bluesowa, B. J. Scott, oraz holenderska piosenkarka soulowa, Julya Lo'ko. Michel Moers w strofach wykonuje deklamację w języku angielskim, wypowiada również krótkie frazy w języku francuskim. B. J. Scott dodatkowo wykonuje wokalizy.
   Również z albumu Looney Tunes pochodzi utwór Beautiful Li(f)e z jednostajnym tempem automatycznej sekcji perkusyjnej wspartej elektroniczną partią bongosów utrzymującą płytko zapętloną i dynamiczną rytmikę, subtelnymi, miękkimi i gęstymi sekwencerowymi pulsami basowymi wspartymi krótkimi, nisko i szorstko brzmiącymi syntezatorowymi przeciągnięciami basowymi oraz krótkimi i miękkimi akordami sekcji gitary basowej w podkładzie, krótkimi zagrywkami latynoskiej partii gitarowej, krótkimi, wysokimi, wysoko, chropowato i gwiżdżąco brzmiącymi zapętleniami klawiszowymi, latynoskimi partiami gitarowymi tworzącymi krótką, dynamicznie i płytko zapętloną linię melodii, chłodnymi, krótkimi, wysoko i retrospektywnie brzmiącymi partiami klawiszowymi układającymi się w zapętloną i chwytliwą linię melodii o dalekowschodnim zabarwieniu, subtelnymi, chłodnymi i organowo brzmiącymi przeciągnięciami klawiszowymi, chłodną, lekko wibrującą, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiącą solówką klawiszową tworzącą rozmytą linię melodii, klawiszowymi zapętleniami o wysokim brzmieniu trąbki, wysoko brzmiącą partią trąbki tworzącą krótką i dynamicznie zapętloną linię melodii, oraz latynoskimi partiami gitarowymi układającymi się w latynoską, płytko i dynamicznie zapętloną linię melodii finalizowaną krótkim i równomiernym arpeggiem tworzonym przez chłodne, krótkie, wysoko i matowo brzmiące partie klawiszowe. W tle słychać jest twarde szmery syntezatorowe, wsamplowane, krótkie, damsko i męsko brzmiące wypowiadane sentencje w językach hiszpańskim, francuskim i angielskim, wiosenne śpiewy ptaków, wijące się przeciągnięcie klawiszowe o wysokim i gładkim brzmieniu przypominającym dźwięk piszczałki z trzciny, wsamplowane krótkie i tłumne okrzyki, oraz wsamplowane damsko brzmiące śmiechy. Warstwa tekstowo-wokalna jest niezwykle minimalistyczna. Michel Moers nisko i szorstko brzmiącym głosem wypowiada tytułową frazę, a także nisko, ale łagodnie brzmiącym głosem wykonuje krótkie przyśpiewki ,,a-ha". Julya Lo'ko łagodnym głosem śpiewa tytułową frazę oraz wykonuje wokalizy.
   The Number One Song in Heaven to pochodzący z wydawnictwa How Do You Dance? (2006) cover piosenki z repertuaru formacji Sparks (album Nº 1 in Heaven, 1979). Automatyczna sekcja perkusyjna utrzymuje jednostajne i utanecznione tempo, podkład wypełniony jest podwójną sekcją basu złożoną z równomiernego i dynamicznego basowego pulsu sekwencerowego oraz równomiernego, dynamicznego i twardego basowego pulsu sekwencerowego. Warstwa muzyczna składa się z chłodnej, masywnej i wysoko brzmiącej partii klawiszowej układającej się w rozmytą linię melodii, chłodnej, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiącej partii klawiszowej tworzącej silnie rozmytą linię melodii, układających się w rozmytą i arpeggiową linię melodii krótkich, wysoko-tubalnie i chropowato brzmiących partii klawiszowych przyjmujących też chłodnego i wysokiego rejestru dźwiękowego, chłodnych, krótkich, wysoko i retrospektywnie brzmiących partii klawiszowych podążających za partią wokalną bądź wychodzących na solo i tworzących swobodną i zapętloną linię melodii lub linię melodii pokrywającą się z linią wokalną, wibrujących, wysoko-tubalnie brzmiących wstawek klawiszowych, oraz chłodnych, smyczkowo-przestrzennie brzmiących partii klawiszowych układających się w rozmytą linię melodii. Warstwę muzyczną uzupełniają wijące się, wysmukle i piszcząco brzmiące efekty syntezatorowe, czy serie krótkich i miękkich tweetów syntezatorowych. W drugiej połowie kompozycji w podkładzie następuje trzeci, równomierny, dynamiczny i chropowato brzmiący basowy puls sekwencerowy, dalej w warstwie muzycznej pojawiają się subtelne, chłodne, szerokie, wysoko i matowo brzmiące wstawki klawiszowe. W początkowej fazie utworu występuje odtwarzana wstecznie rozwlekła deklamacja w wykonaniu Michela Moersa. W zasadniczej części piosenki wokalista śpiewa nisko i szorstko, ale kojąco brzmiącą barwą głosu, zaś w jej końcowej fazie partia wokalna w wykonaniu Michela Moersa poddana została efektowi zwielokrotnionego echa.
   Pochodzący z wydawnictwa How Do You Dance? numer La Bamba to przeróbka tradycyjnej meksykańskiej pieśni ludowej, najbardziej znanej z wykonania amerykańskiego piosenkarza rockowego meksykańsko-hiszpańskiego pochodzenia, Ritchie'ego Valensa, z 1958 roku. W interpretacji Telex kompozycja zawiera standardowe, jednostajne i spowolnione tempo automatycznej sekcji perkusyjnej, oraz równomierny i retrospektywnie brzmiący basowy puls sekwencerowy w podkładzie. W tradycyjne linie melodii układają się krótkie, miękkie, masywne, wysoko-tubalnie, retrospektywnie i chropowato brzmiące partie klawiszowe, poddane efektowi zwielokrotnionego echa chłodne, krótkie, wysoko, retrospektywnie i matowo brzmiące partie klawiszowe, chłodne, krótkie, wysoko i retrospektywnie brzmiące partie klawiszowe o fletowym zabarwieniu dźwiękowym, chłodne, krótkie, wysoko, retrospektywnie i gładko brzmiące partie klawiszowe tworzące też równomierne arpeggia, oraz chłodna, wysoko i retrospektywnie brzmiąca solówka klawiszowa. W warstwie muzycznej występują też krótkie, miękkie, tubalnie, retrospektywnie i chropowato brzmiące partie klawiszowe tworzące krótkie i równomierne arpeggia, oraz chłodna, wysoko, retrospektywnie i gładko brzmiąca solówka klawiszowa układająca się w krótką i płytko zapętloną linię melodii, niekiedy przechodzącą w wibrujące przeciągnięcie. Śpiewana w języku hiszpańskim, częściowo przetworzona partia wokalna w wykonaniu Michela Moersa brzmi niczym przepuszczona przez krótkofalówkę.
   Album zamyka niepublikowany wcześniej cover utworu Dear Prudence z repertuaru legendarnego brytyjskiego zespołu rockowego, The Beatles (wydawnictwo The Beatles, 1968). Automatyczna sekcja perkusyjna utrzymuje spowolnione, standardowe i jednostajne tempo, w podkładzie występują krótkie, miękkie, pojedyncze bądź dublujące się syntezatorowe akordy basowe tworzące luźną linię basu. Warstwa muzyczna tworzona jest przez wysoko-tubalnie i chropowato brzmiącą solówkę klawiszową układającą się w prostą i zapętloną linię melodii przecinaną krótkim, wysoko-tubalnie i chropowato brzmiącym akordem klawiszowym, oraz chłodne, krótkie, twarde, wysoko, retrospektywnie i chropowato brzmiące partie klawiszowe tworzące równomierne arpeggio w tle. W drugiej połowie piosenki pojawia się chłodna, wysoko, retrospektywnie i lekko wysmukle brzmiąca solówka klawiszowa układająca się w rozmytą linię melodii początkowo wspartą subtelnymi, nisko brzmiącymi przeciągnięciami klawiszowymi. Partia wokalna w wykonaniu Michela Moersa jest łagodna i nostalgiczna; wokalista wspomaga się przetworzonym przez wokoder wysoko, metalicznie i szorstko brzmiącym chórkiem.
   Album This Is Telex, biorąc pod uwagę fakt trudnej dostępności wydawnictw studyjnych Telex, jest dla fanów formacji cennym zbiorem największych jej dokonań, stanowiąc również idealne podsumowanie twórczości zespołu, rozwiązanego po śmierci w sierpniu 2008 roku jego klawiszowca, Marca Moulina, któremu album w całości został dedykowany przez muzyków Telex.

Tracklista:

The Beat Goes On/Off 3:37
Moskow Diskow 3:18
Twist A Saint-Tropez 3:26
Euro-Vision 2:44
Dance To The Music 3:34
Drama Drama 4:00
Exercise Is Good For You 3:55
L'Amour Toujours 3:32
Radio-Radio 4:05
Rendez-Vous Dans L'Espace 4:16
Beautiful Li(f)e 3:24
The Number One Song In Heaven 6:27
La Bamba 3:22
Dear Prudence 4:02

Personel (skład podstawowy):

Dan Lacksman — keyboards, synthesizer
Michel Moers — vocals
Marc Moulin — keyboards, synthesizer

Written by, © copyright December 2025 by Genesis GM.