27 maja 2023, 11:20
Anarchic Arcadia - album legendarnej eksperymentalno-industrialnej brytyjskiej formacji, Konstruktivists, na której czele aktualnie stoją jej założyciel, wokalista i instrumentalista, Glenn Michael Wallis, oraz klawiszowiec, Mark Crumby.
Konstruktivists (w latach 80. i 90. zespół nosił nieco zmienioną nazwę Konstruktivits) jest obok Cabaret Voltaire, Throbbing Gristle, Clock Dva, Hula czy Coil, jednym z najważniejszych przedstawicieli brytyjskiej sceny industrialnej, choć jego największa aktywność przypadała na lata 80., to zespół nagrywa i koncertuje nieprzerwanie do dziś, czego efektem jest album Anarchic Arcadia, nagrywany w przeciągu lat 2012-14, choć część zawartych na nim tekstów pochodzi z zamierzchłych początków formacji - z 1980 roku. Premiera albumu nastąpiła 26 stycznia 2015 roku.
Album otwiera The Waiting Room, mocno psychodeliczny utwór, oparty na powolnym i twardym industrialnym pulsie sekwencera, quasi-plemiennej rytmice automatu perkusyjnego oraz wypełnionym białymi szumami, fabrycznymi hałasami i stereofonicznymi wibracjami tłem. Linie wokalne oparte są na deklamacji (niekiedy przetworzonej) w stylu Genesisa P- Orridge'a lub Edwarda Ka-Spela. Utwór dość mocno przypomina psychodeliczno-industrialne klimaty z albumu Throbbing Gristle - Third Mind Movements.
Kompozycja Play The Game opiera się z kolei na delikatnym i dynamicznym pulsie automatu perkusyjnego oraz na przestrzeni wypełnionej fabrycznymi hałasami i drone'owym brzmieniem. Linia wokalna tym razem jest konwencjonalna, choć w wokalu słychać wpływy formacji Throbbing Gristle i The Legendary Pink Dots.
Utwór Victim Of Evidence to najbardziej przystępny moment wydawnictwa, głównie za sprawą, iż kompozycja najbardziej zbliżona jest do konwencjonalnej piosenki. Rytmika opiera się tu na zagęszczonym industrialnym pulsie sekwencera zbliżonym do stylu ebm-u (choć w żadnym wypadku nie jest to ebm) i nieco technoidalnym uderzeniu automatu perkusyjnego (choć w żadnym przypadku nie jest to techno). Tło wypełnia wibrujące stereofonią drone'owe brzmienie syntezatorowe, partie wokalne są piosenkowe, przechodzące w deklamacje z silnym wpływem stylu Genesisa P- Orridge'a. Skojarzenia z twórczością formacji Throbbing Gristle mogą nasuwać się zatem samoistnie.
Kompozycja Beauty Of Pain zbudowana jest z odległej, wypełnionej stereofonicznymi echami, fabrycznymi hałasami i szumami przestrzeni, z podkładem delikatnego i mechanicznego rytmu retrospektywnego automatu perkusyjnego. Partie wokalne oparte są na zawieszonych w przestrzeni deklamacjach, zaś w tle pojawiają się całkowicie zniekształcone ludzkie głosy.
Dwuwątkowa kompozycja Sin Sear Sensation, w pierwszej - silnie naznaczonej wpływami wczesnej twórczości Throbbing Gristle - części, wypełniona jest syntezatorową kakofonią, przenikliwie chłodną i noise'ową muzyką tła, którą wypełniają wrzaskliwe, choć odległe deklamacje. W drugiej części numer nabiera warkotliwego drone'owego tła i odległego pulsującego dźwięku oraz szumów i pojawiającej się co jakiś czas zawieszonej wysoko chłodnej syntezatorowej partii. Sekcja wokalna przechodzi tu w łagodniejsze tony, przypominające stylem Genesisa P- Orrigdge'a lub Edwarda Ka-Spela. Ów drugi wątek utworu przypomina klimaty z albumu Cabaret Voltaire - Mix Up (1979).
Utwór Vinyl Groover zbudowany jest w oparciu o transowe, warkotliwe, lekko pulsujące i nisko grane tło, odległą i niezwykle chłodną przestrzeń oraz spowolniony i delikatny beat automatu perkusyjnego. Chłodna sekcja wokalna, która od czasu do czasu przechodzi w deklamację, pozostaje pod silnym wpływem stylu Genesisa P- Orrigde'a.
Numer Watchers oparty jest na drone'owym syntezatorowym tle kojarzącym się z brzmieniem zespołu Heldon. Odległe syntezatorowe przestrzenie, to wznoszą się, to opadają. W tle zawieszone są również wibrujące syntezatorowe dźwięki. Rytm opiera się na powolnym, pojedynczym werblu, zaś sekcja wokalna oparta jest na szorstkiej deklamacji w stylu Dietera Meiera z formacji Yello. W drugiej części utwór zyskuje noise'owe zgrzyty i szumy oraz efekty stereofoniczne.
Zamykający album utwór Future Past Calling w całości wypełniony jest kakofonią szumów, zgrzytów, hałasów i organowego tła. W całej tej dźwiękowo-stereofonicznej burzy zupełnie niknie ledwo słyszalna deklamacja. Utwór, choć muzycznie odwołuje się do elektro-akustycznej muzyki konkretnej lat 60., jest idealnym przekaźnikiem pomiędzy odległą muzyczną przeszłością sprzed kilkudziesięciu lat, która miała niebagatelny wpływ na twórczość Konstruktivists, a muzyczną teraźniejszością, o czym zresztą mówi sam tytuł kompozycji. I taki właśnie jest przekaz całego albumu Anarchic Arcadia, który łączy tradycję eksperymentalnych początków brytyjskiego rocka industrialnego lat 70. ze współczesnymi realiami muzycznymi, a biorąc pod uwagę fakt, że większość brytyjskich zespołów industrialnych, których korzenie sięgają lat 70., raczej odeszła od swoich eksperymentalnych korzeni, czego dobitnym przykładem jest współczesna twórczość formacji Cabaret Voltaire i Richarda H. Kirka, Clock Dva, CarterTutti, zaś Throbbing Gristle, SPK, Hula czy Coil już nie istnieją. Te fakty stawiają Konstruktivists w roli głównego przedstawiciela brytyjskiej undergroundowej sceny industrialnej. Choć i Konstruktivists w przeszłości też zdarzało się flirtować z bardziej popowymi formami muzycznymi, na albumie Anarchic Arcadia formacja prezentuje jednak psychodelę i industrial w jak najlepszym wydaniu.
Tracklista:
1 The Waiting Room 7:58
2 Play The Game 5:07
3 Victim Of Evidence 6:50
4 Beauty Of Pain 5:55
5 Sin Sear Sensation 7:45
6 Vinyl Groover 7:05
7 Watchers 9:13
8 Future Past Calling 3:24
Personel:
Artwork – Natascha Schampus
Synthesizer [Synths], Effects [FX & Treatments], Arranged By [Arrangements] – Mark Crumby
Vocals, Words By [Words], Effects [Samples] – Glenn M. Wallis.
Written by, © copyright January 2020 by Genesis GM.
