Are You Real - piąty pełnowymiarowy album studyjny belgijskiej formacji elektroniczno-rockowej, The Neon Judgement, nagrywany i wydany w 1991 roku nakładem niezależnej belgijskiej wytwórni, Play It Again Sam. Po bardziej rockowym kierunku muzycznym obranym przez zespół na swoich dwóch poprzednich wydawnictwach studyjnych, Blood and Thunder (1989) i The Insult (1990), tym razem muzycy formacji postawili na bardziej syntezatorową strukturę muzyczną niż uprzednio, kierując się w stronę trip hopowej rytmiki, nie rezygnując przy tym z partii gitarowych, które pełnią role bardziej drugoplanowe, choć też niezwykle ważne. W nagraniach gościnny udział wzięli basista, Glenn Frank, gitarzysta, Wilfried Joris (gitara akustyczna), oraz belgijski perkusista, Jean-Paul Mosuse, który wsparł również wokalnymi partiami chórków Dirka Da Davo (Dirk Timmermans) i TB Franka (Frank Vloeberghs). Za brzmienie materiału odpowiadali brytyjscy inżynierowie dźwięku, Jonh Lee i Fulton Dingley. Producentem albumu był belgijski producent i inżynier dźwięku, Ludo Camberlin.
Setlistę wydawnictwa otwiera wydana w 1991 roku na singlu jego tytułowa kompozycja, Are You Real, z dynamicznym, utanecznionym i trip hopowym tempem elektronicznej sekcji perkusyjnej okresowo wspieranej sekwencerowo-perkusyjną pulsacją oraz subtelnymi partiami bongosów tworzącymi zapętloną w plemiennym stylu rytmikę, zapętlającą się sekcją gitary basowej w podkładzie, chłodną, wznoszącą się i opadającą twardą pulsacją sekwencerową o wysokim brzmieniu, miękkimi, new wave'owymi akordami gitarowymi, wysoko i wokalicznie (obojniaczo) brzmiącą partią klawiszową tworzącą rozmytą linię melodii, silnym, glam rockowym riffem gitarowym układającym się w krótką i zapętloną linię melodii wspartą odtworzonymi wstecznie efektami riffu gitarowego oraz krótkimi i tubalnie-wiolonczelowo brzmiącymi partiami klawiszowymi tworzącymi krótką i zapętloną linię melodii, chłodnymi krótkimi i smyczkowo-symfonicznie brzmiącymi partiami klawiszowymi układającymi się w płytko zapętloną linię melodii, new wave'owym riffem gitarowym układającym się w krótką i zapętloną linię melodii przeciętą rozległą wstawką new wave'owego riffu gitarowego poddanego efektowi echa, oraz chłodnymi, krótkimi, masywnie i skrzypcowo brzmiącymi partiami klawiszowymi tworzącymi dynamicznie zapętlającą się linię melodii wspartą odległą, płytko zapętlającą się i wysoko brzmiącą solówką klawiszową, chłodną i wokalicznie (obojniaczo) brzmiącą partią klawiszową tworzącą rozmytą linię melodii, miękkimi, new wave'owymi akordami gitarowymi, subtelnym, glam rockowym riffem gitarowym, a z czasem także new wave'owym, gładkim i wysoko brzmiącym riffem gitarowym. Warstwa muzyczna w tle wspierana jest wsamplowanymi, unoszącymi się do góry, damsko brzmiącymi efektami wokalnymi typu ,,aaaah!, czy delikatnymi efektami dźwięku eksplozji. Całość zamyka glam rockowy riff gitarowy. Utwór zawiera interlude złożone z delikatnej partii pozytywki układającej się w kołysankową linię melodii. Partia wokalna w wykonaniu Franka Vloeberghas (TB Frank) brzmi nisko i głęboko, w stylu śpiewana australijskiego wokalisty rockowego, Nicka Cave'a, natomiast partia wokalna w wykonaniu Dirka Timmermansa (Dirk Da Davo) brzmi bardziej soulowo, w stylu śpiewania brytyjskiego wokalisty rockowego, Davida Bowie.
Pochodząca z repertuaru brytyjskiego piosenkarza rockowego, Dave'a Berry'ego, piosenka This Strange Effect (wolny singiel wydany w 1965 roku), skomponowana przez wokalistę, gitarzystę i klawiszowca kultowego angielskiego zespołu rockowego The Kinks, Raya Daviesa, w interpretacji The Neon Judgement prezentuje trip hopowe tempo elektronicznej sekcji perkusyjnej, miękką, ale masywną sekcję gitary basowej w podkładzie, wysoko brzmiącą partię gitarową układającą się w soulową i chwytliwą linię melodii w stylistyce lat 60., następujące luźno po sobie twardo wibrujące, chropowato i tubalnie brzmiące wstawki syntezatorowe, miękkie i dublujące się akordy klawiszowe o brzmieniu gitarowym, partię saksofonu tworzącą leniwą i lekko zapętloną linię melodii, występującą okresowo chłodną i melancholijną przestrzeń, na którą nachodzi dodatkowa, chłodna, wysoko i wokalicznie (damsko) brzmiąca przestrzeń, krótkie partie klawiszowe o wysokim, orkiestrowym brzmieniu trąbki tworzące krótkie zapętlenia, oraz wysoko-tubalnie i chropowato brzmiące zapętlenia klawiszowe. W tle słychać jest przeciągnięcia delikatnych partii dzwonków. Bliżej końcowej frazy kompozycji w soulową i chwytliwą linię melodii w stylistyce lat 60. układa się chłodna partia klawiszowa o brzmieniu typu piano. Całość zamyka potężny, ale oddalony gong z efektem poszumu. Frank Vloeberghs śpiewa niskim, lekko szorstkim, ale łagodnym głosem.
Utwór Heart of Stone poprzedzony jest introdukcją złożoną z chłodnej, przeciągłej, wysoko i gładko brzmiącej partii klawiszowej, chłodnej, krótkiej, wysoko, retrospektywnie i chropowato brzmiącej partii klawiszowej układającej się w krótką i zapętloną linię melodii, partii saksofonu tworzącej rozmytą linię melodii, zapętlającej się rytmiki uderzenia partii werbla automatu perkusyjnego, oraz wokalizy przechodzącej w efekt arpeggio w wykonaniu Franka Vloeberghsa. W swojej zasadniczej części piosenka zawiera jednostajne, dynamiczne i utanecznione tempo elektronicznej sekcji perkusyjnej, krótkie i miękkie basowe akordy syntezatorowe okresowo przechodzące w miękką sekcję gitary basowej w podkładzie, funkowe akordy i przeciągnięcia gitarowe, dyskretną, new wave'ową partię gitarową w tle, krótkie, wysoko i archaicznie brzmiące partie klawiszowe tworzące dyskretne i równomierne arpeggio w tle, dyskretną, chłodną, twardą i wysoko brzmiącą pulsację sekwencerową w tle, glam rockowy riff gitarowy tworzący krótką i płytko zapętloną linię melodii, zapętlające się glam rockowe riffy gitarowe, subtelne, chłodne, krótkie, miękkie i wysoko brzmiące partie klawiszowe układające się w dynamicznie zapętloną linię melodii w tle, subtelny, długi, wysoko brzmiący i zapętlony riff gitarowy o art rockowym zabarwieniu w tle, zapętlającą się new wave'ową partię gitarową, oraz chłodną, szorstko i wysoko brzmiącą solówkę organową tworzącą rozbudowaną linię melodii wspartą subtelnymi, miękkimi, nisko i prukająco brzmiącymi wstawkami syntezatorowymi. Partia wokalna w wykonaniu Dirka Timmermansa ma bardziej new wave'owy wymiar.
Numer Home zaznacza się trip hopowym tempem elektronicznej sekcji perkusyjnej wspartej syntezatorowymi efektami cowbell, krótkimi i miękkimi akordami sekcji gitary basowej tworzącej płytko zapętloną linię basu, występującym w początkowej i końcowej fazie kompozycji gęstym szumem otoczenia, w którym (jedynie w początkowej fazie) ledwie słychać jest odległą partię klarnetu, wsamplowanymi plemiennymi śpiewami ludów afrykańskich w tle, rozległym, nisko-tubalnie i szorstko brzmiącym tłem syntezatorowym, new wave'owymi partiami gitarowymi w tle, wysoko i orkiestrowo brzmiącymi partiami klawiszowymi układającymi się w krótką i płytko zapętloną linię melodii, subtelną partią fletu tworzącą linię melodii pokrywającą się z linią wokalną, oraz subtelnymi, new wave'owymi i miękkimi riffami gitarowymi. W końcowej fazie utworu, po zatrzymaniu się struktury muzycznej, w gęstym szumie tła słychać jest odgłosy lejącej się wody, luźne serie stłumionych fabrycznych dźwięków uderzeń oraz dublujące się lub następujące luźno po sobie subtelne, chłodne, miękkie, punktowe, delikatne, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiące partie klawiszowe. Dirk Timmermans śpiewa bardziej surową, soulową barwą głosu, trochę w stylu śpiewania kultowego amerykańskiego piosenkarza rockowego, Boba Dylana.
Kompozycja Forever Be Mine charakteryzuje się trip hopowym tempem żywej sekcji perkusyjnej wspartej partami bongosów, krótkimi i miękkimi akordami sekcji gitary basowej tworzącymi płytko zapętloną linię basu w podkładzie, krótkimi i miękkimi przeciągnięciami new wave'owej partii gitarowej, partiami marimby tworzącymi krótką i prostą bądź zapętloną linię melodii, new wave'owymi partiami gitarowymi tworzącymi lekko zapętloną linię melodii, subtelnymi, chłodnymi, krótkimi i wysoko brzmiącymi partiami klawiszowymi układającymi się w krótką i płytko zapętloną linię melodii, oraz pojawiającą się w drugiej połowie piosenki subtelną, chłodną i smyczkowo brzmiącą przestrzenią. W drugiej połowie utworu, w jego tle, następuje delikatny, przeciągły i opadający do dołu efekt szumu syntezatorowego, zaś już po ustaniu struktury muzycznej pojawia się jeszcze krótki tweet syntezatorowy. Dirk Timmermans śpiewa w soulowym stylu. Wokalistę w chórkach i wokalizach wspiera perkusista, Jean-Paul Mosuse.
Wydana w 1991 roku na singlu piosenka Baby's on Fire opiera się na niezwykle dynamicznym, trip hopowym tempie elektronicznej sekcji perkusyjnej czasami wspartej subtelną perkusyjno-sekwencerową pulsacją, partiami bongosów oraz podzwaniającymi partiami perkusjonaliów, tworzących płytko zapętloną linie basu krótkich i miękkich syntezatorowych akordach basowych wspieranych przez krótkie i twarde syntezatorowe akordy basowe w podkładzie, zapętlających się, new wave'owych riffach gitarowych, new wave'owych partiach gitarowych, chłodnych, gładko i organowo brzmiących solówkach klawiszowych układających się w zapętloną i rozmytą linię melodii, chłodnych, krótkich, wibrujących, wysoko i retrospektywnie brzmiących przeciągnięciach klawiszowych tworzących płytko zapętloną linię melodii, oraz występującej okresowo subtelnej i chłodnej przestrzeni wspartej wysoko-tubalnie, retrospektywnie i matowo brzmiącymi przeciągnięciami klawiszowymi. Dirk Timmermans i Frank Vloeberghs śpiewają razem na dwa głosy; obaj wokaliści wykonują ponadto orientalne wokalizy, czy okrzyki - często o animalnym charakterze. Partie wokalne obu wokalistów rozdzielają się bliżej końcowej fazy kompozycji, przy czym na pierwszą partię wokalną wychodzi śpiewający soulową barwą głosu Dirk Timmermans. W środkowej fazie piosenki pojawiają się krótkie, rozległe i nisko brzmiące akordy klawiszowe układające się w zapętloną linię melodii podążającą za linią basu w podkładzie, finalizowaną krótkim, uniesionym do góry, wysoko, archaicznie i chropowato brzmiącym przeciągnięciem klawiszowym podszytym efektem szumu. W drugiej połowie utworu występują chłodne, krótkie, wysoko i retrospektywnie brzmiące partie klawiszowe w stylu twórczości kultowej, niemieckiej formacji muzyki elektronicznej, Kraftwerk, tworzące dynamicznie i płytko zapętloną linię melodii, dalej zaś pojawiają się subtelne, chłodne, krótkie, twarde i wysoko brzmiące partie klawiszowe tworzące krótkie, wznoszące się i lekko opadające arpeggia. W końcowej fazie kompozycji subtelnie występują blues rockowe partie gitarowe wsparte miękkimi, zawiniętymi do dołu, nisko i archaicznie brzmiącymi wstawkami syntezatorowymi, oraz dyskretna, odległa, wysoko zawieszona, chłodna i przestrzennie brzmiąca partia klawiszowa układająca się w zapętloną linię melodii.
Utwór Jackson, Come Home osadzony jest na ciężkim i trip hopowym tempie elektronicznej sekcji perkusyjnej, krótkich i miękkich akordach sekcji gitary basowej tworzącej płytko zapętloną linię basu w podkładzie, indie rockowych riffach gitarowych, chłodnych, wysoko i wokalicznie (damsko) brzmiących partiach klawiszowych układających się w rozmytą linię melodii bądź tworzących okresowo występującą przestrzeń, dyskretnej, miękkiej i new wave'owej partii gitarowej w tle, subtelnych, chłodnych, rozległych i smyczkowo-przestrzennie brzmiących przeciągnięciach klawiszowych, blues-rockowych zapętleniach riffu gitarowego przybierającego też dłuższych i bardziej rozmytych form, oraz długim, new wave'owym, falującym, wysoko i gładko brzmiącym riffie gitarowym. Tło wypełniają wsamplowane plemienne śpiewy ludów afrykańskich, następujący po sobie zapętlony, męsko brzmiący efekt wokalny, krótkie, odtworzone na przyspieszonych obrotach taśmy wstawki wokalne, rozległe, ,,wydechowo" i atonalnie brzmiące efekty syntezatorowe, dyskretne, skrzypcowo brzmiące wibracje, rozległe efekty szumów syntezatorowych, stłumione dźwięki eksplozji, wreszcie miękkie i przetworzone brzęki partii kołowrotka. W końcowej fazie piosenki wysoko brzmiący riff gitarowy, chłodna, wysoko i wokalicznie (damsko) brzmiąca partia klawiszowa oraz krótki i miękki akord partii gitary basowej poddane są efektom wibracji i zwielokrotnionego echa, pojawia się też chłodna, drżąca, archaicznie i wysoko brzmiąca partia klawiszowa poddana efektowi zwielokrotnionego echa. Kompozycja posiada jeszcze krótkie interlude złożone z trzech krótkich akordów gitary basowej oraz podążających za nią trzech krótkich akordów chłodnej i wysoko-wokalicznie brzmiącej partii klawiszowej. Frank Vloeberghs śpiewa niskim i surowym barytonem w strofach, natomiast Dirk Timmermans wykonuje partię wokalną kwaśnym, rockowo-soulowym głosem w refrenach przy wsparciu Franka Vloeberghsa w chórkach.
Numer Julia oparty jest na jednostajnym tempie uderzenia partii werbla oraz połamanym tempie uderzenia beatu podkładu rytmicznego elektronicznej sekcji perkusyjnej, miękkiej i masywnej sekcji gitary basowej wspartej krótkim, retrospektywnie brzmiącym syntezatorowym akordem basowym oraz twardym, funkowym akordem partii gitary basowej w podkładzie, odtworzonej wstecznie chłodnej, zapętlonej, wysoko i archaicznie brzmiącej partii klawiszowej, dyskretnych, krótkich, miękkich, wstecznie odtworzonych, wysoko i archaicznie brzmiących przeciągnięciach klawiszowych w tle, subtelnej, new wave'owej partii gitarowej, subtelnej, chłodnej i smyczkowo brzmiącej przestrzeni, na którą okresowo nachodzi bardziej intensywna, chłodna i smyczkowo brzmiąca przestrzeń, dyskretnych, chłodnych, wysoko i świszcząco brzmiących zapętleniach klawiszowych, chłodnej, wysoko i matowo brzmiącej solówce klawiszowej układającej się w krótką i płytko zapętloną linię melodii przedłużaną przez chłodną, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiącą partię klawiszową o fletowym zabarwieniu dźwiękowym, new wave'owych zapętleniach gitarowych, oraz występujących w końcowej fazie utworu subtelnych i chłodnych wstawkach klawiszowych o smyczkowym i rozległym brzmieniu. W tle słychać jest wsamplowane, krótkie, bardzo wysoko i męsko brzmiące okrzyki, krótkie efekty silnego poszumu przypominającego dźwięk szumu wody po pociągnięciu spłuczki w toalecie, a także subtelne efekty wdechowe i wydechowe. Frank Vloeberghs śpiewa niskim i surowym barytonem, w refrenach wokalistę wspomaga śpiewający soulowo lub falsetem Dirk Timmermans.
Kompozycja Sophisticated poprzedzona jest introdukcją złożoną z tubalnie i wokalicznie (męsko) brzmiącego tła syntezatorowego, przetworzonych szumów morskich fal, gęsto osadzonych krótkich, twardych, wysoko i archaicznie brzmiących partii klawiszowych tworzących rodzaj chaotycznej linii melodii, quasi plemiennej rytmiki automatu perkusyjnego, wsamplowanych, zapętlonych i męsko brzmiących efektów wokalnych, wysoko i obojnaczo brzmiącej wokalizy, oraz chłodnej, krótkiej, wysoko i chropowato brzmiącej partii klawiszowej, podszytej wysokim i wokalicznym (damskim) brzmieniem klawiszowym, układającej się w płytko zapętloną linię melodii. Z czasem następuje przeciągnięcie przetworzonego szumu morskiej fali (efekt powtarza się jeszcze raz), w podkładzie pojawia się miękki, basowy puls sekwencerowy wsparty miękką sekcją gitary basowej, warstwa muzyczna poszerza się o chłodną i wokalicznie (damsko) brzmiącą przestrzeń, chłodną, twardą i wysoko brzmiącą pulsację sekwencerową oraz płytkie zapętlenia wysoko i orkiestrowo brzmiącej partii klawiszowej. W zasadniczej części piosenki elektroniczna sekcja perkusyjna utrzymuje dynamiczne, utanecznione i trip hopowe tempo, w podkładzie występuje miękki i lekko masywny basowy puls sekwencerowy. Warstwa muzyczna składa się z chłodnego, twardego, wysoko i chropowato brzmiącego pulsu sekwencerowego, subtelnych, new wave'owych, krótkich i dynamicznych zapętleń gitarowych finalizowanych krótkim przeciągnięciem, krótkich, wysoko i orkiestrowo brzmiących przeciągnięć klawiszowych, dyskretnych i miękkich partii gitarowych, chłodnych, krótkich i wysoko brzmiących partii klawiszowych układających się w luźną i płytko zapętloną linię melodii, oraz chłodnych, krótkich, wysoko i retrospektywnie brzmiących partii klawiszowych tworzących krótkie i płytko zapętlone arpeggia. W tle co jakiś czas słychać jest wsamplowany i przetworzony krótki, wysoko brzmiący i podbity efektem echa okrzyk. W drugiej części utworu pojawia się blues rockowy riff gitarowy układający się w zapętloną linię melodii, za którą podąża również wokaliza w wykonaniu Dirka Timmermansa, dalej zaś następują subtelne, przetworzone i nałożone na siebie zapętlenia new wave'owego riffu gitarowego przecięte krótkim, wysoko i orkiestrowo brzmiącym przeciągnięciem klawiszowym, warstwa muzyczna poszerza się o dyskretną, chłodną, wysoko i wokalicznie (damsko) brzmiącą przestrzeń. W końcowej fazie kompozycji pojawia się przetworzony i intensywny szum przypominający dźwięk morskiej fali przechodzący z góry do dołu, warstwa muzyczna minimalizuje się do przetworzonych i nałożonych na siebie zapętleń new wave'owego riffu gitarowego oraz utrzymujących zapętloną rytmikę delikatnych postukiwań. Dysponujący surową, soulowo-rockową barwą głosu Dirk Timmermans śpiewa w bardziej new wave'owym stylu.
Zamykająca podstawową setlistę albumu piosenka Holster Hip poprzedzona jest introdukcją złożoną z zapętlonego tempa żywej sekcji perkusyjnej, gęstego i szorstko brzmiącego groove'u oraz krótkich przeciągnięć glam rockowego riffu gitarowego wymieniających się z zapętlonym i new wave'owym riffem gitarowym. W tle słychać jest wsamplowane krótkie, męsko brzmiące efekty wokalne. W zasadniczej części zdominowanego przez partie gitarowe utworu elektroniczna sekcja perkusyjna utrzymuje jednostajne i utanecznione tempo, wsparta jest też gęstym i szorstko brzmiącym groove'em. Podkład wypełniony jest dynamicznie zapętloną sekcją gitary basowej. Warstwę muzyczną tworzą zapętlone, indie rockowe riffy gitarowe, glam rockowe riffy gitarowe, zapętlone i art rockowe riffy gitarowe, wysoko i orkiestrowo brzmiące przeciągnięcia klawiszowe, występująca okresowo chłodna i wysoko brzmiąca przestrzeń organowa oraz krótkie riffy gitarowe tworzące luźną i płytko zapętloną linię melodii. Dirk Timmermans śpiewa soulowym i surowym głosem, jednak w new wave'owym stylu. W pierwszej połowie kompozycji następuje pomost, w którym struktura muzyczna minimalizuje się do utrzymującej jednostajne i utanecznione tempo elektronicznej sekcji perkusyjnej wspartej gęstym i szorstko brzmiącym groove'em, z czasem w podkładzie powraca sekcja basowa, ale w postaci krótkich zapętleń partii gitary basowej, w warstwie muzycznej pojawiają się subtelne, new wave'owe i wysoko brzmiące riffy gitarowe, miękkie, indie rockowe partie gitarowe oraz dyskretna, chłodna, krótka i wysoko brzmiąca partia klawiszowa układająca się w krótką i dynamicznie zapętloną linię melodii. Partia wokalna w wykonaniu Dirka Timmermansa jest surowa, ale subtelna. Wraz z powrotem pełnej struktury muzycznej następuje art rockowy riff gitarowy tworzący rozmytą linię melodii. Bliżej środkowej fazy piosenki oraz w jej drugiej połowie na krótki moment warstwa muzyczna ponownie minimalizuje się do utrzymującej jednostajne i utanecznione tempo elektronicznej sekcji perkusyjnej wspartej gęstym i szorstko brzmiącym groove'em, Dirk Timmermans ponownie śpiewa surowo i subtelnie, w tle słychać jest następujące dynamicznie trzy razy po sobie krótkie, szorstko i atonalnie brzmiące efekty syntezatorowe - za drugim razem pojawiają się miękkie, zapętlone, indie rockowe partie gitarowe, dynamiczny i równomierny stukot oraz efekt przypominający dźwięk przeciągania prętem przez metalowe kraty. W końcowej fazie numeru struktura muzyczna ponownie minimalizuje się do utrzymującej jednostajne i utanecznione tempo elektronicznej sekcji perkusyjnej wspartej gęstym i szorstko brzmiącym groove'em, dodatkowo występują przeciągnięcia art rockowego riffu gitarowego, słychać jest też wsamplowaną, kobieco brzmiącą wypowiadaną sentencję.
Edycję CD wydawnictwa uzupełniono o remixy dwóch wydanych na singlach kompozycji, Are You Real i Baby's on Fire. W przypadku utworu Are You Real struktura muzyczna pozostaje niezmieniona, choć występują w niej dodatkowe komponenty w postaci chłodnej, przeciągłej, wysoko i wokalicznie (damsko) brzmiącej partii klawiszowej, miękkich, new wave'owych riffów gitarowych układających się płytko zapętloną linię melodii o funkowym zabarwieniu, subtelnych, chłodnych i smyczkowo brzmiących przeciągnięć klawiszowych, oraz przeciągniętej partii klawiszowej o wysokim brzmieniu szałamai. Znacznie bardziej uwydatniona jest partia bongosów w sekcji rytmicznej, zaś partie wokalne ograniczają się jedynie do wyśpiewania fragmentu pierwszej strofy, tytułowej frazy refrenu oraz odległych, pojedynczo wypowiadanych sentencji w tle. Brak jest też pozytywkowego interlude. Tak samo jest w przypadku remixu piosenki Baby's on Fire, gdzie struktura muzyczna zasadniczo pozostaje taka sama jak w podstawowej aranżacji. Pojawiają się dodatkowe komponenty w postaci chłodnej, twardej, wysoko i matowo brzmiącej pulsacji sekwencerowej, wznoszących się i opadających szumów syntezatorowych, krótkich, punktowych, ale miękkich i wysoko brzmiących partii klawiszowych tworzących na przemian luźną linię melodii i krótkie arpeggio, krótkich i przeciągniętych efektów zaszumień, dźwięku odległego uderzenia podszytego efektem echa, efektów echo-szumów, odległej, chłodnej i wysoko brzmiącej partii klawiszowej tworzącej rozmytą linię melodii, oraz chłodnego, wysoko, gładko i wokalicznie (męsko) brzmiącego przeciągnięcia klawiszowego, również znacznie silniej zaznacza się chłodna przestrzeń. Elektroniczna sekcja perkusyjna początkowo wsparta jest też dublującą się i brzęczącą partią kołowrotka. Dirk Timmermans i Frank Vloeberghs w partiach wokalnych ograniczają się jedynie do wyśpiewywania refrenów, orientalnych wokaliz oraz okrzyków - często o animalnym charakterze.
Album Are You Real jest jednym ze szczytowych osiągnięć studyjnych w twórczości The Neon Judgement, ciepło zresztą przyjętym przez fanów zespołu.
Tracklista:
1 Are You Real 4:01
2 This Strange Effect 3:14
3 Heart Of Stone 3:12
4 Home 4:45
5 Forever Be Mine 4:12
6 Baby's On Fire 4:12
7 Jackson, Come Home 5:23
8 Julia 3:59
9 Sophisticated 3:51
10 Holster Hip 3:35
11 Are You Real (Remix) 4:58
12 Baby's On Fire (Remix) 5:39
Personel:
Bass – Glenn Frank
Drums, Percussion, Backing Vocals – J.P. Mosuse
Vocals, Guitar, Keyboards, Sampler – Da Davo
Vocals, Guitar, Sampler – TB Frank
Written by, © copyright September 2025 by Genesis GM.
