The Doors - Morrison Hotel, 1970;

Morrison Hotel - piąty album studyjny amerykańskiej formacji psychodelicznej, The Doors, nagrywany w studiu Elektra Sound Recorders w Los Angeles między listopadem 1969 a styczniem 1970 roku. Producentem albumu, tak samo jak w przypadku poprzednich wydawnictw The Doors był Paul A. Rothchild. Premiera wydawnictwa miała miejsce 9 lutego 1970 roku.

   Po dość ostrej krytyce i chłodnym przyjęciu albumu The Soft Parade (1969), muzycy The Doors zrezygnowali z nader wybujałego orkiestrowego aranżu charakteryzującego tamto wydawnictwo, powracając zdecydowanie na swoim nowym albumie, Morrison Hotel, do swoich bluesowo-jazzowych korzeni. Styl zaprezentowany na wydawnictwie idealnie odzwierciedla klimat Ameryki przełomu lat 60. i 70. zagubionej gdzieś na autostradzie lub w przydrożnej knajpie, co też słychać wyraźnie w otwierającym album mocno blues rockowym numerze, Roadhouse Blues. Podobnie rzecz ma się w kończącej podstawowy set wydawnictwa piosence Maggie M'Gill.

   Na albumie nie brakuje również klimatów nastrojowych, czego świetnym przykładem są utwory You Make Me Real i The Spy. Z kolei kompozycja Waiting For The Sun to powrót do psychodelicznego brzmienia zespołu z albumu Strange Days (1967). Również wyraźnie psychodeliczny wydźwięk mają utwory Ship Of Fools, Queen Of The Highway, oraz mający w sobie coś z klimatów kompozycji The End utwór Indian Summer.

   Bardziej popowe oblicze prezentują tak genialne numery, jak spokojna i kojąca ballada Blue Sunday, zwiewna piosenka Land Ho! oraz utwór Peace Frog, w którym Jim Morrison wspomina również swoje przeżycie z dzieciństwa, kiedy ujrzał leżącego na poboczu w kałuży krwi Indianina, ofiarę wypadku samochodowego. Wydarzenie to na zawsze zmieniło życie młodego Jima Morrisona; kompozycja wymierzona została również przeciwko ,,krwawej Ameryce" oraz jej rządom.

   Do wznowienia CD albumu z 2007 roku z okazji 40-lecia zespołu, dodano studyjne występy The Doors z prób pochodzących z kwietnia i maja 1969 roku, wraz z dialogami i improwizacjami. Szczególnie ciekawie prezentują się tu alternatywne wersje utworu Roadhouse Blues. Są też jazzowe interpretacje kompozycji The Spy (Version 2) i Queen Of The Highway (Jazz Version), oparte głównie o akompaniament fortepianu elektrycznego.

   Album Morrison Hotel został niezwykle ciepło przyjęty przez krytykę, gorzej odebrany został jednak przez fanów. Wydawnictwo dotarło co prawda do 4. miejsca zestawienia US Billboard 200 w USA oraz 12. miejsca w zestawieniu UK Albums w Wlk. Brytanii, były to jednak dość skromne osiągnięcia w porównaniu do pozycji na listach przebojów albumów The Doors (1967), Strange Days (1967) i Waiting for the Sun (1968). Singiel promujący wydawnictwo, You Make Me Real / Roadhouse Blues, dotarł do zaledwie 50. miejsca na amerykańskiej liście przebojów. Nie oznacza to jednak, że materiał muzycznie jest słaby - wręcz przeciwnie; zespół prezentuje doskonałą dojrzałość zarówno muzyczną, jak i liryczną, a także dobrze pojętą eklektyczność. Bez wątpienia jest to swoisty powrót do stylu zespołu z albumu debiutanckiego, ale w o wiele dojrzalszym wydaniu.

   Do gorszych, względem poprzedników, notowań wydawnictwa Morrison Hotel z pewnością przyczynił się brak na nim stricte przebojowych numerów pokroju Light My Fire, People Are Strange, Hello I Love You czy Touch Me - chociaż kompozycje Roadhouse Blues, Waiting For The Sun czy Indian Summer nie są przecież pozbawione potencjału przebojowego.

   Słabsze notowania na listach przebojów nie zmieniają faktu, że mamy do czynienia z albumem kompletnym, na pewno jednym z najważniejszych w całej historii rocka.

 

Tracklista:

 

1. "Roadhouse Blues" 4:03

2. "Waiting for the Sun" 3:58

3. "You Make Me Real" 2:53

4. "Peace Frog" 2:51

5. "Blue Sunday" 2:13

6. "Ship of Fools" 3:08

7. "Land Ho!" 4:10

8. "The Spy" 4:17

9. "Queen of the Highway" 2:47

10. "Indian Summer" 2:36

11. "Maggie M'Gill" 4:23

 

Bonus tracks from 40th Anniversary Edition:

 

12. "Talking Blues" 0:59

13. "Roadhouse Blues" (Takes 1–3) 8:47

14. "Roadhouse Blues" (Take 6) 9:26

15. "Carol" 0:56

16. "Roadhouse Blues" (Take 1) 4:32

17. ""Money Beats Soul"" 1:04

18. "Roadhouse Blues" (Takes 13–15,) 6:21

19. "Peace Frog" (False Starts & Dialogue) 2:00

20. "The Spy" (Version 2) 3:48

21. "Queen of the Highway" (Jazz Version) 3:36

 

Personel:

 

Jim Morrison – vocals

Ray Manzarek – piano, organ, tack piano on "Roadhouse Blues", electric piano

Robby Krieger – guitar

John Densmore – drums; with brushes on "The Spy"

 

Muzycy sesyjni:

 

Ray Neapolitan – bass guitar

Lonnie Mack – bass guitar on "Roadhouse Blues" and "Maggie M'Gill"

John Sebastian (as "G. Puglese") – harmonica on "Roadhouse Blues"

 

Written by, © copyright November 2012 by Genesis GM.