Vangelis - L'Apocalypse Des Animaux, 1973;...

L'Apocalypse Des Animaux - album greckiego kompozytora muzyki elektronicznej, Vangelisa (Evangelos Odysseas Papathanassiou), zawierający instrumentalne kompozycje pochodzące z emitowanego w latach 1971-73 we francuskiej telewizji sześcioodcinkowego serialu dokumentalnego pod tym samym tytułem (Apokalipsa Zwierząt) autorstwa francuskiego dokumentalisty, Frédérica Rossifa, przedstawiająca naturalne życie dzikich zwierząt, jednocześnie będąca protestem przeciwko degradacji naturalnego środowiska spowodowanej niszczycielską działalnością człowieka.
   Materiał do ścieżki dźwiękowej nagrywany był w 1970 roku w paryskim Studio Europa Sonor, zaś w formie albumu ukazał się nakładem wytwórni Polydor w pierwszej połowie 1973 roku. Nie było to pierwsze wydawnictwo Vangelisa ze ścieżką dźwiękową, bowiem artysta w 1970 roku wydał album Sex Power z muzyką skomponowaną do filmu erotycznego w reżyserii Henry'ego Chapiera pod tym samym tytułem. Był to też zarazem solowy debiut studyjny instrumentalisty psychodelicznej greckiej formacji, Aphrodite's Child. I chociaż materiał do wydawnictwa L'Apocalypse Des Animaux nagrywany był jeszcze w 1970 roku, to wydanie go w pierwszej połowie roku 1973 sprawia, że album stał się pierwszym solowym wydawnictwem Vangelisa wydanym już po definitywnym rozpadzie macierzystego zespołu artysty.
   Wydawnictwo otwiera tytułowa miniatura, Apocalypse Des Animaux – Générique, charakteryzująca się dynamiczną i chłodną pętlą klawiszową o twardym, xylofonowym brzmieniu przerywaną gwałtownym fortepianowym wejściem. W tle słychać jest również rozmyte syntezatorowe pogwizdywania. Z czasem xylofonowo-fortepianowe partie ustępują, pojawia się chłodna, mellotronowo brzmiąca przestrzeń podszyta wysoko zawieszonymi chóralnymi wokalizami oraz przecięta krótkimi, ale łagodnymi wstawkami fortepianowymi. Po niedługim czasie xolofonowo-fortepianowe partie powracają, chłodna przestrzeń podszyta wokalizami ustępuje, by powrócić w końcowej fazie numeru posiadającego również sekcję rytmiczną w postaci dynamicznego, równomiernego i delikatnego uderzenia perkusyjnego werbla. Apocalypse Des Animaux – Générique to też jedyny dynamiczny moment albumu.
   Kompozycja La Petite Fille de la Mer ma charakter niezwykle romantycznej, z lekka jazzowej kołysanki, o czym świadczą chłodne partie pianina elektrycznego tworzące romantyczną i kojącą linię melodii, delikatne i jazzowo zabarwione partie gitary klasycznej w tle oraz chłodna i wysoko zawieszona, ambientowa, niekiedy zagęszczająca się przestrzeń, w której wyraźnie wyczuwalny jest przyszły, tak charakterystyczny dla Vangelisa styl. W drugiej połowie utworu pojawiają się bardziej subtelne partie pianina elektrycznego o pozytywkowym brzmieniu, podążające za główną linią melodii. Brak jest sekcji rytmicznej, która jest tu całkowicie niepotrzebna. Po latach kompozycję wykorzystano jako motywy ścieżki dźwiękowej amerykańskiego komediodramatu ,,Dziwniejszy niż Fikcja" (2006, reż. Marc Forster) oraz japońskiego dramatu krótkometrażowego ,,Watashitachi no Kyōkasho" (Nasz Zeszyt, 2007, reż. Yūji Sakamoto).
   Utwór Le Singe Bleu jest jazzowo-ambientową balladą z delikatnymi, zabarwionymi jazzem partiami pianina elektrycznego podszytymi bardziej rozmiękłymi i lekko wibrującymi jazzowymi partiami klawiszowymi o brzmieniu typu piano oraz dyskretną partią gitary akustycznej. Długie solówki saksofonu tworzą dość smutną, jazzową linię melodii. Brak jest przestrzeni oraz sekcji rytmicznej, ale warstwa muzyczna całkowicie broni się tu bez tych elementów.
   Kompozycja La Mort du Loup będąca wczesną formą stylu new age w muzyce elektronicznej, zawiera chłodną, ambientową przestrzeń oraz delikatne partie wysoko brzmiącej gitary elektrycznej wspomaganej przez partię gitary klasycznej. W końcowej fazie utworu występuje subtelna i krótka solówka klawiszowa o archaicznym, basowym i warkotliwym brzmieniu. Sekcja rytmiczna nie występuje tu.
   1-minutowa miniaturka, L'Ours Musicien, zawiera podszytą subtelną partią klawiszową o bardziej rozmiękłym i lekko wibrującym brzmieniu typu piano długą i zapętlającą się solówkę klawiszową o archaicznym, szorstkim, tubalnym i wręcz barokowym brzmieniu tworzącą rodzaj średniowiecznej ludowej melodii, która ustępuje chłodnej i zapętlonej partii pianina elektrycznego, również podszytej tą samą subtelną partią klawiszową o bardziej rozmiękłym i lekko wibrującym brzmieniu typu piano, tworzącej dość pogodną, jazzową linię melodii. Warstwa muzyczna przechodzi tu zatem od baroku po jazz - i z powrotem. Numer zawiera sekcję rytmiczną polegającą na pojedynczym, jednostajnym i spowolnionym uderzeniu perkusyjnego werbla podszytego brzmieniem perkusyjnego talerza.
   Najdłuższy, bo ponad 10-minutowy utwór Création du Monde jest prototypem klasycznego ambientu z chłodną i odległą przestrzenią, nisko brzmiącym syntezatorowym tłem oraz krótkimi i odległymi partiami gitary akustycznej. Z czasem pojawiają się dodatkowe, bardziej rozległe i chłodne, wręcz lodowate i nakładające się na siebie mellotronowo brzmiące przestrzenie (w tym jedna nieco wibrująca, wyrazista, ale występująca sporadycznie), krótkie, rozmyte, delikatne i wysoko brzmiące partie gitary elektrycznej czasami wsparte również przez chłodne, przeciągłe i rozmyte solówki klawiszowe o przestrzennym brzmieniu czy krótkie partie klawiszowe o twardym, archaicznym brzmieniu basowym - jedne i drugie po jakimś czasie uwalniają się jednak od partii gitarowej. Występują też zapętlające się zimne solówki klawiszowe o wysokim i wysmukłym brzmieniu. Brak jest sekcji rytmicznej. Kompozycję wykorzystano jako motyw ścieżki dźwiękowej emitowanego w USA w latach 1980-81 serialu dokumentalnego autorstwa Carla Sagana, Ann Druyan i Stevena Sotera ,,Cosmos: A Personal Voyage", numer wykorzystany został również w 1974 roku przez brytyjską formację rocka progresywnego, Yes, podczas jej trasy koncertowej promującej album Relayer, jako motyw muzyczny przed wyjściem na scenę zespołu.
   Prototypem klasycznego ambientu jest również zamykająca wydawnictwo kompozycja La Mer Recommencée, oparta na wysoko zawieszonej chłodnej i jednostajnej, smyczkowo brzmiącej przestrzeni wspartej dodatkową jednostajną i chłodną ambientową przestrzenią oraz chłodnymi i rozmytymi partiami klawiszowymi o przestrzennym brzmieniu. Warstwa muzyczna zawiera ponadto krótkie, delikatne, wysoko brzmiące i odległe partie gitary elektrycznej oraz nisko brzmiące i równie odległe partie gitary akustycznej. Nisko brzmiące syntezatorowe tło jest tu dość dyskretne, w tle występują suche i pojedyncze dźwięki kościelnego dzwonka, czy chłodne, wysoko brzmiące syntezatorowe wibracje. Brak jest co prawda sekcji rytmicznej, ale tło wypełniają efekty perkusyjne w postaci syków talerzy perkusyjnych podszytych niekiedy syntezatorowymi szumami.
   L'Apocalypse Des Animaux, choć formalnie jest albumem ze ścieżką dźwiękową, nie zawiera charakterystycznej dla tego typu wydawnictw muzyki ilustracyjnej, a jest to bardziej materiał o charakterze koncepcyjnym, cechującym albumy studyjne. Bez wątpienia wydawnictwo zapowiada wielki geniusz twórczy Vangelisa, który kontynuował współpracę z Frédéricem Rossifem komponując ścieżki dźwiękowe do jego filmów przyrodniczych, aż do śmierci dokumentalisty w 1990 roku. Album zachwycił również wokalistę formacji Yes, Jona Andersona, który osobiście spotkał się w 1975 roku z Vangelisem, co skutkowało wieloletnią i owocną współpracą obu muzyków.
   Wydawnictwo L'Apocalypse Des Animaux jest jednym z najlepszych dzieł w twórczości Vangelisa rozpoczynających jego złotą twórczą erę oraz jednym z najważniejszych albumów muzyki elektronicznej i ambientu, nawet dziś, po ponad pięćdziesięciu latach, zachwycających innowacyjnością, autentycznością i wyprzedzających swoje czasy zaskakująco współczesnym brzmieniem, które wpłynęło na wielu późniejszych twórców i wykonawców elektronicznych, ambientowych, synth popowych czy techno i minimal.

Tracklista:

1. Apocalypse des Animaux (Générique) 1:25
2. La Petite Fille de la Mer 5:53
3. Le Singe Bleu 7:30
4. L'Ours Musicien 1:00
5. La Mort du Loup 3:00
6. La Création du Monde 11:25
7. La Mer Recommencée 5:50

Personel:

Vangelis Papathanassiou: organ Hammond B3, claviers, percussions, timbales, gong, etc.

Written by, © copyright February 2024 by Genesis GM.