Kategoria

Soul, rock & ambient


Freddie Mercury - Never Boring, 2019;
26 grudnia 2023, 01:55

Never Boring - wydany 11 października 2019 roku album kompilacyjny Freddiego Mercury'ego zawierający solowe utwory z dorobku wokalisty wszechczasów pochodzące z albumów Mr. Bad Guy (1985), Barcelona (wydanego w duecie z divą Montserrat Caballé, 1988), The Freddie Mercury Album (kompilacja,1992) oraz Remixes (kompilacja,1993). Zestaw został cyfrowo zremasterowany, wydany w hołdzie wielkiemu wokaliście. Freddie Mercury, podobnie jak jego macierzysta formacja Queen, był dość eklektyczny pod względem muzycznym, toteż wydawnictwo prezentuje piosenki i utwory prezentujące szeroki wachlarz gatunkowy, od glam rocka, przez soul i synth pop, po muzykę poważną.
   Setlistę rozpoczyna The Great Pretender, utwór pochodzący z 1955 roku z repertuaru afroamerykańskiej formacji, The Platters. W interpretacji Freddie'ego Mercury'ego piosenka utrzymana jest w stylistyce czarnego soulu z melancholijną smyczkową przestrzenią, orkiestracjami, głęboką sekcją basową w podkładzie oraz standardowym rytmem automatycznej sekcji perkusyjnej. Sekcję wokalną wspierają chórki i wokalizy w stylu Queen.
   In My Defence jest rockowo-soulową kompozycją opartą na glam rockowej sekcji perkusyjnej, głębokiej sekcji gitary basowej w podkładzie, partii fortepianowej oraz chłodnej przestrzeni. Całości dopełniają wysoko brzmiące riffy gitarowe w stylu Queen. Kompozycja jako singiel w latach 1992-93 notowana była m.in. na 8. miejscu zestawienia UK Singles w Wlk. Brytanii, czy 33. miejscu w zestawieniu Eurochart Hot 100.
   Love Kills to synth popowy numer nagrany i wyprodukowany wspólnie z Giorgio Moroderem, stąd też w podkładzie utworu dość silnie zaznacza się charakterystyczny dla tego kompozytora gęsty, dynamiczny, równomierny i transowy basowy puls sekwencerowy w stylu kultowego przeboju z repertuaru Donny Summer, I Feel Love (1977). Sekcja rytmiczna składa się z prostego i jednostajnego uderzenia automatu perkusyjnego w stylu synth popowego przeboju Queen, Radio Ga Ga. Na początku kompozycji zaznaczają się funkowe partie gitarowe w tle oraz partie fortepianowe, które z czasem jednak zanikają, pojawia się za to chłodna przestrzeń oraz subtelne, wysoko brzmiące chłodne solówki klawiszowe w refrenach. W końcówce utworu pojawiają się partie syntezatora gitarowego oraz wysoko brzmiące riffy gitarowe w gościnnym wykonaniu Briana Maya. Love Kills był też pierwszym solowym singlem Freddie'ego Mercury'ego, który ukazał się 10 września 1984 roku docierając m.in. do 10. miejsca zestawienia UK Singles w Wlk. Brytanii, 44. miejsca na Dance Club Songs w zestawieniu Billboardu oraz 69. miejsca na US Billboard Hot 100 w USA, czy 25. miejsca w Niemczech.
   Utwór Time Waits for No One pochodzący z musicalu Time Dave'a Clarka i Davida Soamesa, zaaranżowany został przez Freddie'ego Mercury'ego wyłącznie na partiach fortepianowych.
   Piosenka She Blows Hot and Cold łączy styl klasycznego amerykańskiego rock'n'rolla z glam rockiem. Numer osadzony jest nieco w klimacie wczesnej twórczości zespołu Queen z początków lat 70. z prostą i dynamiczną sekcją rytmiczną, głęboką sekcją gitary basowej w podkładzie, fortepianowym akompaniamentem, długimi wysoko brzmiącymi riffami gitarowymi oraz glam rockowymi riffami gitarowymi.
   Wydany w 1985 roku album Mr. Bad Guy reprezentują synth popowy I Was Born to Love You, soulowy Love Me Like There's No Tomorrow z gęstą sekcją gitary basowej w podkładzie i podniosłymi partiami fortepianowymi, oraz zamykający wydawnictwo klasycznie soulowy Made in Heaven z melancholijną przestrzenią, nieco subtelniejszą partią fortepianową w tle, głęboką sekcją gitary basowej w podkładzie oraz mocnymi i twardymi fortepianowymi solówkami.
   Living on My Own z kolei pochodzi z wydawnictwa Remixes z 1993 roku. Numer utrzymany jest w stylistyce nowoczesnego electro popu z utanecznionym house'owym beatem sekcji rytmicznej, odległą i chłodną przestrzenią, gęstym sekwencerowym basowym pulsem w podkładzie oraz gęstymi i basowo brzmiącymi syntezatorowymi pulsacjami. W tej wersji utworu słychać jest klimat przeboju Queen, Radio Ga Ga.
   Jak wiadomo Freddie Mercury był miłośnikiem muzyki poważnej, przede wszystkim operetki, co miało związek z wydanym w 1988 roku w duecie z hiszpańską sopranistką, Montserrat Caballé, albumem Barcelona. Wydawnictwo to prezentują trzy kompozycje, w tym kultowa Barcelona utrzymana w stylistyce klasycznej operetki opartej na partiach smyczkowych i orkiestracjach. Jako singiel Barcelona ukazała się 26 października 1987 roku docierając m.in. do 8. miejsca zestawienia UK Singles w Wlk. Brytanii i 32. miejsca w RFN.
   How Can I Go On łączy stylistykę soulu z muzyką klasyczną. Kompozycja oparta jest na standardowej, soulowej sekcji perkusyjnej, chłodnej i melancholijnej smyczkowej przestrzeni oraz akompaniamencie fortepianowym. Całość wspomagana jest orkiestracjami oraz sekcjami smyczkowymi.
   The Golden Boy jest połączeniem muzyki symfonicznej, klasycznej, operetki oraz soulu. Utwór rozpoczynają sekcje smyczkowe i orkiestrowe, po nich zaś następuje akompaniament fortepianu na organowym tle, wreszcie wchodzi standardowa sekcja perkusyjna oraz głęboka sekcja gitary basowej w podkładzie nadając kompozycji soulowego oblicza. W końcówce warstwa muzyczna utworu powraca do symfoniczno-orkiestrowo-operetkowej formuły. Wokalny duet wspierany jest przez gospelowe chóry, w których słychać wpływy twórczości Queen. The Golden Boy został wydany na singlu, który ukazał się 24 października 1988 roku.
   Wydawnictwo Never Boring siłą rzeczy odniosło sukces komercyjny. Nostalgia i uwielbienie twórczości Freddie'ego Mercury'ego są nieprzemijalne. Kompilacja uplasowała się m.in. na 18. miejscu w Wlk. Brytanii w zestawieniu UK Albums, 9. miejscu w Szwajcarii, 10. miejscu w Hiszpanii, 23. miejscu w Niemczech, 29. miejscu w Japonii, w Polsce dotarła do 32. miejsca.


Tracklista:


1. "The Great Pretender" 3:27
2. "I Was Born to Love You" 3:38
3. "Barcelona" 5:42
4. "In My Defence" 3:52
5. "Love Kills" 4:29
6. "How Can I Go On" 3:58
7. "Love Me Like There's No Tomorrow" 3:45
8. "Living on My Own" 3:37
9. "The Golden Boy" 5:12
10. "Time Waits for No One" 3:19
11. "She Blows Hot and Cold" 3:25
12. "Made in Heaven" 4:11


Personel:


Freddie Mercury and various musicians and composers

 


Written by, © copyright September 2022 by Genesis GM.

Freddie Mercury - Remixes, 1993;
28 września 2023, 01:07

Remixes - album będący hołdem dla jednego z największych głosów wszechczasów, Freddiego Mercury’ego, wydany blisko dwa lata po śmierci wokalisty, 21 października 1993 roku.
   Tytuł ,,Remixes" brzmi tu jednak dość mocno myląco. Ten, kto szukałby tu dyskotekowych beatów musiałby obejść się smakiem, bowiem utwory pochodzące z solowej twórczości Freddiego Mercury’ego zostały - za wyjątkiem Living on My Own - zaprezentowane w znacznie bardziej rockowych, bliższych stylistycznie do twórczości macierzystej formacji Freddiego, Queen, aniżeli wersje oryginalne. Dla zaprezentowanego w dwóch wersjach utworu Living on My Own, otwierającego i zamykającego album zostanie poświęcony czas w późniejszej części recenzji.
   Utwór Time (Nile Rodgers 1992 remix) prezentuje się, podobnie jak oryginał, w dość nastrojowym tonie, ale klimat soulu został wzmocniony glam rockowymi partiami gitar i żywą, rockową sekcją perkusyjną. Fortepianowy akompaniament został zakryty glam rockową oprawą, dzięki czemu kompozycji znacznie bliżej jest twórczości Queen. Podobnie zresztą jest z numerem Love Kills (Wolf Euro mix), który całkowicie różni się od synth popowego oryginału. Utwór zaprezentowany został w formie hardrockowej zawierającej elementy funku i blues rocka.
   W The Great Pretender (Malouf mix), podobnie jak w Time, soulowe oblicze kompozycji zostało przedstawione w bardziej rockowej aranżacji, głównie poprzez żywą, rockową sekcję perkusyjną, bowiem partie gitar pełnią tu znacznie mniejszą rolę oddając pola partiom fortepianu.
   Piosenka My Love Is Dangerous (Jeff Lord-Alge mix) zaaranżowana została na zupełnie odmienny od oryginału, hard rockowy styl nawiązujący bezpośrednio do twórczości Queen pierwszej połowy lat 70.
   Osobne słowa należą się kompozycji Living on My Own zaprezentowanej w dwóch nierockowych wersjach. Otwierający wydawnictwo i promujący je zarazem singiel, Living on My Own (No More Brothers extended mix), choć zaaranżowany został na nowoczesny, typowy dla lat 90. utaneczniony electro pop, to i tak klimatem oraz brzmieniem nawiązuje do twórczości Queen, a konkretnie do synth popowego przeboju zespołu, Radio Ga Ga. Living on My Own (No More Brothers extended mix) oparta jest na klasycznie house'owej, utanecznionej sekcji rytmicznej, gęstym basowym pulsie sekwencera w podkładzie oraz subtelnej, lekko melancholijnej chłodnej przestrzeni. Brakuje tu słynnych jazzowych wokaliz w wykonaniu Freddiego.
   Zamykający album, Living on My Own (Roger S mix), jako jedyna z przedstawionych tu aranżacji muzycznie w żaden sposób nie nawiązuje do stylu i brzmienia Queen, choć w drugiej części w zamian pojawiają się słynne jazzowe wokalizy w wykonaniu Freddiego ukazujące nieprawdopodobną skalę głosu wokalisty. Remix osadzony jest w klasycznie acid house'owej stylistyce przełomu lat 80. i 90.
   Album Remixes nie tylko był hołdem dla wielkiego wokalisty, był również ukłonem wobec jego fanów oraz fanów Queen. Wydawnictwo sprzedało się doskonale, zaś singiel Living on My Own (No More Brothers extended mix) trafił na 1. miejsce listy przebojów w Wielkiej Brytanii i utrzymał tę pozycję przez dwa tygodnie.


Tracklista:


„Living on My Own” (No More Brothers extended mix) – 5:16
„Time” (Nile Rodgers 1992 remix) – 3:49
„Love Kills” (Wolf Euro mix) – 3:25
„The Great Pretender” (Malouf mix) – 3:38
„My Love Is Dangerous” (Jeff Lord-Alge mix) – 3:41
„Living on My Own” (Roger S mix) – 5:45


Personel:


Producer – Freddie Mercury, Mack

 


Written by, © copyright June 2022 by Genesis GM.

Dave Gahan & Soulsavers - Angels &...
08 kwietnia 2023, 01:37

Angels & Ghosts - piąty album sygnowany nazwą formacji Soulsavers i drugi zarazem album nagrany z udziałem wokalisty Depeche Mode Dave'a Gahana, który wydany został 23 października 2015 roku. Angels & Ghosts stanowi zatem kontynuację założeń z poprzedniej albumowej współpracy Dave'a Gahana i Soulsavers, The Light the Dead See (2012), choć tym razem to Dave Gahan wysuwa się na głównego aktora i reżysera projektu, co wyraźnie odzwierciedla okładka albumu autorstwa Phila Gahana (młodszego brata wokalisty, grafika) oraz Stelli Rose (jego córki i autorki zdjęcia). Tytuł nie pozostawia złudzeń: Dave Gahan & Soulsavers, ze szczególnym uwzględnieniem, powiększeniem i wytłuszczeniem nazwiska oraz zwielokrotnieniem wizerunku wokalisty, który jest nie tylko autorem tekstów, ale i współautorem muzyki oraz instrumentalistą (klawisze).
   Początki współpracy Dave'a Gahana i Soulsavers sięgają 2009 roku i trasy koncertowej Depeche Mode promującej album Sounds of the Universe, kiedy Dave Gahan wypatrzył undergroundowy duet tworzony przez Richa Machina i Iana Glovera wykonujący melancholijną muzykę elektroniczną. Soulsavers, który występował w tamtym czasie z wokalistą Markiem Laneganem (znanym przede wszystkim z Queens of the Stone Age), zrobił na Gahanie na tyle duże wrażenie, iż ten postanowił zaproponować kolegom z Depeche Mode formację Soulsavers jako support podczas trwającej właśnie trasy koncertowej, na co muzycy się zgodzili. Koniec trasy koncertowej Depeche Mode, Tour of the Universe, wcale nie oznaczał końca współpracy obu zespołów, w zasadzie był to początek współpracy Dave'a Gahana z Soulsavers, w którym nawiązał się pomysł, by nagrać wspólny album, dość odległy stylistycznie i brzmieniowo od dokonań Depeche Mode, ale także i samego Soulsavers, bowiem muzycy postanowili odejść od koncepcji muzyki elektronicznej i zwrócić się w kierunku znacznie bardziej retrospektywnym, do przełomu lat 60. i 70., odwołując się do twórczości legendarnych rockowych formacji i wykonawców pokroju The Stooges, Cream, Traffic, Neila Younga czy wczesnego Davida Bowiego.
   Choć obecnie panuje moda na retrospektywne brzmienia elektroniczne z lat 80., Dave Gahan i Soulsavers postanowili sięgnąć do jeszcze odleglejszych czasów, do przełomu lat 60. i 70. oraz glam rocka, soulu i bluesa tamtych czasów, pomieszanego z klimatem gospelu i duchowości. W ten sposób ukazał się w maju 2012 roku album The Light the Dead See, podczas nagrywania którego Dave Gahan poznał utalentowanego szwajcarskiego producenta, muzyka i inżyniera dźwięku, Kurta Uenalę, którego pozyskał jako współpracownika i kompozytora muzyki dla piosenek Depeche Mode, z autorstwem tekstów Dave'a Gahana.
   Album The Light the Dead See okazał się być na tyle ciepło przyjęty przez krytykę i słuchaczy, że muzycy postanowili nagrać jego kontynuację, a okazja natrafiła się przy okazji tzw. ,,martwego okresu" między albumami Depeche Mode w 2015 roku. Album Angels & Ghosts otwiera singlowy Shine, będący mieszanką new wave, blues-rocka, soulu i gospel. Uwór opiera się na subtelnym i kołyszącym rytmie perkusji, która z czasem nabiera mocy, przesterowanych bluesowych solówkach gitarowych oraz organowym tle, na którym osadzona jest delikatna linia akustycznej gitary. Całości dopełnia ekspresyjny wokal Dave'a Gahana wspomagany przez damsko-męskie chórki dając efekt religijnej pieśni gospel.
   Piosenka You Owe Me ma bardziej soulowy wymiar opierając się głównie na organowo-smyczkowej przestrzeni z niewielkim dodatkiem odległej gitary w tle i z lekko ospałym rytmem perkusyjnym, choć i tu nie brakuje gospelowych chórków wspomagających partię wokalną Dave'a Gahana.
   Numer Tempted jest połączeniem klasycznego glam rocka lat 70. i soulu, gdzie solówki gitarowe idealnie wpasowują się w wibrującą organową przestrzeń i rytm perkusji, która w refrenach nabiera znacznie większej siły. Chórki tym razem nie są tak wyraziste, ale stanowią idealne uzupełnienie.
   Drugi z singlowych numerów albumu, All of This and Nothing, jako jedyny w pewnym stopniu nawiązuje do twórczości Depeche Mode; słychać to wyraźnie w linii wokalnej i barwie głosu Dave'a Gahana wspieranego delikatnymi damsko-męskimi chórkami oraz dodatkowym falsetującym wokalem wspomagającym, a także w dynamicznym, wręcz tanecznym rytmie sekcji perkusyjnej, bardziej pulsującej sekcji gitary basowej i smyczkowych partiach imitujących klawiszowe solówki. Melodia opiera się jednak na głębokiej organowej przestrzeni, na której zawieszone są delikatne i odległe partie gitary i sekcje smyczkowe. To najbardziej dynamiczny i przebojowy moment albumu, choć słowo ,,przebój" w tym przypadku jest jednak nadużyciem, co nie zmienia faktu, że All of This and Nothing jest świetnym utworem, być może nawet najlepszym momentem na całym albumie.
   One Thing jest z kolei utworem symfonicznym, opartym jedynie na sekcji smyczkowej i fortepianowej, z niezwykle melancholijnym wokalem w wykonaniu Dave'a Gahana wspieranym subtelnymi chórkami, co podkreśla niezwykły smutek piosenki, która prezentuje się niczym morskie fale delikatnie uderzające o brzeg plaży.
  Don't Cry dla odmiany jest znacznie mocniejszym numerem, choć opiera się on na dość ociężałym rytmie perkusji, zawiera wyraziste blues-rockowe riffy gitarowe, wibrującą organową przestrzeń wspieraną subtelnie partiami akustycznej gitary, oraz wyraźną i mocną sekcję wokalną podbudowaną chórkami w refrenach.
   Lately to niezwykle smutna, przepiękna soulowa ballada, oparta przede wszystkim na sekcjach smyczkowych i partiach fortepianu wspomaganych nieznacznie przez partię gitary i delikatne uderzenia perkusji. Partia wokalna Dave'a Gahana przepełniona jest smutkiem i melancholią, ale i ciepłem, podkreślanym przez delikatne damskie chórki w refrenie.
   Soulowy utwór The Last Time z charakterystyczną ospałą solówką gitarową, delikatną organową przestrzenią, smyczkowym tłem i sennym rytmem perkusji oraz równie sennym śpiewem Dave'a Gahana, tym razem bardziej okazjonalnie wspomaganym chórkami w refrenie, przywodzi na myśl klimaty rodem z kultowej produkcji filmowej Davida Lyncha, Twin Peaks, i pochodzących z niej piosenek w wykonaniu Julee Cruise.
   Zamykający album przesiąknięty smutkiem soulowy utwór My Sun opiera się przede wszystkim na smyczkowej przestrzeni wspomaganej przez sekcję orkiestrową. Tło oparte jest na wibrującej linii organowej, na której zawieszone są subtelne partie akustycznej gitary. Rytm perkusyjny, choć nie za szybki, rozkręca się w miarę trwania utworu. Łagodny śpiew Dave'a Gahana dość swobodnie wznosi się i opada, pozbawiony jest zbędnego wparcia chórków, dzięki czemu prezentuje się w pełnej, najlepszej krasie. Choć chórków jest tu brak, są za to gospelowe wokalizy gdzieś w tle utworu.
   Podobnie jak wydawnictwo The Light the Dead See album Angels & Ghosts został ciepło przyjęty przez krytykę i odbiorców, a nawet znacznie lepiej, bowiem osiągnął on czołowe miejsca na listach przebojów w Polsce (3. miejsce), Niemczech (5. miejsce), we Włoszech (7. miejsce), zaś w Wlk. Brytanii dotarł na 27. miejsca.
 
Tracklista:
 
1. "Shine" 3:40
2. "You Owe Me" 4:22
3. "Tempted" 4:19
4. "All of This and Nothing" 4:17
5. "One Thing" 4:40
6. "Don't Cry" 4:43
7. "Lately" 4:32
8. "The Last Time" 3:57
9. "My Sun" 3:59
 
Personel:
 
Acoustic Guitar [Additional] – James Walbourne (tracks: 4, 6), Tony Foster (tracks: 3, 9)
Arranged By [Strings & Horns], Conductor [Strings & Horns] – Daniele Luppi (tracks: 2, 4, 5, 7 to 9)
Backing Vocals – Janet Ramus, T Jae Cole, Wendi Rose
Bass Guitar [Additional] – Martyn LeNoble (tracks: 1 to 4, 6 to 9)
Design, Layout – Dave Bett
Drums [Additional] – Kevin Bales (tracks: 1 to 4, 6 to 9)
Electric Guitar [Additional] – James Walbourne (tracks: 4, 6, 7), Richard Warren (tracks: 3, 9), Tony Foster (tracks: 1, 2, 6, 8 )
Engineer [Additional Recording Engineers] – Anton Riehl, Morgan Stratton, Peter Sene, Sean Read, Tony Foster, Vincent Jones, Vira Byramji
Engineer [Lead Vocals] – Kurt Uenala
Harmonium [Additional] – Sean Read (tracks: 3 )
Legal [Soulsavers] – Ann Harrison
Management [Dave Gahan, For] – Baron Global
Management [Dave Gahan] – Alex Pollock, Jonathan Kessler
Management [Soulsavers, Business & Accounts] – Tansy Diplock
Mastered By – Geoff Pesche
Mixed By – Danton Supple
Mixed By [Assisted By] – Marta Salogni, Soulsavers
Organ [Additional] – Sean Read (tracks: 1 to 4, 6 to 9)
Photography By [Cover] – Stella Rose Gahan
Photography By [Dave Gahan & Soulsavers] – Steve Gullick
Piano [Additional] – Anton Riehl (tracks: 5, 7), Sean Read (tracks: 9)
Producer – Soulsavers
Programmed By [Additional Programming] – Anton Riehl (tracks: 2, 4, 5, 7 to 9)
Strings, Horns – The Hollywood Strings & Horns Ensemble (tracks: 2, 4, 5, 7 to 9)
Written-By – Dave Gahan, Soulsavers
 
Written by, © copyright June 2020 by Genesis GM.