Space of Music

Naughty Boys & Instrumental - szósty, podwójny album studyjny japońskiej formacji synth popowej, Yellow Magic Orchestra (YMO), nagrywany w tokijskich studiach Alfa Studio "A", Shibaura, Minato, Onkio Haus Inc., Ginza oraz Chūō między październikiem 1982 a marcem 1983 roku. Materiał na wydawnictwie zwrócony jest w o wiele bardziej niż dotychczas popową stronę muzyczną, również po raz pierwszy w dotychczasowej twórczości YMO pojawiają się synth popowe piosenki w języku japońskim. W nagraniach gościnnie udział wziął brytyjski gitarzysta art rockowy, Bill Nelson.
   Premiera albumu miała miejsce 24 maja 1983 roku nakładem japońskiej wytwórni, Alfa Records Inc. Kompozycją pilotującą wydawnictwo i otwierającą jego setlistę jest wydany na singlu wiosną 1983 roku, śpiewany w języku japońskim utwór Kimi ni, mune kyun. (A holiday affair) (君に、胸キュン。（浮気なヴァカンス）; Kimi ni, mune kyun. (Uwaki na vacances). Autorem tekstu piosenki jest japoński muzyk rockowy, Takashi Matsumoto, z którym basista i klawiszowiec YMO, Haruomi Hosono, współpracował już pod koniec lat 60. w zespołach Burns, The Floral / Apryl Fool i Valentine Blue, następnie zaś obaj w pierwszej połowie lat 70. wspólnie występowali w art rockowej formacji, Happy End. Elektroniczna sekcja perkusyjna utrzymuje standardowe i jednostajne tempo, w podkładzie występuje miękka i płytko zapętlająca się sekcja gitary basowej. Warstwa muzyczna złożona jest z partii cymbałków tworzącej płytko zapętloną linię melodii wspartą krótkimi przeciągnięciami partii cymbałków, chłodnej, rozległej i wysoko brzmiącej solówki klawiszowej układającej się w rozmytą i płytko zapętloną, bądź silnie rozmytą linię melodii, występującej okresowo subtelnej, chłodnej i melancholijnej przestrzeni, chłodnej, smyczkowo brzmiącej partii klawiszowej tworzącej rozmytą linię melodii i długie przeciągnięcia, chłodnych, krótkich, wysoko i retrospektywnie brzmiących partii klawiszowych układających się w dynamiczną i płytko zapętloną linię melodii, chłodnych, przestrzennie brzmiących przeciągnięć klawiszowych, oraz chłodnej, wysoko brzmiącej partii klawiszowej tworzącej rozmytą i płytko zapętloną linię melodii. W środkowej fazie utworu warstwę muzyczną subtelnie wspiera partia gitary akustycznej, występują też wsamplowane, damsko brzmiące krótkie dialogi w języku japońskim. W drugiej połowie numeru na pewien czas struktura muzyczna minimalizuje się do utrzymującej standardowe i jednostajne tempo elektronicznej sekcji perkusyjnej, w tle słychać jest wsamplowane, kobieco brzmiące westchnienia, dalej zaś następuje chłodne, masywne, wysoko i retrospektywnie brzmiące klawiszowe przeciągnięcie, po którym warstwa muzyczna powraca do swojej zasadniczej formy. Partia wokalna w wykonaniu Yukihiro Takahashiego jest łagodna i ciepła, linia wokalna jest przebojowa, nawiązująca do stylistyki popu lat 70., w szczególności do twórczości szwedzkiego zespołu disco, Abba. Singiel znalazł się na 2. miejscu w Japonii w zestawieniu listy Oricon w 1983 roku.
   Utwór Expected Way (希望の路; Kibou no michi), w całości autorstwa Yukihiro Takahashiego, poprzedzony jest przeciągłym, opadającym szumem syntezatorowym. Elektroniczna sekcja perkusyjna utrzymuje standardowe i jednostajne tempo, podkład wypełniony jest gęstym i miękkim basowym pulsem sekwencerowym okresowo wspartym subtelną i miękką sekcją gitary basowej. Warstwa muzyczna składa się z chłodnego, równomiernego, dynamicznego i wysoko brzmiącego pulsu sekwencerowego, chłodnych, krótkich i wysoko brzmiących partii klawiszowych tworzących krótkie arpeggia, new wave'owych, nisko brzmiących partii gitarowych układających się w płytko zapętloną linię melodii, subtelnej, chłodnej, wysoko, retrospektywnie i gładko brzmiącej solówki klawiszowej tworzącej rozmytą linię melodii, chłodnych, wysoko, gładko i archaicznie brzmiących przeciągnięć klawiszowych, subtelnej, new wave'owej i miękkiej partii gitarowej w tle, oraz występującej w refrenach subtelnej i chłodnej przestrzeni. W drugiej połowie kompozycji w tle słychać jest znany z jej introdukcji przeciągły, opadający do dołu szum syntezatorowy, w warstwie muzycznej pojawiają się subtelne, chłodne, krótko przeciągnięte, wysoko i lekko wysmukle brzmiące partie klawiszowe układające się w urywaną i lekko zapętloną linię melodii wspartą chłodnymi, krótkimi, lekko chwiejnymi, wysoko i retrospektywnie brzmiącymi przeciągnięciami klawiszowymi. Partia wokalna w wykonaniu Yukihiro Takahashiego jest łagodna, new wave'owa, śpiewana w języku japońskim, linia wokalna jest chwytliwa. Haruomi Hosono i Ryuichi Sakamoto wykonują łagodne wokalizy.
   Współautorem tekstu do piosenki Focus jest współpracujący z YMO od 1981 roku (album BGM), mieszkający w Japonii brytyjski DJ i dziennikarz, Peter Barakan. Elektroniczna sekcja perkusyjna utrzymuje standardowe i jednostajne tempo, okresowo wspierana jest przez utrzymujące bojowe tempo silne uderzenia dodatkowej partii werbla perkusyjnego, podkład wypełniają krótkie i twarde basowe pulsy sekwencerowe wymieniające się z krótkimi syntezatorowymi akordami basowymi. Warstwę muzyczną tworzą chłodne partie klawiszowe o brzmieniu xylofonu występujące luźno bądź tworzące płytko zapętlającą się linię melodii, chłodne, krótkie, wysoko i gładko brzmiące przeciągnięcia klawiszowe wymieniające się z krótkimi, masywnymi, tubalnie i archaicznie brzmiącymi przeciągnięciami klawiszowymi, new wave'owy, wysoko i gładko brzmiący riff gitarowy układający się w rozmyte linie melodii, dyskretna, chłodna, rozległa, lekko wibrująca i wysoko brzmiąca partia klawiszowa tworząca silnie rozmytą linię melodii w refrenach, oraz miękkie, new wave'owe partie gitarowe układające się w krótką i płytko zapętloną linię melodii w tle. Śpiewana w języku angielskim partia wokalna w wykonaniu Yukihiro Takahashiego jest łagodna, z lekkim wpływem stylu śpiewania wokalisty kultowej brytyjskiej formacji new wave Ultravox, Midge'a Ure'a. Haruomi Hosono i Ryuichi Sakamoto wspierają Yukihiro Takahashiego chórkami.
   Kompozycja Ongaku (音楽; Music), w całości autorstwa Ryuichiego Sakamoto, opiera się na tempie bossa novy elektronicznej sekcji perkusyjnej, krótkich, masywnych i chropowato brzmiących syntezatorowych akordach basowych tworzących zapętloną linię basu bądź równomiernym, chropowato brzmiącym i miękkim basowym pulsie sekwencera w podkładzie, chłodnych, krótkich, retrospektywnie i wysoko brzmiących zapętleniach klawiszowych, chłodnych, krótkich, miękkich, wysoko, matowo i organowo brzmiących partiach klawiszowych układających się w krótkie arpeggia bądź w płytko zapętloną, jazzową linię melodii, a także krótkie i płytkie zapętlenia podszyte subtelnym, chropowato, archaicznie i wysoko-tubalnie brzmiącą partią klawiszową, chłodnych, retrospektywnie i wysoko brzmiących solówkach klawiszowych tworzących krótką i płytko zapętloną linię melodii, wysoko i archaicznie brzmiącym tle syntezatorowym, partii saksofonu układającej się w rozmytą i jazzową linię melodii, tworzącej rozmytą linię melodii chłodnej, rozległej i przestrzennie brzmiącej partii klawiszowej subtelnie podszytej wysokim, fletowym i retrospektywnym brzmieniem klawiszowym, oraz chłodnej, wysoko i wiolonczelowo brzmiącej solówce klawiszowej układającej się w funkową, płytko zapętloną i rozmytą linię melodii. Całość zamyka unoszące się ku górze chłodne, wysoko brzmiące przeciągnięcie organowe. Śpiewana w języku japońskim partia wokalna w wykonaniu Yukihiro Takahashiego jest ciepła i pogodna, wokalistę chórkami wspierają Ryuichi Sakamoto i Haruomi Hosono. Istnieje plotka, iż Ryuichi Sakamoto skomponował numer dla swojej dwuletniej wówczas córki, Miu - przyszłej popularnej japońskiej piosenkarki, Miu Sakamoto.
   Utwór Opened My Eyes autorstwa Yukihiro Takahashiego i Petera Barakana charakteryzuje się standardowym i jednostajnym tempem elektronicznej sekcji perkusyjnej wspartej zapętloną rytmiką elektronicznych bongosów, płytko zapętloną sekcją gitary basowej wspartą krótkimi, masywnymi, nisko i chropowato brzmiącymi przeciągnięciami syntezatorowymi w podkładzie, chłodnymi, krótkimi i głębokimi zapętleniami klawiszowymi o wysokim i gładkim brzmieniu, chłodną i wysoko brzmiącą solówką klawiszową układającą się w płytko zapętloną linię melodii, chłodnymi, krótkimi i smyczkowo brzmiącymi zapętleniami klawiszowymi, chłodnymi, krótkimi, miękkimi, wysoko, gładko i wysmukle brzmiącymi partiami klawiszowymi tworzącymi krótką i opadającą do dołu linię melodii, chłodną, wysoko brzmiącą solówką klawiszową o skrzypcowo-gitarowym zabarwieniu dźwiękowym układającą się w krótką i zapętloną linię melodii o orientalnym, dalekowschodnim zabarwieniu, subtelnymi, miękkimi i funkowymi partiami i akordami gitarowymi w tle, chłodnymi, wysoko i wysmukle brzmiącymi partiami klawiszowymi tworzącymi wstawkową, krótką, dynamicznie i płytko zapętloną linię melodii przechodzącą w krótkie przeciągnięcie, subtelnymi, chłodnymi, krótkimi i wysoko brzmiącymi przeciągnięciami klawiszowymi w tle, oraz chłodną, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiącą partią klawiszową układającą się w rozmytą linię melodii. W tle niekiedy słychać jest krótkie i rozległe szumy syntezatorowe. Całość wieńczy miękki akord organowy wsparty subtelnym, nisko i szorstko brzmiącym tłem organowym. Śpiewana w języku angielskim partia wokalna w wykonaniu Yukihiro Takahashiego jest new wave'owa i łagodna, wokalistę w chórkach wspierają Haruomi Hosono i Ryuichi Sakamoto.
   Półminutowa instrumentalna miniatura You've Got to Help Yourself (Preview) (以心電信（予告編）; Ishin denshin (Yokokuhen) autorstwa Yukihiro Takahashiego i Ryuichiego Sakamoto, osadzona jest na standardowym i jednostajnym tempie elektronicznej sekcji perkusyjnej, miękkim i równomiernym pulsie basowym sekwencera z czasem wspartym dyskretną, miękko kołyszącą się w stylu disco lat 70. sekcją gitary basowej w podkładzie, dyskretnej, chłodnej i melancholijnej przestrzeni z czasem zanikającej, chłodnej i wysoko brzmiącej partii klawiszowej układającej się w rozmytą i płytko zapętloną linię melodii, krótkich partiach klawiszowych o brzmieniu trąbki tworzących krótkie, wstawkowe arpeggio, chłodnych, krótkich i wysoko brzmiących partiach klawiszowych układających się w krótkie i zapętlone arpeggia, subtelnych, chłodnych i smyczkowo brzmiących partiach klawiszowych tworzących rozmytą linię melodii, oraz solówkach klawiszowych o wysokim brzmieniu trąbki układających się w płytko zapętloną linię melodii.
   Piosenka Lotus Love w całości autorstwa Haruomiego Hosono prezentuje jednostajne tempo elektronicznej sekcji perkusyjnej, twardy i płytko zapętlony basowy puls sekwencerowy w podkładzie, lekko chwiejną, tubalnie brzmiącą solówkę klawiszową układającą się w płytko zapętloną linię melodii wspartą płytko zapętlającą się, wysoko-tubalnie i wysmukle brzmiącą partią klawiszową, chłodne, smyczkowo-przestrzennie brzmiące partie klawiszowe tworzące rozmytą i płytko zapętloną linię melodii, chłodną partię klawiszową o wysokim, gładkim i retrospektywnym brzmieniu układającą się w rozmytą linię melodii, oraz chłodną partię klawiszową o brzmieniu skrzypcowym tworzącą silnie rozmytą linię melodii wspartą subtelną partią klawiszową o wiolonczelowym brzmieniu. Śpiewana w języku angielskim partia wokalna w wykonaniu Yukihiro Takahashiego jest łagodna, new wave'owa, ze wsparciem chórków w wykonaniu Haruomiego Hosono i Ryuichiego Sakamoto. Linia wokalna, szczególnie w refrenach, jest chwytliwa. Utwór posiada interlude złożone z nisko i szorstko brzmiącego tła syntezatorowego, tubalnie brzmiących, popadających w lekkie wibracje przeciągnięć klawiszowych, subtelnych, chłodnych, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiących przeciągnięć klawiszowych oraz zimnych i krótkich przeciągnięć elektronicznej partii dzwonków w tle.
   Kompozycja Kai-Koh (邂逅; Kaikō) w całości autorstwa Ryuichiego Sakamoto, oparta jest na standardowym i jednostajnym tempie elektronicznej sekcji perkusyjnej, krótkich, basowych pulsach sekwencerowych złączonych z takimi samymi pulsami sekwencerowymi o nisko-tubalnym i chropowatym brzmieniu w podkładzie, chłodnych, krótkich, wysoko i retrospektywnie brzmiących partiach klawiszowych tworzących dynamiczne i równomierne arpeggio, chłodnych, twardych i wysoko brzmiących pulsacjach sekwencerowych, chłodnych, rozległych i wysoko brzmiących wejściach klawiszowych, występującej okresowo chłodnej, płytko zapętlonej, twardej i wysoko brzmiącej wibracji syntezatorowej, chłodnej, wysoko i matowo brzmiącej solówce klawiszowej tworzącej rozmytą i płytko zapętloną linię melodii, chłodnej, wysoko, retrospektywnie i gładko brzmiącej partii klawiszowej układającej się w krótkie i płytko zapętlone linie melodii, występującej okresowo subtelnej, chłodnej i melancholijnej przestrzeni, chłodnym, gęstym, melancholijnym i wysoko brzmiącym tle syntezatorowym, chłodnej, przestrzennie brzmiącej partii klawiszowej finalizującej refreny, oraz chłodnej, krótkiej i dzwoniącej partii klawiszowej podążającej za linią wokalną w drugiej połowie utworu. W końcowej fazie piosenki sekcja rytmiczna powoli wycisza się i ustaje, struktura muzyczna minimalizuje się do chłodnego, gęstego, melancholijnego i wysoko brzmiącego tła syntezatorowego oraz chłodnej, wysoko, retrospektywnie i gładko brzmiącej partii klawiszowej układającej się w krótkie i płytko zapętlone linie melodii, pozostają też chłodne, rozległe i wysoko brzmiące wejścia klawiszowe, ale przyjmują one rozległego, dzwoniącego brzmienia podszytego chłodnym i przestrzennym brzmieniem klawiszowym, jednorazowo pojawia się chłodna, krótka i wysoko brzmiąca wibracja syntezatorowa. Śpiewana w języku japońskim partia wokalna w wykonaniu Yukihiro Takahashiego jest ciepła i łagodna. Wokalistę w chórkach wspierają Haruomi Hosono i Ryuichi Sakamoto.
   Utwór Expecting Rivers (希望の河; Kibou no kawa) autorstwa Yukihiro Takahashiego i Ryuichiego Sakamoto zawiera jednostajne tempo elektronicznej sekcji perkusyjnej dodatkowo wspartej dynamiczną, bojową i zapętloną rytmiką elektronicznego bębna, rozległe i szorstko brzmiące basowe przeciągnięcia syntezatorowe w podkładzie, chłodne, krótkie i wysoko brzmiące partie klawiszowe tworzące równomierne arpeggio wsparte chłodnymi, krótkimi, wysoko i lekko matowo brzmiącymi przeciągnięciami klawiszowymi, chłodną, rozległą, wysoko-tubalnie i retrospektywnie brzmiącą partię klawiszową układającą się w chwytliwą, zapętloną i rozmytą linię melodii, chłodną i wysoko brzmiącą solówkę klawiszową tworzącą pogodną i płytko zapętloną linię melodii, chłodną partię pianina elektrycznego układającą się w arpeggiową, płaską, jazzowo-soulową linię melodii, oraz pojawiającą się z czasem, jeszcze w pierwszej części kompozycji chłodną, rozległą i wysoko brzmiącą przestrzeń organową. Śpiewana w językach japońskim (strofy) i angielskim (refreny) partia wokalna w wykonaniu Yukihiro Takahashiego jest ciepła i pogodna, wokalistę w chórkach wspierają Haruomi Hosono i Ryuichi Sakamoto. Linia wokalna nawiązuje do stylistyki popu lat 70.
   Wydawnictwo zamyka piosenka Wild Ambitions autorstwa Haruomiego Hosono i Ryuichiego Sakamoto, z podwójną sekcją rytmiczną w postaci, jednostajnego i mechanicznego tempa elektronicznej sekcji perkusyjnej oraz gęstej, plemiennej rytmiki elektronicznych bongosów i twardych, wysoko brzmiących elektronicznych perkusjonaliów, twardym, równomiernym i dynamicznym basowym pulsem sekwencerowym bądź krótkimi i miękkimi basowymi pulsami sekwencerowymi w podkładzie, występującym jedynie w pierwszej części utworu nisko-tubalnie i brzęcząco brzmiącym tłem syntezatorowym przypominającym dźwięk brzęku transformatora wysokiego napięcia, następującymi po sobie krótkimi, miękkimi, masywnymi, nisko, retrospektywnie i szorstko brzmiącym akordami syntezatorowymi w tle, chłodną, retrospektywnie i wysoko brzmiącą solówką klawiszową układającą się w płytko zapętloną linię melodii, w którą układa się również chłodna, krótka i wysoko brzmiąca partia klawiszowa (w tym drugim przypadku linia melodii przecinana jest chłodnym, krótkim, miękkim, wysoko i gładko brzmiącym akordem klawiszowym), chłodną, lekko wibrującą, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiącą partią klawiszową tworzącą rozmytą i płytko zapętloną linię melodii wspartą stale zapętlającą się, wysoko-tubalnie brzmiącą partią klawiszową, oraz chłodnymi partiami pianina elektrycznego układającymi się w soulową linię melodii ustępującą długiemu, nisko i szorstko brzmiącemu przeciągnięciu syntezatorowemu, które wypełnia tło. W pierwszej części kompozycji, bliżej jej początkowej fazy, słychać jest wznoszące się i drgające syntezatorowe zaszumienie tła finalizowane miękką, wysoko, archaicznie i chropowato brzmiącą wstawką klawiszową, zaś w jej drugiej połowie, blisko fazy środkowej, pojawia się chłodna, wysoko i chropowato brzmiąca solówka klawiszowa tworząca rozmytą linię melodii. W końcowej fazie piosenki, wraz z nastąpieniem długiego, nisko i szorstko brzmiącego przeciągnięcia syntezatorowego wypełniającego tło, powraca chłodna, retrospektywnie i wysoko brzmiąca solówka klawiszowa układająca się w płytko zapętloną linię melodii. Śpiewana w języku angielskim partia wokalna w wykonaniu Yukihiro Takahashiego, choć jest new wave'owa i łagodna, pełna jest nostalgii. Wokaliście w chórkach towarzyszą Haruomi Hosono i Ryuichi Sakamoto. Linia wokalna nawiązuje do twórczości z pierwszej połowy lat 80. zespołu Ultravox.
   Dla audiomaniaków muzycy formacji przygotowali alternatywną, instrumentalną wersję albumu, Naughty Boys Instrumental, gdzie zaprezentowano pozbawione partii wokalnych utwory z bardziej wyeksponowanymi partiami instrumentalnymi, w zmienionej względem wokalnej wersji wydawnictwa chronologii, brak jest jednak instrumentalnej wersji numeru Kimi ni, mune kyun. (A holiday affair) (君に、胸キュン。（浮気なヴァカンス）; Kimi ni, mune kyun. (Uwaki na vacances).
   Setlistę instrumentalnej części albumu otwiera pochodząca ze strony B singla Kimi ni, mune kyun. (A holiday affair) kompozycja Chaos Panic w całości autorstwa Haruomiego Hosono, ze standardowym i jednostajnym tempem elektronicznej sekcji perkusyjnej, względnie twardym pulsem basowym sekwencera wspartym miękką, masywną i rozmytą sekcją gitary basowej w podkładzie, chłodnymi, krótkimi, retrospektywnie i wysoko brzmiącymi partiami klawiszowymi tworzącymi na przemian bardzo krótkie arpeggia i dublujące się wstawki, chłodnymi, wysoko i gładko brzmiącymi solówkami klawiszowymi układającymi się krótkie i płytko zapętlone bądź rozmyte linie melodii, chłodną i wysoko brzmiącą partią klawiszową tworzącą stale zapętloną linię melodii, za którą niekiedy podąża chłodna, lekko chropowato i wysoko brzmiąca solówka klawiszowa, chłodną, wysoko, retrospektywnie i gładko brzmiącą solówką klawiszową układającą się w rozmytą linię melodii, chłodnymi partiami klawiszowymi o wysokim i gładkim brzmieniu saksofonu układającymi się w zapętlone i jazzowe linie melodii, oraz chłodnymi, krótkimi, wysoko, archaicznie i matowo brzmiącymi partiami klawiszowymi tworzącymi płytko zapętloną linię melodii w tle, gdzie okresowo słychać jest szorstko brzmiący szum syntezatorowy. W drugiej połowie ścieżki pojawia się chłodna, wysoko i chropowato brzmiąca solówka klawiszowa układająca się w rozmytą linię melodii, dalej zaś chłodne przeciągnięcia klawiszowe o wysokim brzmieniu saksofonu tworzą swobodną, funkowo zabarwioną linię melodii.
   W pozostałych utworach partie wokalne zastąpione zostają klawiszowymi solówkami, zaś ich struktura muzycznie nie ulega zmianie. Wyjątkiem jest tu kompozycja You've Got to Help Yourself (以心電信; Ishin denshin), zaprezentowana w pełnej, ponad 4-minutowej wersji, poprzedzona krótką introdukcja złożoną z syntezatorowego szumu oraz silnie zmasowanych uderzeń partii werbla perkusyjnego. W swojej zasadniczej części ścieżka opiera się na standardowym i jednostajnym tempie elektronicznej sekcji perkusyjnej, kołyszącej się w stylu disco lat 70. sekcji gitary basowej w podkładzie, chłodnych, krótkich i wysoko brzmiących partiach klawiszowych tworzących bardzo krótkie, wstawkowe arpeggia, chłodnych, rozległych i wysoko brzmiących solówkach klawiszowych układających się w rozmytą i zapętloną linię melodii, chłodnej przestrzeni, chłodnych, miękkich, masywnych, wysoko i melancholijnie brzmiących partiach klawiszowych tworzących płytko zapętloną, rozmytą i soulowo zabarwioną linię melodii wspartą niekiedy chłodnymi i wysoko brzmiącymi nakładkami klawiszowymi, oraz chłodnych i wysoko brzmiących solówkach klawiszowych układających się w zapętloną, rozmytą i soulową linię melodii. W środkowej fazie utworu pojawia się chłodna, rozległa i przestrzennie brzmiąca partia klawiszowa tworząca płytko zapętloną linię melodii poprzecinaną oddalonymi, chłodnymi, krótkimi i smyczkowo brzmiącymi zapętleniami klawiszowymi. W drugiej połowie kompozycji następuje krótki pomost, w którym elektroniczna sekcja perkusyjna ogranicza się do utrzymującego jednostajne tempo uderzenia beatu podkładu rytmicznego, struktura muzyczna wycisza się, tło wypełnia subtelne, niskie brzmienie syntezatorowe oraz masywny syntezatorowy syk ustępujący miejsca rozległemu gongowi kotła perkusyjnego. W końcowej fazie ścieżki warstwa muzyczna poszerza się o oddalone, chłodne i smyczkowo brzmiące partie klawiszowe układające się w płytko zapętloną linię melodii.
   Wydawnictwo Naughty Boys, choć w 1983 roku dotarło do 1. miejsca w Japonii w zestawieniu listy Oricon, nie wzbudzało już tak wielkiego entuzjazmu wśród fanów YMO, jak trzy pierwsze albumy zespołu, prezentując się również gorzej pod względem muzycznym od najlepszych wydawnictw studyjnych formacji, BGM i Technodelic (oba pochodzące z 1981 roku), mimo to album zdobył pozytywne opinie krytyków i dziennikarzy muzycznych, którzy podkreślali solidność zawartego na nim komercyjnego synth popu oraz perfekcję muzyczną kompozycji.

Tracklista:

1. "Kimi ni, mune kyun. (A holiday affair)" (君に、胸キュン。（浮気なヴァカンス）; "Kimi ni, mune kyun. (Uwaki na vacances)") 4:07
2. "Expected Way" (希望の路; "Kibou no michi") 4:34
3. "Focus" 3:41
4. "Ongaku" (音楽; "Music") 3:25
5. "Opened My Eyes" 3:40
6. "You've Got to Help Yourself (Preview)" (以心電信（予告編）; "Ishin denshin (Yokokuhen)") 0:30
7. "Lotus Love" 4:05
8. "Kai-Koh" (邂逅; "Kaikō") 4:27
9. "Expecting Rivers" (希望の河; "Kibou no kawa") 4:37
10. "Wild Ambitions" Hosono Hosono, Sakamoto 5:10

Naughty Boys Instrumental:

1. "Chaos Panic" 4:12
2. "Expected Way" (希望の路; "Kibou no michi") 4:34
3. "Focus" 3:41
4. "Kai-Koh" (邂逅; "Kaikō") 4:27
5. "Expecting Rivers" (希望の河; "Kibou no kawa") 4:37
6. "You've Got to Help Yourself" (以心電信; "Ishin denshin") 4:21
7. "Lotus Love" 4:05
8. "Ongaku" (音楽; "Ongaku") 3:25
9. "Opened My Eyes" 3:40
10. "Wild Ambitions" 5:10

Personel:

Haruomi Hosono – Bass, Synth Bass, Keyboards, Vocals
Ryuichi Sakamoto – Keyboards, Vocals
Yukihiro Takahashi – Vocals, Electronic drums, Cymbals, Keyboards

Personel dodatkowy:

Takeshii Fujii & Akihiko Yamazoe – Technical assistance
Takashi Matsumoto – Lyrics for "Kimi ni, mune kyun."
Peter Barakan – Lyrics for "Focus" and "Opened My Eyes"
Bill Nelson – Electric guitar

Written by, © copyright November 2025 by Genesis GM.