Archiwum 21 sierpnia 2025


Psyche - Love Among the Ruined, 1998;


21 sierpnia 2025, 01:26

Love Among the Ruined - ósmy album studyjny kanadyjskiej formacji synth popowej, Psyche (drugi z niemieckim klawiszowcem, Perem-Andersem Kurenbachem w składzie), nagrywany i mixowany w studiu Liquid Gold Studio w niemieckim mieście Halle (Saale). Producentem materiału był rumuński inżynier dźwięku, Radu Marinescu. Wydawnictwo ukazało się 22 czerwca 1998 roku nakładem niezależnej niemieckiej wytwórni, StrangeWays.
   Albumową setlistę otwiera kompozycja Exhale z utanecznionym, ale ociężałym, lekko spowolnionym i jednostajnym tempem automatycznej sekcji perkusyjnej, (pojawiającymi się z czasem) masywnymi i miękkimi basowymi akordami syntezatorowymi tworzącymi równomierną linię basu w podkładzie, tubalnie i chropowato brzmiącą pętlą klawiszową w tle, chłodnymi, krótkimi, miękkimi, wysoko i retrospektywnie brzmiącymi partiami klawiszowymi układającymi się w luźną pętlę, chłodnymi zagrywkami partii pianina, wejściami fortepianowymi oraz chłodną partią klawiszową o wysokim brzmieniu new wave'owego riffu gitarowego tworzącą rozmytą, rozbudowaną, niekiedy przechodzącą w lekkie wibracje i nakładającą się na siebie linię melodii imitującą realny riff gitarowy. W drugiej połowie piosenki, bliżej jej końcowej fazy, w warstwie muzycznej pojawiają się chłodne i krótkie przeciągnięcia klawiszowe o wysokim i szorstkim brzmieniu organowym, jednocześnie automatyczna sekcja perkusyjna zatrzymuje się. Darrin C. Huss początkowo wykonuje deklamację, dalej jego partia wokalna nabiera new wave'owego charakteru w strofach oraz krzykliwych emocji w refrenach.
   Wydany w 1998 roku na singlu utwór Murder in Your Love charakteryzuje się dynamiczną i utanecznioną sekcją rytmiczną w postaci jednostajnego tempa uderzenia partii werbla i połamanego tempa beatu podkładu rytmicznego automatycznej sekcji perkusyjnej. Podkład wypełnia miękki, ale masywny i dynamiczny basowy puls sekwencera. Warstwa muzyczna składa się z chłodnej i rozległej przestrzeni z nakładającym się na nią chłodnym i przestrzennie brzmiącym przeciągnięciem klawiszowym, dynamicznej, chropowato i tubalnie brzmiącej pętli klawiszowej, subtelnej, chłodnej, twardej, równomiernej, wysoko i retrospektywnie brzmiącej pulsacji sekwencerowej w tle, w pomoście wychodzącej na pierwszy plan, występujących w strofach krótkich, ale głębokich, nisko i chropowato brzmiących zapętleń klawiszowych oraz pojawiających się w drugiej strofie chłodnych, masywnie i przestrzennie brzmiących przeciągnięć klawiszowych. W pomoście automatyczna sekcja perkusyjna zatrzymuje się, następnie powraca w spowolnionym i jednostajnym tempie uderzenia partii werbla oraz tempem 1 / 2 uderzenia beatu podkładu rytmicznego. W podkładzie pojawiają się krótkie, subtelne i dublujące się basowe akordy syntezatorowe. W drugiej połowie kompozycji przez pewien czas dotychczasowy miękki, ale masywny i dynamiczny basowy puls sekwencera zastępują krótkie, miękkie, masywnie i szorstko brzmiące basowe akordy syntezatorowe tworzące dynamicznie, ale płytko zapętloną linię basu, pojawiają się wygięte, tubalnie i warkotliwie brzmiące przeciągnięcia klawiszowe. W końcowej fazie piosenki następuje wysoko i chropowato brzmiąca solówka klawiszowa układająca się w rozbudowaną i funkowo zabarwioną linię melodii. Finalnie ta sama solówka klawiszowa przechodzi w bardziej rozległe, tubalne i szorstkie brzmienie przypominające dźwięk hard rockowego riffu gitarowego, finalizujące utwór, wraz z wysoko i szorstko brzmiącą wstawką syntezatorową poddaną efektowi zwielokrotnionego echa. Partia wokalna w wykonaniu Darrina Hussa, choć jest dla niego dość charakterystyczna, polegająca na wysoko brzmiącym barytonie, w strofach zaznacza się rockowym zabarwieniem, w refrenach przechodzi w łagodną, ekspresyjną formę new wave'u. W pomoście wokalista wykonuje deklamację.
   Piosenka Sorrow zawiera bardziej subtelną automatyczną sekcję perkusyjną w strofach, utrzymującą połamane tempo bossa novy wsparte wysoko brzmiącym stukotem, oraz jednostajne i standardowe tempo bardziej intensywnej automatycznej sekcji perkusyjnej w fazach refrenowych. W podkładzie występują krótkie, miękkie i retrospektywnie brzmiące basowe akordy syntezatorowe tworzące luźną linię basu. Warstwę muzyczną tworzą chłodne, krótkie i miękkie partie klawiszowe o wysokim i retrospektywnym brzmieniu układające się w połączone ze sobą krótkie i zapętlone linie melodii, chłodna przestrzeń, oraz chłodna partia klawiszowa o rozległym brzmieniu fletu tworząca silnie rozmytą linię melodii. W drugiej połowie numeru, bliżej jego środkowej fazy, pojawia się chłodna partia klawiszowa o miękkim brzmieniu vibrafonu układająca się w jazzowo zabarwioną linię melodii, dalej następuje subtelna, chłodna i delikatna partia klawiszowa o wysokim i retrospektywnym brzmieniu przypominającym dźwięk marimby układająca się w krótkie linie melodii, oraz subtelna, chłodna, wysoko i wysmukle brzmiąca partia klawiszowa tworząca rozmytą linię melodii. Partia wokalna w wykonaniu Darrina Hussa jest new wave'owa, nieukrywająca emocji.
   Kompozycja Drowning Pool osadzona jest na - wspartej krótkimi i dynamicznymi zapętleniami dodatkowej, bardziej delikatnej partii werbla oraz krótkimi, cyklicznymi, szumiąco-huczącymi efektami syntezatorowymi - automatycznej sekcji perkusyjnej utrzymującej jednostajne i utanecznione tempo, krótkich i twardych syntezatorowych akordach basowych tworzących zapętloną w house'owym stylu linię basu w podkładzie, następujących po sobie masywnych, nisko brzmiących wstawkach syntezatorowych wspartych chropowato i wysoko-tubalnie brzmiącymi efektami syntezatorowymi poddanymi efektowi zwielokrotnionego echa oraz łączonych subtelną, ale masywną, zawijającą się, archaicznie, szorstko i nisko brzmiącą partią syntezatorową, chłodnej, wysoko i wysmukle brzmiącej solówce klawiszowej układającej się w silnie rozmytą linię melodii, chłodnej, przeciągłej, wysoko i gładko brzmiącej partii klawiszowej, chłodnej, krótkiej, wysoko i retrospektywnie brzmiącej partii klawiszowej tworzącej krótką i mechanicznie zapętloną linię melodii, chłodnych, krótkich, lekko masywnych, wysoko, retrospektywnie i chropowato brzmiących partiach klawiszowych układających się w płytko zapętloną i nieco chaotyczną linię melodii wspartą subtelną, chłodną i wysoko brzmiącą pulsacją sekwencerową, chłodnej i przeciągłej partii klawiszowej o brzmieniu fletu, występującej okresowo chłodnej przestrzeni wspartej chłodnymi, smyczkowo brzmiącymi przeciągnięciami klawiszowymi, oraz chłodnej, krótkiej, twardej i wysoko brzmiącej partii klawiszowej tworzącej stale zapętloną linię melodii w drugiej połowie utworu. Darrin Huss w strofach wykonuje szorstką deklamację, natomiast w refrenach śpiewa tradycyjnie oraz wykonuje orientalnie zabarwione wokalizy, w których wokalistę w chórku wspiera klawiszowiec, Per-Anders Kurenbach.
   Numer Land of Broken Promises skierowany jest w stronę stylistyki EBM. Automatyczna sekcja perkusyjna utrzymuje jednostajne tempo, podkład wypełnia miękki i równomierny sekwencerowy puls basowy. Warstwa muzyczna tworzona jest przez chłodną, smyczkowo brzmiącą przestrzeń przechodzącą w klasyczną chłodną przestrzeń w strofach, chłodną krótką, miękką i wysoko brzmiącą partię klawiszową tworzącą krótkie, luźne i lekko zapętlające się arpeggio występujące jedynie w początkowej fazie piosenki, chłodną, krótką i smyczkowo brzmiącą partię klawiszową układającą się w luźne i lekko zapętlone arpeggio, chłodne partie klawiszowe o brzmieniu vibrafonu tworzące zapętloną linię melodii, dyskretne, lekko zawinięte, szorstko i tubalnie brzmiące przeciągnięcia klawiszowe w tle, chłodną solówkę klawiszową o gładkim, retrospektywnym i wysokim brzmieniu układającą się w rozbudowaną linię melodii, subtelne, unoszące się ku górze chłodne, wysmukle i wysoko brzmiące przeciągnięcia klawiszowe oraz dyskretne, wysmukle, wysoko i matowo brzmiące przeciągnięcia klawiszowe. W drugiej połowie kompozycji warstwa muzyczna poszerza się o nisko brzmiące tło syntezatorowe, pojawia się chłodna, smyczkowo brzmiąca partia klawiszowa tworząca płytko zapętlającą się linię melodii, zaś w końcowej fazie piosenki chłodna, gładko, wysmukle i wysoko brzmiąca solówka klawiszowa układa się w rozmytą linię melodii, następnie razem z subtelnym, wysoko i wysmukle brzmiącym wirem klawiszowym przypominającym dźwięk alarmu, finalizuje cały utwór przechodząc w dyskretną wibrację i efekt echa. Darrin Huss śpiewa charakterystycznym dla siebie wysoko brzmiącym barytonem, wokalista wykonuje również krótkie szeptane sentencje w drugiej połowie kompozycji.
   Poprzedzona fortepianowym wejściem piosenka Belong to You odwołuje się do klasyki czarnego amerykańskiego bluesa rodem z Luizjany, ale w syntezatorowej oprawie. Automatyczna sekcja perkusyjna utrzymuje standardowe i jednostajne tempo w stylu klasyki bluesa, podkład zawiera krótkie i miękkie syntezatorowe akordy basowe układające się w klasycznie bluesową linię basu oraz równomierny, miękki i chropowato brzmiący basowy puls sekwencerowy. Warstwa muzyczna składa się z występującego w początkowej i końcowej fazie utworu tubalnie brzmiącego tła syntezatorowego, subtelnej, ale gęstej i chłodnej przestrzeni, chłodnych, smyczkowo-przestrzennie brzmiących przeciągnięć klawiszowych, krótkich, masywnych, tubalnie i szorstko brzmiących partii klawiszowych tworzących bluesowo zabarwioną linię melodii, krótkiego, bluesowego, wysoko, archaicznie i chropowato brzmiącego przeciągnięcia klawiszowego, wysoko-tubalnie brzmiącej partii syntezatorowej okresowo krótko wypełniającej tło, nisko brzmiącej partii syntezatorowej okresowo wypełniającej tło, chłodnej i wysoko brzmiącej solówki klawiszowej z wibrującymi, wysoko i matowo brzmiącymi nakładkami klawiszowymi układającej się w rozmytą linię melodii, oraz tworzącej rozbudowaną, bluesowo zabarwioną linię melodii wspartą wstawkami klawiszowymi o wysokim brzmieniu miękkiego i krótkiego akordu riffu gitarowego, chłodnej, wysoko, chropowato i retrospektywnie brzmiącej partii klawiszowej z czasem przechodzącej w gładkie i wysokie brzmienie. Bliżej końcowej fazy utworu pojawia się chłodna, wysoko, retrospektywnie i lekko wysmukle brzmiąca solówka klawiszowa układająca się w rozbudowaną linię melodii, tło wypełnia zarówno niskie brzmienie syntezatorowe, jak i tubalnie brzmiąca partia syntezatorowa. Partia wokalna w wykonaniu Darrina Hussa, choć charakteryzuje się wysoko brzmiącą barwą głosu, idealnie wpasowuje się w klasycznie czarną, bluesową linię wokalną.
   Kompozycja Fallen Star utrzymuje połamane tempo w strofach oraz ciężkie i trip hopowe tempo automatycznej sekcji perkusyjnej w refrenach i drugiej połowie piosenki, miękką syntezatorową sekcję basu w podkładzie w fazach refrenowych przechodzącą w krótkie, miękkie i szorstko brzmiące sekwencerowe pulsacje basowe, zaś w drugiej połowie utworu na stałe przechodzące w miękki i szorstko brzmiący basowy puls sekwencera, szorstko i nisko brzmiące tło syntezatorowe, krótkie, nisko i szorstko brzmiące przeciągnięcia klawiszowe, chłodne, smyczkowo-przestrzennie brzmiące partie klawiszowe układające się w zapętloną i rozmytą linię melodii, chłodną i rozległą przestrzeń o brzmieniu smyczkowym, chłodne, krótkie, wysoko i retrospektywnie brzmiące partie klawiszowe tworzące krótką i zapętloną linię melodii zaś bliżej końcowej fazy kompozycji przechodzące w dynamicznie zapętlającą się linię melodii wspartą partiami klawiszowymi o pozytywkowym brzmieniu układającymi się w równomierne arpeggio, oraz pojawiające się w drugiej połowie piosenki chłodne, płytko zapętlające się smyczkowo-przestrzennie brzmiące przeciągnięcia klawiszowe. W tle słychać jest również ciężkie i metalicznie brzmiące uderzenia z efektem echa. Darrin Huss śpiewa swoim charakterystycznym, wysoko brzmiącym barytonem, ale w refrenach i drugiej części numeru wykonuje szorstko brzmiące deklamacje.
   Utwór The Game charakteryzuje się połamanym tempem automatycznej sekcji perkusyjnej, krótkimi, szorstko i retrospektywnie brzmiącymi basowymi akordami syntezatorowymi tworzącymi luźną i zapętlającą się linię basu w podkładzie, chłodnymi, długimi i przestrzennie brzmiącymi przeciągnięciami klawiszowymi oraz chłodnymi partiami klawiszowymi o delikatnym brzmieniu typu piano układającymi się w swobodną i jazzowo zabarwioną linię melodii. W tle słychać jest wysoko, nawołująco i animalnie brzmiące efekty syntezatorowe. W drugiej połowie kompozycji struktura muzyczna na pewien czas minimalizuje się do utrzymującej ciągle to samo połamane tempo automatycznej sekcji perkusyjnej, pojawia się chłodna, wysoko zawieszona, wysoko i wokalicznie (damsko) brzmiąca przestrzeń wymieniająca się z chłodną, drżącą, płytko zapętloną, bardzo wysoko, retrospektywnie i lekko wysmukle brzmiącą partia klawiszową, w tle słychać jest krótkie i miękkie efekty terkotów, lekkie efekty zaszumień oraz wsamplowane odgłosy dziewczyny doznającej uczuć orgazmu, przerażenia i rozbawienia. Ta faktura dźwiękowa ustaje, pojawia się partia klawiszowa o brzmieniu typu piano tworząca serie krótkich i zapętlających się linii melodii, które wraz z powrotem struktury muzycznej do stanu poprzedniego, na stałe wchodzą w jej skład, gdzie dodatkowo z czasem występuje subtelna, chłodna i wysoko brzmiąca solówka klawiszowa układająca się w zapętloną i rozmytą linię melodii. Wysoko brzmiący baryton w wykonaniu Darrina Hussa tym razem brzmi bardziej szorstko i surowo.
   Screamin' Machine to całkowicie na nowo nagrana przez Psyche piosenka pochodząca z drugiego wydawnictwa studyjnego zespołu, Unveiling the Secret (1986). W nowej aranżacji brak jest charakterystycznego, nieco oddalonego, hard rockowego riffu gitarowego stanowiącego główny składnik oryginalnej wersji utworu, jednak w strukturze muzycznej nie brakuje ogromnego ładunku energii, co przejawia się w niezwykle dynamicznym, jednostajnym i utanecznionym tempie automatycznej sekcji perkusyjnej, zapętlonej i masywnej sekcji syntezatorowego basu wspartej równomiernym, tubalnie brzmiącym pulsem sekwencerowym w podkładzie, chropowato i tubalnie brzmiącej pulsacji sekwencerowej poprzecinanej tubalnie i chropowato brzmiącymi wstawkami klawiszowymi, chłodnych, krótkich, wysoko, gładko i retrospektywnie brzmiących partiach klawiszowych układających się w krótką i dynamicznie zapętloną linię melodii, krótkich, miękkich, tubalnie i retrospektywnie brzmiących partiach klawiszowych tworzących krótką i swobodną linię melodii, oraz długich, brzęcząco-tubalnie brzmiących przeciągnięciach klawiszowych. W tle słychać jest również miękkie efekty tweetów syntezatorowych, miękkie efekty furkotu czy efekty zaszumień syntezatorowych. Partia wokalna w wykonaniu Darrina Hussa, podobnie jak w oryginalnej wersji kompozycji, choć brzmi wysoko, zawiera elementy surowości, agresji i punka.
   Dla odmiany The Hurting to spokojny numer z elementami klasycznego bluesa, poprzedzony introdukcją złożoną z chłodnych przeciągnięć organowych podszytych efektem gongu i delikatnym dźwiękiem dzwonków. Sekcja rytmiczna złożona jest z plemiennej rytmiki partii bongosów wspartej subtelnym, dublującym się, utrzymującym jednostajne i spowolnione tempo uderzeniem beatu podkładu rytmicznego automatycznej sekcji perkusyjnej oraz zapętloną rytmiką partii perkusjonaliów. W podkładzie słychać jest subtelne, krótkie i miękkie akordy syntezatorowego basu. Warstwa muzyczna złożona jest z chłodnej przestrzeni, chłodnych, delikatnych, miękkich, krótkich i dzwonkowo brzmiących wibracji syntezatorowych, wysoko i szorstko brzmiącej partii harmonijki ustnej układającej się w klasycznie bluesowe linie melodii, chłodnych, krótkich, miękkich i organowo brzmiących partii klawiszowych tworzących krótką i płytko zapętloną linię melodii łączącą się ze sobą, chłodnych, krótkich, miękkich i wysoko brzmiących wejść organowych o bluesowym zabarwieniu, krótkich, bardzo wysoko brzmiących i wibrujących przeciągnięć klawiszowych o bluesowym zabarwieniu, chłodnych, krótkich, wysoko i szorstko brzmiących przeciągnięć organowych oraz chłodnej, rozległej i smyczkowo brzmiącej przestrzeni występującej w fazach refrenowych. Partia wokalna w wykonaniu Darrina Hussa jest łagodna, a nawet pogodna. Wokalista wykonuje również krótką deklamację.
   Instrumentalny utwór Transcendental oparty jest na połamanym i bojowym tempie automatycznej sekcji perkusyjnej, chłodnej przestrzeni, chłodnych, lekko wysmukle, wysoko i matowo brzmiących przeciągnięciach klawiszowych z efektem Dopplera, chłodnych partiach klawiszowych o brzmieniu typu piano układających się w dynamiczną linię melodii z cyklicznym zapętleniem, nisko brzmiącej partii syntezatorowej wypełniającej tło, wznoszących się i opadających przeciągnięciach klawiszowych o szorstkim i tubalnym brzmieniu przechodzącym w szorstki i niski rejestr dźwiękowy, oraz nakładających się na siebie chłodnych, krótkich, wysoko i chropowato brzmiących przeciągnięciach klawiszowych. Całości dopełniają wsmaplowane plemienno-szamańskie śpiewy murzyńskie. W drugiej połowie kompozycji następuje chłodna, wysoko zawieszona partia klawiszowa o rozległym i przestrzennym brzmieniu tworząca rozmytą linię melodii, dalej zaś w warstwie muzycznej pojawia się chłodna, wysoko zawieszona, wysoko i wokalicznie (damsko) brzmiąca przestrzeń, która z czasem ustaje. Tło wypełnia, wsparta unoszącym się i opadającym przeciągnięciem klawiszowym o szorstkim i tubalnym brzmieniu, lekko wznosząca się i opadająca partia syntezatorowa o niskim i szorstkim brzmieniu - do obu tych komponentów minimalizuje się struktura muzyczna w końcowej fazie ścieżki.
   Album zamyka, poprzedzona krótką introdukcją złożoną z przetworzonego dźwięku tłuczonego szkła podszytego efektem zaszumienia, pozbawiona sekcji rytmicznej piosenka Every Kiss I'm Dying, która jest prawie akustyczną i spowolnioną aranżacją utworu Murder in Your Love. Warstwa muzyczna składa się tu z dość masywnej partii gitary akustycznej o zabarwieniu... grunge'owym, chłodnej, wysoko, matowo i retrospektywnie brzmiącej solówki klawiszowej o nieco organowym zabarwieniu dźwiękowym układającej się w krótkie i zapętlone linie melodii bądź przeciągnięcia, krótkich i miękkich wstawek akordu gitary akustycznej oraz występującego w drugiej połowie kompozycji, grunge'owo zabarwionego riffu gitarowego wypełniającego tło. Partia wokalna w wykonaniu Darrina Hussa jest spokojna, ale surowa. Piosenka zawiera interlude złożone z partii pozytywki tworzącej linię melodii o charakterze staromodnej kołysanki.
   Wydawnictwo Love Among the Ruined prezentuje zacznie bardziej mroczniejsze i gotyckie oblicze twórczości Psyche niż formacja prezentowała dotychczas. Słychać tu wyraźne odniesienia do kultowego albumu, The Influence (1989), co zostało w znacznej mierze pozytywnie przyjęte przez fanów zespołu.


Tracklista:


1 Exhale 4:09
2 Murder In Your Love 4:11
3 Sorrow 3:49
4 Drowning Pool 5:31
5 Land Of Broken Promises 4:18
6 Belong To You 3:25
7 Fallen Star 4:01
8 The Game 5:05
9 Screamin' Machine 3:27
10 The Hurting 4:06
11 Transcendental 4:18
12 Every Kiss I'm Dying 3:33


Personel:


Instruments – Per-Anders Kurenbach
Vocals – Darrin Huss

 


Written by, © copyright August 2025 by Genesis GM.

Throbbing Gristle - Journey Trough a Body,...


21 sierpnia 2025, 01:20

Journey Through a Body - piąty i ostatni album studyjny brytyjskiej formacji rockowo-eksperymentalnej, Throbbing Gristle, przed rozwiązaniem zespołu w maju 1981 roku, jest zarazem drugim po 20 Jazz Funk Greats (1979) w pełni studyjnym wydawnictwem (wszystkie pozostałe albumy z okresu 1977-80 łączą materiał studyjny z koncertowym). Po raz pierwszy formacja nagrała też studyjny materiał poza Londynem, przenosząc się w marcu 1981 roku do Rzymu, siedziby kościoła katolickiego, którego najzagorzalszym wrogiem był frontman Throbbing Gristle, Genesis P- Orridge. Muzyk postanowił "ujawnić" czwartą Tajemnicę Fatimską głoszącą, że papież Jan Paweł II jest antychrystem! Wydawnictwo zostało nagrane w studiu włoskiego publicznego radia RAI (zapewne katoliccy redaktorzy nie mieli zielonego pojęcia z kim mają do czynienia) w zaledwie pięć dni, na klika tygodni przed zamachem na Jana Pawła II dokonanego przez Alego Ağcę.
   O ile na wspomnianym albumie 20 Jazz Funk Greats muzycy Throbbing Gristle bezczelnie flirtują z formą popową, to wydawnictwo Journey Through a Body jest zdecydowanym powrotem twórczości zespołu do eksperymentalnych korzeni i klimatu muzyki twórców wywodzących się z niemieckiego nurtu krautrocka, który w Niemczech od kilku lat był gatunkiem już martwym, zaś Throbbing Gristle, na przekór wszystkiemu i wbrew komercjalizacji muzyki elektronicznej oraz industrialnej, nagrał swój bodaj najbardziej awangardowy album, niemal w całości instrumentalny w iście wagnerowskim duchu. Zresztą wchodząc do studia RAI muzycy nie mieli ani żadnych dem utworów, ani nawet jakichkolwiek nut! Wszystko powstawało w zaledwie pięć dni w formie improwizacji (jam session), jak dekadę wcześniej w przypadku twórców z nurtu krautrocka pokroju formacji Tangerine Dream, Cluster czy Neu!
   Wydawnictwo Journey Through a Body finalnie ukazało się nakładem niewielkiej wytwórni Walter Ulbricht Schallfolien w kwietniu 1982 roku, zaś jego formuła składa się z dwóch beztytułowych suit podzielonych na tytułowe wątki.
   Strona A (24 min.) rozpoczyna się od 15-minutowego wątku Medicine z przerażającym motywem buczenia monitora kontrolującego funkcje życiowe, wskazującego śmierć pacjenta. Chwila ciszy (przerywanej konwersacją w tle) i aparat ponownie podejmuje pracę; słychać jest dźwięk pracującego płucoserca, ciężki oddech pełen cierpienia, czy płacz dziewczynki cierpiącej ból. Ból, cierpienie, sucha praca aparatury podtrzymującej życie i obojętność personelu medycznego przewijają się przez całą ścieżkę.
   Drugą część kompozycji stanowi jedyny wokalny moment albumu, wątek Catholic Sex z charakterystycznym dla twórczości Throbbing Gristle proto-house'owym beatem automatu perkusyjnego utrzymującego jednostajne tempo, oraz basowym pulsem sekwencera w podkładzie (będącego też zapowiedzią twórczości zespołów Chris & Cosey / CarterTutti) wspartego sekcją gitary basowej. W strukturze muzycznej występują też chaotyczne partie trąbki, syntezatorowo-industrialne eksperymenty dźwiękowe oraz odgłosy ostrego (katolickiego) sexu. Antyreligijna narracja w wykonaniu Genesisa P- Orridge'a pojawia się wraz z psychodeliczną przestrzenią organową.
   Strona B (16 min.) składa się z trzech wątków. Neofolkowy wątek Exotic Functions zawiera elementy klasycznej europejskiej muzyki fortepianowej połączonej z muzyką Wschodu i rytmami afrykańskimi oraz odgłosami afrykańskich dzikich zwierząt. Utwór często zmienia swoje tempo od bardzo powolnego do zabójczo szybkiego, stanowiąc jednocześnie hołd dla amerykańskiego awangardowego pianisty, Martina Denny'ego.
   Wątek Violencia (The Bullet) to eksperymentalno-industrialne rejony nawiązujące do niemieckiego nurtu krautrocka oraz elektro-akustycznej muzyki konkretnej. Nie ma tu spójnej linii melodii, brak jest sekcji rytmicznej, występują za to luźne improwizowane dźwięki instrumentów - przesterowanej gitary, fortepianu, syntezatorowych eksperymentów dźwiękowych, oraz niezwykle szorstkiego brzmienia syntezatorów, które tylko częściowo przytłumiają krzyki maltretowanych ludzi.
   Kompozycję wieńczy zupełnie niespodziewanie klimat muzyki poważnej - fortepianowy i dramatyczny wątek Oltre La Morte, Birth and Death w duchu twórczości XIX-wiecznego niemieckiego kompozytora muzyki poważnej, Ryszarda Wagnera, oraz twórczości z przełomu lat 60. i 70. brytyjskiej formacji psychodelicznej, Pink Floyd.
   Wydawnictwo Journey Trough a Body jest nie tylko końcem pewnej epoki w twórczości Throbbing Gristle, ale także końcem pewnej epoki we wczesnym okresie ery rocka industrialnego, zaś na następny studyjny album zespołu trzeba było czekać kolejne 23 lata.


Tracklista:


Side A:


1. "Medicine" 15:22
2. "Catholic Sex" 8:10


Side B:


3. "Exotic Functions" 4:18
4. "Violencia (The Bullet)" 8:00
5. "Oltre La Morte, Birth and Death" 3:27


Personel:


Genesis P-Orridge – lead vocals, bass guitar, violin, guitars, percussion
Cosey Fanni Tutti – guitars, cornet, effects, tapes
Peter Christopherson – tapes, electronics, cornet, percussion
Chris Carter – synthesizers, tapes, electronics, drum machine, programming

 

Written by, © copyright September 2015 by Genesis GM.