Najnowsze wpisy, strona 83


Gary Numan - Live in London, 2004 (live);


02 lutego 2023, 01:03

Live in London - koncertowy album brytyjskiego wokalisty, Gary'ego Numana, pochodzący z trasy koncertowej Exile Tour z 1997 roku promującej album Exile. Koncert odbył się 9 listopada 1997 roku w londyńskim The Shepherds Bush Empire.
   Gary Numan swój największy sukces odniósł w 1979 roku albumem The Pleasure Principle i pochodzącym z niego singlem Cars uważanym za pierwszy brytyjski hit synth popowy. W następnych latach Gary Numan nie był już w stanie powtórzyć tego sukcesu ani nawiązać też do komercyjnych triumfów brytyjskich zespołów z kręgu synth popu swojego pokolenia, takich jak Depeche Mode, The Human League, Ultravox czy Soft Cell, balansując między popem a awangardą. Artysta był jednak ceniony przez wielu wykonawców, głównie nurtu electro.
   Na występ w The Shepherds Bush Empire, obok premierowych numerów Gary'ego Numana z albumu Exile, składają się te najbardziej rozpoznawalne przeboje wokalisty, jak Films, Cars, Absolution, Metal czy starocie wywodzące się jeszcze z czasów formacji Tubeway Army i Replicas - Friends (Pure Version) i Are Friends Electric? - które stanowią esencję koncertu, ale i premierowe piosenki prezentują się nie mniej znakomicie, zwłaszcza Dominion Day, Dark, Dead Heaven i An Alien Cure. Wysokiego poziomu koncertu nie zmienia nawet fakt, że niemal wszystkie utwory utrzymane są w podobnej do siebie stylistyce mrocznej i chłodnej elektroniki połączonej z rockową drapieżnością i gotyckim klimatem. Pozorna jednostajność buduje klimat grozy przez cały występ.
   Na koniec otrzymujemy dwa bisy w postaci utworów pochodzących z bardzo wczesnej twórczości Gary'ego Numana, z lat 1978-79, kiedy artysta działał pod szyldem formacji Tubeway Army i Replicas. We Are So Fragile utrzymany jest w tym samym klimacie co uprzednio prezentowane numery, zaś zamykający koncertowy set, Jo The Waiter, prezentuje stricte gitarową, post punkową muzykę nawiązującą do oryginalnego wykonania z czasów Tubeway Army. Utwór jest swoistą odskocznią od dotychczas prezentowanego stylu i stanowi idealne pożegnanie wokalisty z publicznością.
   Czasy popularności Gary'ego Numana co prawda przeminęły bezpowrotnie, jednakże artysta ciągle ma za sobą swoją wierną i oddaną publikę, zaś trasa koncertowa Exile Tour i album Live in London będący jej udokumentowaniem dowodzą, że Gary Numan to wciąż jeden z najważniejszych brytyjskich wykonawców z kręgu synth popu i szeroko rozumianego electro.
 
Tracklista:
 
1-1 Introduction 2:13
1-2 Down In The Park 5:20
1-3 Dominion Day 5:13
1-4 Friends (Pure Version) 5:02
1-5 Films 4:47
1-6 A Question Of Faith 4:59
1-7 Voix 4:59
1-8 Everyday I Die 4:30
1-9 Dark 4:28
1-10 You Walk In My Soul 4:55
2-1 Noise Noise 4:25
2-2 An Alien Cure 6:13
2-3 Cars 3:25
2-4 Absolution 5:00
2-5 Dead Heaven 5:28
2-6 Metal 4:18
2-7 Bleed 6:07
2-8 Are 'Friends' Electric? 6:09
2-9 Band Introduction 3:21
2-10 We Are So Fragile 3:35
2-11 Jo The Waiter 3:15
 
Personel:
 
Bass – Ade Orange
Design – Cürt Evans, God Of Thunder
Drums – Richard Beasley
Guitar – Steve Harris (5)
Keyboards – Ade Orange, Dave Brooks
Lacquer Cut By – ST (15)
Sleeve Notes – Dominic Jones (2)
Written-By, Vocals, Acoustic Guitar – Gary Numan
 
Written by, © copyright September 2013 by Genesis GM.

Front 242 - Moments 1 (live), 2008;


02 lutego 2023, 01:00

Moments 1 - album koncertowy ojców chrzestnych nurtu EBM, Front 242 - niezbyt aktywnych wydawniczo przez ostatnie piętnastolecie - wydany 5 września 2008 roku nakładem wytwórni Alfa Matrix, zawiera relację z trasy koncertowej zespołu, Vintage Tour, która miała miejsce w latach 2006-07.
   Na wydawnictwie Front 242 prezentuje swoje największe przeboje, zarówno te nowsze, jak i klasyczne z lat 80. - żeby wymienić choćby Body To Body, Lovely Day, Funkhadafi, U-Men, HeadHunter czy Kampfbereit - w wersjach zbliżonych do wersji studyjnych, chociaż aranżacje wzbogacono o partię mocnej perkusji nadającej utworom cięższego i mroczniejszego charakteru.
   Najciekawiej zaprezentowano kompozycję Kampfbereit. Do oryginalnego tekstu piosenki wkomponowano refren legendarnego utworu, Radio-Activity, z repertuaru Kraftwerk: "Radioactivity / Is in the air for you and me / Radioactivity / Discovered by Madame Curie". Tym samym Front 242 złożył hołd i ogromny szacunek legendzie formacji Kraftwerk.
   Z innych najciekawszych momentów wydawnictwa Moments wart większej uwagi jest mocno transujący numer Loud, czy singlowy b-side, Commando Remix.
   Generalnie całościowo album prezentuje blisko 80 minut mocnego transu z wybranymi najlepszymi momentami z twórczości Front 242.
   Moments jest jedynym wydawnictwem Front 242, obok albumu studyjnego Pulse (2003), jakie ukazało się w zeszłej dekadzie i w ogóle ostatnim jak do tej pory albumem Front 242.
 
Edit. 2022. Jeżeli trwający trend się utrzyma, w przyszłym roku będzie okrągła, 20. rocznica oczekiwania fanów Front 242 na nowy album studyjny.
 
Tracklista:
 
1 Happiness 7:11
2 Body To Body 4:06
3 Religion 3:35
4 Welcome To Paradise 4:34
5 Commando Mix 7:13
6 Lovely Day 4:08
7 Until Death 3:23
8 Moldavia 3:32
9 Funkahdafi 3:27
10 7Rain 3:41
11 Loud 4:03
12 Together 4:23
13 U-Men 2:56
14 Take One 4:04
15 Im Rhythmus Bleiben 3:54
16 HeadHunter 4:16
17 Kampfbereit 4:26
18 Punish Your Machine 5:58
 
Personel:
 
Performer [Front 242 Live] – Daniel B., JL De Meyer, P. Codenys, Richard 23, Tim Kroker
 
Written by, © copyright September 2013 by Genesis GM.

Tangerine Dream - Logos, 1982 (live);


02 lutego 2023, 00:57

Logos - trzeci album koncertowy niemieckiej formacji, Tangerine Dream, wydany w grudniu 1982 roku, pod szyldem wytwórni Virgin Records. Album jest zapisem koncertu zespołu w Dominion Theatre w Londnynie, który miał miejsce 6 listopada 1982.
   Trio, Edgar Foese - Chris Franke - Johannes Schmoelling, prezentuje tym razem wyłącznie syntezatorową muzykę rezygnując z ,,konwencjonalnego" instrumentarium, chociaż sama forma tego koncertu pozostaje taka sama jak wcześniej; materiał nie ma nic wspólnego z twórczością studyjną, na album składają się dwa utwory. Tytułowy Logos jest monstrualną, 45-minutową wielowątkową suitą z luźno powiązanymi ze sobą wątkami muzycznymi o zmiennej rytmice. Niekiedy kompozycja całkowicie cichnie pozostawiając wolne pole dla publiczności, by przejść w kolejny wątek. W tytułowej kompozycji mamy do czynienia dosłownie z przeciwstawnościami - od spowolnionego, mrocznego i chłodnego minimalizmu, po szybkie i radosne pulsujące syntetyzmem momenty.
   Drugim utworem wydawnictwa - w zasadzie bisem - jest krótki, niespełna 6-minutowy Doiminion o względnie popowej strukturze z charakterystyczną chwytliwą syntezatorową solówką.
   Bez wątpienia muzyka na albumie jest też początkiem nowego okresu w twórczości Tangerine Dream, charakterystycznego dla kilku następnych albumów zespołu, aż do 1986 roku.
   Album dość nieoczekiwanie przyniósł Tangerine Dream sukces komercyjny w postaci sprzedaży w nakładzie aż 2.5 miliona egzemplarzy na całym świecie co, biorąc pod uwagę charakter muzyki, musi budzić ogromny szacunek.
 
Tracklista:
 
1 Logos 45:06
2 Dominion 5:44
 
Personel:
 
CGI Artist [Computer Graphics, Synopsis / LA] – Denise Lallant
Design [Sleeve Design], Photography By – Monique Froese
Lighting [Stage Lighting] – Heike Trebuth
Liner Notes – Mark Prendergast
Management [British Tour Agent] – Adrian Hopkins
Performer [Played By], Synthesizer – Edgar Froese
Performer [Played By], Synthesizer, Mixed By – Chris Franke, Johannes Schmoelling
Photography By [Band] – Jürgen & Thomas
Producer – Tangerine Dream
Recorded By [Engineer] – Chris Blake
Remastered By [High Definition Digital Remastering] – Simon Heyworth
Written-By – Chris Franke, Edgar Froese, Johannes Schmoelling
 
Written by, © copyright September 2013 by Genesis GM.

Franek Kimono - Franek Kimono, 1984;


02 lutego 2023, 00:54

Franek Kimono - debiutancki album Franka Kimono nagrywany w latach 1983-84 w studiu Polskiego Radia przy ul. Myśliwieckiej w Warszawie oraz w studiu nagrań wytwórni Tonpress. W trakcie sesji nagraniowej albumu wykorzystano syntezatory: Roland (m.in. TB-303 i TR-606), Yamaha DX7 i Minimoog.
   Franek Kimono to de facto projekt, który w założeniu miał wyśmiewać kulturę disco oraz towarzyskie życie PRL-u lat 80. Pomysłodawcą Franka Kimono był znany instrumentalista, twórca wielu kultowych polskich przebojów oraz muzyki filmowej, Andrzej Korzyński a.k.a. Andrzej Spol, który do współpracy zaprosił Mariusza Zabrodzkiego (wokal wspomagający), Sławomira Wesołowskiego (reżyser nagrań), oraz reżysera Krzysztofa Gradowskiego (cała trójka ukryła się pod pseudonimem SMA®), z którym Andrzej Korzyński blisko współpracował podczas produkcji przebojowego filmu ,,Akademia Pana Kleksa". I stąd też padł pomysł zaangażowania w rolę wokalisty i tytułowego Franka Piotra Fronczewskiego, odtwórcy roli Pana Kleksa, obdarzonego perfekcyjnym talentem recytatorskim, mocarnym barytonem i dykcją w stylu wokalisty formacji Yello, Dietera Meiera.
   Jak się okazało, ów żart wyszedł twórcom zupełnie na poważnie, wszakże cała kpina jest niezwykle trafna i inteligentna; Franek Kimono umiejętnie posługuje się slangiem oraz melodeklamacją (co wielu odbiorców uznaje za najwcześniejszą formę polskiego hip-hopu), choć album jest przede wszystkim przeniesieniem na polski grunt ówczesnej zachodniej mody na electro z elementami kultury japońskiej, co ochoczo od dawna stosowali tacy giganci synth popu, jak Depeche Mode, Kraftwerk, OMD czy Alphaville.
   W przypadku Franka Kimono mamy do czynienia również z nawiązaniem do disco lat 70. - zarówno w muzyce, jak i w tekstach - stanowiących satyrę dla popularnych wówczas w kraju (i na świecie) filmów akcji z Bruce'em Lee oraz przebojów disco lansowanych przez grupę Bee Gees.
Album Franek Kimono szybko stał się przebojem w kraju i to nie tylko w dyskotekach, także w TV i radiu (m.in. zwycięstwo w kategorii Album Roku 1984 w plebiscycie organizowanym przez II program Polskiego Radia).
   Już w roku 1983 wydawnictwo zostało poprzedzone przez dwa przebojowe single - King Bruce Lee Karate Mistrz i Dysk Dżokej - będące również najwcześniejszymi formami house'u stworzonymi w Polsce. W dość podobnej stylistyce utrzymana jest również kompozycja otwierająca album, Pola Monola + Coca-Cola, z chłodną solówką klawiszy, hipnotycznym podkładem basu i automatycznej sekcji rytmicznej oraz partii gitary w tle.
   Klasycznie synth popowy styl z elementami tradycyjnej muzyki japońskiej i hipnotycznym podkładem basowo-perkusyjnym prezentują piosenki: Tankowanie Nocą, Sound – Ciężkie Brzmienie, Ja Jestem Menago, Królowa Dysko oraz Gimnastyka. Rejony reggae penetruje numer Jednoręki Bandyta, zaś klimaty funku i tradycyjnego rock'n'rolla z lat 60. słychać w piosence Marynara Łu-bu-du-bu. Dysko Story z kolei charakteryzuje się częściowo przetworzoną przez wokoder sekcją wokalną. Wszystkie te piosenki mają jeden wspólny mianownik - obśmiewają zarówno ówczesną polską mentalność, jak i trendy na amerykański styl życia w Polsce epoki PRL-u.
   Album zamykają dwa anglojęzyczne utwory. Sweet Kimono utrzymany jest w stylistyce synth pop z popularnymi japońsko brzmiącymi klawiszowymi solówkami, podkładem basowego pulsu i gitarowymi partiami w tle. I Love You Too oparty jest o jednostajny, niezwykle dynamiczny beat automatu perkusyjnego, wyrazisty, wręcz industrialny podkład sekwecerowego pulsu, chłodne solówki klawiszy oraz gitarowe partie w tle. Melodeklamacje Piotra Fronczewskiego do złudzenia przypominają tu swoją barwą i stylem deklamacje Dietera Meiera, zresztą sam utwór wydaje się być bliski twórczości Yello.
   Debiutancki album Franka Kimono okazał się nie tylko przebojem na tamte czasy; to jeden z najbardziej kultowych polskich albumów, który doczekał się wielu reedycji, cieszący się popularnością również i dziś - w czasach niesłabnącej mody na brzmienia lat 80.
 
Tracklista:
 
1 Pola Monola + Coca Cola 4:22
2 Tankowanie Nocą 3:32
3 Sound - Ciężkie Brzmienie 4:44
4 Ja Jestem Menago 4:10
5 Dysk Dżokej 3:57
6 Jednoręki Bandyta 3:24
7 Królowa Dysko 3:25
8 Marynara Łu-Bu-Du-Bu 4:06
9 King Bruce Lee Karate Mistrz 3:42
10 Dysko Story 3:54
11 Gimnastyka 3:40
12 Sweet Kimono 3:29
13 I Love You Too 3:48
 
Personel:
 
Co-producer – Mariusz Zabrodzki, Sławomir Wesołowski
Graphics – Karol Śliwka
Lyrics By – Andrzej Spol
Music By – Andrzej Korzyński
Vocals By – Piotr Fronczewski
Photography By – Maria Ihnatowicz, Włodzimierz Ochnio
Producer – Andrzej Korzyński
 
Written by, © copyright September 2013 by Genesis GM.

Psychic TV - Hell Is Invisible...Heaven Is...


02 lutego 2023, 00:51

Hell Is Invisible... Heaven Is Her/e - album studyjny art rockowej formacji, Psychic TV, nagrany po ponad 10-letniej przerwie w działalności, wydany został 9 czerwca 2007 roku.
   Początek dekady lat 2000. był wyjątkowo pracowitym czasem dla lidera formacji Psychic TV, Genesisa P- Orridge'a, przede wszystkim artysta założył eksperymentalny projekt, Thee Majesty. W 2003 roku reaktywował działalność Psychic TV, zaś rok później uczynił to samo ze swoją kultową industrialną formacją, Throbbing Gristle.
  W 2005 roku po serii koncertów, muzycy Psychic TV weszli do studia w Nowym Jorku, nagrywając album Hell Is Invisible... Heaven Is Her/e. Jak zapowiedział Genesis, miał być to album na miarę The Dark Side of the Moon XXI wieku.
   I rzeczywiście, album ten (częściowo noszący charakter koncept-albumu) posiada w sobie geniusz rockowej awangardy, choć zawiódłby się ten, kto oczekiwałby drugiego The Dark Side of the Moon. Wydawnictwo jest przede wszystkim podróżą poprzez śmierć do zmartwychwstania oraz wyrazem fascynacji pandrogynią będącą od kilku lat fetyszem wokalisty.
   Już na sam początek otrzymujemy - poprzedzony introdukcją - utwór Higher And Higher o strukturze funk-rocka z elementami indie rocka. Następny numer, In Thee Body, już bardziej nawiązuje do klimatu psychodeli lat 70. charakteryzując się mocnym uderzeniem perkusji, hałaśliwymi riffami gitary, syntezatorowymi eksperymentami, krzykliwym wokalem i melorecytacjami.
   Silne, punkowe oblicze albumu odzwierciedlają takie utwory jak, niezwykle melodyjny Lies And Then; nawiązująca do psychodeli lat 60., ale i awangardy twórczości Pink Floyd z lat 70. a także punk rocka, 10-minutowa, czteroczęściowa kompozycja Hookah Chalice, oraz 10-minutowa Just Because w charakterze ostrego punk rocka.
   Bardziej psychodeliczne oblicze albumu prezentowane jest poprzez mroczny i wycharczany utwór Maximum Swing oraz nawiązujący do psychodeli lat 60. numer Bb.
   Jest też i całkiem romantyczne oblicze albumu. Bardzo osobista kompozycja, New York Story, dedykowana została przez Genesisa P- Orridge'a swojej żonie, Jaye Breyer (dokooptowanej do składu po reaktywacji Psychic TV). 10-minutowy, I Don't Think So, wyróżnia się częściowo przetworzonymi partiami wokalnymi Genesisa. Oba wspomniane powyżej utwory utrzymane są w nieco bardziej elektroniczno-eksperymentalno-psychodelicznej formule.
   Album finalizuje dość pogodny utwór, Milk Baba, z delikatną partią gitary akustycznej i w ambientowo-celtyckim klimacie. Numer pozbawiony jest tekstu, za to opatrzony został szantową wokalizą Genesisa. Całość albumu definitywnie kończy eksperymentalne interlude w postaci sampli oszalałych i zwielokrotnionych śmiechów.
   W nagraniu albumu gościnny udział wzięli m.in. Nick Zinner (Yeah Yeah Yeahs) i Gibby Haynes (Butthole Surfers). Niestety był to też pożegnalny udział Jaye Breyer, która zmarła rok później w wyniku komplikacji po chorobie nowotworowej.
   Hell Is Invisible... Heaven Is Her/e, choć kontynuuje charakterystyczną dla Psychic TV tematykę okultyzmu, wprowadzając jednocześnie wątek pandrogynii, jest de facto muzycznym świadectwem, jak daleko Psychic TV odszedł od swoich industrialnych korzeni. Być może Genesis P-Orridge zupełnie świadomie odciął się od nich, unikając w ten sposób zaszufladkowania swojej twórczości.
 
Tracklista:
 
"Higher And Higher" – 6:20
"In Thee Body" – 6:55
"Lies And Then" – 5:15
"Maximum Swing" – 5:55
"New York Story" – 6:32
"I Don't Think So" – 9:23
"Hookah Chalice" – 9:33
"Just Because" – 10:15
"Bb" – 6:31
"Milk Baba" – 7:18
 
Personel:
 
Art Direction, Design – Edward ODowd
Bass Guitar – Alice Genese (tracks: 1 to 9)
Drums – Morrison Edley (tracks: 2 to 8 )
Electric Guitar – David Max (tracks: 1 to 4, 7)
Engineer, Recorded By – David Max, Nicholas Kramer
Illustration [Illustrations] – Sean Pierce
Keyboards – Markus Persson (tracks: 1, 2, 4, 5, 7 to 9)
Management – Adam Elfin
Mastered By – Thomas Dimuzio
Mixed By – Baba Larriji, Genesis P-Orridge, ibu600
Music By – Alice Genese, David Max, Edward ODowd, Genesis Breyer P-Orridge, Jacqueline Breyer, Markus Persson, Psychic TV / PTV3
Percussion – Morrison Edley (tracks: 1, 3 to 5, 7 to 9)
Photography By [Band Photography By] – Andrew Marks
Producer – Edward ODowd, Genesis P-Orridge
Producer [Additional] – Baba Larriji, David Max, Nicholas Kramer, ibu600
Sampler [Samples] – Lady Jaye Breyer P-Orridge
Synthesizer – Markus Persson (tracks: 1, 2, 4, 7 to 9)
Vocals, Lyrics By – Genesis Breyer P-Orridge
 
Written by, © copyright September 2013 by Genesis GM.