Archiwum 21 lutego 2023


Throbbing Gristle - Live Volume 4, 1979 -...
21 lutego 2023, 23:50

Live Volume 4, 1979 - 1980 - ostatnia z czteroczęściowej serii albumów koncertowych brytyjskiej, rockowo-eksperymentalnej formacji, Throbbing Gristle, wydanych w 1993 roku przez wytwórnię Mute Records. Volume 4 jest zmiksowaną i zremasterowaną w studiu Chrisa Cartera kompilacją występów zespołu z lat 1979-80 (brzmieniowo pozostawionych w stanie surowym).
   Zestaw zawiera obszerne fragmenty koncertów: Sheffield University, 10 czerwiec 1980; SO36 Club Berlin, 7 listopad 1980; Goldsmiths College London, 13 marzec 1980; Rafters Manchester, 4 grudzień 1980; The Factory Manchester, 18 maj 1979, oraz Oundle Public School Peterborough, 16 marzec 1980. Całość zmiksowana została jako album koncertowy prezentujący utwory, które nie mają studyjnych odpowiedników.
   Otwierający album utwór Punished (poprzedzony krótką introdukcją-zapowiedzią w wykonaniu Genesisa P- Orridge'a) o noise'owym charakterze, niesie skojarzenia z dźwiękami maszyn XIX-wiecznych fabryk wykorzystujących tanią siłę roboczą.
   Psychodeliczny Heathen Earth zawiera niemal proto-house'owy puls automatu perkusyjnego i sekwencera w połączeniu z noise'owym zgrzytem i dziką, niemal obłąkańczą narracją Genesisa, co budzi klimat wszechobecnego zagrożenia.
   An Old Man Smiled - najlepszy numer albumu - to psychodeliczno-transowa kompozycja utrzymywana hipnotycznym pulsem sekwencera i melodyjną, acz depresyjną recytacją.
   Russ jest eksperymentalnym utworem na pograniczu krautrocka, psychodelii i muzyki konkretnej, opatrzonym chłodną narracją.
   W równie eksperymentalnym, chociaż w bardziej industrialnym klimacie utrzymany jest utwór Tortured Smiles, zaś We Said No, z powolnym transującym rytmem automatu perkusyjnego, zawiera przeciągłe riffy gitarowe.
   Chłodny utwór Auschwitz z niesamowicie depresyjnie brzmiącymi dźwiękami żydowskich trąbek, mrocznym brzmieniem syntezatora imitującego odgłosy (martwych) ludzi i wszechobecnymi, przeraźliwie spokojnie brzmiącymi zgrzytami, niemal namacalnie oddaje klimat grozy obozu koncentracyjnego. Uczucie grozy, nie tylko poprzez tytuł, ale i brzmienie, potęguje następna, industrialno-noise'owa kompozycja, Devil's Gateway.
   Trained Condition of Obedience, to znów eksperymentalno-psychodeliczny klimat z echami twórczości Pink Floyd i depresyjną narracją Genesisa.
   Five Knuckle Shuffle, transujący utwór z punkrockową partią wokalną, zawiera sekwencerowy puls współgrający ze stale powtarzającym się riffem gitarowym; numer przechodzi w noise'owy (dwuczęściowy) utwór Wall Of Sound, który często był stałym punktem koncertów Throbbing Gristle. Część pierwsza utworu, pochodząca z koncertu z The Factory w Manchesterze, przechodzi w część drugą, pochodzącą z koncertu Oundle Public School w Peterborough. Kompozycja opiera się na hałaśliwych eksperymentach dźwiękowych tworzących tytułową Ścianę Dźwięku; w części drugiej utworu dochodzą jeszcze oszalałe wrzaski Genesisa.
   Album zawiera jeszcze króciutki bonusowy epilog w postaci krótkiej wypowiedzi Genesisa podsumowującej całe czteroczęściowe koncertowe wydawnictwo Throbbing Gristle.
 
Tracklista:
 
Sheffield University 10th June 1980:
1 Introduction 0:34
2 Punished 8:56
3 Heathen Earth 6:04
 
SO36 Club Berlin 7th November 1980:
4 An Old Man Smiled 8:20
 
Goldsmiths College London 13th March 1980:
5 Russ 3:14
 
Sheffield University 10th June 1980:
6 Tortured Smiles 6:17
7 We Said No 5:25
 
Rafters Manchester 4th December 1980:
8 Auschwitz 6:16
9 Devil's Gateway 3:54
 
SO36 Club Berlin 7th November 1980:
10 Trained Condition Of Obedience 6:42
 
The Factory Manchester 18th May 1979:
11 Five Knuckle Shuffle 6:49
12 Wall Of Sound 1:46
 
Oundle Public School Peterborough 16th March 1980:
13 Wall Of Sound 4:01
 
Personel:
 
Artwork – Disinformation
Lead Guitar, Effects, Vocals, Performer [Screwdriver, Gizmo], Effects [Gristlizer], Cornet, Liner Notes [Text] – Cosey Fanni Tutti
Research [Archive Research], Compiled By [Track Selection Consultant] – B. Lustmord
Synthesizer [Synthesisers], Drum Programming [Electronic Rhythms], Tape [Tapes], Performer [Machines], Effects [Gristlizer], Mixed By [Mixing], Remastered By [Digital Remastering], Producer, Photography By – Chris Carter
Tape [Tapes], Performer [Machines], Vocals, Cornet, Effects [Gristlizer], Harmonica – Peter Christopherson
Vocals, Bass Guitar, Performer [Bass Gizmo], Effects [Gristlizer], Violin – Genesis P Orridge
 
Written by, © copyright April 2015 by Genesis GM.
New Order - Republic, 1993;
21 lutego 2023, 23:29

Republic - szósty studyjny album brytyjskiej formacji new wave, New Order, którego nagranie poprzedziły wszelkiego rodzaju problemy w samym zespole, poczynając od upadku wytwórni Factory (album nagrany został już pod szyldem wytwórni London), na narkomanii i pijaństwie muzyków kończąc.
   Innym problemem była sytuacja na rynku muzycznym na początku lat 90., zdominowanym przez nurty grunge, euro dance, rave i hip-hop, co stawiało wiele zespołów z lat 80. w trudnej sytuacji, w obliczu walki o przetrwanie na rynku muzycznym w realiach lat 90., niemal całkowicie odrzucających to, co mogło kojarzyć się z dekadą lat 80. A najlepszym sposobem na przetrwanie rzecz jasna było dostosowanie się do owych realiów; Depeche Mode wzbogacili swoje brzmienie o elementy bluesa i gospel przybierając mroczniejszy i "brudniejszy" charakter muzyki oraz grunge'owy image, co przyniosło zespołowi ogromny sukces komercyjny (album Songs of Faith and Devotion), z kolei Cabaret Voltaire całkowicie uciekł w klimaty house, minimalu i techno (rezygnując przy tym z konwencjonalnych sekcji wokalnych), co przyniosło zespołowi względnie skromny sukces. Jeszcze inną drogą poszły formacje OMD, Pet Shop Boys i Yello, dostosowując swój własny - taneczny - styl do nowoczesnej stylistki muzyki klubowej pierwszej połowy lat 90. - tę drogę wybrali również muzycy New Order, choć nie całkiem do końca.
   Za produkcję albumu Republic odpowiedzialność wziął współpracujący z New Order już wiele lat wcześniej znany producent Stephen Hague.
   Wydawnictwo otwiera, odwołujący się do klasyki twórczości New Order sprzed lat, singlowy utwór Regret, będący fuzją synth popu z indie rockiem; numer wyróżnia się kultowym już dziś głównym motywem gitarowym, trip hopowym, ale przyśpieszonym rytmem automatycznej sekcji perkusyjnej oraz charakterystyczną, rozpoznawalną basówką Petera Hooke'a. Singiel z miejsca stał się światowym hitem list przebojów plasując się m.in. na 1. miejscu US Alternative Airplay i US Dance Club Songs w zestawieniach amerykańskiego Billboardu, 4. miejscu w zestawieniu UK Singles, 6. miejscu na Canada Top Singles, 28. miejscu na US Billboard Hot 100, 14. miejscu w zestawieniu Eurochart Hot 100, czy 39. miejscu w Niemczech.
   Następnym numerem wydawnictwa jest kolejny utwór singlowy, World, również odnoszący się do twórczości New Order z lat 80., tym razem czysto synth popowej. World, który podobnie jak Regret, oparty jest na dość podobnej, przyśpieszonej trip hopowej rytmice, również zawojował światowe listy przebojów docierając do 1. miejsca na US Billboard Hot Dance Club Play, 13. miejsca na UK Singles Chart i 92. miejsca na US Billboard Hot 100.
   Kolejna singlowa kompozycja, Ruined in a Day, w której wyraźnie słychać fascynacje indie rockiem i britpopem (na następnych albumach New Order będzie to już normą), odniosła nieco mniej spektakularne sukcesy na listach przebojów, ale 22. miejsce na UK Singles Chart i 30. miejsce na liście Alternative Airplay w zestawieniu amerykańskiego Billboardu również robi wrażenie. W podobnej, indie-rockowo-britpopowej stylistyce, łączonej jednak z funkiem i soulem, osadzona jest kompozycja Everyone Everywhere.
   Dalsza część albumu utrzymana jest w bardziej utanecznionej stylistyce, począwszy od czwartego singla wydawnictwa, Spooky, przez kolejne piosenki - Young Offender, Liar oraz, utrzymany w najdynamiczniejszym, wręcz w technoidalnym tempie sekcji rytmicznej numer albumu, Chemical, z elementami funku, soulu i house. Kompozycje przypominają dokonania Pet Shop Boys z albumu Very wydanego w tym samym 1993 roku. Innym numerem o utanecznionym charakterze jest melancholijnie synth popowy Special.
   Wracając jednak do Spooky, także i ten singiel namieszał na listach przebojów, docierając m.in. do 6. miejsca zestawienia US Hot Dance Music/Club Play w USA i 22. miejsca na UK Singles Chart w Wlk. Brytanii.
   Times Change jest nieoczekiwanym zwrotem New Order w kierunku hip-hopu; utwór przypomina stylistycznie nieco dokonania ówczesnych gwiazd sceny rap pokroju P.M. Dawn i Stakka Bo.
   Album finalizuje instrumentalny utwór Avalanche (być może odnoszący się do Dr.-a Avalanche'a - automatu perkusyjnego formacji Sisters of Mercy), utrzymany w stylistyce... new age z hipnotyczną partią bębnów w wykonaniu Stephena Morrisa. Wygląda na to, że muzycy New Order widocznie nie mieli pomysłu jak zakończyć album i, chyba na siłę chcieli wydłużyć wydawnictwo do 47 minut, chociaż Avalanche całkowicie kłóci się z resztą albumu, po prostu stylistycznie nie pasując do niego.
   Republic, mimo powszechnej krytyki ze strony dziennikarzy muzycznych i recenzentów, okazał się sukcesem komercyjnym zespołu (New Order powtórzył zatem sukcesy Depeche Mode, OMD, Pet Shop Boys i Yello). Wydawnictwo dotarło do pierwszego miejsca brytyjskiego zestawienia UK Albums Chart, piątego miejsca w Australii i 11. miejsca na amerykańskim Billboardzie.
   Mimo względnej spójności, przez krytyków album uznawany był raczej za najmniej "New Orderowski". Bez wątpienia wydawnictwo przesiąknięte jest melancholią znacznie bardziej wykraczającą niż melancholijne klimaty na Brotherhood (1986) i Movement (1981). Niezwykle mało słyszalna jest także (pomijając Regret) legendarna gitara basowa Hooky'ego.
 
Tracklista:
 
1. "Regret" 4:08
2. "World" 4:44
3. "Ruined in a Day" 4:23
4. "Spooky" 4:44
5. "Everyone Everywhere" 4:25
6. "Young Offender" 4:48
7. "Liar" 4:22
8. "Chemical" 4:11
9. "Times Change" 3:53
10. "Special" 4:51
11. "Avalanche" 3:15
 
Personel:
 
Bernard Sumner – vocals, guitars, synthesizers and programming
Peter Hook – bass, programming
Stephen Morris – drums, synthesizers and programming
Gillian Gilbert – synthesizers, guitars and programming; vocal on "Avalanche"
 
Produkcja / obsługa techniczna, muzycy sesyjni:
 
Gillian Gilbert, Peter Hook, Stephen Morris, Bernard Sumner and Stephen Hague – writer
New Order and Stephen Hague – producer
Pascal Gabriel – pre-production ("Regret" and "Young Offender")
Simon Gogerly, Mike 'Spike' Drake, Owen Morris and Richard Chappell – engineer
Ben Findlay – assistant engineer
Sam Hardaker – assistant engineer
Audrey Riley – cello, string arrangements
David Rhodes – additional guitar
Andy Duncan – additional programming
Dee Lewis – backing vocals
Peter Saville – art direction (designed at Pentagram)
 
Written by, © copyright February 2015 by Genesis GM.