The Legendary Pink Dots - Synesthesia, 2002;...

Synesthesia - album studyjny awangardowej brytyjskiej formacji, The Legendary Pink Dots, wydany w 2002 roku, na którym zespół prezentuje zdecydowanie bardziej eksperymentalne oblicze, w większości instrumentalne z niewielką ilością partii wokalnych, inspirowane głównie krautrockiem, rockiem industrialnym oraz muzyką elektroniczną i konkretną lat 60. i 70.
   Otwierający wydawnictwo utwór Shining Path wcale nie zapowiada jeszcze eksperymentalnego kierunku obranego na albumie, nie tylko poprzez fakt piosenkowego charakteru kompozycji, ale nawet pewnej dozy przebojowości i aury lekkości, podkreślanej przez subtelny syntezatorowy puls, chłodne, ambientowe przestrzenie, delikatne partie klawiszowe oraz beztroską partię wokalną w wykonaniu Edwarda Ka-Spela. Druga część utworu ma charakter czysto eksperymentalny, z licznymi efektami stereofonicznymi opartymi na industrialnym basowym pulsie sekwencera oraz hałasie.
   Dalsza część wydawnictwa jest już podróżą do głębi klimatów eksperymentalnych, którą rozpoczyna krótka, 2-minutowa miniatura Rome oparta o przetworzone szumy, wstecznie odtwarzane taśmy oraz depresyjne i przeciągłe dźwięki syntezatora.
   Kompozycję Kami Kai rozpoczynają sekwencje powtarzanych syntezatorowych linii melodii, na które nakładają się kaskady coraz to nowszych, elektronicznie przetworzonych dźwięków, na które z kolei nachodzą industrialne szumy, aż wreszcie pojawia się odległa deklamacja w wykonaniu Edwarda Ka-Spela. Utwór wieńczy kaskada industrialnych dźwięków zintegrowanych z psychodelicznym brzmieniem partii klawiszy.
   14-minutową, pozbawioną sekcji rytmicznej krautrockową kompozycję Premonition 26 rozpoczyna odległa muzyka tła, w której słychać jest co jakiś czas rozbłyski eksperymentalnych szmerów i hałasów, co budzi skojarzenia z kosmische musik z wczesnej twórczości formacji Ash Ra Tempel i Tangerine Dream. W połowie trwania warstwa muzyczna nabiera psychodelicznych, organowych brzmień nadając jej podobieństwa do klimatów twórczości końca lat 60. zespołu Pink Floyd, po czym struktura muzyczna przechodzi w fazę wszechobecnych, drone'owo brzmiących szumów i zgrzytów, uzupełnionych o przeciągłe i przetworzone riffy gitarowe przypominające wczesne dokonania formacji Cluster. Numer wieńczą krótkie klawiszowe partie rodem z futurystycznej muzyki elektronicznej z lat 50. i 60. przypominającej twórczość Raymonda Scotta, Bruce'a Haacka i Perrey and Kingsley.
   W 13-minutowym utworze Premonition 28 od początku dominuje chaos; królują tu klimaty w stylu wczesnej twórczości zespołu Throbbing Gristle z dynamicznym, industrialnym pulsem basowym sekwencera w podkładzie oraz odtworzoną do maksimum prędkości cichą sekcją rytmiczną. W tle, oprócz licznych szumów, zgrzytów i odległych, mrocznych dźwięków syntezatora, słychać jest przytłumioną, nagraną wstecznie partię wokalną w wykonaniu Edwarda Ka-Spela kojarzącą się ze śpiewem Genesisa P- Orridge'a (Throbbing Gristle / Psychic TV). Wreszcie w całym kontrolowanym chaosie definitywnie zanika "sekcja rytmiczna" i pojawia się składna i delikatna partia gitarowa, która na moment przejmuje rolę dominującą, by znów ustąpić industrialno-drone'owym klimatom opatrzonym eksperymentalną elektroniką w stylu wczesnej twórczości formacji Cluster. Także i one w końcu również ustępują miejsca składnym, tym razem barokowym partiom pianina z eksperymentalnym, brzękliwym tłem syntezatorowym, po czym warstwa muzyczna w finale przechodzi do eksperymentalnej formy industrialno-drone'owej osadzonej w klimatach wczesnej twórczości zespołu Tangerine Dream, z nisko brzmiącymi, improwizowanymi partiami saksofonu i eksperymentalną elektroniką w tle. Obie eksperymentalne kompozycje - Premonition 26 i Premonition 28 - mogłyby znaleźć się na jednym z albumów krautrockowych formacji pokroju Cluster, Tangerine Dream bądź Ash Ra Tempel, wydanych we wczesnych latach 70.
   The More It Stays The Same jest drugim na wydawnictwie numerem o piosenkowym charakterze, jednak znacznie mroczniejszym, przypominającym dokonania formacji Throbbing Gristle, także w warstwie wokalnej. Utwór jest mocno psychodeliczny z silną partią basu w podkładzie oraz psychodeliczno-industrialną elektroniką utrzymującą niezwykle mocne napięcie.
   Całkowicie eksperymentalna kompozycja Flashback oparta jest na przeróżnych akustycznych dźwiękach: stukotach, zgrzytach i odgłosach natury, które poddano elektronicznej i stereofonicznej obróbce i wkomponowano w psychodeliczną muzykę tła. Struktura muzyczna przypomina tu dokonania zespołu Pink Floyd z wydawnictwa Ummagumma (1969).
   Album zamyka się tak, jak się zaczyna - pogodnym utworem, czyli Kalos Melas w stylu futurystyczno-ambientowych miniatur w wykonaniu formacji Cluster i Harmonia, z dominującym, ciepłym i futurystycznie brzmiącym motywem przewodnim linii melodii oraz transowym tempem sekcji rytmicznej. Kompozycja opatrzona jest jednak muzyką tła, w której dominuje wszechobecny, przytłumiony hałas zmieszany z innymi przetworzonymi odgłosami - krzykami dzieci, biciem dzwonu, itd. Utwór wieńczy krótkie, lekko jazzowe interlude zakończone krótkim zdaniem pożegnalnym wypowiedzianym przez Edwarda Ka-Spela: ,,Good night everybody... everybody... everywhere."
   Muzycy The Legendary Pink Dots wydawnictwem Synesthesia udowadniają, że psychodeliczno-eksperymentalna dekada lat 70. wcale nie umarła. To jeden z najbardziej udanych albumów w dyskografii zespołu.

Tracklista:

1. Shining Path (4:27)
2. Rome (1:56)
3. Kami Kai (7:42)
4. Premonition 26 (14:18)
5. Premonition 28 (13:22)
6. The More It Stays The Same (4:52)
7. Flashback (4:30)
8. Kalos Melas (6:01)

Personel:

- Edward Ka-Spel / voice, keyboards, electronics
- The Silver Man / keyboards, processes
- Niels van Hoornblower / horns
- Martijn de Kleer / guitars, violin
- Raymond Steeg / sound wizardry

Written by, © copyright September 2017 by Genesis GM.