Bilingual - szósty album brytyjskiej formacji electro popowej, Pet Shop Boys, nagrany dziesięć lat po jej udanym debiucie płytowym oraz trzy lata po ogromnym sukcesie komercyjnym albumu Very (największego płytowego sukcesu w dorobku formacji). Nic zatem dziwnego, że muzycy Pet Shop Boys postanowili kontynuować kurs obrany na albumie Very, a nawet bardziej go udoskonalić, przez co album może brzmi nieco mniej przebojowo, ale za całą pewnością nie gorzej niż Very.
Sesje nagraniowe do albumu Bilingual miały miejsce w latach 1995-96 w londyńskich Bunk Junk & Genius i Sarm West and Sarm Hook End, w nowojorskim studiu Axis and Bass Hit oraz w The State House of Broadcasting and Sound Recording w Moskwie. Prepiera albumu nastąpiła 2 wreześnia 1996 roku (w USA osiem dni później).
Zapowiedzią albumu był singiel Before, który ukazał się 22 kwietnia 1996 roku. Niezwykle utaneczniony numer jest typowym dla Pet Shop Boys tamtego okresu połączeniem klasycznej struktury house z elementami soulu lat 70. oraz klimatu melancholii, co było zapowiedzią kierunku, który zdominować miał album Bilingual. Singiel również przyniósł dobre rokowania zapowiadanemu albumowi, bowiem wysoko plasował się na listach przebojów, w tym na Billboardzie w kategoriach Dance Singles Sales, Bubbling Under Hot 100 Singles (7. miejsce) i Dance Club Songs (1. miejsce). W Wlk. Brytanii, na UK Singles, singiel zajął 7. miejsce, zaś do drugiej pozycji dotarł w Holandii.
Premierę albumu Bilingual bezpośrednio pilotował singiel Se a vida é (That's the Way Life Is), który ukazał się 12 sierpnia 1996 roku. Utwór okazał się największym przebojem tego albumu. Se a vida é (That's the Way Life Is) podobno jest efektem fascynacji muzyków Pet Shop Boys brit-popem będącym wtedy na fali wznoszącej oraz twórczością zespołu Oasis. I faktycznie, słychać to w brzmieniu utworu, który jest połączeniem stylu i brzmienia brit pop z latin popem. Całość osadzona została na prostej, utanecznionej sekcji rytmicznej automatu perkusyjnego wzbogaconego latynoskimi uderzeniami żywej perkusji. Singiel dotarł m.in. do 8. miejsca na UK Singles, 9. miejsca w Holandii i 9. miejsca w Niemczech.
Album Bilingual otwiera kompozycja nader ciekawa, rozbita na dwa utwory: Discoteca i singlowy Single z rzadkim w przypadku Pet Shop Boys industrialnym stylem, żywą sekcją perkusyjną i bębnami oraz typową dla Pet Shop Boys melancholią. Single ukazał się 11 listopada 1996 roku i notowany był m.in. na 14. miejscu na UK Singles, 2. miejscu w Izraelu czy 13. miejscu w Belgii.
Metamorphosis jest przykładem świetnej orientacji muzyków Pet Shop Boys w trendach muzyki electro i klubowej lat 90. (co też charakteryzuje niemal cały ten jak i poprzedni album). Numer oparty jest o house'owy beat sekcji rytmicznej, zaś partie wokalne dzielą się na rapowaną strofę z męskim wokalem Neila Tennanta i kobiecy wokal w refrenie w gościnnym wykonaniu Sylvii Mason-James. To model typowy dla stylistyki euro-dance lat 90., który Pet Shop Boys potrafili przysposobić także na swój własny sposób, dodając klimat soulu i melancholii.
Kolejnym przykładem bezbłędnej orientacji muzyków Pet Shop Boys w stylistyce electro i tanecznej scenie lat 90. jest następna piosenka, Electricity, która jest kontynuacją otwierających album dwóch pierwszych kompozycji. Electricity jest połączeniem czystego hip-hopu z brzmieniem electro, wokalnie partiami rapu Neila Tennanta wspomaga druga połowa formacji, klawiszowiec Chris Lowe.
Jednak zdecydowanie najlepszym momentem wydawnictwa wydaje się być It Always Comes as a Surprise, jedna z najlepszych ballad jakie skomponowali muzycy Pet Shop Boys, łącząc elektronikę, soul i jazz. Zdecydowanie mocnym punktem utworu są partie saksofonu.
Innym pop-soulowym numerem, ale o lekkim i melancholijnym charakterze jest The Survivors o delikatnej i połamanej, utanecznionej rytmice.
Większość drugiej połowy albumu stanowią piosenki o ewidentnie utanecznionych rytmach. Singlowy A Red Letter Day A Red Letter Day, choć rozpoczęty mroczną industrialną introdukcją (i również zakończony takim samym industrialnym outro), numer przechodzi w nowoczesną, electro popową strukturę o house'owej sekcji rytmicznej oraz chłodnej przestrzeni przypominającej wokalizy. Numer ewidentnie swoim stylem i brzmieniem nawiązuje do przeboju Go West. Singiel, który ukazał się 17 marca 1997 roku dotarł do 9. miejsca na UK Singles.
Trochę wolniejszy, Up Against It, zawiera subtelną i połamaną rytmikę automatu perkusyjnego, głęboki podkład basowego pulsu oraz lekko melancholijną, electro popową oprawę. Pod koniec piosenki pojawia się latynoska partia gitary.
To Step Aside, w typowym dla Pet Shop Boys klimacie melancholii, ponownie osadzona jest w bardziej tanecznej stylistyce lat 90. charakteryzującej się house'ową sekcją rytmiczną. Piosenka wyróżnia się partią latynoskiej gitary w tle.
Zamykająca album kompozycja, Saturday Night Forever, jest klasycznym połączeniem soulu lat 70. z utanecznioną, house'ową sekcją rytmiczną.
I chociaż Bilingual w znacznej mierze jest rozwinięciem założeń z Very, album wyraźnie czerpie z wzorców z przełomu lat 80. i 90. nawiązując m.in. do wydanych w tamtym czasie albumów Cabaret Voltaire, Groovy, Laidback and Nasty czy The Beloved, Happiness.
Album Bilingual, mimo, iż odniósł nieco mniejszy sukces komercyjny od Very, docierając do 4. miejsca w Wlk. Brytanii na UK Albums, 39. miejsca US Billboard 200, 7. miejsca w Niemczech (Offizielle Top 100), 10. miejsca na European Top 100 Albums czy 23. miejsca w Japonii, wydawnictwo jest ukoronowaniem twórczości Pet Shop Boys w latach 90. Muzyka o tanecznym charakterze przedstawia się tu w ambitnej formie, nie brak jest mieszania stylów muzycznych czy konwencjonalnego instrumentarium.
W nagraniu albumu gościnnie wzięło udział wielu znakomitych muzyków; warto wspomnieć m.in. o znakomitym gitarzyście sesyjnym, J.J. Belle, saksofoniście, Andym Hamiltonie (współpracującym m.in. z Duran Duran, Paulem Mc Courtneyem, Radiohead czy Davidem Bowie) oraz legendarnym wokaliście i gitarzyście formacji The Smiths, Johnnym Marr, z którym Neil Tennant współpracował ponadto w supergrupie Electronic.
