Yello - Flag, 1988;

Flag - szósty studyjny album szwajcarskiej elektroniczno-rockowej formacji, Yello, nagrywany w latach 1987-88, ukazał się 1 listopada 1988 roku.

   Album kontynuuje założenia muzyczne z poprzedniego wydawnictwa Yello, One Second (1987), z folkowo-orientalnymi i afrykańskimi plemiennymi brzmieniami zestawionymi z jazzem, bluesem i synth popem, jednocześnie formacja powraca brzmieniowo do chłodnej elektroniki, z której zasłynęła na albumie Stella (1985).

   Album otwiera jazz-funkowo-folkowy utwór, Tied Up, z domieszkami bluesa i charakterystycznymi melorecytacjami Dietera Meiera. Utwór powtarza się na wydawnictwie jeszcze w dwukrotnie, w bardziej ambientowo-folkowej kompozycji, Tied Up In Red, która, podobnie jak otwierający album Tied Up, zawiera elementy funku, jazzu, bluesa i latin-rocka, ale i chłodnej elektroniki z głębokimi melorecytacjami Meiera. Zamykający album utwór, Tied Up In Gear, różni się znacząco od dwóch wcześniejszych kompozycji przede wszystkim agresywnymi, blues rockowymi riffami gitarowymi i szaleńczym, new wave'owo-synth popowym tempem sekcji perkusyjnej, charakterystycznej bardziej dla Yello z wczesnego okresu, jednak wspólne mianowniki wszystkich trzech części Tied Up - melorecytacje i chłodna sekcja syntezatorowa zasadniczo pozostają takie same.

   Jednym z najpiękniejszych utworów w twórczości Yello jest z całą pewnością drugi obok The Race (o tym trochę później) singlowy przebój z albumu Flag, Of Course I'm Lying, który jest synth popową balladą utrzymaną w klimacie zimnej fali, brzmieniowo nawiązującej do albumu Stella. Wokalnie Dietera Meiera wspiera tu, współpracujący już wcześniej z Yello, wokalista szkockiego zespołu, The Associates, Billy Mackenzie.

   Podobne zimnofalowe klimaty panują na następnej kompozycji, 3rd Of June, chociaż w odróżnieniu od Of Course I'm Lying, w 3rd Of June całość partii wokalnych to melorecytacje w wykonaniu Dietera Meiera, pojawiają się też bluesowe chwyty gitary, a utwór zyskuje nawet nieco psychodeliczny klimat.

   Utrzymany w duchu synth popu łączonego z klimatem radosnej amerykańskiej psychodelii lat 60. rodem z Zachodniego Wybrzeża (ale także z elementami folkloru greckiego) kolejny singlowy przebój, Blazing Saddles, jest jedynym numerem albumu w całości zaśpiewanym przez Borisa Blanka, którego chórkach wspomaga Dietera Meier. Boris Blank, który nie jest nominalnym wokalistą Yello, nie po raz pierwszy potwierdza znakomity talent wokalny, dysponując znacznie cieplejszą i przynajmniej oktawę wyższą od Dietera Meiera barwą głosu.

   Kultowy numer, The Race, jest nie tylko największym singlowym przebojem w dyskografii Yello, ten utwór jest symbolem tej formacji, zupełnie jak Enjoy The Silence dla Depeche Mode czy The Model dla Kraftwerk. The Race w wersji albumowej rozciągnięty jest do ośmiu minut, jednak charakterystyczne, orkiestrowo-jazzowe instrumentalne partie sekcji dętej, chłodna przestrzeń i szybkie melorecytacje Dietera Meiera pozostają niezmienne. Utwór ponadto łączy takie gatunki, jak funk, blues i jazz z synth popem, cold wave i industrialem.

   Instrumentalna kompozycja, Alhambra, jest połączeniem muzyki orientalnej i latynoskiej (pojawiają się również bluesowe chwyty gitarowe) z chłodną ambientową przestrzenią.

   Utrzymana w klimacie ambientu i w tempie bossa-novy w sekcji rytmicznej piosenka Otto Di Catania charakteryzuje się perfekcyjnie wyrecytowanym przez Dietera Meiera tekstem w języku włoskim; on naprawdę brzmi tam jak stary włoski prowincjusz! Ambientową przestrzeń wypełnia dodatkowo wokaliza w wykonaniu Billy'ego Mackenziego. Kompozycja jest zwieńczeniem melancholijnego nastroju całego albumu.

   W drugiej połowie lat 80., kiedy zespoły synth popowe zaczęły tracić na znaczeniu i popularności, muzycy Yello potrafili doskonale odnaleźć i utrzymać się w ówcześnie panujących muzycznych realiach nie odchodząc zbytnio od synth popu. Zespół nagrał album pełnowartościowy muzycznie, który okazał się sukcesem komercyjnym i do dziś uważany jest za najlepsze wydawnictwo w dyskografii Yello posiadające status kultowego albumu lat 80.

   Najlepiej ,,punktującym" singlem albumu Flag był oczywiście The Race, który osiągnął m.in. 7. pozycję na UK Singles w Wlk. Brytanii oraz 4. pozycję w Niemczech. Of Course I'm Lying dotarł na 23. miejsce brytyjskiego zestawienia UK Singles Chart, Blazing Saddles zajął 47. miejsce, zaś Tied Up uplasował się na 60. miejscu tegoż zestawienia.

   Sam album Flag notowany był na 56. miejscu w Wlk. Brytanii i 152. miejscu w USA, zaś w rodzimej Szwajcarii sięgnął 3. miejsca. Całkiem imponująco wyglądała również sprzedaż albumu, który w Wlk. Brytanii rozszedł się w nakładzie 60 tys. egzemplarzy (status Srebrnej Płyty), w Niemczech z kolei osiągnął nakład 250 tys. sprzedanych egzemplarzy, co przyniosło wydawnictwu status Złotej Płyty.

 

Tracklista:

 

"Tied Up" – 6:05

"Of Course I'm Lying" – 5:56

"3rd of June" – 4:50

"Blazing Saddles" – 3:53

"The Race" – 8:08

"Alhambra" – 3:38

"Otto Di Catania" – 3:20

"Tied Up in Red" (only CD edition) – 8:23

"Tied Up in Gear" – 3:58

 

Personel:

 

Dieter Meier - lyrics, vocals

Boris Blank – music composition, arrangements, vocals on "Blazing Saddles"

 

Muzycy sesyjni:

 

Billy Mackenzie – backing chorus on "Of Course I'm Lying" and "Otto di Catania"

Leos Gerteis – clarinet on "Otto di Catania"

Chico Hablas – guitars on "Otto di Catania" and "Tied Up in Gear"

Beat Ash – drums, percussion on 1, 2, 5, 8, 9

 

Produkcja:

 

Arranged, produced, engineered and mixed by Yello

Mastered by Kevin Metcalfe

Ernst Gamper - cover

 

Written by, © copyright June 2015 by Genesis GM