Kategoria

House, electro, electro pop, strona 7


Scooter - Wicked!, 1996;
13 lutego 2023, 23:35

Wicked! - wydany 24 października 1996 roku trzeci album niemieckiej formacji techno Scooter, powstałej w 1994 roku z dawnego składu synth popowego zespołu Celebrate the Nun, którego frontmanem był charyzmatyczny wokalista H.P. Baxxter. Zespół ten prezentował styl dość mocno zbliżony do niezwykle popularnej w latach 80. niemieckiej formacji synth popowej, The Twins, jednakże Celebrate the Nun nie osiągnął większego sukcesu komercyjnego i w 1992 roku, po wydaniu dwóch albumów, formacja została rozwiązana, zaś jej muzycy założyli nową formację, Scooter.
   Na początku lat 90. wielką popularność zaczęła zyskiwać muzyka spod znaku house i techno; na listy przebojów wdarły się formacje U 96 z Niemiec z albumem Das Boot, który zapoczątkował scenę trance, oraz The Prodigy z Wlk. Brytanii z albumem Experience, który podłożył fundamenty pod subkulturę rave.
   Debiutancki album Scooter, ...And The Beat Goes On! (1994), łączył w sobie oba nurty techno, rave i trance, tworząc nowy, bardziej komercyjny nurt, tzw. happy hardcore, grany w całości na żywo, z freestyle'owymi deklamacjami Baxxtera, co przyniosło formacji spory sukces, głównie w Europie, a album ...And The Beat Goes On! okazał się hitem wraz pochodzącymi z niego przebojowymi singlami, Hyper Hyper, Move Your Ass! i Friends.
   Kolejny album, Our Happy Hardcore (1995), był kontynuacją poprzednika; poza sukcesem komercyjnym, warto wspomnieć, że po raz pierwszy Scooter częściowo odszedł tutaj od koncertowej formy przekazu; pojawiły się typowo studyjne numery, ale przede wszystkim zespół zaprezentował również... popowe oblicze w postaci coveru Rebel Yell, piosenki pochodzącej z repertuaru Billy'ego Idola, którego przy okazji H.P. Baxxter rozłożył wokalnie na łopatki,sam zaś Billy Idol mógłby jedynie pozazdrościć wokalnych walorów i umiejętności wokaliście Scootera.
   Kolejny album, Wicked! (1996), był już zatem wyraźnym krokiem w kierunku pop, przy okazji H.P. Baxxter potwierdził jak świetnym jest wokalistą, dysponując rockowym barytonem, chyba trochę marnował się tkwiąc w techno, gdzie miejsca na wokal z reguły jest niewiele, jednakże promujący album utwór I'm Raving (poprzedzony tytułową introdukcją) jest połączeniem muzyki techno z popem i rockowym wokalem Baxxtera. Numer powstał na motywach przeboju Marca Cohna (również coverowanego przez Cher), Walking in Memphis. I'm Raving również okazał się wielkim hitem europejskich list przebojów, docierając m.in. do 4. miejsca w Niemczech i 16. miejsca listy Eurochart Hot 100.
   Na albumie nie brakuje tradycyjnie trance'owo-house'owych numerów, jak We Take You Higher, w stylu happy hardcore z dwóch poprzednich albumów, klasycznie trance'owego Awakening czy rave'owego When I Was a Young Boy. Nieco bardziej chilloutowy klimat prezentują Coldwater Canyon i Zebras Crossing the Street. Zaskakująco spokojny i niespotykany dotąd u Scootera klimat ambientu prezentuje się w kompozycji Scooter Del Mar. Utwór The First Time, z kobiecą partią wokalną, utrzymany jest jest w klimacie klasycznego niemieckiego techno. W utworze wykorzystano klawiszowy motyw kultowego przeboju U2 z 1983 roku, New Year's Day.
   Inną ciekawostką jest piosenka Don't Let It Be Me z niesamowitym wokalnym barytonem Baxxera, stanowiąca też zapewne tęsknotę do synth popowych czasów Celebrate the Nun. Utwór oscyluje między stylistyką techno a EBM.
   Prawdziwym jednak zaskoczeniem i wisienką na torcie zarazem jest wieńczący album singiel Break It Up o strukturze rockowo-elektronicznej ballady z podkładem akompaniamentu... gitary akustycznej na tle lekko pulsującego sekwencera. Partia wokalna Baxxtera jest dość przejmująca, w stylu Dave'a Gahana z Depeche Mode. Bez wątpienia jest to nie tylko najlepszy numer płyty, ale i chyba najpiękniejsza piosenka w całej twórczości zespołu. Singiel uplasował m.in. na 15. miejscu listy przebojów w Niemczech.
   Album Wicked! w erze euro dance'u, techno, house'u i kultury rave (a także w erze zmierzchu grunge), powtórzył sukcesy komercyjne swoich poprzedników (22. miejsce w zestawieniu Offizielle Top 100 w Niemczech), ale zarazem wydawnictwo to daje wiele do myślenia, ile potencjału rockowego ma w sobie H.P. Baxxter i czy czasem może ten kierunek nie byłby dla niego o wiele lepszy?
 
Tracklista:
 
"Wicked Introduction" – 1:44
"I'm Raving"– 3:28
"We Take You Higher" – 4:22
"Awakening" – 4:26
"When I Was a Young Boy" – 3:58
"Coldwater Canyon" – 5:16
"Scooter Del Mar" – 4:58
"Zebras Crossing the Street" – 4:58
"Don't Let It Be Me" – 3:59
"The First Time" – 5:25
"Break It Up" – 3:39
 
Personel:
 
Cover – Marc Schilkowski
Mixed By, Engineer – Rick J.Jordan
Photography By [Live-snapshot] – M.Tappendorf
Photography By [Photo] – Michael Herman
Producer – The Loop!
Written-By – F.Bueller (tracks: 1, 3 to 8, 10), H.P.Baxxter (tracks: 1, 3 to 8, 10), J.Thele (tracks: 1, 3 to 8, 10), Rick J.Jordan (tracks: 1, 3 to 8, 10)
 
Written by, © copyright April 2014 by Genesis GM.
Cabaret Voltaire - The Conversation, 1994;...
05 lutego 2023, 18:35

The Conversation - podwójny, prawie dwuipółgodzinny album brytyjskiej formacji, Cabaret Voltaire, którego premiera, nakładem wytwórni Instinct Records, miała miejsce 15 czerwca 1994 roku. Materiał nagrywany był w stałej bazie Cabaret Voltaire, w studiu Western Works w Sheffield; z jednej strony album jest kontynuacją założeń i treści z dwóch poprzednich albumów Cabaret Voltaire - Plasticity i International Language - z drugiej zaś strony udział Stephena Mallindera jest tu raczej tylko symboliczny; muzycznie materiał bardziej tu przypomina solowe dokonania Richarda Kirka tamtego okresu.
   Pierwszy dysk albumu rozpoczyna minimalistyczno-industrialna, dark-ambientalna kompozycja Exterminating Angel - Intro (Anioł Zagłady), zaś następna, 11-minutowa house'owa Brutal But Clean, jest wyraźnym nawiązaniem do brzmień z dwóch poprzednich albumów zespołu; słychać tu nawet wpływy brzmieniowe z Body And Soul (1991).
   Kolejne utwory, The Message, Let's Start, Night Rider i I Think (wszystkie trwające w granicach 9 minut), utrzymane są w stylistyce nowoczesnego minimalistycznego house'u, który w tamtych czasach zaczął zyskiwać coraz większą popularność.
   Nieco odmienny jest numer The Heat, nagrany w stylistce dub-minimal z wplecionymi samplami orientalnych plemiennych śpiewów Aborygena, co do złudzenia przypomina nagrania specjalizującej się w tego typu muzyce formacji Deep Forrest. Pierwszą część albumu finalizuje utwór Harmonic Parallel, utrzymany w stylistyce new age.
   Drugi dysk albumu składa się z dwóch kompozycji - monstrualnej 53-minutowej Project 80 i Exterminating Angel (Outro). Project 80 przez blisko godzinę oscyluje między muzyką industrialną, minimalem i brzmieniami futurystycznymi. Całemu utworowi klimat złowieszczości i futuryzmu nadają zarówno wszechobecne wsamplowane dialogi, jak i kosmiczna klawiszowa linia melodii osadzona w stylu Vangelisa bądź Jeana Michela Jarre'a, ciągnąca się niemal przez całą kompozycję.
   Kończący album utwór, Exterminating Angel (Outro), jest mariażem house'u i drum and bassu z chłodną syntezatorową solówką w stylu retro nawiązującą do brzmień lat 80.
   Mimo bardzo nowoczesnego wydźwięku i całkiem udanego materiału, The Conversation wydaje się najsłabszym albumem w dorobku Cabaret Voltaire. Aż nadto widoczne są na nim różnice w wizji tworzenia muzyki dzielące Kirky'ego i Mala, nic więc zatem dziwnego, że wkrótce po nagraniu The Conversation, Stephen Mallinder opuścił zespół udając się do Australii by kontynuować karierę solową, w związku z czym Richard Kirk definitywnie rozwiązał Cabaret Voltaire, skupiając się na swoich licznych projektach solowych.
   The Conversation pozostaje jak dotąd ostatnim albumem studyjnym w dyskografii Cabaret Voltaire i, niestety niewiele wskazuje by sytuacja miała ulec zmianie.
 
Edit. 2022: Richard H. Kirk w 2009 roku reaktywował Cabaret Voltaire (bez Mallindera w składzie), od 2014 roku pod tym szyldem wznowił aktywność koncertową, zaś w latach 2020-21 nagrał trzy płyty (w tym jeden pełnowymiarowy album). Ostateczny kres działalności Cabaret Voltaire położyła śmierć Kirky'ego we wrześniu 2021, spowodowana infekcją covid 19.
 
Tracklista:
 
Disc 1:
1-1 Exterminating Angel (Intro) 5:47
1-2 Brutal But Clean 11:05
1-3 The Message (An Original Hollywood Theme) 8:16
1-4 Let's Start 8:11
1-5 Night Rider 9:54
1-6 I Think 8:56
1-7 The Heat 7:52
1-8 Harmonic Parallel 10:20
 
Disc 2:
2-1 Project 80 53:05
2-2 Exterminating Angel (Outro) 8:01
 
Personel:
 
Art Direction [Image Selector] – Phil Baines
Composed By, Programmed By, Arranged By, Orchestrated By [Sonically] – R. H. Kirk
Design – The Designers Republic
Illustration [Image Creator] – Richard Kirk
Mastered By – George Peckham
Producer – Cabaret Voltaire
Voice [Spoken Words], Edited By [Montage] – Intone Productions (tracks: 2-1)
Written-By – Kirk
 
Written by, © copyright November 2013 by Genesis GM.
U 96 - Das Boot, 1992;
05 lutego 2023, 18:25

Das Boot - debiutancki album niemieckiej formacji techno, U 96, powstałej w 1991 roku, na której czele stanął niemiecki muzyk i DJ, Alex Christensen. Wydawnictwo Das Boot ukazało się w 1992 roku i stało się prawdziwym kamieniem milowym nowoczesnej sceny klubowej, a przede wszystkim okazało się pierwszym, prawdziwym ogólnoświatowym przebojem albumowym nurtu techno, torującym drogę wykonawcom pokroju The Prodigy, The Chemical Brothers czy całej rzeszy niemieckich i brytyjskich DJ-ów oraz wykonawców.
   Głównym przebojem wydawnictwa stał się wydany na singlu numer tytułowy, Das Boot, otwierający setlistę albumu, stanowiący przeróbkę klutowego soundtracku autorstwa niemieckiego kompozytora minimalizmu, Klausa Doldingera, pochodzącego z kultowej niemieckiej superprodukcji filmowej z początku lat 80. ,,Das Boot" (Okręt) w reżyserii Wolfganga Petersena, od której również nazwę zaczerpnął zespół U 96. Kompozycja Das Boot jest mariażem oryginalnej, orkiestralnej ścieżki dźwiękowej pochodzącej z filmu, z chłodnymi, mocarnymi, smyczkowo-przestrzennie brzmiącymi partiami klawiszowymi oraz chłodną i minimalistyczną linią melodii dopełnioną przetworzonymi przez wokoder krótkimi komunikatami, brzmiącymi niczym wydawanie komend. Sekcja rytmiczna oparta została o technoidalny beat automatu perkusyjnego. Utwór szybko stał się numerem jeden europejskich list przebojów, zaś w Polsce w tamtym okresie wykorzystany został jako dżingiel popularnego wtedy programu TVP 2 ,,Antena".
   Równie wielkim przebojem wydawnictwa została druga wydana na singlu kompozycja, I Wanna Be a Kennedy, nawiązująca tematyką do tajemnic z życia prywatnego prezydenta USA, J. F. Kennedy'ego, oraz do tajemnic zamachu na jego życie. Numer jest połączeniem tradycyjnego, house'owego beatu automatycznej sekcji perkusyjnej z klimatem minimal i industrialu. Najbardziej rzucają się tu nisko i warkotliwie brzmiące partie klawiszowe ukladające się w zapętlone linie melodii
   Trochę słabiej na listach poradziła sobie inna pochodząca z albumu Das Boot piosenka wydana na singlu, Ambient Underworld, z jednostajnym i utanecznionym beatem automatycznej sekcji perkusyjnej, utrzymana w stylistyce modnego wówczas (zwłaszcza w kręgach euro dance) mariażu acid house'u z hip-hopem. Partie wokalne gościnnie zostały zaśpiewane przez parę zaproszonych wokalistów, Miss Melody (zaśpiewała także w kompozycji Come 2 Gether), oraz rapera, Satchmo (rap). Mimo gorszych notowań na listach przebojów od dwóch poprzednio wydanych singli, numer Ambient Underworld również należy uznać za przebój tego wydawnictwa.
   Pozostałe utwory albumu prezentują się nie mniej ciekawie, poczynając od wspomnianej piosenki Come 2 Gether, po kompozycje Der Kommandant, No Control oraz Sonar Sequences, które są przykładami połączenia klasycznego, chłodnego acid house'u z minimalem, co stanowi wizytówkę stylu z początku lat 90. Za wyjątkiem utworu Come 2 Gether, trzy pozostałe ścieżki dotykają mrocznych klimatów II Wojny Światowej, genialnie oddając towarzyszący jej klimat grozy i napięcia.
   Kompozycja Art of U 96 to najspokojniejszy moment całego wydawnictwa. W zasadzie jest to motyw zaczerpnięty z klasycznego, minimalistycznego przeboju lat 80., utworu Moments of Love, z repertuaru awangardowej brytyjskiej formacji synth popowej, The Art Of Noise. Zawierająca sopwolnione, standardowe i jednostajne tempo automatycznej sekcji perkusyjnej ścieżka osadzona jest w klimacie ambientu z elementami industrialu. W oryginalną linię melodii układają się chłodne, wysoko brzmiące i świszczące solówki klawiszowe, uwagę zwracają również partie pianina.
   Kompozycja Sporty Animal-Loving Extrovert jest luźnym skojarzeniem naiwnej melodyjki rodem z retrospektywnych gierek komputerowych z lat 70. i 80., którą tworzą chłodne, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiące solówki klawiszowe, z drapieżnymi, szorstko i tubalnie brzmiącymi klawiszowymi wyziewami. Sekcja automatu perkusyjnego utrzymuje jednostajne tempo wsparte niekiedy gęstym brzmieniem tamburynu.
   Album finalizuje dwuminutowa miniatura-reprise, Bonus Track, Das Boot (Klassik Version), oparty na klasycznym brzmieniu ścieżki dźwiękowej z filmu ,,Okręt", które nieznacznie zostało uzupełnione o delikatną, zimną, ledwo słyszalną partię klawiszową o bardzo wysokim i wybitnie wysmukłym brzmieniu, układającą się w zapętloną w trance'owym stylu linię melodii. Brak jest sekcji rytmicznej.
   Wydawnictwo Das Boot stało się albumowym przebojem, przede wszystkim w Europie, gdzie notowane było na listach przebojów, m.in. w Austrii (5. miejsce), Szwajcarii (9. miejsce), Niemczech (w zestawieniu Offizielle Top 100, 11. miejsce), czy w Szwecji, gdzie dotarło do 26. miejsca tamtejszej listy przebojów. Wydawnictwo stało się podstawą i wizytówką sceny klubowej lat 90. oraz jednym z najważniejszych i najbardziej kultowych albumów tamtej dekady.
 
Tracklista:
 
"Das Boot" – 5:14
"Come 2 Gether" – 3:49
"Der Kommandant" – 3:12
"No Control" - 4:30
"Art of U96" – 4:14
"I Wanna Be a Kennedy" – 5:31
"Ambient Underworld" – 3:51
"Sporty Animal-Loving Extrovert" – 3:00
"Sonar Sequences" – 6:00
"Bonus Track, Das Boot (Klassik Version) – 1:59
 
Personel:
 
Producer – Matiz / AC 16
Written-By – Alex Christensen (tracks: 2, 3, 5, 7 to 9), Hayo Panarinfo (tracks: 2, 3, 5, 7 to 9), Helmut Hoinkis (tracks: 2, 3, 5, 7 to 9), Ingo Hauss (tracks: 2, 3, 5, 7 to 9)
 
Written by, © copyright November 2013 by Genesis GM.
U 96 - Replugged, 1993;
05 lutego 2023, 17:59

Replugged - drugi album studyjny niemieckiej formacji, U96, dowodzonej przez klawiszowca i DJ-a, Alexa Christensena, wydany nakładem niemieckiej wytwórni Urban, 7 czerwca 1993 roku, po wielkim sukcesie debiutanckiego wydawnictwa studyjnego zespołu, Das Boot (1992), pierwszego światowego szlagieru albumowego nurtu techno, który wywarł niebagatelny wpływ na scenę klubową w latach 90.
   Na wydawnictwie Replugged muzycy znacznie bardziej rozszerzyli swoje muzyczne horyzonty, inspirując się muzyką z kręgu synth popu z lat 80., połączyli nowoczesny beat ,,na czasie" automatu perkusyjnego w stylistyce house, ze starymi, retrospektywnymi i ,,niemodnymi" wówczas brzmieniami z lat 80. syntezatorów Moog. Nowością jest wokalny debiut Alexa Christensena, dzięki czemu numery nabierają jeszcze bardziej przyswajalnego charakteru, a wręcz przebojowości podkreślanej przez melodyjne refreny oraz ciepły głos wokalisty. Album Replugged w krótkim czasie powtórzył sukces komercyjny wydawnictwa Das Boot, stając się światowym przebojem głównie za sprawą utworów singlowych, jak Love Sees No Colour stanowiącego połączenie stylu house i retrospektywnych brzmień z lat 80. Kompozycja była nieprzypadkowa i dość osobista dla Alexa Christensena, bowiem nawiązywała do jego ówczesnego życiowego związku z ciemnoskórą holenderską DJ-ką, Daisy Dee. Drugim z przebojowych singli albumu jest utwór Night In Motion, utrzymany bardziej w klimacie ówczesnej sceny electro, z charakterystyczną chwytliwą, szorstko i tubalnie brzmiącą klawiszową solówką oraz przebojowo śpiewanym refrenem.
   Reszta wydawnictwa prezentuje muzykę electro o różnorodnych obliczach. Otwierająca album kompozycja War Of The Worlds jest electro-house'ową przeróbką standardu rocka elektronicznego, utworu The Eve of the War z 1978 roku, pochodzącego z repertuaru Jeffa Wayne'a, w którym oryginalny tekst i partię wokalną zastąpiono niemieckojęzyczną narracją. Linie melodii, choć syntezatorowe, utrzymane są dość blisko oryginalnym, retrospektywnym brzmieniom.
   The Rainbow Factor to numer, który podobnie jak kompozycja Love Sees No Colour, łączy nowoczesny, jednostajny i utaneczniony beat automatycznej sekcji perkusyjnej, z retrospektywnymi brzmieniami z lat 80. w partiach klawiszowych. Z kolei piosenka Je Suis Selected, podobnie jak utwór Night In Motion, utrzymana jest w stylistyce muzyki klubowej lat 90., zaś kompozycja You Make Me Wonder podchodzi nawet pod styl nurtu EBM.
   Z mocniejszych uderzeń, takich jak numery Feel Like A Dum Dum i Brainkiller, penetrują rejony rave i industrialu. Bardziej klasycznym utworem o house'owej strukturze muzycznej z niezwykle dynamicznym, jednostajnym i utanecznionym beatem automatu perkusyjnego, jest nieco delikatniejsza i minimalistyczna kompozycja, Young Girls.
   Nie brakuje tu też spokojnych i nostalgicznych momentów w postaci utworu The One Russian utrzymanego w klimacie spokojnego synth popu połączonego z tradycyjnym baletem rosyjskim rozbrzmiewującym w chłodnych i dynamicznie wibrujących solówkach klawiszowych, których wysokie brzmienie, wsparte chłodnymi, smyczkowo brzmiącymi partiami klawiszowymi, przypomina dźwięk rosyjskiej domry. Chwile spokoju i relaksu zapewnia tytułowa kompozycja, Theme From Unplugged (Part 1 & 2), składająca się z dwóch części - pierwszej, ambientowej i drugiej, ambientowo-industrialnej. Wieńczący wydawnictwo utwór Without You stanowi powrót do klimatów z albumu Das Boot, konkretnie - numeru I Wanna Be a Kennedy.
   Wydawnictwo Replugged nie tylko osiągnęło sukces komercyjny na miarę albumu Das Boot, ale okazało się przede wszystkim kamieniem milowym muzyki electro i house w latach 90., jak i w następnej dekadze. To najprawdopodobniej najlepsze house'owe wydawnictwo w historii muzyki, a na pewno jest jednym z najbardziej kultowych albumów lat 90., do którego z miłą chęcią i nostalgią powraca się nawet po dwudziestu latach.
   W 1993 roku wydawnictwo dotarło do 5. miejsca listy bestsellerów w Austrii, w Szwajcarii dotarło do 18. miejsca, w Niemczech osiągnęło 21. pozycję, na Węgrzech dotarło do 24. miejsca, zaś w Szwecji notowane byłe na 33. miejscu zestawienia Top 50 Albums. W Polsce, single Love Sees No Colour i Night in Motion, były wielkimi przebojami stacji radiowej Eska.
 
Tracklista:
 
1. „War of the Worlds” 4:56
2. „Love Sees No Colour” 3:45
3. „Young Girls” 3:21
4. „Night in Motion” 4:15
5. „The Rainbow Factor” 3:35
6. „You Make Me Wonder” 3:08
7. „Theme From „Replugged” (Part I, Part II)” 5:14
8. „Je Suis Selected” 3:25
9. „Feel Like a Dum Dum” 2:31
10. „The One Russian” 3:06
11. „Brainkiller” 4:32
12. „Without You” 4:54
 
Personel:
 
Artwork [Grafik] – Christof Berndt
Cover – Neue Hülle
Mixed By – Jeo (tracks: 8 to 12), Matiz / AC 16 (tracks: 1 to 5)
Producer – Matiz / AC 16
Written-By – AC-Beat* (tracks: 2 to 12), Lagonda* (tracks: 2 to 12), Castioni* (tracks: 2 to 12), Wycombe* (tracks: 2 to 12)
 
Written by, © copyright October 2013 by Genesis GM.
Underworld - Beaucoup Fish, 1999;
02 lutego 2023, 01:24

Beaucoup Fish - piąty album studyjny brytyjskiego zespołu muzyki elektronicznej, Underworld, który ukazał się 1 marca 1999 roku. Wydawnictwo poprzedzone było ogromnym sukcesem singla Born Slippy .NUXX, który wykorzystany został w filmie "Trainspotting" (1996, reż. Danny Boyle), toteż album Beaucoup Fish, którego pierwotnym, roboczym tytułem był ,,Tonight Matthew, I'm Going to be Underworld", był niezwykle wyczekiwaną pozycją przez całą rzeszę fanów zespołu.
   Wydawnictwo otwiera blisko 12-minutowy dwuczęściowy utwór Cups, który rozpoczyna krótka filmowa introdukcja, po czym struktura muzyczna przechodzi w klasycznie utanecznioną i dynamiczną, choć dość subtelną house'ową formułę z przetworzoną przez vocoder partią wokalną w wykonaniu Karla Hyde'a. Druga, instrumentalna część kompozycji zmienia się znacznie; partie klawiszy stają się wyraźniejsze i agresywniejsze, zaś tempo secji rytmicznej przechodzi w styl break beat w klimacie twórczości formacji The Prodigy.
   Singlowy numer Push Upstairs zawiera już tradycyjną partię wokalną, zaś jego struktura muzyczna z mocnym, jednostajnym i agresywnym beatem automatu perkusyjnego, tłustym basowym pulsem w podkładzie, chłodną przestrzenią i fortepianowymi partiami, osadzona jest w klimacie progressive trance, podobnie zresztą, jak kolejny z singlowych utworów, Jumbo, gdzie, mimo wyrazistego i jednostajnego tempa sekcji automatu perkusyjnego oraz basowego pulsu w podkładzie, przestrzeń jest bardziej subtelna, a partia wokalna spokojniejsza, utrzymana wręcz niemal w sennej atmosferze.
   W blisko 10-minutowym utworze Shudder/King of Snake połączono house'owy beat automatu perkusyjnego z basowymi pulsującymi motywami sekwncerowymi zaczerpniętymi ze słynnego przeboju z lat 70. z repertuaru Donny Summer i Giorgio Morodera, I Feel Love.
   Winjer to numer, który oparty jest na delikatym, połamanym tempie automatycznej sekcji perkusyjnej, równie delikatnej, chłodnej i melancholijnej przestrzeni i lekko przetworzonych przez vocoder partiach wokalnych. Piosenka oscyluje pomiędzy klimatami rodem z twórczości Moby'ego, a Pet Shop Boys lat 90.
   Zupełne wytchnienie od dotychczasowego dynamicznego tempa daje spokojny utwór, Skym, oparty jedynie na organowej przestrzeni, odległym i subtelnym syntezatorowym pulsie, nielicznych partiach fortepianowych oraz pełnej melancholii partii wokalnej, co przypomina o rockowych korzeniach Underworld. Numer inspirowany jest twórczością formacji This Mortal Coil.
   Dla odmiany, singlowy utwór Bruce Lee jest fuzją industrialu z hip hopem, w niektórych momentach przechodząc w rockowe sekcje perkusyjne. Kompozycja zawiera również rapowaną partię wokalną.
   Instrumentalny utwór Kittens jest klasycznym przykładem techno z morderczym i jednostajnym beatem automatu perkusyjnego w stylistyce progressive house oraz chłodną przestrzenią. W tle słychać też partie retrospektywnie brzmiącego syntezatora.
   Push Downstairs to spokojna i niesamowicie melancholijna kompozycja utrzymana w stylistyce łączącej trip-hop i soul z rapowaną partią wokalną. Słychać tu klimaty twórczości Tricky'ego czy zespołu Massive Attack.
   Utwór Something Like a Mama charakteryzuje się transowym i powtarzalnym pulsem basu w podkładzie oraz chłodną i melancholijną przestrzenią na tle połamanego jungle'owego beatu automatu perkusyjnego przechodzącego w tempo drum and bass - i na odwrót. Linie wokalne oparte są na spokojnym rapie.
   Album finalizuje chyba najlepszy utwór singlowy, Moaner, oparty na jedostajnym, klasycznie house'owym tempie automatu perkusyjnego, które z czasem nabiera intensywności, ebm-owym basowym pulsie sekwencera w podkładzie oraz początkowo subtelnych, ale z czasem coraz intensywniejszych house'owych partiach klawiszy, które ustępują miejsca początkowo spokojnym, a z czasem coraz bardziej intensywnym partiom wokalnym w wykonaniu Karla Hyde'a, na które powoli ponownie nakładają się house'owe partie klawiszowe nabierające intensywności wraz ze wzrostem intensywności partii wokalnej.
   Zgodnie z przewidywaniami wydawnictwo Beaucoup Fish okazało się ogromnym sukcesem komercyjnym. Do dziś jest to najlepiej sprzedający się album w dyskografii Underworld. Wszystkie single z wydawnictwa notowane były na przeróżnych listach przebojów. Wszystkie albumowe single wykorzystane zostały również w kasowym filmie ,,Batman & Robin" (reż. Joel Schumacher).
   Beaucoup Fish jest jednym z najważniejszych i najbardziej wpływowych wydawnictw lat 90. i jednym z najważniejszych albumów dla muzyki techno i sceny alternatywnej. Wydawnictwo otrzymywało entuzjastyczne recenzje najważniejszych światowych krytyków, zostało nawet nazwane elektronicznym odpowiednikiem albumu The Dark Side of the Moon i notowane był m.in. w Wlk. Brytanii na 1. miejscu zestawienia UK Independent Albums, 3. miejscu zestawienia UK Albums, 7. miejscu w Australii i w Nowej Zelandii, 22. miejscu w Niemczech w zestawieniu Offizielle Top 100, zaś w zestawieniu amerykańskiego US Billboard 200 album uplasował się na 93. miejscu.
   W USA wydawnictwo osiągnęło nakład 100 tys. sprzedanych egzemplarzy, tak samo jak w Wlk. Brytanii, gdzie otrzymało status Złotej Płyty. Jeszcze lepsze notowania album osiągnął w Japonii ze sprzedażą na poziomie 120 tys. egzemplarzy, z kolei w Niemczech sprzedał się w ilości 65 tys. sztuk.
Mimo tak ogromnego sukcesu, na rozstanie z Underworld zdecydował się klawiszowiec formacji, Darren Emerson, który skupił się od tej pory na karierze solowej i produkcji muzycznej.


Tracklista:


1. "Cups" 11:45
2. "Push Upstairs" 4:34
3. "Jumbo" 6:58
4. "Shudder/King of Snake" 9:29
5. "Winjer" 4:29
6. "Skym" 4:07
7. "Bruce Lee" 4:42
8. "Kittens" 7:30
9. "Push Downstairs" 6:03
10. "Something Like a Mama" 6:37
11. "Moaner" 7:32


Personel:


Karl Hyde – vocals, guitars
Rick Smith – keyboards and mixing, backing vocals
Darren Emerson – keyboards and mixing

 


Written by, © copyright December 2020 by Genesis GM.