Archiwum 09 lipca 2023


Job Karma - Strike, 2005;
09 lipca 2023, 10:48

Strike - czwarty album wrocławskiej formacji eksperymentalno-industrialnej, Job Karma, nagrywany między październikiem 2003 a majem 2004 roku w Black Hole Studio we Wrocławiu, wydany w maju 2005 roku nakładem niezależnego włoskiego labelu, Ars Benevola Mater (ABM).
   Wydawnictwo Strike było pewnym przełomem w dotychczasowej twórczości Job Karmy bowiem, względem poprzednich albumów, na Strike pojawia się o wiele więcej skomplikowanych i wyrafinowanych melodii oraz złożonej sekcji rytmicznej, mniej jest eksperymentalizmu i formy ilustracyjnej w utworach.
   Album otwiera - poprzedzony krzykami dzieci w trakcie zabawy na podwórku - wielce wymowny utwór, Empire's Collapse, oparty na plemiennej rytmice automatu perkusyjnego oraz retrospektywnych przestrzeniach brzmiących jednocześnie i wysoko i nisko, wypełnionych samplami industrialnych dźwięków oraz odgłosów pochodzenia naturalnego, jak i sztucznego, a także samplami orientalnych wokaliz i dialogów - niekiedy przetworzonych.
   Kompozycja March prezentuje bardziej wojenny charakter, o czym można się przekonać wsłuchując się w quasi-militarny rytm sekcji rytmicznej oraz nieprzejednanie chłodną, retrospektywnie brzmiącą przestrzeń kojarzącą się z twórczością francuskiej formacji eksperymentalnej, Heldon, z połowy lat 70. W tle utworu pojawiają się subtelne partie pianina, całości dopełniają sample dramatycznych dialogów i krzyków brutalnie sfinalizowanych przez serie z karabinów maszynowych.
   Te same klimaty militaryzmu i wojny kontynuuje utwór tytułowy, Strike, utrzymany w o wiele szybszym tempie militarnego podkładu sekcji rytmicznej, która z kolei charakteryzuje się tu subtelniejszym uderzeniem. Przestrzeń natomiast dalej utrzymana jest w tym samym nieprzejednanym chłodzie retrospektywnego brzmienia syntezatorów przypominającego klimaty twórczości formacji Heldon z połowy lat 70. Co jakiś czas pojawia się przetworzona sekcja dęta potęgująca nastrój grozy i wojny. Numer poprzedzony jest przetworzonymi dźwiękami odgłosów walki, które stanowią muzykę tła całego utworu. Całość wieńczą dźwięki radosnego przemarszu wojskowej orkiestry.
   Utwór Ecce Homo nawiązujący do słynnej sentencji Poncjusza Piłata skierowanej do tłumu odnośnie Jezusa Chrystusa, to najmocniejszy punkt albumu odwołujący się do klasycznego industrialu przełomu lat 70. i 80. Numer charakteryzuje się ciężką, industrialną i mechanicznie zapętloną partią klawiszową o twardym i szorstkim brzmieniu z industrialnymi efektami i twardymi, jednostajnie dynamicznymi pulsacjami sekwencera, niekiedy znacznie przyśpieszającymi. Szczątkowa sekcja rytmiczna składa się z pojedynczego przetworzonego werbla. Tło wypełnia nisko i warkotliwie brzmiąca partia syntezatorowa wzbogacona szumem. Warstwa muzyczna charakteryzuje się ponadto partiami klarnetu i skrzypiec tworzącymi długie linie melodii. W tle występują sample dialogów oraz okrzyków tłumów. Kompozycję finalizuje psychodeliczne organowe interlude na tle szumu. Do Ecce Homo został stworzony specjalny animowany teledysk w reżyserii Arka Bagińskiego, grafika na stałe współpracującego z Job Karmą, w późniejszych latach będącego również pełnoprawnym członkiem formacji.
   Kompozycja Red Sky jest powrotem do stylistyki z dwóch poprzednich albumów Job Karmy - Newson (2001) i Ebola (2003) - opartej na eksperymentalizmie. Charakterystyka utworu wyraźnie odwołuje się do twórczości eksperymentalnych wykonawców pokroju niemieckich formacji, Cluster i Harmonii, oraz do elektroniki lat 70., bądź wczesnej twórczości brytyjskich zespołów, Throbbing Gristle i Cabaret Voltaire. Warstwa muzyczna zbudowana jest z subtelnego, równomiernego, basowo brzmiącego sekwencerowego pulsu w podkładzie, retrospektywnego, nisko brzmiącego syntezatorowego drone'owego tła oraz przeciągłych, chropowato i lekko tubalnie brzmiących partii klawiszy tworzących długie i rozmyte linie melodii. Przez cały utwór, niczym leniwy sygnał alarmu, przewija się pojedyncza, krótka i wysoko brzmiąca chłodna solówka klawiszowa spleciona z krótkim, basowo brzmiącym i pulsacyjnym akordem syntezatorowym, w tle słychać transowo-chłodną i wysmukle brzmiącą syntezatorową pętlę. Z czasem pojawia się wsamplowana recytacja, następnie zaś wysoko zawieszona i odległa kobieca wokaliza o charakterze sakralnym, dalej zaś występują odgłosy dialogów w tłumie. Brak jest też sekcji rytmicznej. Kompozycja brzmi niczym soundtrack do alternatywnego filmu, co było też cechą charakterystyczną poprzednich wydawnictw studyjnych Job Karmy.
   W dość minimalistycznym, poprzedzonym przetworzonymi dźwiękami naturalnymi i industrialnymi, utworze I'll Watch You Drown (Redroom Mix) gościnny udział wziął Matt Howden, brytyjski wokalista i muzyk znany z twórczości m.in. w formacjach Sieben i Sol Invictus, który zmiksował utwór w swoim studiu w Sheffield. Artystę słychać też w partii wokalnej opartej na recytacji. Muzycznie kompozycja ma eksperymentalny charakter, na który składają się ambientowe przestrzenie wypełnione szumami, syntezatorowymi efektami oraz licznymi przetworzonymi dźwiękami pochodzenia naturalnego i przemysłowego. Głębokie tło charakteryzuje się syntezatorowym, niskim i drone'owym brzmieniem. Przez niemal cały utwór przewija się dźwięk przypominający cichy sygnał budzika w zegarku, pojawiają się również partie skrzypiec oraz sample dialogów. Utwór klimatem bliski jest krautrockowi pierwszej połowy lat 70., w szczególności wczesnej twórczości formacji Tangerine Dream, Ash Ra Tempel i Klausa Schulzego. Kompozycję finalizuje ciekawa, dynamiczna i warkotliwie brzmiąca syntezatorowa pętla. Warto też wspomnieć, że był to dopiero początek wieloletniej współpracy i przyjaźni Matta Howdena z muzykami zespołu Job Karma.
   Album zamyka utwór Radioactivity pochodzący z repertuaru legendarnej niemieckiej formacji, Kraftwerk, jednak nie jest to klasyczny cover w dosłownym tego słowa rozumieniu; to raczej utwór zasadniczo skomponowany na motywach tego wielkiego standardu rocka elektronicznego. Kompozycja oparta jest o szybkie i jednostajne, choć dość subtelne tempo retrospektywnej sekcji rytmicznej. Sama struktura muzyczna, na przekór dynamicznej sekcji rytmicznej, jest dosyć powolna, składająca się z mrocznych, warkowtliwie i nisko brzmiących drone'owych partii syntezatorowych oraz inspirowanych niewątpliwie oryginałem, jednakże znacznie się od niego różniących, xylofonowo brzmiących solówek klawiszy podszytych wysokim i retrospektywnym brzmieniem klawiszowym, wspomaganych również partiami klawiszy o brzmieniu przypominającym flet. Radioactivity jest też pierwszym flirtem Job Karmy z formą piosenkową i konwencjonalną sekcją wokalną, choć sam tekst ograniczono tu jedynie do frazy refrenu: „Radioactivity / Is in the air for you and me / Radioactivity / Discovered by Madame Curie". Partie wokalne wziął na siebie frontman zespołu, Maciek Frett, dysponujący głębokim i niskim barytonem w stylu Nicka Cave'a. Ciekawostką jest wstęp do utworu, będący samplem audycji radiowej, w której dziewczyna recytuje wiersz. Jest to też jeden z nielicznych przypadków, kiedy w utworze Job Karmy pojawia się język polski.
   Album Strike stanowił kolejny etap w twórczości Job Karmy, w której zespół zaprezentował bardziej wyrafinowane brzmienie, powoli krocząc ku bardziej przystępnym formom muzycznym. Jest to też jeden z najważniejszych albumów polskiej sceny industrialnej i eksperymentalnej.


Tracklista:


1 Empire's Collapse 8:46
2 March 6:02
3 Strike 4:16
4 Ecce Homo 10:24
5 Red Sky 8:25
6 I'll Watch You Drown (Redroom Mix) 9:06
7 Radioactivity 4:55


Personel:


Artwork By – Arek Baginski
Composed By, Mixed By – Aureliusz Pisarzewski (tracks: 1 to 6), Maciek Frett (tracks: 1 to 6)
Film Technician [Video Art On Live Performances] – Arek Baginski
Mastered By – Agim Dzeljilji
Written-By – Kraftwerk (tracks: 7)


Written by, © copyright December 2021 by Genesis GM.

New Order - NOMC15 (live), 2017;
09 lipca 2023, 10:20

NOMC15 - album koncertowy legendarnej brytyjskiej formacji synth popowej, New Order, wydany 26 maja 2017 roku, był zapisem występu na Brixton Academy w rodzinnym mieście zespołu, Manchesterze, 17 listopada 2015 roku, w ramach światowej trasy koncertowej promującej album Music Complete, będącym pierwszym w dotychczasowej działalności New Order albumem nagranym bez udziału Petera Hooka, który opuścił szeregi zespołu w 2007 roku, zaś jego miejcie zajął w 2011 roku basista Tom Chapman.
   Wydawnictwo NOMC15, oprócz materiału pochodzącego z albumu Music Complete, zawiera rzecz jasna największe przeboje New Order z przestrzeni ponad 30 lat jego działalności, choć w klimat koncertu wprowadza trochę klaski w postaci Introduction: Das Rheingold - Vorspiel Ryszarda Wagnera w wykonaniu Georga Soltiego z towarzystwem Filharmonii Wiedeńskiej w Der Ring des Nibelungen w 1997 roku.
   Pierwszą fazę koncertu stanowi bardziej gitarowe, indie rockowe oblicze New Order. Indie rockowy numer Singularity pochodzący z albumu Music Complete, choć z dodatkiem sekwencerowego basowego pulsu w podkładzie, brzmi zdecydowanie surowiej, podobnie jak kolejne piosenki; klasyczne gitarowe Ceremony i Lonesome Tonight z wczesnego okresu działalności formacji, Crystal z albumu Get Ready (2001) oraz Restless z Music Complete zyskują wyraźnie w wersjach live nie tylko na surowości, ale i na bardziej rock'n'rollowym klimacie, czym w zasadzie numery bronią się same.
   Kompozycja 586, klasyka twórczości New Order pochodząca z albumu Power, Corruption & Lies (1983), choć podobnie jak oryginał utrzymana jest wyraźnie w utanecznionym rytmie synth popu, wzmocniona jest agresywniejszymi partiami gitar, co również dodaje kompozycji rock'n'rollowego kolorytu i surowości, na czym tylko zyskuje ona w wersji live.
   Prawdziwą perełką koncertu jest pochodzący z albumu Power, Corruption & Lies synth popowy numer Your Silent Face zagrany - nie licząc dodatkowych partii instrumentalnych i wzmocnienia żywą sekcją perkusyjną - w wersji identycznej, jak na albumie.
   Piosenki Tutti Frutti i People On The High Line z albumu Music Complete bardzo bliskie są wersjom albumowym, choć ich brzmienie jest bardziej surowe dzięki żywej sekcji perkusyjnej. W obu utworach Bernarda Sumnera gościnnie wokalnie wspomogła synth popowa wokalistka młodego pokolenia, La Roux.
   Zupełnie zmieniony został z kolei klasyczny przebój New Order z lat 80. Bizarre Love Triangle, choć linie melodii i partie klawiszy pozostają bez zmian, to sekcja gitary basowej jest przytłumiona, zaś beat sekcji rytmicznej automatu perkusyjnego, syntezatorowy puls i melancholijna przestrzeń upodabniają numer do klimatów bliskich twórczości formacji Pet Shop Boys. Nie zmieniają tego nawet dodatkowe indie rockowe solówki gitar.
   Również zmieniony względem studyjnego odpowiednika został utwór Waiting For The Sirens' Call pochodzący z albumu o tym samym tytule (2005), zaprezentowany został w dynamiczniejszej wersji synth popowej.
   Kompozycja Plastic, podobnie jak pozostałe piosenki z Music Complete, prezentuje się w wersji niemal identycznej jak albumowa, tylko surowości dodaje tu żywa sekcja perkusji.
   Klasyczny synth popowy przebój z lat 80. The Perfect Kiss z albumu Low-Life (1985) bliski jest oryginalnemu brzmieniu, mimo uwspółcześnieniu sekcji rytmicznej i dodaniu nowych partii gitarowych.
   Kultowy numer, True Faith, choć został praktycznie całkowicie zmieniony muzycznie poprzez uwspółcześnioną sekcję rytmiczną, dodanie syntezatorowego pulsu i nowych partii klawiszowych oraz wyciszeniu sekcji basowej, zyskuje na brzmieniu chyba najbardziej, bowiem klimat utworu ciągle pozostaje ten sam, nie zmieniają się ani tło, ani solówki gitarowe. Numer w nowej wersji broni się sam, wciąż pozostając klasyczną pozycją w twórczości New Order świetnie sprawdzającą się koncertowo.
   Klasyka wczesnego New Order, piosenka Temptation, utrzymana jest na oryginalnym syntezatorowym pulsie, utanecznionym rytmie i mocniejszych, indie rockowych riffach gitarowych.
   Kompozycje Atmosphere i Love Will Tear Us Apart to retrospektywny powrót do repertuaru z poprzedniego wcielenia New Order, czyli formacji Joy Division; obie piosenki zaprezentowane zostały w oryginalnych, choć bardziej surowych wersjach.
   Prawdziwą przystawką na zakończenie koncertu jest - a jakże - największy przebój formacji, Blue Monday, będący wielkim, ikonicznym wręcz hitem lat 80. oraz wizerunkiem twórczości New Order. Utwór zagrany został w oryginalnej wersji, choć z nieco wydłużonymi partiami instrumentalnymi.
   New Order udowadnia, że mimo braku Petera Hooka w składzie jest jedną z niewielu synth popowych formacji, która ciągle jest w stanie dać prawdziwy show na miarę występów kultowego zespołu Depeche Mode, prezentując doskonałą formę koncertową.


Tracklista:


1-1 Introduction: Das Rheingold - Vorspiel, Written-By Wagner 3:20
1-2 Singularity 6:01
1-3 Ceremony 4:55
1-4 Crystal 6:53
1-5 586 5:22
1-6 Restless 4:39
1-7 Lonesome Tonight 4:08
1-8 Your Silent Face 6:22
1-9 Tutti Frutti 7:09
1-10 People On The High Line 5:51
1-11 Bizarre Love Triangle 6:01
2-1 Waiting For The Sirens' Call 7:20
2-2 Plastic 7:16
2-3 The Perfect Kiss 6:21
2-4 True Faith 6:39
2-5 Temptation 9:38
2-6 Atmosphere 4:12
2-7 Love Will Tear Us Apart 4:06
2-8 Blue Monday 7:30


Personel:


Art Direction – Warren Jackson
Guest, Vocals [Vocal] – La Roux (tracks: 1-9, 1-10)
Management – Andrew Robinson, Prime Management, Rebecca Boulton
Mastered By – Frank Arkwright
Mixed By – Danny Davies
Recorded By – Martin Knight, Necker
Recorded By [Assistant] – Adam Williams
Written-By – Bernard Sumner (tracks: 1-2 to 2-8), Gillian Morris (tracks: 1-2, 1-4 to 1-11, 2-2 to 2-5, 2-8), Ian Curtis (tracks: 1-3, 2-6, 2-7), Peter Hook (tracks: 1-3 to 1-5, 1-7, 1-8, 1-11, 2-1, 2-3 to 2-8), Philip Cunningham (tracks: 1-2, 1-6, 1-9, 1-10, 2-1, 2-2), Stephen Hague (tracks: 2-4), Stephen Morris (tracks: 1-2 to 2-8), Thomas Chapman (tracks: 1-2, 1-6, 1-9, 1-10, 2-2)

 

Written by, © copyright December 2019 by Genesis GM.