Archiwum 12 maja 2023


Nine Inch Nails - Things Falling Apart, 2000;...
12 maja 2023, 00:31

Things Falling Apart - remix album (znany też pod alternatywnym tytułem, Halo Sixteen) wydany 21 listopada 2000 roku przez amerykańską formację industrialną, Nine Inch Nails. Wydawnictwo zawiera remixy materiału z trzeciego albumu studyjnego Nine Inch Nails, The Fragile, oraz trzy zupełnie premierowe utwory.
   Przyjętą przez Nine Inch Nails ideą było, że każdorazowo album studyjny - za wyjątkiem debiutanckiego wydawnictwa Pretty Hate Machine - premiowany był konsekwentnie wydawnictwem remixowym. Nie inaczej było więc w przypadku The Fragile.
   Album Things Falling Apart otwiera premierowy numer, Slipping Away, osadzony na prostym i jednostajnym, choć twardym uderzeniu sekcji rytmicznej, industrialnym pulsie sekwencera i zgrzytliwym tle. W drugiej połowie piosenka dostaje energetycznego kopa poprzez riffy gitarowe i wrzaskliwą partię wokalną Trenta Reznora.
   Niemal instrumentalny The Great Collapse to drugi z premierowych utworów wydawnictwa utrzymany w dusznej atmosferze eksperymentalnej sekcji syntezatorowej i retrospektywnej sekcji rytmicznej nawiązującej do stylu lat 80. Słychać tu fascynacje brzmieniowe twórczością formacji Depeche Mode. Kobieca partia wokalna, wspomagana wrzaskami Trenta Reznora, pojawia się dopiero pod koniec utworu.
   The Wretched (Keith Hillebrandt Mix) pochodzący z albumu The Fragile, podparty jest soczystym, nisko brzmiącym pulsem sekwencera. W refrenie numer za sprawą ciężkiego uderzenia automatu perkusyjnego nabiera bardziej industrialnego charakteru. Mimo, iż pojawiają się wyciszające solówki gitarowe, utwór powoli rozkręca się, by wreszcie uderzyć z podwójną industrialną mocą.
   Numer Starfuckers, Inc. (Adrian Sherwood Mix) (z albumu The Fragile), jeden z trzech remixów tego utworu, to wściekły gitarowy riff oparty na house'owej sekcji rytmicznej przechodzącej w drum and bass.
   Instrumentalny utwór The Frail (Benelli Mix) (z albumu The Fragile) jest fuzją eksperymentalnej sekcji syntezatorowej i efektów stereofoniczno-dźwiękowych osadzonych na tle sekcji smyczkowej.
   Kompozycja Starfuckers, Inc. (Dave Ogilvie Mix) opiera się na potężnej, technoidalnej sekcji rytmicznej, brudnej partii syntezatorowej i ciężkim industrialnym pulsie sekwencera. Utwór przypomina klimatem twórczość formacji Skinny Puppy bądź Front Line Assembly z lat 2000.
   Utwór Where is Everybody?" (Danny Lohner Mix) (feat. Telefon Tel Aviv) (z albumu The Fragile) zawiera spowolniony, niemal electro-popowy beat automatu perkusyjnego, który w refrenie przyśpiesza do form drum and bassu. Utwór pozostaje pod wyraźnym wpływem twórczości formacji Skinny Puppy.
   Metal jest trzecim premierowym utworem wydawnictwa oryginalnie pochodzącym z repertuaru Gary'ego Numana. Numer oparty jest na tej samej mechanicznej sekwencji klawiszowej co w oryginale, uzupełniony jest jedynie o duszne tło. W drugiej części piosenki pojawia się wysoko brzmiąca klawiszowa solówka, która w końcu wycisza się ustępując miejsca delikatnemu gitarowemu akustycznemu akompaniamentowi.
   10 Miles High (Keith Hillebrandt Mix) (dostępny jedynie na winylowej edycji The Fragile) oparty jest o twardy i suchy beat sekcji rytmicznej. Numer charakteryzuje się delikatnymi syntezatorowymi pętlami, cichym industrialnym pulsem sekwencera i subtelnymi solówkami gitary. Refren utworu uderza z industrialną mocą, która przechodzi do form eksperymentalnej muzyki tła, by w końcu wrócić do stylistyki z początku utworu, choć w znacznie surowszym i dusznym wydaniu. To dość często powtarzający się schemat pojawiający się w twórczości Nine Inch Nails.
   Numer Starfuckers, Inc. (Charlie Clouser Mix), trzeci z remixów tego utworu, zaczyna się minimalistyczno-ambientową introdukcją z wibrującym tłem, by powoli przejść w całkowitą drum and bassową masakro-rzeźnię.
   Chociaż album Things Falling Apart spotkał się z nieprzychylnym przyjęciem przez krytyków, zupełnie zresztą niezasłużonym, bowiem remixy na wydawnictwie są pełnowartościowe, nie odbiegające poziomem od wersji oryginanych. Album dobrze przyjął się w Wlk. Brytanii i USA, plasując się na 6. miejscu brytyjskiej listy UK Rock & Metal Albums oraz na 67. miejscu amerykańskiego zestawienia US Billboard 200, co jak na album z muzyką industrialną i eksperymentalną jest osiągnięciem zasługującym na szacunek.
 
Tracklista:
 
"Slipping Away" - 6:11
"The Great Collapse" - 4:42
"The Wretched" (Keith Hillebrandt Mix) - 5:52
"Starfuckers, Inc." (Adrian Sherwood Mix) - 5:11
"The Frail" (Benelli Mix) - 2:47
"Starfuckers, Inc." (Dave Ogilvie Mix) - 6:06
"Where is Everybody?" (Danny Lohner Mix) (feat. Telefon Tel Aviv) - 5:07
"Metal" - 7:05
"10 Miles High" (Keith Hillebrandt Mix) - 5:11
"Starfuckers, Inc." (Charlie Clouser Mix) - 5:09
 
Personel:
 
Design, Photography – Rob Sheridan
Management – John A. Malm, Jr.
Management [International Publicity For Nothing] – Simon Baeyertz
Management [Publicity For Nothing] – Susan Celia Swan
Written-By – Charlie Clouser (tracks: 4, 6, 10), Trent Reznor (tracks: 1 to 7, 9, 10)
 
Written by, © copyright January 2020 by Genesis GM.
Heldon II - Allez Teia, 1974;
12 maja 2023, 00:15

Allez Teia - drugi album francuskiej formacji eksperymentalnej, Heldon, nagrywany w 1974 roku w paryskim studiu Schizo, ukazał się na początku 1975 roku.
   Począwszy od wydawnictwa Allez Teia, przez następne albumy, do nazwy Heldon dodawano chronologiczną do wydanego albumu cyfrę; w przypadku Allez Teia była to rzymska cyfra ,,II", stąd też pełna nazwa wydawnictwa brzmi: Heldon II - Allez Teia. Taki zabieg nie był żadną nowością wśród awangardowych zespołów, czynił tak m.in. brytyjski zespół rocka elektronicznego, White Noise.
   Inną nowością było poszerzenie składu zespołu do formy duetu, Richard Pinhas - George Grunblatt, uzupełnionego o dodatkowych muzyków: Alaina Renauda (gitara) i Alaina Bellaiche'a (bass) - wszyscy, za wyjątkiem Alaina Bellaiche'a, brali już udział jako muzycy sesyjni w nagraniu debiutanckiego wydawnictwa Heldon, Electronique Guérilla (1974).
   George Grunblatt został nie tylko oficjalnym muzykiem Heldon, był też autorem i współautorem znacznej części materiału zawartego na Allez Teia, albumu podzielonego zasadniczo na dwie części - pierwszą art-rockowo-gitarową, inspirowaną twórczością formacji King Crimson, Roberta Frippa i Briana Eno, oraz drugą, syntezatorową (za wyjątkiem utworu zamykającego album), inspirowaną w głównej mierze niemieckim krautrockiem.
   Album otwiera utwór In the Wake of King Fripp otwarcie odwołujący się do twórczości Roberta Frippa oraz stanowiący parafrazę tytułu albumu formacji King Crimson, In the Wake of Poseidon (1970). Utwór stanowi połączenie ciepłego, akustycznie gitarowego podkładu i chłodnej ambientowej, lekko wibrującej mellotronowej przestrzeni z nielicznymi odległymi i przetworzonymi, art-rockowymi riffami gitarowymi.
   Aphanisis, autorstwa George'a Grunblatta, oparta jest wyłącznie na partiach akustycznych gitar; numer ma wyraźne zabarwienie jazzowe.
   Utwór Omar Diop Blondin, autorstwa Richarda Pinhasa, składa się z czysto brzmiącego ciepłego gitarowego akompaniamentu oraz przeciągłych i przetworzonych riffów gitarowych, granych zarówno wysokim, jak i niskim brzmieniem.
   Niespełna 2-minutowa miniatura Moebius, autorstwa George'a Grunblatta, rozpoczyna drugą, syntezatorową część albumu. Kompozycja opiera się na dynamicznych sekwencerowych i klawiszowych pulsach i nisko brzmiącym syntezatorowym tle. Utwór jest hołdem wyrażonym szwajcarskiemu instrumentaliście, muzykowi krautrockowych formacji, Cluster i Harmonia, Dieterowi Moebiusowi, co dowodzi, jak wielki wpływ na twórczość Heldon miała niemiecka scena krautrockowa.
   Ponad 12-minutowa kompozycja Fluence: Continuum Mobile / Disjonction Inclusive, autorstwa Richarda Pinhasa, rozłożona jest na dwie części; pierwsza, zaledwie 2-minutowa, to mroczna syntezatorowo-drone'owa muzyka tła, po której następuje kilkusekundowa przerwa, za nią zaś rozpościera się kompozycja, która rozwija się powoli, od nisko brzmiącego syntezatorowego drone'owego tła, przez nakładające się na nie mellotronowe przestrzenie, które w końcu cichną zastąpione z czasem sekwencerowo-syntezatorowymi pulsami znanymi już z miniaturki Moebius w finale utworu.
   Numer St Mikael Samstag am Abends charakteryzuje się syntezatorowym i lekko zachwianym drone'owym tłem o brzęczącym, mrocznym i psychodelicznym brzmieniu, syntezatorowymi efektami i delikatną, choć narastającą, chłodną mellotronową przestrzenią. W trakcie trwania utworu, w jego połowie, pojawia się akompaniament gitary akustycznej, mellotronowa przestrzeń staje się wyraźniejsza, wreszcie brzmienie mellotronu cichnie zastąpione art-rockowymi, przetworzonymi i mocno stłumionymi riffami gitarowymi w stylu twórczości Roberta Frippa.
   Album zamyka niezwykle ciepły numer autorstwa Richarda Pinhasa, Michel Ettori, oparty wyłącznie na partiach akustycznych gitar zabarwionych muzyką latynoską i jazzem. Utwór jest hołdem dla francuskiego gitarzysty, Michele Ettori'ego, który również podjął współpracę z Heldonem w 1976 roku (album Agneta Nilsson).
   Swoisty dualizm albumu Allez Teia świadczy o pewnym poszukiwaniu własnej tożsamości muzycznej formacji Heldon. Niemal równy podział na część art-rockową i syntezatorową jest próbą wyboru między dwoma obliczami muzyki zespołu na wczesnym etapie jego istnienia. I chociaż ostatecznie na następnych albumach Heldon przeważyła opcja syntezatorowa, to art-rock nie zniknął całkowicie z twórczości zespołu - zawsze na kolejnych wydawnictwach sygnowanych nazwą Heldon pojawiały art-rockowe momenty.
 
Tracklista:
 
1. In the wake of King Fripp (6:36)
2. Aphanisis (2:22)
3. Omar Diop Blondin (7:26)
4. Moebius (1:52)
5. Fluence: Continuum Mobile Disjonction inclusive (12:14)
6. St Mikael Samstag am abends (6:18)
7. Michel Ettori (4:17)
 
Personel:
 
Guitar [Guitars], Synthesizer [A.R.P., VCS 3], Mellotron, Tape [Tapes] – Richard Pinhas
Mellotron, Guitar, Synthesizer [A.R.P.], Performer [Rahat Louckhoum] – Georges Grunblatt
 
Written by, © copyright August 2021 by Genesis GM.