Please - debiutancki album brytyjskiej formacji synth popowej, Pet Shop Boys, tworzonej przez wokalistę Neila Tennanta (byłego dziennikarza muzycznego) i klawiszowca Chrisa Lowe'a, których w 1981 roku do założenia zespołu muzycznego pociągnęła wspólna pasja do synth popu. Pierwszym symptomem przyszłej popularności Pet Shop Boys był wydany 28 października 1985 roku singiel West End Girls (pierwszy raz wydany już 9 kwietnia 1984 roku), numer wszedł potem w skład setlisty debiutanckiego albumu formacji, Please, zaś jako singiel osiągnął pozycję numer jeden w USA na US Cash Box Top 100 Singles, US Dance Club Songs (Billboard), US Billboard Hot 100, UK Singles w Wlk. Brytanii oraz w Nowej Zelandii, Kanadzie i w krajach skandynawskich.. W RFN, gdzie synth pop zawsze cieszył się popularnością, singiel uplasował się na 2. miejscu. Ogólnie na całym świecie i na wszystkich - poza Antarktydą - kontynentach West End Girls szturmował czołówki list przebojów.
Chociaż Pet Shop Boys powstał w 1981 roku w czasie największej eksplozji popularności synth popu, na swój płytowy debiut czekać musiał aż pięć lat, w czasie kiedy synth pop wyraźnie wyhamowywał i tracił na znaczeniu, jednak ów debiut, za sprawą singla West End Girls, był prawdziwym wejściem smoka.
Druga połowa lat 80. nota bene była dość trudnym okresem dla wykonawców spod znaku synth popu, kiedy na popularności zyskali artyści z kręgu amerykańskich glam rockowych bardów z gitarą oraz zespoły prezentujące styl zwany pudel metalem. W tej sytuacji nieliczni wykonawcy z kręgu synth popu potrafili jednak oprzeć się kryzysowi, przede wszystkim zaliczyć można do nich Depeche Mode, Yello i New Order, którzy nie rezygnując z elektronicznego instrumentarium, sięgnęli po bardziej ambitne formy przekazu muzycznego, zaś formacje The Human League i Cabaret Voltaire odniosły w tym okresie względnie umiarkowany sukces. Hegemoni synth popu, jak Kraftwerk, ponieśli z kolei komercyjną porażkę niezwykle udanym przecież albumem Electric Cafe, zaś OMD, mimo szczytu popularności, podzieliły wewnętrzne konflikty, co spowodowało praktyczny rozpad zespołu. Jeszcze inną drogą poszły zespoły Eurythmics i Simple Minds, które chcąc przetrwać na rynku muzycznym zamieniły syntezatory i synth pop na gitary i gitarowy pop, któremu bliżej już było do glam rocka.
W tej trudnej dla syntezatorowych zespołów sytuacji trzeba było zaprezentować coś zupełnie nowego, pozostając przy syntezatorach, nie powtarzając jednak bez potrzeby schematów prezentowanych przez New Order i Depeche Mode.
Muzycy Pet Shop Boys swój debiutancki album, Please, nagrywali między sierpniem 1985, listopadem 1985 i styczniem 1986 roku w londyńskim studiu Advision. Premiera albumu miała miejsce 24 marca 1986 roku., zaś za jego brzmienie odpowiadał amerykański producent, Stephen Hague, mający już na koncie sukcesy z Malcolmem McLarenem i OMD. Zresztą Stephen Hague będzie jeszcze niejednokrotnie producentem kliku następnych albumów Pet Shop Boys.
Na swoim albumowym debiucie Pet Shop Boys proponuje styl synth pop dość prosty i bezpretensjonalny, zresztą twórczość formacji będzie charakteryzowała się w następnych latach takimi właśnie cechami. Album pozbawiony jest charakterystycznego dla synth popu pierwszej połowy lat 80. futurystycznego i romantycznego brzmienia, niewiele jest też new wave'owych naleciałości. Album oferuje za to mocno melancholijny nastrój zarówno w dynamicznych numerach, jak Opportunities (Let's Make Lots of Money), Tonight Is Forever, I Want a Lover, czy też w kompozycjach wolniejszych, jak Love Comes Quickly, Violence. Ten nowy prosty w przekazie, pozbawiony romantyzmu, za to z dużą dozą melancholii synth pop okazał się przysłowiowym strzałem w dziesiątkę. Album okazał się komercyjnym hitem z czterema singlowymi przebojami Top 20 brytyjskiej listy przebojów: West End Girls, Opportunities (Let's Make Lots of Money), Love Comes Quickly i Suburbia. Zresztą także i pozostałe numery albumu spokojnie byłyby przebojami, gdyby wydano je na singlach.
Ciekawostką jest króciutki, półminutowy reprise umieszczony w samym środku albumu, Opportunities, zaś zwieńczeniem melancholijnego nastroju wydawnictwa jest soulowa piosenka, Later Tonight, zagrana przy akompaniamencie fortepianu. Jest to chyba najpiękniejsza ballada nagrana przez Pet Shop Boys w całej twórczości formacji.
Odskocznią od melancholijnego klimatu albumu jest jego ostatni numer - Why Don't We Live Together? - zupełnie odmienny od reszty piosenek, pogodny, nawiązujący nieco do wspomnianego futurystycznego brzmienia synth popu pierwszej połowy lat 80., ale przede wszystkim jest to wyraźna próba przeniesienia na grunt brytyjski brzmienia italo disco, które stało się niezwykle popularne w drugiej połowie lat 80. wypierając klasyczny synth pop.
Warto jeszcze wspomnieć o singlach pochodzących z Please. Pozycje na listach przebojów singla West End Girls omawiane były kilka akapitów wyżej, co się tyczy struktury muzycznej, numer osadzony jest w klimacie melancholijnego synth popu, sekcje wokalne oparte są o partie rapowane w strofie i tradycyjny śpiew o przebojowej linii wokalnej w refrenie. West End Girls jest do dziś uważana za najpopularniejszą piosenkę o Londynie. Singiel Love Comes Quickly ukazał się 24 lutego 1986 roku i był bezpośrednią zapowiedzią albumu Please. Utwór, mimo iż ma charakterystykę ballady, wyróżnia się gęstym podkładem sekwencerowego pulsu i chłodnymi solówkami klawiszy. Wokal Neila Tennanta wznosi się w refrenie do formy wysokiego falsetu. Singiel notowany był na 19. miejscu brytyjskiej UK Singles, 17. miejscu w RFN oraz 62. miejscu na US Billboard Hot 100. W pozostałych zestawieniach Billboardu singiel dotarł do 10. miejsca list Dance Club Songs oraz Dance Singles Sales. Singiel Opportunities (Let's Make Lots of Money) ukazał się 19 maja 1986 roku (w pierwszej wersji ukazał się 1 lipca 1985 roku), docierając do 11. miejsca UK Singles, 25. miejsca w RFN i 10. miejsca na Billboard Hot 100. W pozostałych zestawieniach Billboardu singiel plasował się na 3. miejscu Dance Club Songs oraz 16. miejscu Dance Singles Sales. Piosenka Opportunities (Let's Make Lots of Money prezentuje charakter dynamicznego synth popu z chłodną i melancholijną przestrzenią oraz wyraźnie antyglobalistyczną warstwą liryczną. Singiel Suburbia ukazał się 22 września 1986 roku i dotarł do 8. miejsca UK Singles, 2. miejsca w RFN, gorsze notowania notował w zestawieniach list Billboardu, docierając do 70. miejsca US Billboard Hot 100, 46. miejsca Dance Club Songs oraz 37. miejsca Dance Singles Sales. Numer Suburbia w wersji albumowej charakteryzuje się brakiem przestrzeni, dość prostym uderzeniem automatu perkusyjnego, suchym i hipnotyzującym pulsem sekwencera oraz podwójną, niezwykle chwytliwą solówką klawiszy - chłodną i wydłużoną oraz w stylu fortepianowym.
Please przyniósł Pet Shop Boys ogromny sukces komercyjny stając się jednym z najważniejszych muzycznych debiutów. Album dotarł m.in. do 3. miejsca brytyjskiej listy UK Albums, 7. miejsca na US Billboard, 8. miejsca w Hiszpanii, 18. miejsca listy European Albums, 21. miejsca we Włoszech czy 38. miejsca w Niemczech.
Album Please nie tylko utorował drogę Pet Shop Boys do wielkiej międzynarodowej kariery, ale okazał też ostatnim tego typu debiutem w świecie synth popu, zaś Pet Shop Boys zyskał miano najpopularniejszego duetu typu ,,wokalista-klawiszowiec" na świecie. Formacja stała się muzycznym symbolem lat 80. i 90.
Od 1986 roku świat muzyki nie doczekał się jak dotąd równie spektakularnego debiutu zespołu z kręgu synth popu, choć zdarzały się jeszcze całkiem udane synth popowe debiuty, jak wydany przez zespół Sigue Sigue Sputnik w tym samym co Please, 1986 roku, album Flaunt It czy wydany w 1988 roku debiutancki album niemieckiej formacji Camouflage, Voices & Images, jednak kariery tych zespołów nie potoczyły się w tak spektakularny sposób jak w przypadku Pet Shop Boys.
Pytanie nasuwa się samo - czy świat muzyki doświadczy jeszcze równie spektakularnego debiutu zespołu syntezatorowego, który będzie zarazem początkiem jego wielkiej kariery. Świat muzyki czeka na taki debiut już 27 lat.
