Kategoria

Pop & funk


Thompson Twins - Close to the Bone, 1987;
24 lipca 2024, 23:02

Close to the Bone - szósty studyjny album brytyjskiej formacji new wave, Thompson Twins, który ukazał się 31 marca 1987 roku, poprzedzony został serią nieszczęśliwych dla zespołu zdarzeń, począwszy od odejścia w 1986 roku jednego z jej filarów, Joe Leewaya, zakochanego w dziewczynie, z którą następnie wziął ślub i zamieszkał w Los Angeles, definitywnie opuszczając (podobno w przyjaznej atmosferze) Thompson Twins, co spowodowało spowolnienie, a nawet niemal paraliż prac zespołu nad nowym wydawnictwem studyjnym, lecz to wcale nie było jeszcze najgorsze.
   1986 rok był dla Toma Baileya i Allanah Curie (którzy prywatnie byli parą) prawdziwym koszmarem, bowiem Allanah poroniła ich nienarodzone dziecko, jakby nieszczęść było mało, artystce zmarła matka. Po tych przeżyciach para przeniosła się do Irlandii skupiając się na religii i poezji Edith Sitwell, szukając ucieczki od traumatycznych wydarzeń.
   Powstający w niezwykłym pośpiechu album Close to the Bone poruszał tematy zarówno polityczne, jak i ostatnich ciężkich przeżyć członków formacji, która po odejściu Joe Leewaya, zaprezentowała się jako duet, Tom Bailey - Allanah Curie.
   Follow Your Heart jest utworem otwierającym wydawnictwo, które zaskakuje odejściem od charakterystycznego dla twórczości Thompson Twins synth popowego brzmienia na rzecz klimatów new wawe połączonego z brzmieniem soulu, electro popu i funku, co cechuje wszystkie piosenki albumu. Inna sprawa, że druga połowa lat 80. nie była przychylna synth popowi i zespoły wykonujące ten gatunek często od niego odchodziły, jednakże w przypadku Thompson Twins główną przyczyną odwrotu od synth popu stało się odejście ze składu formacji Joe Leewaya,, którego pomysły były nieodzowne, co uwidoczniło się na wydawnictwie Close to the Bone. Co gorsza zespół utracił nie tylko przebojowość, ale i swój niepowtarzalny styl, tak charakterystyczny dla kultowych albumów Thompson Thwins, jak Quick Step and Side Kick (1983), Into The Gap (1984) i Here's To Future Days (1985), mimo zastosowania tak typowych dla twórczości formacji bongosów i perkusjonaliów. ,,Nie mogliśmy zastąpić Joe, [on] jest niezastąpiony" - stwierdziła w jednym z wywiadów Allanah Curie, i nie myliła się; strata Joe Leewaya przyniosła zespołowi poważne konsekwencje.
   Wydawnictwo Close to the Bone pozbawione jest hitowych numerów na miarę Lay Your Hands on Me, Doctor! Doctor!, You Take Me Up, Hold Me Now, Love On Your Side, Lies czy We Are Detective. Najbardziej chwytliwe numery z albumu Close to the Bone, takie jak Follow Your Heart, Bush Baby, Twentieth Century (najlepszy na wydawnictwie), Gold Fever i Perfect Day w żaden sposób nie są w stanie nawiązać do wspomnianych hitów, i - co więcej - nie nawiązują nawet do niesinglowych kompozycji z albumów Quick Step and Side Kick, Into The Gap i Here's To Future Days. Mimo, iż piosenek z wydawnictwa Close to the Bone w żadnym wypadku nie wolno nazwać słabymi, to dawna magia brzmienia Thompson Twins uleciała bezpowrotnie, pogrążając zespół w przeciętności popu lat 80. typu Duran Duran, Spandau Ballet, Howarda Jonesa i wielu podobnych wykonawców tamtych czasów.
   Mimo ogromnej trasy koncertowej (ponad 50 koncertów tylko w USA!), podczas której formacji przy oprawie koncertów pomagał Joe Leeway, album Close to the Bone przyniósł (chyba trochę zasłużoną) porażkę komercyjną, plasując się dopiero na 90. miejscu w Wlk. Brytanii i nieco wyżej w USA, na 76. miejscu. Honor zespołowi podratował nieco singiel Get That Love, plasując się na 31. miejscu w zestawieniu Billboardu w USA.
   Trasa koncertowa promująca wydawnictwo Close to the Bone była ostatnią w karierze Thompson Twins. Co prawda w 1989 roku formacja wydała jeszcze album studyjny, Big Trash, ale w związku z jego całkowitą komercyjną klapą (zaledwie 143. miejsce w USA, w Wlk. Brytanii nie notowany w ogóle), muzycy Thompson Twins zrezygnowali z trasy promującej wydawnictwo, zaś po komercyjnej katastrofie albumu Queer w 1991 roku, zespół został rozwiązany.
   Tom Bailey i Allanah Curie w latach 1992-96 kontynuowali działalność pod szyldem Babble.


Tracklista:


"Follow Your Heart" – 3:54
"Bush Baby" – 4:10
"Get That Love" – 4:00
"Twentieth Century" – 4:01
"Long Goodbye" – 4:22
"Still Waters" – 3:36
"Savage Moon" – 4:40
"Gold Fever" – 4:03
"Dancing in Your Shoes" – 4:25
"Perfect Day" – 4:27


Personel:


Tom Bailey – keyboards, lead vocals, guitars, bass, programming
Alannah Currie – percussion, backing vocals, drums, marimba, xylophone, art direction


Additional Personnel:


Griff Fender – backing vocals
Pikey Butler – backing vocals
The Mint Juleps – backing vocals
Jamie West-Oram – guitar
Geoff Dugmore – drums

 

Written by, © copyright August 2017 by Genesis GM.

Heaven 17 - Teddy Bear, Duke & Psycho,...
04 kwietnia 2023, 00:07

Teddy Bear, Duke & Psycho - piąty album brytyjskiej formacji synth popowej, pochodzącej z Sheffield, Heaven 17, który ukazał się we wrześniu 1988 roku.
   Druga połowa lat 80. była okresem odwrotu od synth popu, który stracił na znaczeniu i popularności. Wielu wykonawców synth popowych tamtego okresu musiało stawić czoła ówczesnej rzeczywistości, wzbogacając swoje brzmienie, bądź nawet zmieniając styl, jak uczyniły to m.in. Eurythmics czy Simple Minds. Jednocześnie w drugiej połowie lat 80. popularność zyskały style funk, electro funk i soul, czego najlepszym przykładem były sukcesy takich zespołów, jak Level 42, INXS i Simple Red. I właśnie w stronę funku i electro funku, a także soulu postanowili zwrócić się muzycy Heaven 17, co prawda zespół z gatunkami tymi flirtował już na swoich kultowych wczesnych wydawnictwach, to album Teddy Bear, Duke & Psycho był w zasadzie całkowicie zdominowany przez klimaty funku i soulu, w których słychać było inspiracje czarnym amerykańskim popem lat 60. Słychać to od samego początku w otwierającym album utworze Big Square People o wyraźnie electro-funkowym zabarwieniu z domieszką soulu, nieco w stylu z albumu formacji Cabaret Voltaire - Code (1987). W podobnej stylistyce utrzymane są ponadto piosenki Snake and Two People, Hot Blood, Dangerous, Work oraz Giving Up. Drugim dominującym stylem albumu jest rzecz jasna soul reprezentowany przez zarówno bardziej utanecznione piosenki w stylu lat 70., jak i nastrojowe czarne ballady; do pierwszej kategorii należą Don't Stop for No One i Can You Hear Me?, do tej drugiej zaś kategorii zaliczyć można I Set You Free, Responsibility, The Last Seven Days oraz najbardziej nastrojowa, z elementami jazzu, The Foolish Thing to Do z gościnnym udziałem amerykańskiego wokalisty jazzowego, Jimmy'ego Ruffina.
   Najlepszymi i najbardziej wartościowymi utworami na wydawnictwie są numery singlowe. The Ballad of Go Go Brown, będący połączeniem country z delikatną trip-hopową sekcją rytmiczną. Train of Love in Motion, jedyny synth popowy utwór wydawnictwa, choć z silnymi elementami funkowymi - numer przypomina nieco dokonania formacji Thompson Twins. Również ciekawie prezentuje się zamykający całą setlistę instrumentalny Slow All Over z ambientowo-melancholijną przestrzenią, na której tle słychać leniwie przesuwający się delikatny rytm perkusji kontrastującej z basowymi pomrukami. Całość kompozycji wieńczą delikatne solówki akustycznej gitary.
   Warto przypomnieć, że utwory Work, Giving Up, The Last Seven Days, The Foolish Thing to Do i Slow All Over zostały dodane w formie bonusów do wydania CD albumu.
   Chociaż album Teddy Bear, Duke & Psycho został raczej ciepło przyjęty przez krytykę, poniósł kompletną komercyjną klapę; singiel The Ballad of Go Go Brown doszedł do zaledwie 91. miejsca w Wielkiej Brytanii. Nic jednak dziwnego, album jest bowiem zbiorem dość przypadkowych piosenek bez specjalnej myśli przewodniej, gdzie wyraźnie następuje przerost treści nad formą. Brak jest tu pomysłów, wieje nudą i monotonią, aż trudno uwierzyć, że - za wyjątkiem wokalisty, Glenna Gregory'ego - muzycy tworzący Heaven 17, Martyn Ware i Ian Craig Marsh, w latach 70. tworzyli awangardowy zespół The Human League, z którym nagrali rewelacyjne albumy Reproduction (1979) i Travelouge (1980). Album Teddy Bear, Duke & Psycho, mimo intrygującego tytułu, nie jest w stanie również nawiązać poziomem do wczesnych albumów Heaven 17 - Penthouse and Pavement (1981), The Luxury Gap (1983) i How Men Are (1984).
 
Tracklista:
 
1. "Big Square People" 4:29
2. "Don't Stop for No One" 3:48
3. "Snake and Two People" 3:49
4. "Can You Hear Me?" 3:35
5. "Hot Blood" 4:25
6. "The Ballad of Go Go Brown" 3:42
7. "Dangerous" 3:58
8. "I Set You Free" 5:08
9. "Train of Love in Motion" 4:45
10. "Responsibility" 4:44
 
CD edition additional tracks:
 
11. "Work" 3:36
12. "Giving Up" 3:00
13. "The Last Seven Days" 4:08
14. "The Foolish Thing to Do" 3:35
15. "Slow All Over"
 
Personel:
 
Glenn Gregory
Martyn Ware
Ian Craig Marsh
Additional personnel:
Carol Kenyon
Randy Hope-Taylor
Nick Plytas
Frank Mead
Pandit Dinesh
Gerry Conway
Tim Cansfield – arrangement
Richard Niles – string arrangements
Phil Legg, Graham Bonnet – engineering
 
Written by, © copyright June 2020 by Genesis GM.