Najnowsze wpisy, strona 80


Front 242 - Moments 1 (live), 2008;
02 lutego 2023, 01:00

Moments 1 - album koncertowy ojców chrzestnych nurtu EBM, Front 242 - niezbyt aktywnych wydawniczo przez ostatnie piętnastolecie - wydany 5 września 2008 roku nakładem wytwórni Alfa Matrix, zawiera relację z trasy koncertowej zespołu, Vintage Tour, która miała miejsce w latach 2006-07.
   Na wydawnictwie Front 242 prezentuje swoje największe przeboje, zarówno te nowsze, jak i klasyczne z lat 80. - żeby wymienić choćby Body To Body, Lovely Day, Funkhadafi, U-Men, HeadHunter czy Kampfbereit - w wersjach zbliżonych do wersji studyjnych, chociaż aranżacje wzbogacono o partię mocnej perkusji nadającej utworom cięższego i mroczniejszego charakteru.
   Najciekawiej zaprezentowano kompozycję Kampfbereit. Do oryginalnego tekstu piosenki wkomponowano refren legendarnego utworu, Radio-Activity, z repertuaru Kraftwerk: "Radioactivity / Is in the air for you and me / Radioactivity / Discovered by Madame Curie". Tym samym Front 242 złożył hołd i ogromny szacunek legendzie formacji Kraftwerk.
   Z innych najciekawszych momentów wydawnictwa Moments wart większej uwagi jest mocno transujący numer Loud, czy singlowy b-side, Commando Remix.
   Generalnie całościowo album prezentuje blisko 80 minut mocnego transu z wybranymi najlepszymi momentami z twórczości Front 242.
   Moments jest jedynym wydawnictwem Front 242, obok albumu studyjnego Pulse (2003), jakie ukazało się w zeszłej dekadzie i w ogóle ostatnim jak do tej pory albumem Front 242.
 
Edit. 2022. Jeżeli trwający trend się utrzyma, w przyszłym roku będzie okrągła, 20. rocznica oczekiwania fanów Front 242 na nowy album studyjny.
 
Tracklista:
 
1 Happiness 7:11
2 Body To Body 4:06
3 Religion 3:35
4 Welcome To Paradise 4:34
5 Commando Mix 7:13
6 Lovely Day 4:08
7 Until Death 3:23
8 Moldavia 3:32
9 Funkahdafi 3:27
10 7Rain 3:41
11 Loud 4:03
12 Together 4:23
13 U-Men 2:56
14 Take One 4:04
15 Im Rhythmus Bleiben 3:54
16 HeadHunter 4:16
17 Kampfbereit 4:26
18 Punish Your Machine 5:58
 
Personel:
 
Performer [Front 242 Live] – Daniel B., JL De Meyer, P. Codenys, Richard 23, Tim Kroker
 
Written by, © copyright September 2013 by Genesis GM.

Tangerine Dream - Logos, 1982 (live);
02 lutego 2023, 00:57

Logos - trzeci album koncertowy niemieckiej formacji, Tangerine Dream, wydany w grudniu 1982 roku, pod szyldem wytwórni Virgin Records. Album jest zapisem koncertu zespołu w Dominion Theatre w Londnynie, który miał miejsce 6 listopada 1982.
   Trio, Edgar Foese - Chris Franke - Johannes Schmoelling, prezentuje tym razem wyłącznie syntezatorową muzykę rezygnując z ,,konwencjonalnego" instrumentarium, chociaż sama forma tego koncertu pozostaje taka sama jak wcześniej; materiał nie ma nic wspólnego z twórczością studyjną, na album składają się dwa utwory. Tytułowy Logos jest monstrualną, 45-minutową wielowątkową suitą z luźno powiązanymi ze sobą wątkami muzycznymi o zmiennej rytmice. Niekiedy kompozycja całkowicie cichnie pozostawiając wolne pole dla publiczności, by przejść w kolejny wątek. W tytułowej kompozycji mamy do czynienia dosłownie z przeciwstawnościami - od spowolnionego, mrocznego i chłodnego minimalizmu, po szybkie i radosne pulsujące syntetyzmem momenty.
   Drugim utworem wydawnictwa - w zasadzie bisem - jest krótki, niespełna 6-minutowy Doiminion o względnie popowej strukturze z charakterystyczną chwytliwą syntezatorową solówką.
   Bez wątpienia muzyka na albumie jest też początkiem nowego okresu w twórczości Tangerine Dream, charakterystycznego dla kilku następnych albumów zespołu, aż do 1986 roku.
   Album dość nieoczekiwanie przyniósł Tangerine Dream sukces komercyjny w postaci sprzedaży w nakładzie aż 2.5 miliona egzemplarzy na całym świecie co, biorąc pod uwagę charakter muzyki, musi budzić ogromny szacunek.
 
Tracklista:
 
1 Logos 45:06
2 Dominion 5:44
 
Personel:
 
CGI Artist [Computer Graphics, Synopsis / LA] – Denise Lallant
Design [Sleeve Design], Photography By – Monique Froese
Lighting [Stage Lighting] – Heike Trebuth
Liner Notes – Mark Prendergast
Management [British Tour Agent] – Adrian Hopkins
Performer [Played By], Synthesizer – Edgar Froese
Performer [Played By], Synthesizer, Mixed By – Chris Franke, Johannes Schmoelling
Photography By [Band] – Jürgen & Thomas
Producer – Tangerine Dream
Recorded By [Engineer] – Chris Blake
Remastered By [High Definition Digital Remastering] – Simon Heyworth
Written-By – Chris Franke, Edgar Froese, Johannes Schmoelling
 
Written by, © copyright September 2013 by Genesis GM.

Franek Kimono - Franek Kimono, 1984;
02 lutego 2023, 00:54

Franek Kimono - debiutancki album Franka Kimono nagrywany w latach 1983-84 w studiu Polskiego Radia przy ul. Myśliwieckiej w Warszawie oraz w studiu nagrań wytwórni Tonpress. W trakcie sesji nagraniowej albumu wykorzystano syntezatory: Roland (m.in. TB-303 i TR-606), Yamaha DX7 i Minimoog.
   Franek Kimono to de facto projekt, który w założeniu miał wyśmiewać kulturę disco oraz towarzyskie życie PRL-u lat 80. Pomysłodawcą Franka Kimono był znany instrumentalista, twórca wielu kultowych polskich przebojów oraz muzyki filmowej, Andrzej Korzyński a.k.a. Andrzej Spol, który do współpracy zaprosił Mariusza Zabrodzkiego (wokal wspomagający), Sławomira Wesołowskiego (reżyser nagrań), oraz reżysera Krzysztofa Gradowskiego (cała trójka ukryła się pod pseudonimem SMA®), z którym Andrzej Korzyński blisko współpracował podczas produkcji przebojowego filmu ,,Akademia Pana Kleksa". I stąd też padł pomysł zaangażowania w rolę wokalisty i tytułowego Franka Piotra Fronczewskiego, odtwórcy roli Pana Kleksa, obdarzonego perfekcyjnym talentem recytatorskim, mocarnym barytonem i dykcją w stylu wokalisty formacji Yello, Dietera Meiera.
   Jak się okazało, ów żart wyszedł twórcom zupełnie na poważnie, wszakże cała kpina jest niezwykle trafna i inteligentna; Franek Kimono umiejętnie posługuje się slangiem oraz melodeklamacją (co wielu odbiorców uznaje za najwcześniejszą formę polskiego hip-hopu), choć album jest przede wszystkim przeniesieniem na polski grunt ówczesnej zachodniej mody na electro z elementami kultury japońskiej, co ochoczo od dawna stosowali tacy giganci synth popu, jak Depeche Mode, Kraftwerk, OMD czy Alphaville.
   W przypadku Franka Kimono mamy do czynienia również z nawiązaniem do disco lat 70. - zarówno w muzyce, jak i w tekstach - stanowiących satyrę dla popularnych wówczas w kraju (i na świecie) filmów akcji z Bruce'em Lee oraz przebojów disco lansowanych przez grupę Bee Gees.
Album Franek Kimono szybko stał się przebojem w kraju i to nie tylko w dyskotekach, także w TV i radiu (m.in. zwycięstwo w kategorii Album Roku 1984 w plebiscycie organizowanym przez II program Polskiego Radia).
   Już w roku 1983 wydawnictwo zostało poprzedzone przez dwa przebojowe single - King Bruce Lee Karate Mistrz i Dysk Dżokej - będące również najwcześniejszymi formami house'u stworzonymi w Polsce. W dość podobnej stylistyce utrzymana jest również kompozycja otwierająca album, Pola Monola + Coca-Cola, z chłodną solówką klawiszy, hipnotycznym podkładem basu i automatycznej sekcji rytmicznej oraz partii gitary w tle.
   Klasycznie synth popowy styl z elementami tradycyjnej muzyki japońskiej i hipnotycznym podkładem basowo-perkusyjnym prezentują piosenki: Tankowanie Nocą, Sound – Ciężkie Brzmienie, Ja Jestem Menago, Królowa Dysko oraz Gimnastyka. Rejony reggae penetruje numer Jednoręki Bandyta, zaś klimaty funku i tradycyjnego rock'n'rolla z lat 60. słychać w piosence Marynara Łu-bu-du-bu. Dysko Story z kolei charakteryzuje się częściowo przetworzoną przez wokoder sekcją wokalną. Wszystkie te piosenki mają jeden wspólny mianownik - obśmiewają zarówno ówczesną polską mentalność, jak i trendy na amerykański styl życia w Polsce epoki PRL-u.
   Album zamykają dwa anglojęzyczne utwory. Sweet Kimono utrzymany jest w stylistyce synth pop z popularnymi japońsko brzmiącymi klawiszowymi solówkami, podkładem basowego pulsu i gitarowymi partiami w tle. I Love You Too oparty jest o jednostajny, niezwykle dynamiczny beat automatu perkusyjnego, wyrazisty, wręcz industrialny podkład sekwecerowego pulsu, chłodne solówki klawiszy oraz gitarowe partie w tle. Melodeklamacje Piotra Fronczewskiego do złudzenia przypominają tu swoją barwą i stylem deklamacje Dietera Meiera, zresztą sam utwór wydaje się być bliski twórczości Yello.
   Debiutancki album Franka Kimono okazał się nie tylko przebojem na tamte czasy; to jeden z najbardziej kultowych polskich albumów, który doczekał się wielu reedycji, cieszący się popularnością również i dziś - w czasach niesłabnącej mody na brzmienia lat 80.
 
Tracklista:
 
1 Pola Monola + Coca Cola 4:22
2 Tankowanie Nocą 3:32
3 Sound - Ciężkie Brzmienie 4:44
4 Ja Jestem Menago 4:10
5 Dysk Dżokej 3:57
6 Jednoręki Bandyta 3:24
7 Królowa Dysko 3:25
8 Marynara Łu-Bu-Du-Bu 4:06
9 King Bruce Lee Karate Mistrz 3:42
10 Dysko Story 3:54
11 Gimnastyka 3:40
12 Sweet Kimono 3:29
13 I Love You Too 3:48
 
Personel:
 
Co-producer – Mariusz Zabrodzki, Sławomir Wesołowski
Graphics – Karol Śliwka
Lyrics By – Andrzej Spol
Music By – Andrzej Korzyński
Vocals By – Piotr Fronczewski
Photography By – Maria Ihnatowicz, Włodzimierz Ochnio
Producer – Andrzej Korzyński
 
Written by, © copyright September 2013 by Genesis GM.

Psychic TV - Hell Is Invisible...Heaven Is...
02 lutego 2023, 00:51

Hell Is Invisible... Heaven Is Her/e - album studyjny art rockowej formacji, Psychic TV, nagrany po ponad 10-letniej przerwie w działalności, wydany został 9 czerwca 2007 roku.
   Początek dekady lat 2000. był wyjątkowo pracowitym czasem dla lidera formacji Psychic TV, Genesisa P- Orridge'a, przede wszystkim artysta założył eksperymentalny projekt, Thee Majesty. W 2003 roku reaktywował działalność Psychic TV, zaś rok później uczynił to samo ze swoją kultową industrialną formacją, Throbbing Gristle.
  W 2005 roku po serii koncertów, muzycy Psychic TV weszli do studia w Nowym Jorku, nagrywając album Hell Is Invisible... Heaven Is Her/e. Jak zapowiedział Genesis, miał być to album na miarę The Dark Side of the Moon XXI wieku.
   I rzeczywiście, album ten (częściowo noszący charakter koncept-albumu) posiada w sobie geniusz rockowej awangardy, choć zawiódłby się ten, kto oczekiwałby drugiego The Dark Side of the Moon. Wydawnictwo jest przede wszystkim podróżą poprzez śmierć do zmartwychwstania oraz wyrazem fascynacji pandrogynią będącą od kilku lat fetyszem wokalisty.
   Już na sam początek otrzymujemy - poprzedzony introdukcją - utwór Higher And Higher o strukturze funk-rocka z elementami indie rocka. Następny numer, In Thee Body, już bardziej nawiązuje do klimatu psychodeli lat 70. charakteryzując się mocnym uderzeniem perkusji, hałaśliwymi riffami gitary, syntezatorowymi eksperymentami, krzykliwym wokalem i melorecytacjami.
   Silne, punkowe oblicze albumu odzwierciedlają takie utwory jak, niezwykle melodyjny Lies And Then; nawiązująca do psychodeli lat 60., ale i awangardy twórczości Pink Floyd z lat 70. a także punk rocka, 10-minutowa, czteroczęściowa kompozycja Hookah Chalice, oraz 10-minutowa Just Because w charakterze ostrego punk rocka.
   Bardziej psychodeliczne oblicze albumu prezentowane jest poprzez mroczny i wycharczany utwór Maximum Swing oraz nawiązujący do psychodeli lat 60. numer Bb.
   Jest też i całkiem romantyczne oblicze albumu. Bardzo osobista kompozycja, New York Story, dedykowana została przez Genesisa P- Orridge'a swojej żonie, Jaye Breyer (dokooptowanej do składu po reaktywacji Psychic TV). 10-minutowy, I Don't Think So, wyróżnia się częściowo przetworzonymi partiami wokalnymi Genesisa. Oba wspomniane powyżej utwory utrzymane są w nieco bardziej elektroniczno-eksperymentalno-psychodelicznej formule.
   Album finalizuje dość pogodny utwór, Milk Baba, z delikatną partią gitary akustycznej i w ambientowo-celtyckim klimacie. Numer pozbawiony jest tekstu, za to opatrzony został szantową wokalizą Genesisa. Całość albumu definitywnie kończy eksperymentalne interlude w postaci sampli oszalałych i zwielokrotnionych śmiechów.
   W nagraniu albumu gościnny udział wzięli m.in. Nick Zinner (Yeah Yeah Yeahs) i Gibby Haynes (Butthole Surfers). Niestety był to też pożegnalny udział Jaye Breyer, która zmarła rok później w wyniku komplikacji po chorobie nowotworowej.
   Hell Is Invisible... Heaven Is Her/e, choć kontynuuje charakterystyczną dla Psychic TV tematykę okultyzmu, wprowadzając jednocześnie wątek pandrogynii, jest de facto muzycznym świadectwem, jak daleko Psychic TV odszedł od swoich industrialnych korzeni. Być może Genesis P-Orridge zupełnie świadomie odciął się od nich, unikając w ten sposób zaszufladkowania swojej twórczości.
 
Tracklista:
 
"Higher And Higher" – 6:20
"In Thee Body" – 6:55
"Lies And Then" – 5:15
"Maximum Swing" – 5:55
"New York Story" – 6:32
"I Don't Think So" – 9:23
"Hookah Chalice" – 9:33
"Just Because" – 10:15
"Bb" – 6:31
"Milk Baba" – 7:18
 
Personel:
 
Art Direction, Design – Edward ODowd
Bass Guitar – Alice Genese (tracks: 1 to 9)
Drums – Morrison Edley (tracks: 2 to 8 )
Electric Guitar – David Max (tracks: 1 to 4, 7)
Engineer, Recorded By – David Max, Nicholas Kramer
Illustration [Illustrations] – Sean Pierce
Keyboards – Markus Persson (tracks: 1, 2, 4, 5, 7 to 9)
Management – Adam Elfin
Mastered By – Thomas Dimuzio
Mixed By – Baba Larriji, Genesis P-Orridge, ibu600
Music By – Alice Genese, David Max, Edward ODowd, Genesis Breyer P-Orridge, Jacqueline Breyer, Markus Persson, Psychic TV / PTV3
Percussion – Morrison Edley (tracks: 1, 3 to 5, 7 to 9)
Photography By [Band Photography By] – Andrew Marks
Producer – Edward ODowd, Genesis P-Orridge
Producer [Additional] – Baba Larriji, David Max, Nicholas Kramer, ibu600
Sampler [Samples] – Lady Jaye Breyer P-Orridge
Synthesizer – Markus Persson (tracks: 1, 2, 4, 7 to 9)
Vocals, Lyrics By – Genesis Breyer P-Orridge
 
Written by, © copyright September 2013 by Genesis GM.

Herbie Hancock - Perfect Machine, 1988;
02 lutego 2023, 00:49

Perfect Machine - trzydziesty siódmy album w dorobku legendarnego amerykańskiego jazzmana, Herbiego Hancocka, na którym artysta ponownie sięga po stylistykę house zapoczątkowaną kultowymi albumami, Future Shock (1983, jedno z największych osiągnięć w dorobku Herbiego Hancocka) i Sound System (1984), które wraz z Perfect Machine stworzyły tzw. ,,Techno Trylogię".
   Materiał do albumu Perfect Machine powstawał w studiu Garage Sale w Los Angeles oraz w Nowym Jorku w OAO Studios, Quad Studios i RPM Studios. Światowa premiera albumu nastąpiła 15 maja 1988 roku.
   Otwierający album tytułowy utwór, Perfect Machine, swoim wydźwiękiem, linią rytmiczną oraz wokalem przetworzonym przez wokoder bardziej zawiera w sobie coś z twórczości Kraftwerk z albumu Electric Cafe (1986) aniżeli nawiązania do superprzeboju Herbiego Hancocka, Rock It, z albumu Future Shock, niemniej jest to mocna pozycja otwierająca wydawnictwo.
   Kolejne numery albumu, Obsession, Vibe Alive i Beat Wise - zaśpiewane przez legendarnego funkowego wokalistę i gitarzystę, Leroy'a ,,Sugarfoot" Bonnera - utrzymane są w electro-jazzowo-soulowej stylistyce znanej z dwóch poprzednich albumów ,,Techno Trylogii". Najlepszym i najbardziej przebojowym z wymienionej trójki utworem jest Vibe Alive.
   Maiden Voyage/P. Bop dla odmiany ma bardziej funkowy posmak; także i tu pojawiają się nawiązania do brzmień Kraftwerk (przetworzona syntetycznie gitara basowa, wokoder, pulsująca linia rytmiczna), jednak utwór zahacza również o wcześniejszą twórczość Herbiego Hancocka z lat 70.
   Całkowitą przeciwwagą dla większości materiału albumu jest za to spokojna kompozycja, Chemical Residue. Mimo obecności industrialnych wstawek, utwór ma łagodny charakter podkreślany przez partię delikatnej gitary klasycznej. Utwór ma wymiar soulowy, lekko funkujący, co przypomina nieco twórczość... Kombi z przełomu lat 70. i 80.
   Do wersji CD albumu w formie bonusów dodano dwa remixy: Vibe Alive (Extended Dance Mix) zawierającą retrospekcje ze wszystkich trzech albumów ,,Techno Trylogii", oraz Beat Wise (12-Inch Edit) w stylu bardzo przypominającym syntezatorowe dokonania New Order.
   Chociaż album został dość chłodno przyjęty przez krytykę, Perfect Machine stanowi idealne zwieńczenie ,,Techno Trylogii", do dziś jest to jeden z najbardziej kultowych albumów spod znaku stylu house i electro.
 
Tracklista:
 
"Perfect Machine" - 6:35
"Obsession" - 5:20
"Vibe Alive" - 5:26
"Beat Wise" - 5:52
"Maiden Voyage/P. Bop" - 6:34
"Chemical Residue" - 6:01
"Vibe Alive" (extended dance mix) - 8:13
"Beat Wise" (12-inch edit) - 6:28
 
Personel:
 
Herbie Hancock – piano, Fairlight CMI Series I & II, Rhodes Chroma, Macintosh Plus, Yamaha DX1, Yamaha DX7 and DX7IIFD, Kurzweil K250, Yamaha TX816, Oberheim Matrix–12, Akai S900, vocoder
Jeff Bova, Pete Sturge – synth programming
Bootsy Collins – bass guitar, vocoder
Mico Wave – Minimoog bass, talk box, vocoder
Pete Sturge - keyboards, samples and editing
Nicky Skopelitis – Fairlight drums
Grand Mixer DXT – turntables, sound effects
Leroy "Sugarfoot" Bonner – vocals
 
Written by, © copyright September 2013 by Genesis GM.