Throbbing Gristle - Greatest Hits, 1981;

Greatest Hits - Entertainment Through Pain - pełny tytuł wydanego w październiku 1981 roku kompilacyjnego albumu brytyjskiej formacji rockowo-industrialnej, Throbbing Gristle.

   Jak to możliwe, że jeden z najbardziej nienawidzących komercji zespołów mógł wydać album typu "Greatest Hits"? Okazuje się, że jest to możliwe, zupełnie jakby szydząc z całego przemysłu i establishmentu muzycznego, co zresztą obrazuje podtytuł wydawnictwa, ,,Entertainment Through Pain". Throbbing Gristle krótko po formalnym rozwiązaniu się w 1981 roku wydał swoją pierwszą kompilację z ,,największymi przebojami" podsumowującą twórczość zespołu z lat 1977-80. Nie są to przeboje w potocznym tego słowa rozumieniu, jak przeboje formacji Abba, co więcej, brak jest tu kilku bardziej znanych kompozycji z repertuaru Throbbing Gristle, takich jak choćby We Hate You (Little Girls), Still Walking, Convincing People, Persuasion czy Zyclon B Zombie, co wcale nie umniejsza temu wydawnictwu. Są tu ,,hity", które bezsprzecznie ukształtowały wczesny nurt rocka industrialnego, często w mocno psychodeliczno-noisowych klimatach, ale i nie brakuje perfidnie synth popowych numerów, z czego słynął Throbbing Gristle na przełomie lat 70. i 80.

   Setlistę wydawnictwa otwiera jednak psychodeliczna piosenka pochodząca z albumu D.o.A: The Third and Final Report of; (1978) Hamburger Lady z depresyjną fakturą muzyczną opartą na na warkotliwym, unoszącym się i opadającym syntezatorowym podkładzie, wibrujących solówkach klawiszy, gitarowych efektach w tle oraz zniekształconych wibracjami psychodelicznych partiach wokalnych w wykonaniu Genesisa P-Orridge'a. Warstwa tekstowa opiera się na tekście amerykańskiego pisarza, Blastera Al Ackermana.

   Dla odmiany, piosenka Hot on the Heels of Love pochodząca z albumu 20 Jazz Funk Greats (1979), to zupełnie parkietowa kompozycja z jednostajnym i utanecznionym beatem automatu perkusyjnego będącym zaczątkiem stylu house, gęstą i pulsującą sekwencerową oprawą muzyczną do złudzenia przypominającą twórczość Giorgio Morodera, futurystycznymi, japońsko brzmiącymi solówkami klawiszy rozpropagowanymi w latach 70. przez formację Kraftwerk, chropowatymi syntezatorowymi wstawkami oraz partiami wibrafonu w tle. Piosenka w całości śpiewana jest przez Cosey Fanni Tutti, która pełnym erotyzmu i wyuzdania półszepczącym głosem wzywa pomocy z... niebios. Z całą pewnością to jedna z pionierskich kompozycji utrzymanych w stylistyce house.

   Subhuman wydany na singlu 23 października 1980 roku to całkowicie destrukcyjny quasi punkowy numer, w którym warstwa muzyczna składa się z psychodelicznych syntezatorowo-gitarowych zgrzytów podszytych szumami, wibracjami oraz dusznym tłem. W masakrycznej sekcji wokalno-tekstowej Genesis P- Orridge, przechodząc chyba samego siebie, bezpardonowo atakuje chorobę, która go męczy. Utwór odniósł nawet umiarkowany sukces komercyjny docierając w 1980 roku do 23. miejsca zestawienia UK Indie Chart w Wlk. Brytanii.

   Instrumentalna kompozycja AB/7A pochodząca z albumu D.o.A: The Third and Final Report of; prezentuje synth popowe oblicze Throbbing Gristle o pogodnym klimacie opierając się o gęsty i industrialny puls sekwencera, delikatne, ale dynamiczne uderzenie w stylu Kraftwerk połowy lat 70. automatu perkusyjnego, rozległe i chłodne przestrzenie oraz szumy i syntezatorowe efekty dźwiękowe w tle. Kompozycja jest dość nieoczekiwanym hołdem Throbbing Gristle dla tandetno-popowej szwedzkiej formacji Abba, której prywatnie fanem był klawiszowiec Throbbing Gristle, Chris Carter, choć brzmienie struktury muzycznej bardziej odwołuje się tu do stylistyki twórczości Kraftwerk bądź Jean-Michela Jarre'a.

   Wyraźnie zabarwiona punkiem piosenka Six Six Sixties pochodząca z albumu 20 Jazz Funk Greats wyróżnia się hipnotycznym rytmem automatu perkusyjnego, brudnymi riffami gitarowymi oraz niepokojącą, dołującą i chłodną narracją w wykonaniu Genesisa P- Orridge'a.

   Blood on the Floor pochodzący z albumu D.o.A: The Third and Final Report of; to kolejny przedstawiciel punkowej odsłony Throbbing Gristle, co słychać jest w jazgotliwym podkładzie gitary rytmicznej oraz w porażającym i pełnym ekspresji wrzaskliwym wokalu Genesisa P-Orridge'a. Utwór został zarejestrowany na żywo w The Roundhouse Highbury w północnym Londynie we wrześniu 1977 roku.

   Kompozycja 20 Jazz Funk Greats z albumu o tym samym tytule zaznacza się ciepłym i powolnym rytmem perkusyjnym o trip hopowym zabarwieniu, głębokim syntezatorowym podkładem basowym, a w to wszystko wplecione są zawodzące brzmienia skrzypiec, klarnetu i trąbki. Partie wokalne opierają się o szeptaną przez Genesisa P- Orridge'a narrację.

   Numer Tiab Guls to w rzeczywistości odwrócony tytuł pochodzącego z debiutanckiego albumu Throbbing Gristle, The Second Annual Report (1977), utworu Slug Bait (Live at the Institute of Contemporary Arts, London). Warstwa muzyczna utworu stanowi eksperymentalną mieszankę muzyki konkretnej, białych szumów i krautrocka z sekcją wokalną w formie deklamacji i krzyków Genesisa P-Orridge'a o wyraźnie psychopatycznym tonie w głosie. W tle utworu słychać również odgłosy publiczności.

   Zimnofalowy numer United wydany na singlu w maju 1978 roku to jeden z najwcześniejszych brytyjskich synth popowych utworów. Struktura piosenki charakteryzuje się łagodnymi partiami wokalnymi Genesisa P- Orridge'a śpiewającego o miłości, wyraźnym i sekwencyjnym rytmem automatu perkusyjnego, krótkimi i chropowatymi partiami syntezatorowymi wplecionymi w rytm automatu perkusyjnego, długimi, chłodnymi, nieco tubalnie i retrospektywnie brzmiącymi solówkami klawiszowymi, odległą i wysoko zawieszoną chłodną przestrzenią oraz krótkimi syntezatorowymi zgrzytami, szumami i efektami przypominającymi dźwięki pędzących bolidów Formuły 1. Nie brakuje też dodatkowych, lekko zapętlających się chłodnych solówek klawiszy o wysokim i retrospektywnym brzmieniu. Kompozycja jako singiel w Wlk. Brytanii dotarła do 39. miejsca w zestawieniuu UK Indie Chart, co też nie może dziwić, bowiem ma całkiem przebojowy charakter i doskonale wpasowałaby się do setlisty wczesnych albumów Orchestral Manoeuvres in the Dark (OMD) czy Gary'ego Numana.

   Utwór What a Day pochodzący z albumu 20 Jazz Funk Greats osadzony jest na potężnym, pojedynczym uderzeniu automatu perkusyjnego imitującego pracę ciężkiego młota pneumatycznego, industrialnej pętli syntezatorowej oraz na głuchej pulsacji w podkładzie. W tle słychać gitarowe oraz syntezatorowe efekty. Wykrzyczana partia wokalna ma czysto punkowy charakter.

   Wydany na singlu 23 października 1980 roku numer Adrenalin to kolejne synth popowe oblicze twórczości Throbbing Gristle przełomu lat 70. i 80., o czym świadczy prosty i utaneczniony beat automatu perkusyjnego, podwójny i zapętlający się sekwencerowy puls, a także pulsujące syntezatorowe pętle o futurystycznym zabarwieniu oraz długa i wibrująca industrialna wstawka syntezatorowa. Sekcja wokalna i tekst mają raczej pogodny charakter. Numer muzycznie przypomina nieco dokonania wczesnego The Human League, zaś wokal barwą i stylem przypomina Gary'ego Numana. Singiel uplasował się na 26. miejscu w zestawieniu UK Indie Chart w Wlk. Brytanii w 1980 roku.

   Całość zamyka niepochodzący z żadnego albumu ani singla 40-sekundowy reprise, (untitled), pozbawiony co prawda jakiejkolwiek warstwy muzycznej, za to wypełniony relaksującą narracją w wykonaniu Genesisa P-Orridge'a.

   Prawdopodobnie jest to zdecydowanie najlepszy album typu "Greatest Hits" jaki kiedykolwiek wydano. Wydawnictwo dedykowane zostało legendarnemu, amerykańskiemu awangardowemu pianiście jazzowemu, Martinowi Denny'emu, pionierowi stylu noise.

 

Tracklista:

 

"Hamburger Lady" – 4:11

"Hot on the Heels of Love" – 4:21

"Subhuman" – 2:58

"AB/7A" – 4:49

"Six Six Sixties" – 2:07

"Blood on the Floor" – 1:16

"20 Jazz Funk Greats" – 2:42

"Tiab Guls" – 4:19

"United" – 4:05

"What a Day" – 4:36

"Adrenalin" – 4:01

"(untitled)" – 0:39

 

Personel:

 

Genesis P-Orridge – bass guitar, violin, vocals, guitar

Cosey Fanni Tutti – guitars, cornet, vocals, tapes

Peter Christopherson – tapes, sampler, found sounds, cornet, electronics

Chris Carter – synthesizers, tapes, electronics, programming

 

Written by, © copyright March 2012 by Genesis GM.